Οι εξαιρετικοί λειτουργοί στο Νοσοκομείο Ρίου και ο απρεπής υπάλληλος στο ΙΚΑ Αγίου Αλεξίου

Σας είχα μιλήσει προ ημερών για τις παρενέργειες του χαπιού που παίρνω, του tarceva. Το κεφάλι, το στήθος και η πλάτη μου έχουν «φουντώσει» από ένα ενοχλητικό εξάνθημα. Σε κάποια σημεία του προσώπου μου έχουν προκληθεί πληγές. Αν ψάχνετε για ωραίες εικόνες, …φοβάμαι ότι δεν ανήκω στις καλύτερες!

Οι παρενέργειες αυτές με οδήγησαν σήμερα στη Δερματολογική Κλινική του Νοσοκομείου του Ρίου, όπου γνώρισα δύο εξαιρετικές κυρίες: την Καθηγήτρια κ. Σοφία Γεωργίου και την γιατρό κ. Χρύσα Οικονόμου. Πόση καλοσύνη και πόσο ενδιαφέρον έδειξαν οι δύο δερματολόγοι, δεν μπορώ να το περιγράψω. Ενδιαφέρον ειλικρινές, φαινόταν ότι ήταν αυθόρμητη η διάθεση να βοηθήσουν έναν άνθρωπο και όχι απλά να εξετάσουν έναν ασθενή. Μού έδωσαν συγκεκριμένη αγωγή και θα επανέλθω για επανεξέταση στο τέλος του μήνα.

Αμέσως μετά πήγα στα γνώριμα μέρη της Ογκολογικής Κλινικής για να με δει ο ογκολόγος μου κ. Καλόφωνος και να ηπαρηνίσω το port. Αναφέρω αυτή τη λεπτομέρεια για τον ηπαρινισμό του port προκειμένου, με την ευκαιρία, να θυμίσω σε άλλους ασθενείς που τυχόν έχουν port, ότι πρέπει να κάνουν ηπαρινισμό μια φορά κάθε ένα, το πολύ ενάμιση μήνα. Έχει παρατηρηθεί κάποιοι να το ξεχνάνε κι αυτό έχει επιπτώσεις.

Στους γνώριμους διαδρόμους και θαλάμους της Ογκολογικής λοιπόν, όπου ξαναείδα αυτούς τους εξαιρετικούς ανθρώπους για τους οποίους έγραφα προχθές (Το προσωπικό της Ογκολογικής Κλινικής, καθημερινοί ήρωες...).

Έφυγα από το Νοσοκομείο του Ρίου, με αισιόδοξες προβλέψεις για την εξέλιξη της υγείας μου και στο μέτωπο του εξανθήματος, αλλά και στο κυρίως μέτωπο του καρκίνου.

Είπαμε, κάνουμε Μαραθώνιο. Και ο Μαραθώνιος για να βγει πέρα χρειάζεται δύναμη, αισιοδοξία και υπομονή.

Εν συνεχεία πήγαμε στο φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ στο ΙΚΑ Αγίου Αλεξίου για να πάρω τα χάπια (tarceva) για τον επόμενο μήνα. Θα συνεχιζόταν ευχάριστα η ημέρα αν εκεί δεν συνέβαινε να μού προκαλέσει οργή η συμπεριφορά ενός υπαλλήλου του φαρμακείου, απέναντι σε μια γριούλα που …τόλμησε να πλησιάσει χωρίς να έχει έρθει η σειρά της ρωτώντας να μάθει μια πληροφορία. Οι φωνές του διαπέρασαν όλο το χώρο. Κανονικό ουρλιαχτό ενός ανθρώπου που είναι δεν είναι 40 χρονών, προς μια ηλικιωμένη γυναίκα και προφανώς βασανισμένη, για να επισκέπτεται τα φαρμακεία του ΕΟΠΠΥ για να πάρει φάρμακα. Μαζί με το ουρλιαχτό η ειρωνεία και ο γνωστός δημοσιοϋπαλλήστικος τόνος.

Η απρεπής συμπεριφορά απέναντι σε ηλικιωμένους ανθρώπους, είναι από τα συμβάντα που με εξοργίζουν περισσότερο, που με βγάζουν από τα ρούχα μου. Δεν θέλω να χαρακτηρίσω τον εν λόγω υπάλληλο, γιατί αν διατυπώσω αυτά που μου ‘ρχονται στο μυαλό, θα υποπέσω στο αδίκημα της «προσβολής της δημοσίας αιδούς».

Ελπίζω σε αυτή την υπηρεσία να υπάρχει κάποιος προϊστάμενος που να συναισθάνεται το μέγεθος της απρέπειας, όταν κάποιος φωνάζει δυνατά σε μια γριά γυναίκα. Αν το παλικάρι έχει νευράκια, να του δώσουν άδεια να πάει να ξεσκάσει, αλλά στην υπηρεσία που πληρώνεται με τα χρήματα της κάθε γιαγιάς, υποχρεούται να ελέγχει τη συμπεριφορά του και την ένταση της φωνής του.  

Υπάλληλοι σαν τον εν λόγω, είναι η άλλη όψη του νομίσματος.

Για την λαμπερή όψη μιλήσαμε προχθές και πρόσθεσα σήμερα δύο ακόμα γιατρούς: την κ. Γεωργίου και την κ. Οικονόμου. Είμαι σίγουρος ότι τέτοιοι αξιέπαινοι λειτουργοί υπάρχουν και στο ΙΚΑ Αγίου Αλεξίου. Ακόμα και στο φαρμακείο της συγκεκριμένης υπηρεσίας, είχα συναντήσει την προηγούμενη φορά μια κυρία ευγενέσταση και εξυπηρετική.

Χθες όμως ο συνάδελφό της βάλθηκε να μάς αποδείξει ότι εκτός από τη λαμπερή υπάρχει και άλλη όψη στο νόμισμα. Αυτή η όψη που συνθέτουν υπάλληλοι σαν τον συγκεκριμένο που αντί να αντιμετωπίζουν με ηρεμία και σεβασμό τον κόσμο (και δη ασθενείς, και δη βαριά ασθενείς), συμπεριφέρονται με τρόπο τόσο απρεπή.

Ναι, το γράφω με θυμό και ελπίζω να βρεθεί κάποιος να συνετίσει τον εν λόγω κύριο.  Να του υποδείξει, αν μη τι άλλο, να μιλάει κόσμια στους ασθενείς που του απευθύνουν το λόγο. Είναι υποχρέωσή του.

Ελπίζω να μην χρειαστεί να γράψω στο μέλλον για ανάλογες απρεπείς συμπεριφορές και να γράφω μόνον για υπαλλήλους και λειτουργούς σαν αυτούς τους εξαιρετικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει στο Νοσοκομείο του Ρίου.

Όπως ελπίζω να μην φτάσει στα ύψη ο υδράργυρος και να μην κάνει ανυπόφορη τη ζωή στην πόλη, γιατί λόγω εξανθήματος πρέπει να αποφεύγω τον ήλιο, άρα πρέπει να βλέπω τη θάλασσα και αυτό το Σαββατοκύριακο από μακριά, από το μπαλκόνι του σπιτιού.

Σε όλους εσάς προτείνω να αναζητήσετε δροσιά είτε στη θάλασσα, είτε στο βουνό και σας εύχομαι ένα ξεκούραστο και ευχάριστο Σαββατοκύριακο. Είπαμε κι ο καρκίνος, ειδικά ο καρκίνος, θέλει καλοπέραση. Και καλοπέραση μπορεί να υπάρξει κάνοντας απλά, αλλά ευχάριστα πράγματα, όπως μια βόλτα την θάλασσα, μια συνάντηση με αγαπημένα μας πρόσωπα, η ανάγνωση ενός βιβλίου.  

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το προσωπικό της Ογκολογικής Κλινικής, καθημερινοί ήρωες...

Ένας καρκινοπαθής, με τα μάτια μιας νοσηλεύτριας

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς