ΗΜΕΡΑ 350η με καρκίνο: πόσο αλλάζουν τη συμπεριφορά μας οι αρρώστιες...

Κυριακή 24 Μαΐου. Κι από σήμερα, ξέρετε ό,τι ξέρω. Δεν υπάρχουν …εκπλήξεις, δεν υπάρχουν …μυστικά σχετικά με τον καρκίνο μου,που θα τα μάθετε εν καιρώ, καθώς το Ημερολόγιο έφτασε στο σήμερα. Πλέον κάθε ανάρτηση δεν θα αφορά μια περίοδο του παρελθόντος, αλλά τη χθεσινή ημέρα. 

Επομένως όποιες εκπλήξεις μού επιφυλάσσει η ζωή από δω και πέρα, θα τις μάθουμε μαζί. Είτε είναι ευχάριστες, είτε είναι δυσάρεστες. Άλλωστε όταν πήρα την απόφαση να γράφω αυτό το Ημερολόγιο ήξερα ότι είχα ανοιχτούς λογαριασμούς με τον καρκίνο και ως εκ τούτου θα μοιράζομαι μαζί σας τις όποιες εξελίξεις, θετικές και αρνητικές.  

Η ημέρα ξεκινά μαθαίνοντας ότι έφυγε από τη ζωή ο κυρ-Νίκος Αλεξόπουλος, πατέρας του Γρηγόρη (πρώην Αντιπεριφερειάρχης, νυν επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Δήμο Πατρέων) και του Χαράλαμπου Αλεξόπουλου (διευθυντής στο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Πατρών). Τον είχα συναντήσει κανά δυο φορές που τον είχε φέρει στο Νοσοκομείο ο γιος του Γρηγόρης. Από καρκίνο ταλαιπωρήθηκε και ο κυρ-Νίκος. Ευτυχώς, δεν ταλαιπωρήθηκε για μεγάλο διάστημα. 

Βρισκόμαστε στην 350η ημέρα από τότε που έμαθα ότι έχω καρκίνο. Και η μάχη συνεχίζεται. Μετά από 22 ακτινοθεραπείες, μια εγχείρηση, 10 χημειοθεραπείες και 7 ανοσοθεραπείες, δεν έχει αναδειχθεί τελικός νικητής!

Ο καρκίνος που ξεκίνησε από τον πνεύμονα επιμένει, εντοπιζόμενος πλέον σε κάποιους λεμφαδένες και στα επινεφρίδια. Επιμένει αυτός, επιμένω κι εγώ να νιώθω μια σιγουριά πως τελικά θα τα καταφέρω. Παρά το γεγονός ότι τα πράγματα δεν έχουν εξελιχθεί όπως θα ήθελα, πιστεύω ότι τελικά όλα θα πάνε καλά.

Αύριο Δευτέρα θα πάω για τις εξετάσεις αίματος καθώς ετοιμάζομαι να κάνω την Τρίτη, την όγδοη κατά σειρά ανοσοθεραπεία. Στο τέλος της εβδομάδας θα κάνω μια ακόμα αξονική για να τη συγκρίνουμε με αυτή που έκανα τη Μεγάλη Τετάρτη, ώστε να δούμε αν οι θεραπείες αποδίδουν.

Άρα, σημαντική και ενδιαφέρουσα προμηνύεται η εβδομάδα. Θα δούμε «τι ψάρια πιάσαμε». Θα δούμε πού βρισκόμαστε και πως προχωράμε.

Αργά το απόγευμα βγαίνω για περπάτημα. Είναι εκείνη η ώρα προς τη δύση του ήλιου, που την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, είναι η απολαυστικότερη της ημέρας. Πραγματικά το απολαμβάνω.

Στο δρόμο συναντώ, την Ελένη, κόρη του παλιού φίλου μου Χρήστου Ρουγκάλα, φίλη και  συμμαθήτρια στο σχολείο του γιου μου Θάνου. Τα χω δει να μεγαλώνουν μαζί με τα δικά μου αυτά τα παιδιά, συμμαθήτριες και συμμαθητές των γιων μου, και χαίρομαι όταν τα βλέπω, είναι σα να βλέπω τα δικά μου παιδιά. Τρέχει να με αγκαλιάσει η Ελένη, αλλά καίτοι κι εγώ θέλω να την αγκαλιάσω, την σταματώ με μια κίνηση των χεριών μου. Τηρώ ακόμα τις αποστάσεις, σύμφωνα με τις υποδείξεις των ειδικών, λόγω κορωνοϊού.

Συνεχίζω το περπάτημα και σκέφτομαι: πόσο μας αλλάζουν οι αρρώστιες... Λόγω του καρκίνου άλλαξε η καθημερινότητά μου, άλλαξαν οι προτεραιότητές μου, άλλαξε ακόμα και η διατροφή μου. Κι ήρθε ο κορωνοϊός για να αλλάξει ακόμα και ο τρόπος που επικοινωνούμε με τους άλλους ανθρώπους. Κομμένοι οι χαιρετισμοί, οι αγκαλιές, τα φιλιά, ακόμα και η προσέγγιση σε μικρή απόσταση.

Από αύριο Δευτέρα επαναλειτουργούν τα εστιατόρια, τα καφέ και τα μπαρ, αλλά όπως λένε, με αποστάσεις μεταξύ των τραπεζιών και με μέτρα αποτροπής των επαφών μεταξύ των ανθρώπων. Μόνον οι αρρώστιες έχουν αυτή τη δύναμη: να σου αλλάζουν συμπεριφορά και να το δέχεσαι αδιαμαρτύρητα...

Επιστρέφω σπίτι και στο βιβλίο μου, που με έχει απορροφήσει το τελευταίο τριήμερο. Τους «Αδερφοφάδες» του Καζαντζάκη. Δεν το είχα διαβάσει παρότι το είχα στη βιβλιοθήκη μου και προχθές μού το πρότεινε ο φίλος Θανάσης Γιανναδάκης. Δεν θα μπορούσε να μου κάνει καλύτερο δώρο. Σε ευχαριστώ Θανάση. Κατά τις 11 το βράδυ το τελειώνω. Το απόλαυσα και σάς το συνιστώ.

Τόσο έντονες συγκινήσεις, τόσο δυνατά συναισθήματα, τόσο ισχυρά μηνύματα από ένα βιβλίο. Αλλά ένα βιβλίο όχι όποιου κι όποιου. Γι' αυτό είναι μεγάλος ο Καζαντζάκης...

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όταν μάχονταν με τον καρκίνο ο Γιώργος και η Κάκια Γεννηματά

ΗΜΕΡΕΣ 337η -343η: Οι δικοί μου άνθρωποι που χτυπήθηκαν από καρκίνο

Το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς