"Οι Άγνωστοι Αθηναίοι", ένα γλυκόπικρο ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Αντωνίου

Από την εταιρεία filmtrade θα κυκλοφορήσει 17 Σεπτεμβρίου 2020 στις κινηματογραφικές αίθουσες η νέα ταινία της Αγγελικής Αντωνίου με τίτλο «Oι Άγνωστοι Αθηναίοι».  Το φιλμ μας παρουσιάζει αδέσποτες βόλτες γεμάτες εκπλήξεις, στην καρδιά της πόλης.

Μουσική: Σεραφείμ Γιαννακόπουλος (Planet of Zeus).

 Η ταινία ήταν υποψήφια για τον «Χρυσό Αλέξανδρο»  στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2020.

Διάρκεια: 76 λεπτά.

Πρόκειται για Ελληνογερμανική παραγωγή του 2020.

ΣΥΝΟΨΗ

Η ταινία της Αγγελικής Αντωνίου «Οι Άγνωστοι Αθηναίοι» παρακολουθεί επί 6 χρόνια τη ζωή των σκύλων στο κέντρο Αθήνας και τη σχέση τους με τους ανθρώπους και τον χώρο γύρω τους.

«Οι  Άγνωστοι Αθηναίοι»  είναι ένα συγκινητικό ταξίδι στις διαδρομές ανθρώπων και ζώων και ταυτόχρονα ένα ολοζώντανο, απρόβλεπτο πορτραίτο που αποκαλύπτει την καρδιά της αυθεντικής Αθήνας, μιας Αθήνας που συνεχώς παίρνει νέα μορφή.

Η παρουσίαση της ταινίας στο ελληνικό κοινό τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και με την υποστήριξη του Δικτύου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Athens Culture Net, του οποίου ιδρυτικός δωρητής είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) .

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΔΑΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Πάντα απορούσα πώς τα αδέσποτα σκυλιά επιβιώνουν στο κέντρο μιας τόσο μεγάλης, χαοτικής πόλης όπως η Αθήνα. Μοναδικό φαινόμενο σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπου δεν υπάρχουν αδέσποτα σκυλιά..

Ύστερα από εντατική παρακολούθηση ανακάλυψα τους μυστικούς σωτήρες και ευεργέτες τους, ανθρώπους που ξοδεύουν χρόνο και χρήμα για να τα φροντίσουν. Αυτή η μοναδική, συμβιωτική σχέση κέντρισε το ενδιαφέρον μου. Mέσα από τις σχέσεις ανθρώπων και ζώων, η ταινία σκιαγραφεί ένα συγκινητικό πορτραίτο των αδέσποτων, με σκηνικό την Αθήνα που διαρκώς αλλάζει. Ταυτόχρονα είναι η προσωπική μου κατάθεση αγάπης προς την πόλη που πέρασα τα νιάτα μου και ενηλικιώθηκα.

Αναφορικά με το πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία που έχει ένα «πρωτότυπο» θέμα, η ίδια η δημιουργός ανέφερε πως “το «πρωτότυπο θέμα» με διάλεξε, με συνάντησε κυριολεκτικά στο δρόμο. Εκείνη την εποχή περνούσα μια προσωπική και επαγγελματική κρίση. Επειδή σπούδασα σκηνοθεσία στο Βερολίνο και ζω και εργάζομαι εδώ και δεκαετίες μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας, όλες οι προηγούμενες ταινίες μου ήταν δίγλωσσες και με ελληνογερμανική θεματολογία. Με την εμφάνιση της ελληνικής κρίσης ένιωσα τη βαθειά ανάγκη να κάνω κάτι αμιγώς ελληνικό. Είχα γράψει ένα σενάριο, εμπνευσμένο από ένα βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου που είχε εγκριθεί από τη Δημόσια τηλεόραση το 2012. Λίγο μετά έκλεισε ξαφνικά η ΕΡΤ και έγινε ΝΕΡΙΤ και έτσι το πρότζεκτ ήταν μετέωρο και εγώ συναισθηματικά αδέσποτη. Εκείνη την εποχή ήμουνα πολύ στενοχωρημένη, ένιωθα όπως τα αδέσποτα που συνάντησα στο δρόμο μου...και ίσως γι αυτό μπόρεσα επιτέλους να τα δω πραγματικά.

Κάθε φορά που επέστρεφα από το Βερολίνο, τα έβλεπα στους δρόμους και το θέαμα μου έκανε μεγάλη εντύπωση, είναι σπάνιο φαινόμενο. Στις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις δεν υπάρχουν αδέσποτα. Ενώ τα συναντούσα στους δρόμους στο Κέντρο της Αθήνας, τα προσπερνούσα ...όπως οι περισσότεροι Αθηναίοι.

Μία μέρα κατεβαίνοντας την Ερμού, σταμάτησε ένα μηχανάκι, κατέβηκε ένας μεσήλικος άνδρας, και πέντε αδέσποτα όρμησαν να τον προϋπαντήσουν. Εκείνος άνοιξε δυο τάπερ και τα τάισε. Μέσα στο πλήθος των ανθρώπων που τα προσπερνούσαν, εκείνα τρώγανε  και σταματούσαν και κουνούσαν τις ουρές τους και τον αγκάλιαζαν. Ήταν τόσο συγκινητικό αυτό που είδα που κέντρισε την περιέργεια μου,  τη συνείδησή μου και την ανάγκη μου να ψάξω αυτόν τον άγνωστο κόσμο και να κάνω κάτι γι΄αυτά”.

Όσο για το τι γεύση της άφησε όλο αυτό το οδοιπορικό των 6 ετών που ακολουθούσε τα αδέσποτα της Αθήνας ημέρα και νύχτα, η Αγγελική Αντωνίου είπε:

“Γλυκόπικρη. Η πολύχρονη παρακολούθηση των ορφανών σκύλων της Αθήνας, η γνωριμία με κάποιους ιδιαίτερους ανθρώπους που τα φροντίζουν, η ανακάλυψη των χώρων που συχνάζουν (μπαράκια, πλατείες, εμπορικά μαγαζιά, αρχαιολογικοί χώροι, πεντάστερα ξενοδοχεία κλπ) όλα αυτά ήταν μια περιπέτεια γεμάτη εκπλήξεις, κωμικοτραγικά γεγονότα και απρόβλεπτες καταστάσεις.

Έτσι, ενώ ξεκίνησα να κάνω μια ταινία για τα αδέσποτα τελικά η ταινία έγινε κάτι πιο σύνθετο, έπεσε φως πάνω στην καρδιά της Αθήνας μέσα από τις διαδρομές τους, τη ρουτίνα και τις συνήθειές τους. Ο δεσμός τους με τους ανθρώπους που τα φροντίζουν, αλλά και με τυχαίους περαστικούς, η διαρκής μετακίνησή τους σε διαφορετικά σημεία, αποκαλύπτει την εξέλιξη του πυρήνα της πόλης, όπως μεταμορφώνεται”.

 *H Αγγελική Αντωνίου είναι σκηνοθέτις, σεναριογράφος και παραγωγός. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Ελλάδα (ΑΠΘ) και σκηνοθεσία στην DFFB (Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Βερολίνο). Ζει και εργάζεται ανάμεσα στην Αθήνα και το Βερολίνο, μία διεθνικότητα που αντανακλάται συχνά  στα θέματά της και στους όρους παραγωγής. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού, μεγάλου μήκους και ντοκιμαντέρ. Oι ταινίες της έχουν διαγωνισθεί και βραβευθεί σε διεθνή φεστιβάλ (Locarno, Moscow, Palmsprings, Montreal, San Francisco, Τhessaloniki, Μοntpellier, Göteborg, Oslo κ.ά) Η πολυβραβευμένη της ταινία  Eduart, συμμετείχε σε περισσότερα από 50 διεθνή φεστιβάλ, ήταν υποψήφια για τα Ευρωπαϊκά Βραβεία 2007 και ως η υποψηφιότητα της Ελλάδας για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2008. Oι ταινίες της έχουν διανεμηθεί εντός και εκτός Ελλάδας.

Το 1987 η μικρού μήκους ταινίας της «Περσεφόνη» πήρε Βραβείο στο Φεστιβάλ Δράμας ενώ το 1992 η μεγάλου μήκους ταινία της «Δονούσα», διάρκειας 84 λεπτών τιμήθηκε στο Locarno International Film Festival με το Βραβείο Νέων για Καλύτερη Ταινία (A' Prix de la Jeunesse). Επίσης έλαβε στο 33ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 2 Βραβεία.

Το 1997 η ταινία της «Χαμένες Νύχτες» τιμήθηκε στο 38ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με 4 Κρατικά Βραβεία Ποιότητας: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας,  Καλύτερου Σεναρίου και Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Α΄ Γυναικείου Ρόλου (Jasmin Tabatabai).

Ενδεχομένως το φιλμ "Οι Άγνωστοι Αθηναίοι" να έρθει για προβολή και στην Πάτρα.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ