COVID -19 & Εκπαίδευση: Επιστροφή στην “ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ” ή στην “Καινούρια Πραγματικότητα”;

Δεν υπολόγισε όμως τον βαθμό ανετοιμότητας του διδακτικού προσωπικού που σε αντίθεση με τους συναδέλφους του στο εξωτερικό που ήταν και είναι επιμορφωμένοι και εξοικειωμένοι με τέτοιες πλατφόρμες. Ως αποτέλεσμα η “υποχρεωτική” φοίτηση έγινε “προαιρετική” , η επιλογή πλατφόρμας έγινε κατα το δοκούν, και εκπαιδευτικοί που είχαν ψηφιακή κατάρτιση ήρθαν σε αντιπαράθεση με τους ψηφιακά αναλφάβητους .Θύματα για άλλη μια φορά οι Έλληνες μαθητές.

Η ελληνική κουλτούρα που θέλει και ορίζει την εκπαίδευση να υφίσταται μόνο δια ζώσης, την ώρα και την στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο έχει ήδη γίνει σε μεγάλο βαθμό και σε πολλά επίπεδα η μετάβαση σε e-classes & e-learning (ψηφιακές αίθουσες και εξ αποστάσεως μάθηση), δεν αντιλαμβάνεται ότι η ψηφιακή διδασκαλία δεν είναι κάτι καινοτόμο στον υπόλοιπο κόσμο, αλλα μία νόρμα στον χώρο της εκπαίδευσης. Αρκετοί γονείς αφόρισαν την τεχνολογία ως μέσο εκπαίδευσης κρίνοντας πάντα με τα δικά τους κριτήρια και προσωπικά βιώματα, αγνοώντας ότι η διαδικτυακή εκπαίδευση σε περίοδο lockdown αποτελούσε την μοναδική επιλογή και πρόσβαση των παιδιών τους στην εκπαίδευση. 

Το στοίχημα στην εκπαίδευση ηταν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να ΜΗΝ μείνουν οι μαθητές απομονωμένοι και χωρίς πρόσβαση στην μάθηση. Το στοίχημα δυστυχώς χάθηκε εν πολλοίς στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα κυρίως λόγω της χρόνιας παθογένειας τού να μην επιμορφώνονται οι εκπαιδευτικοί σε νέες τεχνολογίες και μεθοδολογίες. Είτε το θέλουμε , είτε όχι , ο COVID-19 θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά που μεταξύ όλων των άλλων χάθηκε η ακαδημαϊκη χρονιά του 2020.

Εδώ, όπως σε όλες τις γνωστές ελληνικές ιστορίες, για μια ακόμα φορά η παρτίδα σώθηκε από τον ιδιωτικό τομέα, (Κέντρα Ξένων Γλωσσών / Φροντιστήρια Μέσης εκπαίδευσης) που με γρήγορα αντανακλαστικά όχι μόνο έκαναν την μετάβαση από μαθήματα φυσικής παρουσίας σε διαδικτυακά μέσα σε 48 ώρες, αλλά ταυτόχρονα εκπαίδευσαν γονείς και μαθητές στις νέες τεχνολογίες.

Για όλους εκείνους που θα πουν ότι το έκαναν για προσωπικό όφελος, για όλους όσους θα υποστηρίξουν οτι δεν έχουν όλοι υπολογιστή και ίντερνετ έχω να πω το εξής: ΔΕΝ υπάρχει επιστροφή στην “κανονικότητα” ή στην “νέα κανονικότητα”, ο COVID-19 επιτάχυνε λίγο βίαια τις αλλαγές που θα έπρεπε να είχαμε ήδη κάνει.

Η διαδικτυακή εκπαίδευση είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να δώσουμε πρόσβαση στην εκπαίδευση σε όλους τους μαθητές της επαρχίας και της παραμεθορίου που εναγωνίως περιμένουν τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς να διοριστούν μήπως και έχουν και αυτοί δικαίωμα στη μόρφωση.

Η διαδικτυακή εκπαίδευση είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για εκπαίδευση ενηλίκων είτε σε συγχρονισμένες είτε σε ασύγχρονες πλατφόρμες, όπως και γίνεται σε όλο τον πλανήτη εδώ και χρόνια και με το δικό μας παράδειγμα του Ανοιχτού Πανεπιστημίου.

Σε παιδιά και εφήβους σαφώς και θα προτιμούσα την φυσική παρουσία, σε ακραίες όμως περιπτώσεις , λαμβάνεις και δραστικά μέτρα. Η διαδικτυακή εκπαίδευση έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα αρκεί ο εκπαιδευτικός να είναι επιμορφωμένος. Σε νέα περιβάλλοντα, οικονομικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά, προσαρμόζεσαι και εξελίσεσαι με τις ανάγκες του περιβάλλοντος ή ακολουθείς τους αμειλικτους νόμους της φυσικής επιλογής και εξαφανίζεσαι.

Η διαδικτυακή εκπαίδευση σαφώς και έχει μειονεκτήματα, όπως και οτιδήποτε άλλο. Ας επικεντρωθούμε και ας αναδείξουμε τα πλεονεκτήματα, ας επιμορφωθούμε όλοι στην ψηφιακή εποχή και ας προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα διότι η διαδικτυακή εκπαίδευση ήρθε για να μείνει, και αυτή είναι η Νέα Πραγματικότητα της εκπαίδευσης.

Δημήτρης Κουνιάκης

Εκπαιδευτικός

Ιδιοκτήτης Φροντιστηρίου "Μέλλον"