Θολή πορεία προς τον αποπροσανατολισμό

Χριστούγεννα εγκλεισμού. Σε μια δύσκολη πραγματικότητα αντιφάσεων,  οικονομικής στενότητας αλλά και διαπιστώσεων που δημιουργούν ολοένα και πιο ζοφερά συναισθήματα. Και τι δεν έδωσε η επικαιρότητα τις προηγούμενες μέρες που να μην τροφοδότησε αυτήν την απαισιοδοξία. Κιτρινισμός, λογοκρισία και αντιπαράθεση καφενείου συνέθεσαν ένα σκηνικό που κάνει το μέσο πολίτη να νιώθει όλο και πιο άβολα.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως σε κάτι τέτοιες περιστάσεις το πολιτικό σύστημα και οι διαμορφωτές της δημόσιας συζήτησης, βρίσκουν μια διέξοδο με «όρους κανονικότητας» σε διαξιφισμούς που θυμίζουν μια πραγματικότητα χωρίς την αδυσώπητη μάχη εναντίον της πανδημίας. Το πολιτικό σύστημα «εκτονώνεται» μεν  σε ατραπούς που αν δεν ήταν ο κορωνοϊός θα έμοιαζαν καθημερινή πρακτική, υπενθυμίζοντας δε πως ελάχιστα έχει παραδειγματιστεί από δύο κρίσεις απανωτές.

Το σπίτι του Τσίπρα, το λογοκριμένο κείμενο της Ακρίτα και η επιστολή παραίτησης της σε μια ιστορική εφημερίδα που έχει προ πολλού απωλέσει τις ιδεολογικές της καταβολές, συντείνουν σε ένα σκηνικό που καταμαρτυρά πως όλοι έχουν απωλέσει τις ρίζες τους και εξάγουν αστάθεια. Με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκλέχθηκε πριν 18 μήνες ως απάντηση σε μια εξουσία που ανδρώθηκε μέσα στην αναστάτωση. Η διαχειριστική της επάρκεια όμως δυστυχώς δείχνει πως είναι «μια από τα ίδια».

Εν έτει 2020 κανείς δεν δικαιούται να πολιτεύεται αγοράζοντας πολιτικό χρόνο. Δεν κάνει τίποτε άλλο από το να χάνει χρόνο. Παραχωρώντας την θέση του στις δυνάμεις του διχασμού και της ανοησίας. 

Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός και εργάζεται στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση.