Το επίκαιρο, κοινωνικό φιλμ "Hillbilly Elegy" έχει μία εντελώς αγνώριστη Glenn Close

Μία από τις νέες ταινίες που έχουν προξενήσει συζητήσεις είναι το «Hillbilly Elegy – Το Τραγούδι του Χιλμπίλη» του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ που ήδη έχει βγει στην πλατφόρμα του Netflix  ενώ η πρεμιέρα του στις Ελληνικές αίθουσες ακυρώθηκε λόγω του covid-19 (θα έβγαινε το Νοέμβριο από την Odeon).

H ταινία έχει βασιστεί στο βιβλίο – memoir του James David Vance που κυκλοφόρησε πριν από 4 χρόνια στο εξωτερικό (κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Δώμα») και έγινε μπεστ σέλερ, το οποίο περιγράφει με ευαισθησία, ειλικρίνεια αλλά και με αμείλικτα σκληρό τρόπο μία προβληματική οικογένεια της εργατικής τάξης στην επαρχιακή Αμερική (η ταινία γυρίστηκε στην Ατλάντα) μέσα από τα μάτια και τις θύμησες του ίδιου του Vance που αποτέλεσε κατ’ ουσία την επιτομή του λεγόμενου αμερικάνικου ονείρου. Ο Vance 36 ετών σήμερα (τον υποδύεται σε παιδική ηλικία ο Owen Asztalos και μεγαλύτερο ο ανερχόμενος νεαρός ηθοποιός Gabriel Basso) κατάφερε να ξεφύγει από τον προβληματικό και μίζερο ιστό της οικογένειας του, να σπουδάσει νομικά στο φημισμένο πανεπιστήμιο του Yale και μετά να πιάσει δουλειά σε μεγάλη biotech εταιρεία στη Silicon Valley.

Σύμφωνα με το σενάριο που υπογράφει η Vanessa Taylor της Οσκαρικής «Μορφής του Νερού», ο J.D. Vance που αφηγείται το στόρι της οικογένειας του, μας εισάγει χρονικά στο 1997 όταν όλοι μαζί κάνουν διακοπές στα Απαλάχια όρη. Κατόπιν το στόρι μας πάει στο 2011 όταν ο Βανς βρίσκεται φοιτητής στο Yale στο κατώφλι μίας νέας πολλά υποσχόμενης οικονομικά και κοινωνικά ζωής. Είναι η στιγμή που ο Βανς δέχεται ένα τηλεφώνημα από την αδελφή του Λίντσει (στο ρόλο η Ηaley Bennett) που του ζητά να επιστρέψει στο πατρικό και να κοιτάξει την μητέρα τους Bev (την υποδύεται η Amy Adams) που είναι εθισμένη στα ναρκωτικά και κινδυνεύει από υπερβολική χρήση. Είναι μία ταινία που εξερευνά την κοινωνία της εργατικής, αγροτικής τάξης της Αμερικής απ’ όπου ο απερχόμενος Πρόεδρος Τραμπ έδρεψε δάφνες, «καρπούς» και φυσικά ψήφους. «Αν κάποιος θέλει να καταλάβει και να εξηγήσει το πώς ο Τραμπ ανήλθε στην εξουσία ή την κοινωνική ανισότητα στις ΗΠΑ ας διαβάσει αυτό το βιβλίο κι ας δει αυτή την ταινία», ανέφερε ένας σχολιαστής ενώ στην περίληψη του βιβλίου διαβάζουμε πως «δεν είναι απλώς το χρονικό μιας διαλυμένης οικογένειας. Είναι κι η αδυσώπητη ψυχογραφία μιας παραγνωρισμένης κοινωνικής τάξης, που με διαφορετική μορφή μπο­ρούμε να την εντοπίσουμε σχεδόν σε κάθε χώρα. Στην Αμερική τούς λένε χιλμπίληδες, λευκά σκουπίδια».

Από τα κύρια ατού του φιλμ είναι και η ερμηνεία της σπουδαίας και χωρίς βραβείο Όσκαρ μέχρι σήμερα παρά τις 7 υποψηφιότητες της στο παρελθόν, Glenn Close που εδώ στο «Hillbilly Elegy» ως η γιαγιά Mamaw της οικογένειας είναι στην κυριολεξία αγνώριστη. Η εξαιρετική ηθοποιός με μία καριέρα που ξεκίνησε στις αρχές του ’80, υιοθέτησε για το ρόλο μεγάλα κοκάλινα γυαλιά, κατσαρά γκριζαρισμένα μαλλιά και μεγάλου μεγέθους «ασουλούπωτα» t-shirt ενώ συνέχεια ήταν με ένα τσιγάρο στο χέρι. Η 73χρονη Close είχε ξανασυνεργαστεί με τον 66χρονο Ρον Χάουαρντ (Όσκαρ το 2002 για το «Α Beautiful Mind – Ένας Υπέροχος Άνθρωπος») το 1994 στην δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος ταινία «The Paper».

Το «Hillbilly Elegy» πάντως δεν έχει πάρει συνολικά και τις καλύτερες των κριτικών. Στην κριτική του Βρετανικού κινηματογραφικού περιοδικού Τotal Film χαρακτηρίζεται κατώτερο του παρόμοιου «Winter’s Bone – Στην καρδιά του χειμώνα» απ’ όπου αναδείχθηκε η Τζένιφερ Λόρενς και της τηλεοπτικής σειράς «Sharp Objects» όπου επίσης έπαιζε η Amy Adams.

Η Glenn Close που «κλέβει» με την ερμηνεία της σχεδόν κάθε σκηνή της ταινίας, ως μητριαρχική φιγούρα που η αγάπη της έχει μία σκληρότητα και όχι την γνώριμη οικογενειακή θαλπωρή, όπως είπε στο Τotal Film, άντλησε στοιχεία για το ρόλο και από την προσωπική της εμπειρία με την αδελφή της Jessie που έχει αντιμετωπίσει ζητήματα εθισμού στο αλκοόλ και διπολική διαταραχή. «Νομίζω ήταν ένας ρόλος πολύ κοντά στην καρδιά μου», ανέφερε χαρακτηριστικά η αγαπητή ηθοποιός.

Το «Hillbilly Elegy» όπου παίζει και η Freida Pinto, ακούγεται κάπως βαρύ και συνάμα γεμάτο πίκρα και ευαισθησία, ένα φιλμ – καθρέφτης του διχασμένου Αμερικάνικου έθνους και λαού όπως το βλέπουν οι συντελεστές του.

«Θα το χαρακτήριζα ως μία “διαθήκη” της ανθρώπινης θέλησης όπου ένας νέος καταδικασμένος λόγω των συνθηκών, ήρωας καταφέρνει με τη βοήθεια κάποιων πραγματικά σοφών και υποστηρικτικών ανθρώπων να αλλάξει τη ζωή του, να υπερπηδήσει εμπόδια και να βγει στην επιφάνεια», ανέφερε ο σκηνοθέτης Ρον Χάουαρντ στο Τotal Film.

*Να προσθέσουμε πως ο συγγραφέας J. D. Vance μεγάλωσε στο Μίντλταουν του Οχάιο και στο Τζάκσον του Κεντάκι. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Οχάιο Στέιτ και τη νομική σχολή του Γέιλ και «Το Τραγούδι του χιλμπίλη» είναι το πρώτο του βιβλίο.