Βασίλης Δημάκης: Κείμενο στήριξης από τις καθηγήτριες του στο Εσπερινό ΓΕΛ Πατρών

Κείμενο στήριξης στον αγώνα του κρατούμενου φοιτητή Βασίλη Δημάκη από τις καθηγήτριες του στο Εσπερινό ΓΕΛ Πατρών. Σε αυτό αναφέρουν:

«Πολλῷ τὸ φρονεῖν εὐδαιμονίας
πρῶτον ὑπάρχει· χρὴ δὲ τά γ᾽ εἰς θεοὺς
μηδὲν ἀσεπτεῖν; μεγάλοι δὲ λόγοι
μεγάλας πληγὰς τῶν ὑπεραύχων
ἀποτείσαντες
γήρᾳ τὸ φρονεῖν ἐδίδαξαν».
Σοφοκλή, Αντιγόνη, στ.1348-1353

Η θεσμοθετημένη Πολιτεία έχει παραχωρήσει στους δικαστικούς  λειτουργούς το -αδιανόητο υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες και για οποιονδήποτε πολίτη- δικαίωμα να στερούν την ελευθερία συνανθρώπων  τους που παρέβησαν με τις πράξεις τους τούς κοινωνικούς κανόνες-νόμους , για να διασφαλίσει το ανώτερο αγαθό της προστασίας του κοινωνικού συνόλου, όταν αυτό απειλείται από εγκληματικές πράξεις. Αναγνωρίζοντας δε η Πολιτεία την ακραία φύση του δικαιώματος τούτου, έχει θεσπίσει ειδικές δικλείδες ασφαλείας ώστε οι λειτουργοί της να περιορίζονται στην υπέρβαση των εκσκαμμένων, καθώς η εξουσία πάνω σε ένα άλλο, και μάλιστα σε μειονεκτική θέση, ανθρώπινο πλάσμα  αποτελεί φοβερό πειρασμό. Μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες ο παραβατικός τιμωρείται αρχικά με στέρηση της ελευθερίας του και τον εγκλεισμό του σε σωφρονιστικό κατάστημα. Εκεί ισχύουν εσωτερικοί κανονισμοί τους οποίους αν παραβιάσει, τιμωρείται εκ νέου. Και στις δύο περιπτώσεις τιμωρίας, απαιτείται από τους «τιμωρούς» η επαρκής αιτιολόγηση της τιμωρητικής τους απόφασης, έτσι ώστε να ικανοποιείται το περίφημο «κοινό περί δικαίου αίσθημα», να εξασφαλίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη και στους λειτουργούς της και το σημαντικότερο, να λειτουργεί το δημοκρατικό πολίτευμα.

Και ερχόμαστε στην περίπτωση του Δημάκη. Το πρώτο μέρος της τιμωρίας του (πολύχρονη φυλάκιση για εγκλήματά του στο μακρινό παρελθόν) δεν αποτελεί θέμα συζήτησης, αφού και ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι δικαίως τιμωρείται για αυτά. Τώρα όμως που έχει κάνει στροφή 180 μοιρών, τώρα που η μόνη του αγωνία είναι οι σπουδές του, το όραμά του για μια δημιουργική ζωή αφιερωμένη στη γνώση και στο καλό των συνανθρώπων του, τώρα για ποιο παράπτωμα τιμωρείται; Ποιο κανονισμό της φυλακής παραβίασε ο Δημάκης; Ποιους λόγους επικαλούνται για την τιμωρία του; Κανέναν.

Από τον περασμένο μήνα ο άνθρωπος αυτός ζει στην κόλαση. Τιμωρητική μεταγωγή στα Γρεβενά, επιστροφή στον Κορυδαλλό, αλλά όχι στο κελί του, στα βιβλία του, στην πρόσβαση στα μαθήματά του. Είναι γνωστός ο αγώνας του με αλλεπάλληλες απεργίες πείνας-δίψας, οι οποίες έχουν διαλύσει κυριολεκτικά τον οργανισμό του. Ο Δημάκης όλο αυτό το διάστημα βιώνει έναν αισχρό εμπαιγμό από αυτούς που ορίστηκαν να διαφυλάσσουν τα νόμιμα. Και ο εμπαιγμός αυτός γίνεται αίσχιστος, αφού απουσιάζει παντελώς ο σεβασμός απέναντι στον αγώνα ενός ανθρώπου που εκ των πραγμάτων βρίσκεται σε αδύναμη θέση και το μόνο του «όπλο» είναι η ίδια του η ζωή. Υπάρχει άραγε κάποια σκοπιμότητα σε αυτή την αντιμετώπιση του Δημάκη από μέρους κάποιων λειτουργών της Πολιτείας ή είναι απλά μια επίδειξη δύναμης πάνω σ’ έναν αδύναμο; Σκόπιμα αφελή τα ερωτήματα… Σε κάθε περίπτωση, το θέμα δεν είναι μόνο πολιτικό, είναι και βαθύτατα ηθικό.

Όλοι εμείς (δάσκαλοί του και μη) που γνωρίσαμε τον αγώνα του για μια αξιοπρεπή νέα ζωή, μακριά από την παραβατικότητα του παρελθόντος του, στηρίζουμε τον άνισο αγώνα του και απαιτούμε από τη δημοκρατική μας Πολιτεία να παρέμβει άμεσα, έτσι ώστε να βάλει φρένο στην ανείπωτη αυθαιρεσία και ύβρι κάποιων λειτουργών της, διότι αλλιώς αυτοαναιρείται ως τέτοια.

Ο Βασίλης θα ζήσει. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό… Και έτσι θα συνεχίσει να σας είναι ενοχλητικός.

Οι καθηγήτριες του στο Εσπερινό ΓΕΛ Πατρών:
Ντούρου Τερέζα
Αντωνακοπούλου Δώρα
Μπιλιανού Μαρία