Αποκαλυπτήρια: «Τhe Bold Type», η Πάτρα αποκτά το πρώτο πεντάστερο ξενοδοχείο της

Ολα για το φιλόδοξο project των Μπική - Χρυσανθόπουλου, τί λέει η αρχιτέκων - μηχανικός Εμπη Σπαθή, υπεύθυνη της συνολικής μελέτης - επίβλεψης

Ένα από τα νεοκλασικά «κοσμήματα» της άνω πόλης, το αρχοντικό Μέγαρο Γαλανόπουλου, το οποίο θεωρείται από τα κορυφαία και ωραιότερα δείγματα της μεγαλοαστικής οικιστικής κληρονομιάς της αλλοτινής Πάτρας «ξυπνά»: Μετατράπηκε σε πεντάστερο boutique hotel (το πρώτο αυτής της κατηγορίας στα μέρη μας) με τη σφραγίδα των γνωστών, από το χώρο της εστίασης, συμπολιτών επιχειρηματιών, Δημήτρη Μπική και Γιώργου Χρυσανθόπουλου. Με την ονομασία The Bold Type, το υπεραιωνόβιο, μεγαλοπρεπές κτίριο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, διαγωνίως απέναντι από το Αρχαίο Ωδείο, θα υποδεχθεί πολύ σύντομα τους πρώτους του επισκέπτες, καθώς οι εργασίες βρίσκονται σε τελική φάση. Δείτε στο thebest.gr τις πρώτες εικόνες και διαβάστε τι λέει σχετικά η αρχιτέκτων- μηχανικός Εμπη Σπαθή, η οποία έχει τη συνολική μελέτη - επίβλεψη.

Οι φωτογραφίες είναι του Νίκου Ψαθογιαννάκη.

Εντυπωσιάζει ο ισχυρός χαρακτήρας του κτιρίου

Όπως μάθαμε, όλοι όσοι εργάστηκαν για την αποκατάσταση του αρχοντικού - και φθάνουν συνολικά τα 162 άτομα - σεβάστηκαν απόλυτα τον διατηρητέο του χαρακτήρα, ενώ κάθε επέμβαση καταγράφηκε και εγκρίθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Η διακόσμηση είναι αποτέλεσμα ατελείωτων συζητήσεων με τους επιχειρηματίες, που ήταν πολύ ενημερωμένοι για τις παγκόσμιες εξελίξεις στον ξενοδοχειακό κλάδο. Τα δωμάτια είναι δέκα. «Highlights»; Κάθε όροφος θα έχει το δικό του χρώμα, το πανοραμικό roof garden είναι πλέον επισκέψιμο, η αίθουσα πρωϊνού εξαιρετική και ο πανέμορφος πίσω κήπος- μυθιστόρημα ξαναγεννήθηκε. Εχει σχεδιαστεί μάλίστα να προσφέρεται brunch menu και να λειτουργεί εστιατόριο ευρωπαικής κουζίνας και για τον κόσμο εκτός των ενοίκων.

Η υπεύθυνη της όλης αποκατάστασης Εμπη Σπαθή μας ενημέρωσε καταρχήν για την ιστορία και το όλο περιβάλλον του κτιρίου:

«Η κατασκευή, σύμφωνα με επιτόπιες παρατηρήσεις που έκανε η ειδική στις αναστηλώσεις, αρχιτέκτων μηχανικός του ΕΜΠ, Χριστίνα Μόρμορη, έχει γίνει σε τρεις φάσεις.

Η πρώτη τοποθετείται στα τέλη του 1800, η δεύτερη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και η τελευταία φάση που αφορά και τον μεγαλύτερο όγκο του κτιρίου, αποδίδοντάς του μάλιστα την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Το κτίριο θεωρώ πως ξεχωρίζει για τη θέση του, τη χωροθέτησή του στον ιδιωτικό του κήπο, την υποχώρησή του ως προς την οικοδομική γραμμή στον β´ όροφο για τη δημιουργία βεράντας, τη νοτίου προσανατολισμού ταράτσα του και φυσικά την αριστοκρατική του κάτοψη. Στο κέλυφος με εντυπωσιάζει ό,τι ακριβώς εντυπωσιάζει και τους περισσότερους συμπολίτες μου. Ο ισχυρός του χαρακτήρας.

Ενδεικτικά έχω παρατηρήσει πως οι περιηγητές της πλατείας Αγίου Γεωργίου σπαταλούν περισσότερη ώρα να χαζεύουν το κτήριο αυτό παρά το Ρωμαϊκό Ωδείο που βρίσκεται απέναντι!

Το ξενοδοχείο βρίσκεται βέβαια στο επίκεντρο του αρχαιολογικού ενδιαφέροντος λόγω του Ωδείου και του Αρχαίου Ιπποδρόμου. Η πλατεία Αγίου Γεωργίου είναι στο σύνολό της χαρακτηρισμένη με υπουργική απόφαση, ως ιστορικός τόπος και ομοίως όλα τα κτήρια που την περιβάλλουν είναι διατηρητέα μνημεία. Είναι η μοναδική πλατεία στην πόλη μας που, αν μαγικά κάποιος μπορούσε να την φωτογραφίσει σήμερα, χωρίς τα αυτοκίνητα, θα είχε αυτούσια μια εικόνα της παλιάς Πάτρας».

Κατά την άποψη της κ. Σπαθή, η μετατροπή του Μεγάρου Γαλανόπουλου σε ξενοδοχείο 5 αστέρων ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί, έτσι ώστε αυτό το χαρακτηρισμένο ως έργο τέχνης οικοδόμημα να διατηρηθεί σωστά για τις μελλοντικές γενιές αλλά και να φιλοξενεί κόσμο, γεγονός επιθυμητό για ένα μνημείο. Η φιλοσοφία λειτουργίας, προβλέπεται, όπως η ίδια μαντεύει, «πολύ sophisticated».

Μας κατατόπισε όμως και για τις τεχνικές παρεμβάσεις, την αισθητική «γραμμή» και το εσωτερικό ντεκόρ:

«Με επιμέλεια και ειδικές τεχνικές αποκαταστάθηκαν όλα τα υπάρχοντα δάπεδα, τα εσωτερικά και εξωτερικά ξύλινα κουφώματα, ο περίτεχνος γύψινος διάκοσμος, οι τοιχογραφίες και η στέγη. Ο περιβάλλοντας χώρος διατηρήθηκε ανέπαφος και οι όψεις του αποκαταστάθηκαν με ειδική τεχνική.

Μεγάλο στοίχημα το οποίο κερδήθηκε ήταν η εφαρμογή μιας κεντρικής ιδέας, η οποία εν συντομία θέλει τον επισκέπτη να έχει σαφή εντύπωση των ορίων του παλιού και του νέου, τόσο σε οικοδομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο χρήσης. Από τις πρώτες επισκέψεις μου στον χώρο αισθάνθηκα ότι το κτίριο είχε ψυχή, είχε άποψη και νοημοσύνη. Αν ήταν μηχανή θα στοιχημάτιζα πως πρόκειται για έξοχο παράδειγμα artificial intelligence.

Ετσι, συνδέθηκα μαζί του ακόμα περισσότερο και μπορώ να πω με σιγουριά ότι οποιαδήποτε στιλιστική γραμμή κι αν ακολουθήθηκε στην πορεία, είναι ασήμαντη μπροστά στο γεγονός ότι κυριάρχησε ο απόλυτος σεβασμός του αρχιτέκτονα στη δυνατή φυσιογνωμία του ιστορικού κελύφους.

Η συνεργάτιδά μου, αρχιτέκτων μηχανικός, Κατερίνα Λιαρομμάτη και εγώ ακούσαμε με προσοχή τα όσα μας ζητήθηκαν, τα αποκωδικοποιήσαμε και εν τέλη τα εφαρμόσαμε δημιουργικά. Όσο αφορά την επίπλωση ήταν κοινή γραμμή όλων μας ότι πρέπει να περιλαμβάνει custom made έπιπλα που σχεδιάστηκαν ξεχωριστά για το κάθε δωμάτιο και signature φωτιστικά πολύ γνωστών οίκων. Από εκεί και πέρα ο σχεδιασμός των λουτρών είναι υποδειγματικός και η επιλογή των στρωμάτων εξαιρετική.

Το υπάρχον ιστορικό κέλυφος, στα σημεία όπου δεν παρεμβαίνουμε, διατηρεί το αρχικό του χρώμα αυτού της μανόλιας (το χρώμα επιλέχθηκε μετά από μελέτη ενός τεράστιου φωτογραφικού αρχείου των αρχικών ιδιοκτητών), ενώ οι νέες κατασκευαστικές παρεμβάσεις επισημαίνονται με τρία διαφορετικά χρώματα, ένα για κάθε όροφο. Το κριτήριο επιλογής των τριών χρωμάτων συνδέθηκε με το κτίριο και το σημαντικό περιβάλλον του.

Brick red για το αρχαίο ρωμαϊκό θέατρο.

Leaf green για τον υπέροχο κήπο.

Dark blue για την ανάμνηση».