Οικολογική Δυτική Ελλάδα: Η Περιφέρεια συμβάλλει στο τέλος του Αμβρακικού

Σε ανακοίνωση της η παράταξη Οικολογική Δυτική Ελλάδα του Περιφερειακού συμβουλίου αναφέρει πως η Περιφέρεια συμβάλλει στο τέλος του Αμβρακικού!

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Περιφερειακού συμβούλου της παράταξης Κώστα Παπακωνσταντίνου, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας καυχιέται για την αύξηση των ιχθυοκαλλιεργειών μέσα στον κλειστό κόλπο του Αμβρακικού!

Η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας ενέκρινε την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το χαρακτηρισμό και την οριοθέτηση Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών στον Αμβρακικό Κόλπο, που σηματοδοτεί την αύξηση της επιβάρυνσης του Κόλπου. Αγνοώντας τον θεσμικό του ρόλο, ο Αντιπεριφερειάρχης Περιβάλλοντος κ. Δημητρογιάννης σημείωσε ότι η Επιτροπή Περιβάλλοντος «επισπεύδει τις αναπτυξιακές προοπτικές». Είναι αυτός ο ρόλος της; Και με ποιο τίμημα;

Θυμίζουμε ότι ο κλειστός Αμβρακικός Κόλπος βρίσκεται κυριολεκτικά σε οριακό επίπεδο, με το μεγαλύτερο μέρος του να υποφέρει από ανοξικές συνθήκες, λόγω του τεράστιου οργανικού φορτίου που επιφέρουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες στις γύρω περιοχές (λιπάσματα, κτηνοτροφικά και άλλα απόβλητα) και οι ήδη πολλές ιχθυοκαλλιέργειες. Αυτή η κατάσταση απειλεί όχι μόνο την άγρια ζωή αλλά και την παραδοσιακή φυσική αλιεία στον κόλπο και τις λιμνοθάλασσες – μια δραστηριότητα που στηρίζει πολύ περισσότερες οικογένειες από ότι οι κλωβοί. Η μόνη λύση ήταν η μείωση αν όχι η συνολική απομάκρυνση των ιχθυοκαλλιεργειών. Αντί γι αυτό, επιλέχθηκε η σημαντική αύξηση της δυναμικότητας κατά τουλάχιστον 40% και ο υπερδιπλασιασμός της έκτασης (από 465 στρ σε >1.000).

Ο καθ’ ύλην αρμόδιος να κρίνει την κατάσταση του περιβάλλοντος στον Αμβρακικό Κόλπο, ο Φορέας Διαχείρισης Αμβρακικού, απέρριψε την ΣΜΠΕ κρίνοντας ότι, με εξαίρεση την καλλιέργεια οστράκων, ο κόλπος δεν μπορεί να ανεχτεί περαιτέρω επιβάρυνση (αναφέρει ότι ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος του Κόλπου είναι μια «Νεκρή Ζώνη»). Οι δήθεν «ασφαλιστικές δικλίδες» είναι άνευ ουσίας, αφού αγνοούν την αρχή της πρόληψης και αφορούν απλή «παρακολούθηση» και «καταγραφή» της κατάστασης.

Αν οι υδατοκαλλιέργειες ήταν αληθινά βιώσιμες, οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες θα προβληματίζονταν για την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Αφού πληρώνουν πρώτοι το κόστος της καταστροφής - όπως έχει ξαναγίνει στον Αμβρακικό με μαζικούς θανάτους ψαριών στους κλωβούς. Ωστόσο ενδιαφέρονται μόνο για γρήγορη εκμετάλλευση και κερδοφορία. Όταν έρθει η κατάρρευση, μπορούν να πάνε αλλού, αφήνοντας πίσω έναν κατεστραμμένο Αμβρακικό.

Καλούμε την Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας να αντιληφθεί τον ρόλο της και να διαφυλάξει την οικολογική ισορροπία. Οι υδατοκαλλιέργειες δεν είναι «αθώος πρωτογενής τομέας» που έχει ανάγκη ειδική μεταχείριση. Είναι επιθετικές βιομηχανικές εκτροφές που επιτυγχάνουν οικονομικές «επιδόσεις» απλά επειδή δεν πληρώνουν ούτε λογοδοτούν για το μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος που επιφέρουν.