ΗΜΕΡΕΣ 323η-326η: οι δύο διπλανοί μου στην χημειοθεραπεία με τόση θέληση για ζωή

323η ημέρα από τότε που έμαθα ότι έχω καρκίνο, Δευτέρα του Θωμά. Αν και λόγω καραντίνας όλες οι ημέρες δείχνουν ίδιες. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη Δευτέρα από την Κυριακή, το Πάσχα από μια καθημερινή.

Υπό κανονικές συνθήκες σήμερα θα ξανάνοιγαν τα σχολεία μετά τις Πασχαλινές διακοπές. Θα άκουγα φωνές από το σχολείο που βρίσκεται απέναντι από το σπίτι. Αυτές τις διαπεραστικές παιδικές φωνές που υποδηλώνουν την ύπαρξη ζωής και ανεμελιάς. Όμως σήμερα δεν ξανανοίγουν τα σχολεία. Η καραντίνα συνεχίζεται.

Σήμερα έχω να κάνω εξετάσεις ενόψει της αυριανής έκτης ανοσοθεραπείας.  Μην ξεχνιόμαστε, έφτασε πάλι η μέρα για την θεραπεία.

Το απόγευμα, διαβάζω στο thebest και στα άλλα sites το σχέδιο της κυβέρνησης για τη λήξη της καραντίνας.

Από την Δευτέρα 4 Μάϊου, αρχίζει να ξαναλειτουργεί η αγορά έστω και περιορισμένα. Αρχίζουμε να επιστρέφουμε σιγά-σιγά στην κανονικότητα. Τρόπος του λέγειν κανονικότητα, γιατί ακολουθούν τα προβλήματα που προκλήθηκαν στην οικονομία.

Εδώ που τα λέμε όμως, η καραντίνα ήταν μια απόδραση από πολλά προβλήματα. Ίσως γι’ αυτό και ο κόσμος να την υποδέχθηκε τόσο θετικά. Έδωσε αναστολή σε προβλήματα, έννοιες και σκοτούρες. Μπορεί να υπήρχαν περιορισμοί, αλλά από την άλλη η πιο μεγάλη σκοτούρα της κάθε ημέρας ήταν τι θα μαγειρέψουμε σήμερα!

Μειώθηκαν οι έννοιες. Γι’ αυτό μάλλον μειώθηκαν και τα καρδιακά επεισόδια κατά 60% όπως λένε οι έρευνες. Ναι, αυτή ήταν μια θετική επίπτωση της καραντίνας λόγω κορωνοϊού: η μείωση των καρδιακών επεισοδίων.

Τρίτη 28 Απριλίου. Ξύπνημα νωρίς. Ετοιμαζόμαστε να πάμε για την έκτη ανοσοθεραπεία και για να δούμε τι θα μάς πει ο ογκολόγος μου, ο κ. Καλόφωνος, για το πώς θα προχωρήσουμε από δω και πέρα.

Φτάνουμε στο Νοσοκομείο κατά τις 11.30. Στα επόμενα δέκα λεπτά, μάς καλεί ο κ. Καλόφωνος και μας λέει: «Θα μπορούσε να είναι καλύτερη η αξονική και θα θέλαμε καλύτερα αποτελέσματα. Όμως πιο ασφαλή συμπεράσματα θα βγάλουμε αφού κάνεις 3-4 ακόμα θεραπείες. Έχουμε πάρει έγκριση για τέσσερις ακόμα ανοσοθεραπείες. Οπότε προχωράμε κάνοντας μία θεραπεία ανά δεκαπενθήμερο και να ξανακάνεις αξονική στα τέλη Μαΐου».

Βρίσκουμε κρεβάτι στο γνωστό θάλαμο που κάνω πάντα τις θεραπείες και περιμένω. Γίνεται χαμός στην Ογκολογική από ασθενείς και θεραπείες και υπάρχουν μόνον δύο νοσηλεύτριες για να καλύψουν τις ανάγκες.

Στα άλλα δύο κρεβάτια του θαλάμου βρίσκονται ένας ασθενής από την Πάτρα που τον έχω ξανασυναντήσει και ένας που συναντιόμαστε για πρώτη φορά, από την Ηλεία.

Ταλαιπωρημένοι και οι δύο.

Ο ασθενής από την Πάτρα, κάνει και αιμοκάθαρση καθώς εντοπίστηκε και με νεφρική ανεπάρκεια. Κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή έχει αιμοκάθαρση, όπως λέει.

«Μόλις φτάνει Παρασκευή απόγευμα, είμαι όλο χαρά γιατί έχω μπροστά μου το απόγευμα και δυο ολόκληρες ημέρες χωρίς να πάω στο Νοσοκομείο. Μόλις φτάνει Δευτέρα πρωί, δεν θέλω να το σκέφτομαι» εξομολογείται.

Παρά την ταλαιπωρία του όμως δείχνει αισιόδοξος, είναι ομιλητικός, μάς δίνει συμβουλές για υγιεινή διατροφή και βιολογικά προϊόντα.

Ο ασθενής από την Ηλεία ταλαιπωρείται με τον καρκίνο από το 2012, οχτώ χρόνια τώρα. Εντοπίστηκε με καρκίνο στην κύστη, έκανε εγχείρηση, την αφαίρεσε και έκτοτε ζει έχοντας ένα σακουλάκι για να συγκεντρώνονται τα ούρα.

Μετά την εγχείρηση έπαθε, και νεφρική ανεπάρκεια η οποία του προκάλεσε, και καρδιακή ανεπάρκεια. Τώρα εκτός από τον καρκίνο που εδώ κι ένα χρόνο τον οδήγησε και πάλι σε θεραπείες, έχει και ζάχαρο. Είναι νέος άνθρωπος, 64 ετών. Πηγαινοέρχεται στον Πύργο για τις θεραπείες.

Ακούγοντάς τους και τους δύο, μαυρίζει λίγο η ψυχή μου.

Καθώς μέχρι σήμερα δεν έχω νιώσει στο σώμα μου τον καρκίνο, δηλαδή δεν έχω συμπτώματα, στην καθημερινότητά μου συχνά ξεχνιέμαι και συμπεριφέρομαι σα να είμαι καλά.

Όμως όταν βρίσκομαι σε περιβάλλον με άλλους ασθενείς και ακούω τις εμπειρίες τους, τότε συνειδητοποιώ ότι είμαι κι εγώ μέρος αυτού του προβλήματος. Αλλά, τους θαυμάζω κιόλας. Άνθρωποι πολύ πιο ταλαιπωρημένοι από μένα και δεν χάνουν το κουράγιο τους και τη θέλησή τους για ζωή. 

Οι δύο επόμενες ημέρες κυλάνε σχετικά ήρεμα. Ωστόσο, την Πέμπτη αρχίζω να νιώθω μια μικρή κούραση και έναν ελαφρύ πόνο, κάτι σαν μούδιασμα στα γόνατα, παρά το γεγονός ότι έχω κοιμηθεί οχτώ ώρες. Αυτό το μούδιασμα πάντως το ένιωθα αρκετά συχνά και τις περιόδους προ του καρκίνου. Δεν το ‘ψαξα ποτέ από τι μπορεί να προέρχεται, κατά κάποιο τρόπο το συνήθισα.

Πέφτω με τα μούτρα στη δουλειά, ασχολούμενος με τη στήλη μου «Ζώντας με τον Καρκίνο». Όπως σας έχω ξαναπεί έχω αρχίσει να την γράφω από τις 23 Φεβρουαρίου και από τότε έχω γράψει πολλά κείμενα, αρκετά για να ενημερώνουν τη στήλη για το επόμενο διάστημα. Όμως τώρα που και από τεχνικής πλευρά είναι έτοιμη να βγει στον αέρα, πρέπει να ξαναδώ κάποιες λεπτομέρειες.  

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΗΜΕΡΕΣ 317η-322η: παρά την ανοσοθεραπεία, ο καρκίνος διογκώθηκε

ΗΜΕΡΕΣ 309η-316η: ακόμα ένας 59χρονος "έφυγε" από καρκίνο

Το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς