Στην Πάτρα έχουμε την τύχη να υπάρχει ένας από τους κορυφαίους ογκολόγους της Ελλάδας

Τρίτη, 16 Ιουνίου, 373η ημέρα από τότε που έμαθα ότι έχω καρκίνο. Είχα ραντεβού με τον oγκολόγο μου, τον Καθηγητή κ. Καλόφωνο για να με εξετάσει και να αξιολογήσει την πορεία μου με τη νέα θεραπεία, το χάπι που παίρνω εδώ και 12 ημέρες.  Μού έχουν ήδη εκδηλωθεί κάποιες μικρές παρενέργειες και συγκεκριμένα ένα εξάνθημα στο στήθος και στο κεφάλι, που ευτυχώς, δεν είναι πολύ ενοχλητικό.

Στη 1 το μεσημέρι ήμουν στο Νοσοκομείο του Ρίου.  Ο κ. Καλόφωνος με δέχθηκε αμέσως. Όπως πάντα, με εξέτασε εξονυχιστικά. Με βρήκε καλά, όπως άλλωστε και νιώθω.

Μού μίλησε αναλυτικά για τη θεραπεία που κάνω τώρα, καθώς έχει τεράστια εμπειρία και από κλινικές μελέτες και μου ανέφερε χαρακτηριστικά παραδείγμα ασθενών του που είδαν μακροχρόνια ύφεση με το εν λόγω χάπι. Θα ξέρουμε στα τέλη Αυγούστου, καθώς χρειάζεται να περάσουν τρεις μήνες για να φανεί αν αποδίδει. Ωστόσο, οι προβλέψεις από αντίστοιχες με τη δική μου περιπτώσεις, είναι καλές.

Με την ηρεμία και την πραότητα που τον διακρίνει, μου συνέστησε για ακόμα μία φορά, να διατρέφομαι υγιεινά, να ασκούμαι σωματικά (να περπατώ μια ώρα την ημέρα) και να έχω καλή ψυχολογία. Επέμεινε για πολλοστή φορά στην καλή ψυχολογία, που την θεωρεί πολύ σημαντικό σύμμαχο στον αγώνα των καρκινοπαθών.

Όπως κάθε φορά που τον επισκέπτομαι έτσι και σήμερα, έφυγα από το γραφείο του πιο ήρεμος, πιο ήσυχος, πιο αισιόδοξος. Τον κ. Χαράλαμπο (Λάμπη) Καλόφωνο τον ήξερα εδώ και χρόνια, πριν καν τον γνωρίσω προσωπικά. Είχα ακούσει από ασθενείς του και συναδέλφους του τα καλύτερα λόγια. Προσωπικά τον γνώρισα πέρυσι τον Ιούνιο, όταν οι εξετάσεις έδειξαν ότι έχω καρκίνο και του ζήτησα να με αναλάβει.

Είναι ενδεικτικό ότι αφού πέρασα από το "Yγεία", το "Σωτηρία", το "Mediterraneo" και μίλησα με ειδήμονες επιστήμονες σχετικά με τον καρκίνο, η επωδός ήταν κοινή σε όλους: Στην Πάτρα έχετε έναν από τους κορυφαίους ογκολόγους της Ελλάδας, τον κ. Καλόφωνο. 

Όλοι μα όλοι συμφωνούσαν ότι πρόκειται για «έναν λαμπρό επιστήμονα και εξαιρετικό άνθρωπο». Και έχουν απόλυτο δίκιο. Επιπλέον υπό την επίβλεψή του πάρα πολύ σημαντικές μελέτες για τον καρκίνο και την αντιμετώπισή του έχουν γίνει στην Πάτρα. Δύο από αυτές που έχουν συγκεντρώσει μεγάλο ενδιαφέρον στη διεθνή πανεπιστημονική κοινότητα, με σημαντικές δημοσιεύσεις, είναι για την ανοσοθεραπεία με δείγμα 1.000 και πλέον ασθενών, αλλά και για τα αποτελέσματα της θεραπείας που τώρα κάνω κι εγώ. 

Δεν έχει ανάγκη από επαίνους ο κ. Καλόφωνος  και είναι πιθανόν, λόγω της σεμνότητας που τον διακρίνει, σήμερα που αναφέρομαι σ’ αυτόν να ενοχληθεί, γι’ αυτό ελπίζω να μην διαβάσει τη σημερινή ανάρτηση!

Όμως επειδή, και ως ασθενείς, αλλά και ως δημοσιογράφοι, συχνά-πυκνά καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα (και) του Συστήματος Υγείας, οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και τα θετικά. Και ανάμεσα στα θετικά εξέχουσα θέση κατέχουν γιατροί και νοσηλευτές που καθημερινά δίνουν καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο.

Αναμφίβολα, δεν είναι ο μοναδικός ο κ. Καλόφωνος. Είναι όμως ένας από αυτούς που υπηρετούν με συνέπεια και αφοσίωση το λειτούργημά τους. Που παρότι ανέβηκαν στην κορυφή της επιστημονικής ιεραρχίας αποκτώντας φήμη και κύρος, δεν αποξενώθηκαν από τον απλό κόσμο, τους ασθενείς τους. Συνεχίζουν να τους αγκαλιάζουν με στοργή, να τους μιλάνε απλά και ανθρώπινα, να δείχνουν ενδιαφέρον για κάθε περίπτωση, για κάθε ασθενή.

Δυστυχώς, το Εθνικό Σύστημα Υγείας μας έχει πολλά προβλήματα.

Ευτυχώς, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας μας υπάρχουν αρκετοί επιστήμονες σαν τον κ. Καλόφωνο που με την επιστημονική τους επάρκεια και το ενδιαφέρον τους για τον άνθρωπο, κατορθώνουν να ξεπερνούν τα προβλήματα  και να παρέχουν στους ασθενείς φροντίδα που ούτε στις πιο πλούσιες χώρες δεν παρέχεται.

Προσωπικά, νιώθω πολύ τυχερός που έχω ως θεράποντα γιατρό τον Καθηγητή κ. Καλόφωνο. Νιώθω πολύ τυχερός που φροντίζουν για τη θεραπεία μου, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της Ογκολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου του Ρίου. Κάποια από τις επόμενες ημέρες θέλω να μιλήσω γι αυτούς τους ανθρώπους. Το νιώθω όχι τόσο ως υποχρέωση, αλλά κυρίως ως ανάγκη. Για την ώρα, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους…

Παρεμπιπτόντως, σήμερα διαπίστωσα για ακόμα μία φορά, πόσο αγαπητός ήταν ο φίλος μου Τάκης Γκίκας. Έχουν περάσει πέντε χρόνια από το θάνατό του και η χθεσινή μου ανάρτηση που αναφερόταν στην περιπέτεια υγείας του, διαβάστηκε από χιλιάδες ανθρώπους. Έτσι συμβαίνει με τους καλούς, με τους ξεχωριστούς ανθρώπους. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν ξεχνιούνται...

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Προσοχή, απατεώνες και τσαρλατάνοι εμπορεύονται τον καρκίνο...

Αν ο φίλος μου Τάκης Γκίκας είχε προσέξει, τώρα ίσως να ζούσε…

Όταν ο καρκίνος χτύπησε την Χρυσούλα, στα 29 της χρόνια

Δείτε όλο το Ημερολόγιο