Ποια μεταρρυθμιστική κόπωση;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήρθε στην εξουσία πριν δεκαπέντε μήνες με ένα ευρύ μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στη φαρέτρα της, το οποίο αφορούσε σχεδόν κάθε πτυχή του -μελλοντικού τότε- κυβερνητικού έργου.

Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος για τον οποίο στηρίχτηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία των μετριοπαθών και κεντρώων ψηφοφόρων, οι οποίοι μετά από χρόνια διαδοχικών απογοητεύσεων, ήλπιζαν να δουν στο πρόσωπο του νέου Πρωθυπουργού, ένα δυναμικό μεταρρυθμιστή που θα άλλαζε τις τύχες της χώρας. 

Έκτοτε, αν εξαιρέσει κανείς το πεδίο της ψηφιακής πολιτικής, η μεταρρυθμιστική ατζέντα της κυβέρνησης μοιάζει να έχει παραπεμφθεί στις καλένδες.

Η απόκριση στον προαναφερθέντα ισχυρισμό γνωστή -την ακούμε καθημερινά τόσο συχνά που έχει κουράσει, κυρίως γιατί επιχειρεί απλά να κουκουλώσει την αδικαιολόγητη αδράνεια.

Η κυβέρνηση είναι άτυχη. Σχεδόν από την αρχή της θητείας της, βρέθηκε αντιμέτωπη με απανωτές κρίσεις, τις οποίες κανείς δεν μπορούσε να είχε προβλέψει. Αρχικά το μεταναστευτικό κι ο Έβρος, εν συνεχεία η πανδημία, τώρα και η αυξανόμενη επιθετικότητα του γείτονα σουλτάνου.

Η απάντηση ξεκάθαρη: Προφάσεις εν αμαρτίες. 

Διότι, πλην του Μαξίμου και δύο-τριών σχετικών υπουργείων, τι αλήθεια εμποδίζει τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης από το να προωθούν τη μεταρρυθμιστική της ατζέντα;

Για τη μη μείωση της κρατικής σπατάλης και τη συνέχιση της λειτουργίας δημόσιων οργανισμών-ζόμπι ευθύνεται ο Ερντογάν; Για ποιον λόγο εμποδίζεται στο έργο του το υπουργείο Ανάπτυξης από την πανδημία; Υπάρχει κάποια σύνδεση με τις μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη ή σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας όπως η ασφάλιση και η ενέργεια με το μεταναστευτικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, ώστε να εμποδίζεται η προώθησή τους;

Τα παραδείγματα πλείστα.

Δυστυχώς, το έργο το έχουμε ξαναδεί, είναι χιλιοπαιγμένο. Πολλά στελέχη της κυβέρνησης απλά δεν θέλουν να προχωρήσουν το μεταρρυθμιστικό έργο, διότι απλά δεν επιθυμούν να σπάσουν αβγά, να στενοχωρήσουν ψηφοφόρους, να ξεβολέψουν ημέτερους.

Όλα στην πολιτική είναι θέμα βούλησης –κι η αλήθεια είναι πως στο παρών κυβερνητικό σχήμα, λίγα είναι τα στελέχη που τη διαθέτουν όσον αφορά το πεδίο των μεταρρυθμίσεων. 

Όσο για το ανέκδοτο που κυκλοφορεί τελευταία περί μεταρρυθμιστικής κόπωσης -πως τάχα οι υπουργοί έχουν κουραστεί από τη συνεχή πίεση και το έργο που έχουν παράγει- καλύτερα να αφεθεί ασχολίαστο. Αν υποφέρουν από ένα είδος κόπωσης, αυτή μπορεί να αναζητηθεί στο συνεχές κυνήγι της παρουσίας τους στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας φιλελεύθερος, μεταρρυθμιστής πολιτικός. Το έχει αποδείξει στην ως ώρας πορεία του. Είναι κρίμα να απογοητεύει τους ψηφοφόρους που τον στήριξαν και να αφήνει σε στελέχη δεύτερης διαλογής τη διαμόρφωση του αποτυπώματος της κυβέρνησής του στο παρόν και το μέλλον της χώρας.