Νικιέται ο καρκίνος;

Ελπίζω να είχατε ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο. Για μένα ήταν, καθώς το Σάββατο βάφτισαν το γιο τους η κόρη και ο γαμπρός του αδελφού μου Γιάννη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πρόωρα (σε ηλικία μόλις 58 χρονών) και ξαφνικά τον Νοέμβριο του 2018. Τον ονόμασαν Γιάννη, προς τιμή του αδελφού μου. Ήταν μια στιγμή μεγάλης συγκίνησης και χαράς, όταν άκουσα το όνομα. 

Κατά τα λοιπά το Σαββατοκύριακο κύλισε ήρεμα, αν και με ενοχλούν τα εξανθήματα που έχω βγάλει στο κεφάλι και στο στήθος, εξαιτίας του φαρμάκου που παίρνω πλέον, ως θεραπεία για τον καρκίνο.  Ωστόσο, όσο ενοχλητική κι αν είναι η φαγούρα, καμία σχέση δεν έχει με τις παρενέργειες των χημειοθεραπειών, τουλάχιστον στην ένταση που την νιώθω εγώ.

Από την προηγούμενη εβδομάδα έχω αναγγείλει ότι θέλω να παρουσιάσω δύο θέματα: τα αφιέρωμα της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου στην εφημερίδα της Πάτρας «7 ΗΜΕΡΕΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» και την εξιστόρηση της προσωπικής εμπειρία του Αγρινιώτη δημοσιογράφου Νίκου Αγγελόπουλου που βρέθηκε αντιμέτωπος με τον καρκίνο προ διετίας και  σε ηλικία μόλις 33 χρονών.

Αύριο λοιπόν, σειρά έχει η εμπειρία του Νίκου. Και μεθαύριο, μια εξαιρετική συνέντευξη που πήρε η δημοσιογράφος του thebest.gr Κωνσταντίνα Τσίχλα, από τον Ψυχολόγο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών, Γρηγόρη Οικονόμου, ο οποίος έχει ειδικευτεί στην υποστήριξη των καρκινοπαθών και του περιβάλλοντός τους.

Η καλή μου συνάδελφος και φίλη Γιώτα Κοντογεωργοπούλου φιλοξένησε στην εφημερίδα της Πάτρας «7 ΗΜΕΡΕΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» που εργάζεται, μια συζήτηση μας για την στήλη και το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς. Θα αναδημοσιεύσω κάποια αποσπάσματα, εστιάζοντας σε αυτά που δεν έχω αναφερθεί εκτενώς μέχρι τώρα μέσω της στήλης μας και τα οποία θεωρώ σημαντικά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: «Κοινοποιώντας ότι έχεις καρκίνο γίνεσαι αυτομάτως μέλος μιας ομάδας που δεν μπορούσες να φανταστείς ότι υπάρχει ή τουλάχιστον ότι είναι τόσο μεγάλη… Πόση δύναμη σου δίνει αυτό; Θέλει παρέα ο καρκίνος;».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Αυτό είναι το σημαντικότερο όλων. Το γεγονός δηλαδή ότι  έχει δημιουργηθεί μια κοινότητα ανθρώπων με τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες αναζητήσεις. Είναι κάτι που πιθανολογούσα, αλλά το βλέπω πια καθημερινά, από τα πολλά μηνύματα που μου έρχονται είτε στο email είτε στο messenger από ομοιοπαθείς,  συμπολεμιστές όπως λέει ένας συνασθενής μου ο Χρήστος τον οποίο γνώρισα στην Ογκολογική.

Μου λένε πόση δύναμη παίρνουν από την ανταλλαγή των εμπειριών (Σ.Σ. αυτό επισήμανε και ο μεγάλος Αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος, μιλώντας για την εμπειρία του για τον καρκίνο). Είναι έμφυτη η τάση του ανθρώπου να αναζητάει κουράγιο σε ομοιοπαθείς. Παίρνει πιο εύκολα το κουράγιο και τη δύναμη από τον ομοιοπαθή. Τον θεωρεί πιο κοντά του, πιο δικό του. Συνομιλώ λοιπόν με  ανθρώπους που μου λένε αυτό. Πόση δύναμη παίρνουν από την εμπειρία τη δική μου ή των άλλων. Διότι αν έχεις δει στη στήλη αναφέρονται και οι εμπειρίες άλλων ανθρώπων. Κάποιες με θετική κατάληξη, κάποιες άλλες με μη θετική κατάληξη. Αλλά τελικά αυτός είναι ο αγώνας της ζωής ολόκληρης. Ανεξαρτήτως του καρκίνου, όλα σχεδόν είναι μια μάχη την οποία είτε κερδίζεις, είτε δεν κερδίζεις. Έτσι είναι και ο καρκίνος, τι να κάνουμε;»

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορούσες να φανταστείς πριν, πόσοι είναι οι άνθρωποι που δίνουν αυτή τη μάχη;

«Όχι, δεν μπορούσα, παρότι -όπως όλοι φαντάζομαι- έχω διαβάσει νούμερα και στατιστικές που είναι ενδεικτικά της κατάστασης. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι στη μικρή Ελλάδα 70.000 νέα κρούσματα καρκίνου εκδηλώνονται κάθε χρόνο. Αν προσθέσουμε και τα παλιά καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που νοσούν σήμερα. Παρά ταύτα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω την κατάσταση μέχρι που μπήκα στην ογκολογική κλινική. 

Μέχρι που είδα ανθρώπους να συνωστίζονται για να κάνουν μια θεραπεία, να μην βρίσκουν όχι κρεβάτι αλλά ούτε καρέκλα να καθίσουν γιατί η ογκολογική π.χ. στην Πάτρα είναι φτιαγμένη για να προσφέρει θεραπεία σε περίπου 40 ασθενείς ημερησίως και οι ασθενείς έχουν φτάσει να ξεπερνούν τους 80».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Νικιέται τελικά ο καρκίνος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Νομίζω ότι νικιέται αλλά σε τίποτα και σε κανένα τομέα στη ζωή, δεν νικάνε όλοι. Κάποιοι νικάνε, κάποιοι χάνουν.

Εκείνο που για μένα είναι απόλυτα σίγουρο, είναι ότι μπορείς να ζεις με τον καρκίνο.

Είναι πολλοί άνθρωποι που συναντώ στην Ογκολογική οι οποίοι ζουν με καρκίνο οκτώ χρόνια, δέκα χρόνια δεκαπέντε χρόνια και όλα αυτά τα χρόνια δεν τους έχει εγκαταλείψει ο καρκίνος.

Τον έχουν σε ένα όργανο, φεύγει πάει σε ένα άλλο, ζουν κανονικά όμως. Κάνουν τη θεραπεία τους, τις εξετάσεις τους, αλλά ζουν. Έχουν διαμορφώσει έναν νέο τρόπο ζωής εκ των πραγμάτων και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, προσπαθούν να απολαμβάνουν την καθημερινότητά τους. Είναι απλά μια νέα καθημερινότητα. Και είναι και αυτή μια μεγάλη νίκη».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς ονειρεύεσαι να μπει η τελεία σε αυτή τη στήλη;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Ονειρεύομαι να είναι μια μέρα που θα αναγγείλω όχι τόσο ότι έγινα εγώ καλά, αλλά ότι βρέθηκε μια θεραπεία που μπορεί να κάνει πολλούς καλά. Και το βλέπεις ότι είναι πολύ κοντά η επιστήμη, το παλεύουνε.

Βέβαια  ο καρκίνος είναι μια πολύ εξατομικευμένη αρρώστια και ίσως γι αυτό δεν έχει βρεθεί ακόμα το φάρμακο. Δηλαδή δύο άτομα μπορεί να έχουν τον ίδιο τύπο καρκίνου να έχουν την ίδια ηλικία, να το βρουν την ίδια στιγμή ότι πάσχουν, να πάρουν την ίδια θεραπεία  και ο ένας να γίνει απολύτως καλά ενώ ο άλλος να πεθάνει σε ένα χρόνο.

Τεράστιο ρόλο παίζει λένε και η ψυχολογία. Επιστημονικά αυτό αποδίδεται στο ότι ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Ή, στην αντίθετη περίπτωση, το καταστέλλει

Βέβαια σε ό,τι αφορά το ερώτημα, θα ομολογήσω ότι έχει ενδιαφέρον ακόμη και  η ιδέα να περιγράψω από τη στήλη μου κάποια στιγμή, αν έτσι το φέρει η κατάσταση, ακόμη και την πορεία μου προς το τέλος».

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η επέτειος του Διονύση Σιμόπουλου: 600 ημέρες από τη διάγνωση καρκίνου στο πάγκρεας

Προσοχή, απατεώνες και τσαρλατάνοι εμπορεύονται τον καρκίνο...

Στην Πάτρα έχουμε την τύχη να υπάρχει ένας από τους κορυφαίους ογκολόγους της Ελλάδας

Δείτε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς