Η Πάτρα στην μοναξιά του Covid-19

Φίλοι, παρέες και συνεργάτες στο πλαίσιο αυτής της δεύτερης(όχι και σαν την πρώτη) καραντίνας δουλεύουν, συνομιλούν, ανταλλάσσουν απόψεις επιχειρώντας να «αναγνώσουν» το μέλλον. Το μέλλον σε μια πόλη με τα δικά της χρόνια προβλήματα και τις δικές της χρόνιες αδυναμίες. Και παραμένουν «συγκρατημένα απαισιόδοξοι.  Και δεν έχουν άδικο. Μετά απο μια δεκαετία πρωτοφανούς κρίσης και την τεράστια δοκιμασία της πανδημίας που «τεστάρει» τις αντοχές όλων, πολύ λίγα πράγματα δείχνουν να έχουν αλλάξει.

Δεν έχει αλλάξει κυρίως η νοοτροπία και η αντίληψη των ανθρώπων που συνωστίζονται γύρω από τα δημόσια πράγματα της πόλης. Με λύπη διαπιστώνει κανείς, την πεπερασμένη δυναμικότητα των «αρχόντων» της, με τις αναχρονιστικές λογικές και το πλαίσιο πολιτικής  δράσης που δείχνουν να έχουν επιλέξει. . Το «καινούργιο» μοιάζει ολοένα  και πιο πολύ με το παλιό και το πραγματικά «νέο» δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Η πανδημία απέδειξε περίτρανα για ακόμη μια φορά τις φοβικότητες της τοπικής πολιτικής τάξης που αναλογίζεται τις μελλοντικές πολιτικές της κινήσεις, πάντα με υστεροβουλία και αίσθηση κλειστού πολιτικού συμφέροντος. Και μιας αδιανόητης άτυπης «επετηρίδας».

Όμως η «λογική της επόμενης μέρας» επιχρυσωμένων θεσιθήρων, δεν αρμόζει σε μια πάλαι ποτέ κοσμοπολίτισσα πόλη σαν την Πάτρα, με το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό της και τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Μια τέτοια λογική, εγκλωβίζει δυνάμεις και δεν λειτουργεί απελευθερωτικά.  Με το πρόσχημα πως «ο κόσμος δεν ασχολείται και δεν ακούει» απλώς κάποιοι «αγοράζουν χρόνο». Όχι όμως για να σχεδιάσουν πολιτικές, αλλά για να χαράξουν το δικό τους πολιτικό μέλλον.

Μεσσίες δεν υπάρχουν. Ούτε και κάθε κρίση απαραιτήτως θα «γεννάει» ηγέτες σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η κοινωνία των πολιτών που «και ασχολείται και ακούει» είναι καιρός να πάρει πρωτοβουλίες. Ο ενεργός τρόπος παρέμβασης στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, έχει έρθει η ώρα να αναπτυχθεί πέρα από κάθε είδους στρεβλή σκοπιμότητα. Σε μια αισιόδοξη προοπτική, οι ενεργοί πολίτες παραμένουν η ελπίδα για τις επιθυμητές αλλαγές γύρω μας.

Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός και εργάζεται στην δευτεροβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση.