Dior: Η Maria Grazia Chiuri στρέφει το βλέμμα στην 200η επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης

Η δαιμόνια ιταλίδα, που έγινε η πρώτη γυναίκα καλλιτεχνική διευθύντρια στην 70χρονη διαδρομή του εμβληματικού γαλλικού οίκου, επιμένει να συνδέει τις επιδείξεις με φεμινιστικά και εικαστικά μηνύματα και πάνω απ’ όλα με την ιστορία του πολιτισμού. Ετσι, εφόσον το νέο έτος γιορτάζει η ελεύθερη Ελλάδα, έστρεψε το βλέμμα στις παραδοσιακές, λαικές φορεσιές της χώρας μας. Ετοιμη όπως συνέβη και σε άλλα μέρη να αναδείξει τεχνοτροπίες, «γραμμές», κεντήματα, μοτίβα, αξεσουάρ συλλεκτικής αξίας, επισκέφθηκε λοιπόν ένα μουσείο- πρότυπο στην Καλαμάτα. Συνοδευμένη από τους συνεργάτες της και τη σύζυγο του Ελληνα πρωθυπουργού Μαρέβα Μητσοτάκη, επίσης υπέρμαχο της λαικής μας παράδοσης (σήμα κατατεθέν στο label Zeus & Dione που είχε ιδρύσει), περιηγήθηκε στα εκθέματα της συλλογής ελληνικών ενδυμασιών «Βικτωρία Γ. Καρέλια».

Εμείς δεν θα σταθούμε στο «ντόρο» που δημιουργήθηκε για τη μετακίνηση της κ. Μητσοτάκη λόγω των απαγορεύσεων της πανδημίας. Γνωρίζουμε άλλωστε επαγγελματίες που μετακινούνται ή ταξιδεύουν με ειδικές άδειες και εννοείται πως θεωρούμε πως μια τέτοια «διαφήμιση» της χώρας μας μόνο θετική μπορεί να είναι.

Η κ. Chiuri θεωρεί την Ελλάδα κοιτίδα του ευρωπαικού πολιτισμού και έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη της μια μαθητική της εκδρομή στα Μετέωρα. Γεννημένη στη Ρώμη πριν από 56 χρόνια και έχοντας προηγμένως θητεύσει με τεράστια επιτυχία στον οίκο Valentino, δηλώνει ερωτευμένη με τη χώρα μας.

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΡΕΛΙΑ

Η κ. Chiuri ταξίδεψε λοιπόν στο μουσείο Καρέλια με άδεια της πολιτικής προστασίας και η παρουσία της εκεί θεωρήθηκε πολύ τιμητική.  Το μουσείο αποτελεί δημιούργημα της  επί σειράς ετών προέδρου του Λυκείου των Ελληνίδων Καλαμάτας, Β. Καρέλια, αρχικά σαν προσωπική συλλογή, μετά από επίμονη συλλεκτική προσπάθεια 50 ετών.

Περιλαμβάνει πλήρη ενδυματολογικά σύνολα, γυναικεία και ανδρικά, από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, χρυσοκέντητους επενδύτες, εξαιρετικά δείγματα της τέχνης των τερζήδων, καθώς και κοσμήματα, που δεν καλύπτουν απλώς τις ανάγκες συμπλήρωσης και στολισμού των ενδυμασιών, αλλά αποτελούν αυτόνομο και σημαντικό κομμάτι της συλλογής.
Η κατάταξη των ενδυμασιών της έκθεσης ακολουθεί τον τυπολογικό διαχωρισμό της λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη σε φορεσιές με σεγκούνι, φορεσιές με καβάδι και φορεσιές με φουστάνι.

-Στο ισόγειο του κτιρίου του μουσείου παρουσιάζονται οι τοπικές ενδυμασίες με σεγκούνι, τον επενδύτη του αγροτικού και κτηνοτροφικού κόσμου της στεριανής Ελλάδας.
-Στον πρώτο όροφο οι ενδυμασίες των νομαδικών και ημινομαδικών πληθυσμών συναντούν τον ενδυματολογικό κόσμο των κοινοτήτων με εμπορικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες, με τοπικές ενδυμασίες με καβάδι και αντερί.
-Στον δεύτερο όροφο το φουστάνι – τσούκνα, σχηματική παραλλαγή της βυζαντινής δαλματικής, συναντάται με την αναγεννησιακή του εκδοχή, τα πολύπτυχα, δηλαδή, φουστάνια των παράλιων και νησιωτικών περιοχών με εμπορικές επαφές με τη Δύση.