Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (της εργασίας)

Η αναστολή της οικονομικής δραστηριότητας προκειμένου να αντιμετωπιστεί η απειλή του COVID-19 , οδήγησε σε μια (εν εξελίξει) οικονομική κρίση. Οι εκτιμήσεις για την εγχώρια ύφεση ποικίλουν. Μέχρι 10% εκτιμά η ευρωπαϊκή επιτροπή, έως 15% διεθνείς επενδυτικοί οίκοι. Λογικό επακόλουθο η εργασία να μην μείνει ανεπηρέαστη από αυτή την καταστροφή.

Η εκτόξευση της ανεργίας είναι βέβαιη, καθώς αρκετοί οικονομικοί κλάδοι ξαφνικά βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Τα πρώτα δείγματα ήδη καταγράφονται. Παρόλο που επιβλήθηκε η απαγόρευση των απολύσεων μέσα στον μήνα Απρίλιο είχαμε 41000 λιγότερους εργαζόμενους σύμφωνα με τα στοιχεία από την ΕΡΓΑΝΗ.

Την τελευταία περίοδο γίνεται μια προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης , η αύξηση της ανεργίας να αποδοθεί αποκλειστικά στην πανδημία, για να αποποιηθεί των ευθυνών της. Άρχισε ήδη να περιγράφεται η δύσκολη κατάσταση και πως όλοι θα πρέπει να συνεισφέρουμε και να πληρώσουμε για μια ακόμα φορά τις ζημιές μιας ακόμα κρίσης.

Η αλήθεια όμως είναι ότι οι ενδείξεις ήταν άκρως ανησυχητικές. Με την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων παρεμβάσεων στην αγορά εργασίας από τον Ιούλιο του 2019 , τα αποτελέσματα τους άρχισαν ήδη να φαίνονται όταν οι δείκτες άρχισαν να εμφανίζουν κάμψη από το φθινόπωρο του 2019 και μετά.

Συγκεκριμένα τα στοιχεία του ΟΑΕΔ εμφάνιζαν μια αύξηση της εγγεγραμμένης ανεργίας των αναζητούντων εργασία, πολύ πριν την έλευση της πανδημίας στην χώρα μας.

-Μήνας
-Αναζητούντες εργασία
-Ποσοστιαία μεταβολή σε σχέση με τον ίδιο μήνα ένα έτος πριν
 
 
Σεπτέμβριος 2019
843154
3,36%

Οκτώβριος 2019
915516
8,38%

Νοέμβριος 2019
1018503
13,30%

Δεκέμβριος 2019
1064526
13,80%

Ιανουάριος 2020
1076134
12,39%

Φεβρουάριος 2020
1069285
12,63%

Μάρτιος 2020
1071409
15,44%

Απρίλιος 2020
1124486
29,33%
 
 
Η κυβέρνηση εμμένει στην νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της, όπως περίτρανα αποδεικνύεται και από τις παρεμβάσεις της με τις πρόσφατες πράξεις νομοθετικού περιεχόμενου. Συνεχίζει την εφαρμογή όλων των αντεργατικών πολιτικών που σταμάτησαν το 2014, θεωρώντας ότι αυτές θα αποτελέσουν την λύση στο πρόβλημα. Το πιθανότερο είναι να συμβεί το ακριβώς αντίθετο όπως και στο παρελθόν, όπου δημιουργήθηκαν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και ζούγκλας.

Εκτός αν τελικά, με αφορμή την καταστροφή αυτή βρέθηκε μια ακόμα χρυσή ευκαιρία, για να αναδιαρθρωθεί οικονομία και εργασία ταυτόχρονα, με ωφελημένους τους λίγους και ζημιωμένους τους πολλούς.