Εμπειρίες ανθρώπων που μάχονται με τον καρκίνο για χρόνια και είναι ακόμα εδώ

Έγραφα χθες ότι ο καρκίνος πλέον μεταβάλλεται σε μια χρόνια νόσο, φιλοξενώντας και σχετικές δηλώσεις του έγκριτου γιατρού Χειρουργικής Ογκολογίας κ. Γιάννη Σπηλιώτη (Η πρώτη νίκη: ο καρκίνος μεταβάλλεται σε μια χρόνια νόσο). 

Σχολιάζοντας το θέμα στη σελίδα μας στο facebook, η κ. Αμαλία Β. έγραψε: «Κύκλους κάνει, είναι σαν μια οποιαδήποτε πάθηση». Και περιγράφει: «το 1999 η πρώτη επέμβαση, γυναικολογική, το 2007 το στομάχι, «σύνδρομο Malt», το 2008 λεμφαδένες, το 2009 χολή, το 2010 ολική υστερεκτομή, το 2013 ινοαδένωμα στήθους, το 2015  πάλι στομάχι, το 2017 έντερο».

Και συνεχίζει: «το 2017 πάντρεψα τον μικρό μου γιό και στις 13 Νοεμβρίου ήρθε στη ζωή μας ο εγγονός μου. Τέλος Ιουνίου περιμένουμε το δεύτερο αγοράκι μας. Εγώ είμαι ακόμα εδώ και δεν το βάζω κάτω. Για εμένα τα παιδιά μου και  τα εγγόνια μου. Πίστη, ελπίδα και αισιοδοξία».

Αλήθεια, πόση ταλαιπωρία έχει περάσει αυτή η γυναίκα. Αλλά και πόσο αισιόδοξη στάση κρατάει, επιλέγοντας να παίρνει δύναμη από όσα όμορφα τής συμβαίνουν

Και δεν είναι η μοναδική, η περίπτωση της κ. Αμαλίας. Είναι πολλά και καθημερινά τα περιστατικά καρκινοπαθών που επιβεβαιώνουν αυτή τη θετική εξέλιξη.

Στην Ογκολογική γνώρισα τον κ. Χρήστο ο οποίος έχει οχτώ χρόνια που «αναμετράται» με τον καρκίνο, αλλά είναι μια χαρά. Επίσης σας έχω ήδη μιλήσει για τον 64χρονο από τον Πύργο που από έχει την ασθένεια από το 2012 (Οι δύο διπλανοί μου στην χημειοθεραπεία με τόση θέληση για ζωή).

Πριν από εβδομάδες μου έγραφε σε ένα μήνυμά της η κ. Μαρία Π.: «Ο καρκίνος όταν έρθει τον παντρεύεσαι, όσα χρόνια κι να περάσουν  (αισίως 5 για μένα) μένει δίπλα σου και προσωπικά κάθε φορά που αισθάνομαι κάποια αδιαθεσία το μυαλό μου τρέχει κοντά του».

Η γιατρός κ. Ευγενία Φ. μού έστειλε το εξής μήνυμα: «Εγώ κι ο άντρας μου είμαστε Έλληνες γιατροί του εξωτερικού μέχρι πρόσφατα στη Βρετανία και πλέον στη Νέα Υόρκη. Όντας κοντά σε ανθρώπους που νόσησαν, είτε νοσούν από καρκίνο ξέρουμε ότι ο καρκίνος είναι  μια χρόνια νόσος όπως όλες  οι άλλες.  Και όχι μια οξεία Κατάσταση».

Ο κ. Στέλιος Α. μού είπε για τη δική του περίπτωση: «Το 2009 μπήκα στο κλαμπ των καρκινοπαθών , μου αφαίρεσε ο Δουγένης ολόκληρο το δεξιό πνεύμονα, έκανα χημειοθεραπείες 4 μήνες περίπου. Από τότε είμαι ''καθαρός''. Η μισή θεραπεία είναι να ‘σαι ψυχικά υγιής και δυνατός. Αυτό (λένε) βοηθάει το ανοσοποιητικό το εκτοξεύει».

Είναι ενδεικτικές οι παραπάνω περιπτώσεις και σίγουρα ελάχιστες μπροστά σε αυτές που συνολικά υπάρχουν. Είναι όμως ενδεικτικές για να επιβεβαιώσουν την ιατρική εκτίμηση ότι πλέον ο καρκίνος είναι μια χρόνια νόσος.

Και απλά, πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί του. Να ακολουθούμε τις υποδείξεις των γιατρών, να κάνουμε τις θεραπείες που μάς υποδεικνύουν, να προσαρμόζουμε τον τρόπο ζωής μας στις απαιτήσεις της ασθένειας, αλλά να συνεχίσουμε να ζούμε. Άλλωστε με τον τρόπο που προοδεύει η επιστήμη, μπορεί να μην μακριά και η ημέρα που θα βρεθεί το φάρμακο της ίασης.

Κάθε μέρα που κερδίζουμε ζώντας με καρκίνο, μάς φέρνει ακόμα μια μέρα πιο κοντά στην μεγάλη και τελική νίκη κατά της ασθένειας.

Δύναμη λοιπόν, ελπίδα και αισιοδοξία. Έστω κι αν χρειάζεται κάποιες φορές να σφίγγουμε τα δόντια για να αντιμετωπίσουμε κάποιους πόνους, για να ξεπεράσουμε την εξάντληση, για να αντιμετωπίσουμε τις όποιες παρενέργειες.  

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η πρώτη νίκη: ο καρκίνος μεταβάλλεται σε μια χρόνια νόσο

«Γιατί να χτυπήσει εμένα ο καρκίνος;»

Η Ράνια έχει καρκίνο στο πάγκρεας και ξεκινάει χημειοθεραπείες

Το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς