«Η Δήμητρα των 50 χημειοθεραπειών»

Αναφέρθηκα προ ημερών στη φίλη μου Δήμητρα που παλεύει 3,5 χρόνια με τον καρκίνο, έχοντας κάνει ήδη 50 χημειοθεραπείες. Η σημερινή ανάρτηση στο Ημερολόγιο, είναι δια χειρός της. Η προσωπική της περιπέτεια, εξιστορούμενη από την ίδια, δίνοντάς μου μεγάλη χαρά που θέλησε να μοιραστεί μαζί μας τη δική της εμπειρία. Αυτή η στήλη «Ζώντας με τον καρκίνο» αυτό το Ημερολόγιο, θα το ξαναπώ, δεν είναι δικά μου, είναι δικά μας. Είναι όλων όσοι δίνουμε τη μάχη με τον καρκίνο, είτε ως ασθενείς, είτε ως φροντιστές ή συμπαραστάτες των ασθενών.

Είμαι η Δήμητρα Γρηγόρη, γεννήθηκα το Μάρτιο του 1961 στη Πάτρα. Εργάστηκα ως δασκάλα για 30 χρόνια σε σχολεία της περιοχής μας.

Έχω ένα γιο, το Δημήτρη, που έχει σταθεί δίπλα μου στη δοκιμασία με συγκινητική αφοσίωση.

Έχω κι εγώ συγγενείς και φίλους, που με στηρίζουν και με εμψυχώνουν, τους ευγνωμονώ﮲ είναι συνοδοιπόροι μου στα καλά και τα δύσκολα, μου δείχνουν ότι τους είμαι πολύτιμη και θέλουν να με έχουν κοντά τους με κάθε συνθήκη.

Είχα κι άλλους, που απέδειξαν ότι δεν άξιζε να είναι κοντά μου, λυπάμαι που τους γνώρισα και τους εμπιστεύτηκα.

Γιατί ξέρετε ότι εκτός από τον κορωνοϊο, υπάρχει και ο «καρκινοϊος», που κάποιους τους κάνει να παραμένουν μακρινοί, φοβικοί, απελπισμένοι﮲ τελικά αναξιοπρεπείς στους άλλους και στον εαυτό τους.

Το 2016 διαγνώστηκα με καρκίνο του παγκρέατος, φοβερός καρκίνος, φονιάς!

Μετά το χειρουργείο και 45 μέρες νοσηλείας, βγήκα εξουθενωμένη! Ακολούθησε χημειοθεραπεία…

Σε λίγους μήνες υποτροπή, νέες χημειοθεραπείες, που όμως δεν απέδωσαν. Ακολούθησαν 25 ακτινοθεραπείες…

Λίγους μήνες ξεκούρασης, όλα καλά.

Σεπτέμβριος 2019, νέα υποτροπή… Προτεινόμενη θεραπεία από καθηγητές Χειρουργικής και Ογκολογίας του ΠΓΝΠ «Cyberknife» Στερεοτακτική Ακτινοχειρουργική για στοχευμένη θεραπεία.

Ακόμα υπάρχει ελπίδα!

Μόνο ένα μηχάνημα κι αυτό σε ιδιωτικό Κέντρο της Αθήνας, το κόστος υψηλό.

Καταθέτω τις σχετικές γνωματεύσεις, εξετάσεις, ΡΕΤ, μαγνητικές κ.λπ. στο ΑΥΣ (Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο) για να καλυφθεί μέρος του κόστους.

Δεν ανησυχώ, σκέφτομαι ότι είναι μια τυπική διαδικασία, είναι εξάλλου δικαίωμά μου…

Η Επιτροπή, που συνεδριάζει μια φορά το μήνα, μου απαντάει αρνητικά, με τη δικαιολογία ότι λείπει κάποια γνωμάτευση. Επαναλαμβάνω τις διαδικασίες, καταθέτοντας συμπληρωματικά, ό,τι μου υπαγόρευσαν, ενώ περιμένω άλλον ένα μήνα για την έγκριση.

Με «ζώνουν τα φίδια», αργώ και κινδυνεύω, κάθε μέρα που περνάει με φέρνει πιο κοντά στην επιδείνωση, τη μετάσταση – στο θάνατο.

Η δεύτερη απάντηση αρνητική, η δικαιολογία αυτή τη φορά: «Λόγω της θέσης του όγκου συνιστάται θεραπευτική αντιμετώπιση με άλλη ακτινοθεραπευτική τεχνική (κλασματοποιημένη ακτινοθεραπεία)» [Αρ. Πρωτ. απόφασης: ΑΥΣ-ΕΠ/1681/29-11-2019, Αρ. Απόφασης: 132].

Τελικά, η προετοιμασία και η επέμβαση Cyberknife έγινε στο ιδιωτικό κέντρο της Αθήνας, η αμοιβή καλύφθηκε εξ ολοκλήρου από εμένα, και βέβαια, παρά τις δικαιολογίες του ΑΥΣ, πέτυχε! Δύσκολο, αλλά δυνατό!

Δεν ξοδεύτηκε το ελληνικό Δημόσιο, ούτε μου έδωσαν δικαίωμα ένστασης…

Αναρωτιέμαι ποια είναι η κατά προτεραιότητα βοήθεια στους καρκινοπαθείς, που ο Υπουργός Υγείας διατυμπανίζει σε κάθε ευκαιρία.

Εμείς παλεύουμε για τη ζωή μας, κάθε λεπτό μετράει και η Πολιτεία μας εγκαταλείπει λόγω κόστους!

Οι γιατροί της Επιτροπής, που γνωρίζουν ότι με τον καρκίνο όλα είναι δυνατά –και το χειρότερο και το καλύτερο- γιατί μας στερούν τις προτεινόμενες από γιατρούς Λειτουργούς σε Δημόσια Νοσοκομεία θεραπείες, που είναι και τα όπλα μας να πολεμήσουμε;

Ίσως γιατί μας θεωρούν «τελειωμένους» και «ασύμφορους». Μας λένε με κυνισμό, όποιος μπορεί μόνος του συνεχίζει, οι άλλοι… λυπούμαστε.

Εγώ μπόρεσα –δύσκολα είναι αλήθεια- να δώσω στον εαυτό μου μια ακόμα ευκαιρία, όμως ακολουθούν άλλοι, θα μπορέσουν;

Για το λόγο αυτό δημοσιοποιώ την περιπέτειά μου﮲ γιατί σήμερα εγώ… αύριο ποιος;

Φίλε Νάσο,

Σε ευχαριστώ που μας δίνεις την ευκαιρία μέσα από τη σελίδα σου να ανταλλάξουμε εμπειρίες, να πάρουμε πληροφορίες και κουράγιο.

Να παραμείνουμε εν τέλει δυνατοί και μαχόμενοι, όπως πάντα άλλωστε στη ζωή μας.

Χαίρομαι που σε γνώρισα καλύτερα…

Είμαστε εδώ και αντέχουμε…

Υ.Γ.  Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στους γιατρούς μου: στο Διευθυντή της Χειρουργικής του ΠΓΝΠ κ. Ιωάννη Μαρούλη, επιστήμονα και άνθρωπο σε τέλειο συνδυασμό, στον κ. Θωμά Μακατσώρη, Επίκουρο Καθηγητή Παθολόγο Ογκολόγο του ΠΓΝΠ, πάντα κοντά μου όποτε τον χρειάστηκα στα δύσκολα.

Στις Νοσηλεύτριες του Ογκολογικού, που σε συνθήκες γαλέρας, αγωνίζονται για όλους μας.

Στη γιατρό μου, τη Μαριάννα Σταματιάδη που με εμψυχώνει με τα λόγια της: «Μην το βάζεις κάτω Δήμητρα».

Απάντηση: Δήμητρα σε ευχαριστώ. Η δύναμή σου, δίνει δύναμη σε όλους μας. Αντέχουμε και θα γράψουμε πολλές σελίδες στο Ημερολόγιο.

Νάσος Νασόπουλος

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΗΜΕΡΕΣ 309η-316η: ακόμα ένας 59χρονος "έφυγε" από καρκίνο

ΗΜΕΡΕΣ 288η-296η: η Δήμητρα με 50 χημειοθεραπείες και 3,5 χρόνια μάχη

ΗΜΕΡΕΣ 302η-308η: οι φροντιστές των καρκινοπαθών, αυτοί οι ήρωες

Δείτε όλο το Ημερολόγιο