500 ημέρες με καρκίνο: πώς πέρασαν, τι με έμαθε η αρρώστια

Συμπληρώθηκαν 500 ημέρες από τότε που έμαθα ότι έχω καρκίνο. Ήταν 10 Ιουνίου 2019 όταν βγήκαν τα αποτελέσματα του Pet Scan και πήρα τα μαντάτα καρκίνος στον αριστερό πνεύμονα και σε λεμφαδένες του μεσοθωρακίου, στο στάδιο 3.

Οι τακτικοί αναγνώστες του Ημερολογίου γνωρίζουν τις ταλαιπωρίες που έχω περάσει καθώς τις έχω περιγράψει. Οι μη τακτικοί, φαντάζομαι να τις υποπτεύονται: πόνοι, εξάντληση, κόπωση, πνευματική θολούρα και απώλεια μνήμης (chemo brain), ναυτίες, αποστήματα, εξανθήματα, αϋπνίες, ρινορραγίες και σίγουρα κάτι ξεχνάω. Έχω περάσει πάνω από 200 ημέρες σε γιατρούς και νοσοκομεία για εξετάσεις, θεραπείες, εγχείρηση,  νοσηλεία, δηλαδή σχεδόν κάθε δεύτερη μέρα βρίσκομαι σε κάποιο ιατρείο ή νοσοκομείο.

Όμως, ακόμα ζω, ακόμα είμαι όρθιος, ακόμα έχω τη δύναμη να παλεύω με τον καρκίνο. Ακόμα έχω όρεξη να αστειεύομαι, να γελάω, να αισιοδοξώ, να ελπίζω. Παρότι γνωρίζω ότι το 70% των πασχόντων από καρκίνο του πνεύμονα ζουν έως πέντε χρόνια, μόλις το 30% ξεπερνάει το όριο της πενταετίας.

Σύμφωνα με τη στατιστική  μπορώ να ελπίζω πιο βάσιμα σε ακόμα 3,5 χρόνια ζωής. Όμως κανείς δεν ξέρει πότε θα ‘ρθει το τέλος του. Και προσωπικά έχω πάρει την απόφαση αντί να μετράω μέρες προς το (άγνωστο) τέλος, να ευχαριστιέμαι όσο μπορώ κάθε μέρα που περνάει. Και γι’ αυτό εύχομαι να μην πονάω, ο πόνος είναι το μόνο που με καταβάλει. Όταν δεν πονάω, τολμώ να πω ότι ευχαριστιέμαι την κάθε ημέρα.  

Αναμφίβολα η καθημερινότητά μου άλλαξε. Έκοψα το τσιγάρο, άλλαξα τη διατροφή μου, περιόρισα τη δουλειά. Ήρθε και ο κορωνοϊός και περιόρισε επαφές με φίλους και εξόδους. Έχω μείνει σπίτι όσο δεν είχα μείνει ολόκληρη την προηγούμενη ζωή μου.  

Ωστόσο, θα έλεγα ότι εκείνο που έμαθα αυτές τις πρώτες 500 ημέρες, είναι να ζω με τον καρκίνο. Να μην μοιρολατρώ, πολλές φορές να μην τον σκέφτομαι καν. Σιγά σιγά, άρχισα να κάνω και όνειρα. Όχι μακροπρόθεσμα, μην παίρνουν και τα μυαλά μας αέρα… όμως κάνω σχέδια. Βάζω σε μια σειρά πράγματα που θα ήθελα να κάνω. Γενικά σκέφτομαι θετικά, είναι λίγες οι φορές που κυρίευσε η απογοήτευση. Γιατί υπάρχουν κι αυτές, ας είμαστε ειλικρινείς. Όμως προσπαθώ να τις περιορίσω στο ελάχιστο.

Αυτές τις 500 ημέρες εισέπραξα αγάπη και ανθρωπιά. Από τη σύζυγό μου που ως φροντιστής μου έχει σταθεί δίπλα μου σαν ήρωας, τα παιδιά μου, τα αδέλφια μου, συγγενείς και φίλους. Αλλά και από γιατρούς και νοσηλευτές.

Τους φίλους μου και γιατρούς μου Μιχάλη Κίτρου (πνευμονολόγο) και Πάνο Κίτρου (επεμβατικό ακτινολόγο), τον Ογκολόγο μου Καθηγητή κ. Καλόφωνο και τη συνεργάτη του κ. Σοφία Καρτέρη, τον Καθηγητή Ακτινοθεραπείας κ. Καρδαμάκη, τον Θωροκοχειρουργό κ. Ηλιάδη, την φίλη Ακτινολόγο Μαρία Κυριακοπούλου, την Καθηγήτρια Δερματολογίας  κ. Σοφία Γεωργίου και την γιατρό κ. Χρύσα Οικονόμου, τον ψυχολόγο κ. Γρηγόρη Οικονόμου, την προϊσταμένη της Ογκολογικής κ. Άννα Βήχα και το υπέροχο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της Μονάδας Ημερήσιας Νοσηλείας και της Ακτινοθεραπείας στο Νοσοκομείο του Ρίου, αυτές τις ακούραστες ηρωίδες νοσοκόμες. Και τώρα τελευταία τον Καθηγητή Χειρουργικής κ. Γιάννη Κεχαγιά, έναν εξαιρετικό επιστήμονα και άνθρωπο που με έχει βοηθήσει να ξεπεράσω σημαντικές παρενέργειες και να απαλύνουν πόνοι που με ταλαιπωρούσαν. Σε όλους αυτούς οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ και ελπίζω να είμαι εδώ και στις 1.000 ημέρες να τους ευχαριστήσω και πάλι

Ακόμα στους θαλάμους νοσηλείας γνώρισα και δεκάδες άλλους καρκινοπαθείς, καθώς και εκατοντάδες μέσω της επικοινωνίας μας από αυτό το Ημερολόγιο. Και διαπίστωσα ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ πιο γενναίοι από εμένα, πολύ πιο ταλαιπωρημένοι αλλά πολύ πιο υπομονετικοί και αισιόδοξοι. Σε αυτούς τους ανθρώπους καταθέτω τον θαυμασμό μου και τους στέλνω τις πιο θερμές μου ευχές να ξεπεράσουν το πρόβλημα και να ζήσουν μια ευχάριστη ζωή.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω και σε όλους εσάς που κάθε τόσο με πλημμυρίζετε με τις ευχές και το ενδιαφέρον σας για την πορεία της υγείας μου. Συνεχίζω την προσπάθειά μου με ελπίδα και αισιοδοξία. Πλέον έμαθα ότι θα έλθουν και πάλι δύσκολες ημέρες, αλλά αισιοδοξώ ότι σύντομα θα δίνουν τη θέση τους στις πιο εύκολες, τις πιο ευχάριστες. 

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς