ΔΕΙΤΕ πώς ο κορωνοϊός θερίζει τις πιο φτωχές περιοχές, από Λέστερ έως Εχίνο

Τι κοινό έχουν το Λέστερ, το Μοντραγκόνε της Ιταλίας, το Γκέτερσλοχ της Γερμανίας, η Λισαβόνα της Πορτογαλίας αλλά και ο Εχίνος Ξάνθης στην Ελλάδα; Σε όλες αυτές τις περιοχές εμφανίστηκαν νέες εστίες κορωνοϊού και όπως σημειώνει το Bloomberg, έχουν όλες κάτι κοινό: την φτώχεια.

Το πρώτο κύμα της πανδημίας του κορoνοϊού έπληξε ιδιαίτερα τις πιο εύπορες πόλεις της Ευρώπης, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, την Μαδρίτη και το Μιλάνο. Ο ιός φάνηκε να είναι ένας «μεγάλος ισοπεδωτής» που δεν έκανε διάκριση μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Η τελευταία σειρά «εκρήξεων» της ηπείρου, φαίνεται να είναι πολύ διαφορετική. Οι περισσότερες εξάρσεις συμβαίνουν τώρα σε πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Ευρώπης, που κατοικούνται από μειονότητες ή μετανάστες που εργάζονται σε χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας που είναι ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση της οικονομίας.

Αυτό το μοτίβο εγείρει το ερώτημα εάν οι κυβερνήσεις έχουν κάνει αρκετά για να διασφαλίσουν πως όλοι οι πολίτες κατανοούν τις βασικές προφυλάξεις που πρέπει να πάρουν για να προστατευθούν και εάν έχουν τα μέσα για να το πράξουν. Υπογραμμίζει επίσης, τις αδυναμίες πολλών ευρωπαϊκών κρατών να διασφαλίσουν πως ακόμη και τα φτωχότερα μέρη της κοινωνίας έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή στέγαση και επωφελούνται από την ασφάλεια της εργασίας. Η κατάσταση θα μπορούσε να οδηγήσει στην έξαρση κοινωνικών και φυλετικών εντάσεων, εάν οι κοινότητες μεταναστών κατηγορηθούν πως είναι φορείς του ιού.

Πέντε διαφορετικά ξεσπάσματα του κορωνοϊού σε όλη την Ευρώπη διηγούνται μια πολύ παρόμοια ιστορία. Στην Γερμανία, οι αρχές έκλεισαν τον δήμο Γκέτερσλοχ, στην βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, αφότου εκατοντάδες εργαζόμενοι σε ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια επεξεργασίας κρέατος της Ευρώπης, βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό. Η ομάδα αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από φτωχά αμειβόμενους μετανάστες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίοι ζούσαν μαζί σε καταλύματα για τους εργαζόμενους του εργοστασίου.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς η χώρα άρει τους περιορισμούς, το Λέστερ, μια πόλη στα Ανατολικά Μίντλαντς, ορισμένα σχολεία και τα μη απαραίτητα καταστήματα, θα παραμείνουν κλειστά για δύο ακόμη εβδομάδες. Σύμφωνα με το δημοτικό συμβούλιο του Λέστερ, το 37% του πληθυσμού είναι Ασιάτες και εκτιμάται ότι το 40% των ανθρώπων που ζουν εκεί γεννήθηκαν εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου.

Όπως και στις ΗΠΑ, η επιδημία του κορονοϊού έχει κάνει διακρίσεις, με τον Οργανισμό Δημόσιας Υγείας της Βρετανίας να λέει πως ο κίνδυνος θανάτου από κορονοϊό είναι υψηλότερος στις φτωχότερες περιοχές και συγκεκριμένα πιο υψηλός στις ομάδες των μαύρων, των Ασιατών και άλλων μειονοτήτων.

Στην Ιταλία, η πανδημία του κορονοϊού είχε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην Λομβαρδία, μία από τις πλουσιότερες περιοχές του βιομηχανικού βορρά της χώρας. Όμως, την περασμένη εβδομάδα, η πόλη Μοντραγκόνε, κοντά στην Νάπολη, έχει δει μια αύξηση των κρουσμάτων σε ένα κτιριακό συγκρότημα που φιλοξενεί μια ομάδα Βουλγάρων μεταναστών, οι οποίοι εργάζονται σε εποχιακές γεωργικές εργασίες.

Η κυβέρνηση δεν έχει επιβάλει νέο lockdown στην πόλη, αλλά έστειλε στρατό για να θέσει το συγκρότημα υπό αυστηρή παρακολούθηση. Το Μοντραγκόνε κατατάσσεται στο τοπ 10% των ιταλικών πόλεων με το μεγαλύτερο μερίδιο μεταναστών και στο κατώτατο 10% αυτών με το υψηλότερο κατά κεφαλήν δηλωμένο εισόδημα.

Τέτοιες εξάρσεις εμφανίστηκαν επίσης στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, χώρες που σημείωσαν αξιοσημείωτη επιτυχία στον περιορισμό της πανδημίας του κορονοϊού. Στην Ελλάδα, εμφανίστηκε ένα τοπικό lockdown στην βόρεια πόλη του Εχίνου, η οποία φιλοξενεί πολλούς από την μουσουλμανική μειονότητα της χώρας, ενώ στην Πορτογαλία το φαινόμενο παρατηρήθηκε σε 19 γειτονιές στην περιοχή της Λισαβόνας, Αυτές οι περιοχές φιλοξενούν ομάδες πολύ φτωχών μεταναστών, ειδικά από την Αφρική.

Πώς εξηγούνται αυτές οι νέες εξάρσεις κορωνοϊού

Αυτές οι νέες εστίες κορoνοϊού έχουν αρκετές εύλογες εξηγήσεις. Ορισμένοι μετανάστες ενδέχεται να έχουν μεταφέρει τον ιό από χώρες όπου ακόμη δεν έχει περιοριστεί η εξάπλωση. Οι φτωχότερες κοινότητες μπορεί να έχουν χειρότερη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και μια κακή κατανόηση της σοβαρότητας του ιού και του τρόπου προστασίας από αυτόν. Επίσης, μερικοί άνθρωποι πιθανώς να αποφεύγουν να εξεταστούν ή να αναζητήσουν θεραπεία εξαιτίας του φόβου πως μπορεί να μπουν σε καραντίνα και να χάσουν την δουλειά τους.

Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης, σημειώνει το Bloomberg, πληρώνουν ένα απότομο τίμημα για την χρόνια παραμέληση αυτών των κοινοτήτων, οι οποίες συχνά παρέχουν μια πολύ φθηνή πηγή εργασίας, Αυτό επέτρεψε να δημιουργηθούν πολλές ανισότητες όσον αφορά την εκπαίδευση, τις ευκαιρίες απασχόλησης και την πρόσβαση στην στέγαση και την υγειονομική περίθαλψη που ήταν πάντα απειλή για την ευημερία και την κοινωνική συνοχή. Ο κορoνοϊός φέρνει ξανά στην επιφάνεια τέτοιες ανισότητες, αυτή την φορά δείχνοντας πώς τα τρωτά σημεία αυτών των ομάδων μπορούν να αποτελέσουν απειλή και για την δημόσια υγεία.

Υπάρχει, επίσης, ο κίνδυνος αυτές οι επιδημίες να προκαλέσουν βαθιές διαιρέσεις στο σύνολο του πληθυσμού. Στο Μοντραγκόνε, εντάσεις προέκυψαν όταν μερικοί κατηγόρησαν τους μετανάστες πως δεν ακολούθησαν τους κανόνες και διέδωσαν τον κορονοϊό. Σε μια προσπάθεια να επωφεληθεί από την πολιτική κατάσταση, ο Ματέο Σαλβίνι, ο αρχηγός του κόμματος της Λίγκας, πήγε στην περιοχή αυτή για μια συγκέντρωση, αλλά έπρεπε να την κόψει απότομα όταν διακόπηκε από ένα αντίπαλο πλήθος αριστερών.

Το δύσκολο έργο των κυβερνήσεων

Οι κυβερνήσεις πρέπει να πετύχουν μια δύσκολη ισορροπία Πρέπει να ενημερώνουν τους πολίτες σχετικά με το πού κυκλοφορεί ο ιός, αλλά πρέπει να το κάνουν χωρίς να απειλούν την ιδιωτικότητα των ατόμων ή να κατηγοριοποιούν ολόκληρες ομάδες, ειδικά των πιο ευάλωτων πολιτών. Και πρέπει να παρέχουν γρήγορα υγειονομική περίθαλψη και υποστήριξη όπου είναι απαραίτητο για να μένουν απομονωμένες αυτές οι εστίες προτού μετατραπούν σε χιονοστιβάδα.

Αυτή η κρίση, κλείνει το δημοσίευμα, αποτελεί μια αναγκαία υπενθύμιση των πολλών αποτυχιών στην οικονομική και κοινωνική ενσωμάτωση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θα είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα σε μια εποχή βαθιάς και εκτεταμένης ανασφάλειας.