Ακόμα μια αξονική χωρίς καλά νέα

Πέμπτη 4 Ιουνίου, σήμερα το μεσημέρι θα κάνω την αξονική για να δούμε αν η ανοσοθεραπεία αποδίδει. Αν δεν αποδίδει θα πρέπει να αλλάξουμε θεραπεία.

Να θυμίσω ότι έχω κάνει ήδη οχτώ ανοσοθεραπείες, ενώ η αξονική που έκανα την Μ. Τετάρτη (μετά από τις έξι πρώτες ανοσοθεραπείες) είχε δείξει ότι οι εστίες καρκίνου είχαν διογκωθεί (ΗΜΕΡΕΣ 317η-322η: παρά την ανοσοθεραπεία, ο καρκίνος διογκώθηκε).

Μετά από αυτό, η σημερινή αξονική είναι κρίσιμη. Από τα αποτελέσματά της θα κριθεί αν συνεχίζω ή εγκαταλείπω την ανοσοθεραπεία. Δεν θέλω να την εγκαταλείψω γιατί είναι μια πολύ καλή μέθοδος θεραπείας, χωρίς παρενέργειες. Όμως, αν δεν αποδίδει στο δικό μου Οργανισμό, δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Γι’ αυτό ο ογκολόγος μου κ. Καλόφωνος έχει ζητήσει πολύ λεπτομερή μέτρηση της διάστασης των όγκων που θα εντοπιστούν και λεπτομερή σύγκριση με τα ευρήματα της προηγούμενης αξονικής, καθώς η απόφαση που πρέπει να ληφθεί είναι σημαντική.

Ξυπνάω το πρωί και ίσως επηρεασμένος και από το κρύωμα και τα δέκατα που με (ψιλο)ταλαιπωρούν τις τελευταίες ημέρες, έχω ένα προαίσθημα ότι τα αποτελέσματα δεν θα είναι καλά.

Στις 4 το μεσημέρι είμαστε στο νοσοκομείο του Ρίου, στο Τμήμα του αξονικού τομογράφου. Μας περιμένει η φίλη γιατρός Μαρία Κυριακοπούλου που θα κάνει και τη διάγνωση. Μόλις τελειώνουμε, κατεβαίνουμε στο πάρκινγκ του Νοσοκομείου, αλλά το αυτοκίνητο δεν παίρνει μπροστά. Διατηρούμε την ψυχραιμία μας, καλούμε την Οδική Βοήθεια. Είναι από τις ημέρες που δεν θες να διαβάσεις αυτό που δείχνουν οι …οιωνοί. Η Μαρία έχει ρίξει ήδη μια πρώτη και πρόχειρη ματιά στην αξονική.

Μας λέει: «αν δεν διαβάσω αναλυτικά τα ευρήματα και δεν τα συγκρίνω με την προηγουμένη, δεν μπορούμε να έχουμε σαφή εικόνα. Μια πρώτη, γρήγορη ματιά δείχνει τους όγκους που είχαμε εντοπίσει και στην προηγούμενη και μάλλον μεγεθυμένους. Για να δω όμως πόσο μεγεθυμένοι είναι, πρέπει να κάνω λεπτομερή μέτρηση».

Θα περιμένουμε λοιπόν μέχρι την Τρίτη (μην ξεχνάτε ότι τη Δευτέρα είναι του Αγίου Πνεύματος), οπότε είναι προγραμματισμένη και η ένατη ανοσοθεραπεία, για να δούμε τα πλήρη αποτελέσματα της αξονικής και να αποφασίσει ο κ. Καλόφωνος πώς θα προχωρήσουμε.

Να πω ότι ενθουσιάστηκα από τα νέα της ημέρας, θα έλεγα ψέματα. Ωστόσο, δεν με καταβάλουν, καθώς συνεχίζω να νιώθω σιγουριά ότι αυτή τη μάχη τελικά θα την κερδίσω. Βέβαια δεν τεκμηριώνεται από τα ευρήματα αυτή η αισιοδοξία, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, αλλά εγώ επιμένω να πιστεύω ότι τελικά θα το ξεπεράσω.

Όχι, ούτε τον δήθεν γενναίο παριστάνω, ούτε ατρόμητος «το παίζω». Έτσι νιώθω από την πρώτη στιγμή και συνεχίζω ακόμα. Ίσως έτσι να το ‘χω φτιάξει στο μυαλό μου ως άμυνα στην ταλαιπωρία που περνάω. Μπορεί. Αλλά, αυτή είναι η αλήθεια. Η κατάσταση είναι αρκετά σοβαρή και δεν προσφέρεται ούτε για ηρωισμούς, ούτε για θεατρινισμούς.

Αυτά λοιπόν ήταν τα νέα μου σήμερα. Κι αν ανάμεσα σε όλα όσα συνέβησαν αναζητήσουμε την καλύτερη είδηση της ημέρας, αναμφίβολα ήταν ότι ήρθε γρήγορα η Οδική Βοήθεια και το αυτοκίνητο πήρε μπροστά! 

Μέρες θέλω να σας πω ότι διαβάζοντας τα μηνύματα που μού στέλνετε στο e-mail ή στο messenger, βλέπω πως όλοι συμφωνούμε ότι η δημοσιοποίηση προσωπικών εμπειριών, δίνει δύναμη και κουράγιο σε καρκινοπαθείς που δίνουν τη μάχη. Όπως μού γράφει η κ. Ελένη Π.: «Έχω νοσήσει κι εγώ από καρκίνο μαστού πριν 2 χρόνια και καταλαβαίνω απόλυτα πως αισθάνεστε. Δε σας κρύβω πως ζω μ’ έναν φόβο καθημερινά και  περισσότερο όταν έρχεται η στιγμή των εξετάσεων επανελέγχου. Οι  αναρτήσεις σας μού έδωσαν δύναμη».

Θέλω να σας ζητήσω λοιπόν, να στείλετε τις εμπειρίες σας από τον αγώνα που δίνετε είτε ως ασθενείς, είτε ως φροντιστές και συμπαραστάτες κάποιου δικού σας ανθρώπου. Αν δεν θέλετε, δεν θα δημοσιευθούν το στοιχεία σας. Σημασία έχει να ακουστούν οι εμπειρίες που θα βοηθήσουν άλλους ασθενείς να πάρουν δύναμη και κουράγιο.

Γιατί όπως λέει στο μήνυμά της η κ. Διονυσία Μ.: «Είναι πολύ μεγάλη ανακούφιση ψυχής για τους ομοιοπαθείς, όταν διαβάζουν ή ακούν ιστορίες αντίστοιχες με τη δική τους! Για αυτό θεωρώ ότι προσφέρουν μεγάλο έργο στο κοινωνικό σύνολο άνθρωποι που μπαίνουν στη διαδικασία να ξαναβιώσουν μέσα από την αφήγηση τα όσα έζησαν αγωνιζόμενοι για το πρόβλημα».

Όπως έκανε η Δήμητρα («Η Δήμητρα των 50 χημειοθεραπειών») λοιπόν, όπως έκανε ο Σωτήρης μιλώντας για τους καρκινοπαθείς γονείς του (Μια οικογένεια με καρκινοπαθείς και τους δύο γονείς), όπως έκανε η Ράνια που ξεκίνησε προ ημερών χημειοθεραπείες (Η Ράνια έχει καρκίνο στο πάγκρεας και ξεκινάει χημειοθεραπείες), όπως έκαναν η Αμαλία, η Ευγενία, η Μαρία, ο Στέλιος (Εμπειρίες ανθρώπων που μάχονται με τον καρκίνο για χρόνια και είναι ακόμα εδώ), στείλτε μου κι εσείς τις εμπειρίες σας, έστω και με λίγες λέξεις, με λίγες προτάσεις. Έτσι θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο αυτή η συντροφιά, έτσι θα δώσουμε περισσότερη δύναμη ο ένας στον άλλον. Το έχω ξαναπεί , αυτό το Ημερολόγιο, αυτή η στήλη, είναι δική μας…   

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς