Η ένοχη σιωπή των ΜΜΕ και η ντροπή μίας καμπάνιας 20 εκ. ευρώ πάνω στα συντρίμμια του κορωνοϊού

Το ότι η κυβέρνηση αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα τα ποσά που έλαβαν τα ΜΜΕ για την καμπάνια του κορωνοϊού, δηλαδή το πώς μοιράστηκαν τα 20 εκ. ευρώ εν μέσω πανδημίας, είναι γεγονός πρωτοφανές ακόμη και για τα χαλαρά πολιτικά ήθη της Ελλάδας. Μίας χώρας που η συγκεκριμένη είδηση, η οποία θα είχε γίνει πρωτοσέλιδο οπουδήποτε αλλού, πλην Βόρειας Κορέας, αγνοείται επιδεικτικά από το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ. Μία λίστα που πρώτα από όλους τα ίδια τα ΜΜΕ θα ήθελαν να δοθεί στη δημοσιότητα για να … καθαρίσουν το όνομά τους και να ανακτήσουν την αξιοπιστία τους.

Η ένοχη σιωπή των Ελληνικών ΜΜΕ που βάζουν εξόφθαλμη πλάτη στην ανερυθρίαστη επιχείρηση απόκρυψης των ποσών που μοιράστηκαν, αμαυρώνει ακόμη περισσότερο την εικόνα της δημοσιογραφίας στη χώρα μας. Μην παραπονιόμαστε, λοιπόν, μετά, όταν οι αναγνώστες μάς γυρίζουν την πλάτη και αναζητούν ενημέρωση στα fake news των social media. Ούτε όταν ο παραδοσιακός Τύπος χάνει τα όποια υπολείμματα κύρους του.

Τελικά ο κ. Πέτσας απάντησε σήμερα ότι θα δοθούν στη δημοσιότητα τα ποσά εφόσον πρώτα γίνει «ποιοτικός και ποσοτικός έλεγχος». Δηλαδή, πρώτα μοίρασε τα 20 εκ. ευρώ και εκ των υστέρων κάνει ποσοτικό και ποιοτικό έλεγχο.

Τι ακριβώς έλεγχο κάνει κάποιος σε μία λίστα που περιλαμβάνει επωνυμίες επιχειρήσεων από τη μια πλευρά και τα ποσά που τους έχει δώσει από την άλλη; Μιλάμε για μία λίστα που έπρεπε να δοθεί στη δημοσιότητα μέσα στο ίδιο δευτερόλεπτο που ζητήθηκε. Γιατί κάθε μέρα και κάθε ώρα που περνάει εγείρονται ερωτήματα για το τι είδους ενέργειες γίνονται. Τι προσθαφαιρέσεις και αλλαγές επιχειρούνται εκ των υστέρων, στο πλαίσιο του όψιμου «ποιοτικού και ποσοτικού ελέγχου».

 Η κυβέρνηση ξέρει ότι όσο καθυστερεί να δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα, χάνει πόντους από το πολιτικό κεφάλαιο που απέκτησε λόγω του έγκαιρου χειρισμού του κορωνοϊού σε επίπεδο μέτρων και διαχείρισης. Για να προτιμά να εξανεμίσει αυτό το πολιτικό κεφάλαιο αντί να δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα, σημαίνει ότι γνωρίζει πως η δημοσιοποίηση θα σηκώσει τέτοιες αντιδράσεις που ούτε η ένοχη σιωπή των ΜΜΕ που έχουν εισπράξει αυτά τα 20 εκ. θα μπορέσει να την καταπνίξει.

Αρκεί μία ματιά στη λίστα των 1.232 ΜΜΕ που εισέπραξαν χρήματα για την καμπάνια του κορωνοϊού για να αντιληφθεί κανείς ότι το μόνο κριτήριο που τηρήθηκε είναι αυτό της εξυπηρέτησης ημετέρων. Το ότι αυτά τα ημέτερα συμφέροντα περιλαμβάνουν περιπτώσεις όπως αυτή του Μένιου Φουρθιώτη, κάνει την υπόθεση απλώς πιο φαιδρή.

Εάν λοιπόν αποδειχθεί ότι ο κάθε κ. Φουρθιώτης με ένα ανύπαρκτο blog και μηδενική επισκεψιμότητα έχει λάβει πολλαπλάσια χρήματα σε σχέση με ΜΜΕ που έχουν δεκάδες εργαζόμενους και εκατομμύρια μοναδικούς αναγνώστες καταλαβαίνετε ότι το ζήτημα δεν θα είναι πλέον μόνο πολιτικό, ούτε μόνο ηθικό. Είναι και νομικό.

Όπως θέμα νομικό τίθεται ήδη από τη δημοσιοποίηση της λίστας των sites που έλαβαν κρατική διαφήμιση, καθώς ο νόμος ορίζει ρητά ότι δεν μπορεί να λάβει κρατική διαφήμιση ένα ηλεκτρονικό ΜΜΕ, αν δεν είναι μέλος του Μητρώου on line media. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα δοκιμάσει κανείς να εγγραφεί εκ των υστέρων γιατί ήδη φαίνεται ποιος είναι και ποιος δεν είναι μέλος, όπως φαίνονται και όσοι έγιναν μέλη με το που ξεκίνησε ο κορωνοϊός (ήδη, μπορείς να δεις sites που έγιναν μέλη στις 26 Μαρτίου 2020 και φημολογείται ότι πήραν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ).

Επιπλέον υπάρχει και ένα άλλο νομικό (και όχι μόνον) θέμα. Ο νόμος ορίζει ρητά ότι από την κρατική διαφήμιση το 30% πρέπει να κατευθύνεται στα περιφερειακά ΜΜΕ. Έχει συμβεί αυτό στην περίπτωση της καμπάνιας του κορωνοϊού; Με μία πρώτη ματιά ούτε κατά προσέγγιση. Σε περίπτωση που αυτό επιβεβαιωθεί δεν μιλάμε για απλή παρατυπία, αλλά και «καραμπινάτη» παρανομία.

Μέσα σε όλα αυτά το ότι υπάρχουν sites χωρίς περιεχόμενο, κυριολεκτικά χωρίς κανένα περιεχόμενο πέρα από τα διαφημιστικά banner του «Μένουμε σπίτι», ή άλλα sites που δημιουργήθηκαν την παραμονή της δημοσίευσης της καμπάνιας και αμέσως μετά έκλεισαν προσωπικά μου δημιουργεί θλίψη. Θλίψη, γιατί η εκκωφαντική σιωπή του Τύπου, έχει οδηγήσει σε μία ανεξέλεγκτη κατάσταση όπου τα προσχήματα δεν τηρούνται, ούτε τύποις. Δημιουργεί συνθήκες «αποφασίζουμε και διατάζουμε» και λογαριασμό δε δίνουμε.

ΥΓ

Το ότι στα 1.232 ΜΜΕ δεν περιλαμβάνεται το Documento και το Koutipandoras είναι μικρότητα. Εάν δε ο αποκλεισμός του Βαξεβάνη είναι ένα μήνυμα για να μην ακολουθήσει κανείς άλλος τον δικό του δρόμο (της σκληρής κριτικής προς Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, βλέπε πόθεν έσχες) θυμίζει και …γκανγκστεριλίκι.