Αταξικός ο καρκίνος, ταξική η θεραπεία του- Αν δεν έχεις χρήματα τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο

Με αφορμή τον ογκολόγο που διέγραψε τα χρέη ασθενών από καρκίνο ύψους 650.000 (Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι: Γιατρός έσβησε χρέη καρκινοπαθών ασθενών του ύψους 650 χιλιάδων) έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα για την οικονομική αιμορραγία που υφίστανται οι καρκινοπαθείς και οι οικογένειές τους. Και συμπλήρωνα ότι «πριν σπεύσετε κάποιοι να δηλώσετε έκπληκτοι αφού «οι θεραπείες και τα φάρμακα προσφέρονται δωρεάν», θα σας πω, πλέον μετά λόγου γνώσεως, ότι η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική».

Γιατί υπάρχει πράγματι ή αίσθηση ότι οι ασθενούντες βαρέως δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ για ιατρικές πράξεις (θεραπείες, εξετάσεις κ.λπ.). Ως ένα βαθμό έτσι είναι, αλλά υπάρχουν κάποιες …λεπτομέρειες που αναιρούν αυτή την πραγματικότητα.

Κατ’ αρχήν αν οι εξετάσεις ελέγχου (αξονικές ή μαγνητικές τομογραφίες ή αιματολογικές κ.λπ. που γίνονται κατά συχνά διαστήματα, προσωπικά τις κάνω κατά μέσο όρο μια φορά το δίμηνο) δεν γίνουν σε δημόσιο νοσοκομείο αλλά δε ιδιωτικό ιατροδιαγνωστικό κέντρο τότε ο ασθενής καταβάλλει συμμετοχή 15-25%.

«Να τις κάνετε σε δημόσιο νοσοκομείο» θα είναι η αυθόρμητη και λογική απάντηση όλων σας. Συμφωνώ απόλυτα, αλλά αν στο νοσοκομείο δεν βρίσκεις σειρά όταν πρέπει να κάνεις την εξέταση, τι θα γίνει; Πηγαίνεις στο ιατροδιαγνωστικό κέντρο, θες δεν θες.

Πάμε τώρα στη συνταγογράφηση των φαρμάκων. Υπάρχουν δύο ειδών φάρμακα: τα αμιγώς αντικαρκινικά για τα οποία η συμμετοχή είναι μηδενική. Αλλά υπάρχουν και ένα σωρό ακόμα φάρμακα τα οποία δεν θεωρούνται αμιγώς αντικαρκινικά, αλλά αναγκάζεσαι να τα παίρνεις λόγω του καρκίνου.

Για να δώσω ένα παράδειγμα, πριν κάνεις χημειοθεραπεία πρέπει να πάρεις μια σειρά φάρμακα προετοιμασίας, ή μετά την χημειοθεραπεία να πάρεις κάποια φάρμακα για να αντιμετωπίσεις παρενέργειες. Αρκετά από αυτά τα φάρμακα λοιπόν δεν χορηγούνται τελείως δωρεάν, αλλά έχουν συμμετοχή από 10 έως 25%.

Η επίσημη εξήγηση είναι ότι δεν πρόκειται για φάρμακα αμιγώς αντικαρκινικά. Το γεγονός όμως ότι αν δεν είχες καρκίνο δεν θα χρειαζόσουν να τα πάρεις, δεν τα καθιστά μέρος της αντικαρκινικής θεραπείας; Προφανώς όχι, για το «κοινωνικά ευαίσθητο Κράτος μας».

Εκτός των παραπάνω, πρόσφατα πλήρωσα, για δεύτερη φορά, περίπου 500 ευρώ προκειμένου να κάνω μοριακό έλεγχο στα δείγματα που έλαβα από τη βιοψία. Βλέπετε, παρότι ο μοριακός έλεγχος αφορά στις βιοψίες, το Κράτος δεν προβλέπει τη χωρίς συμμετοχή διεξαγωγή αυτών των εξετάσεων.

Σε όλα τα παραπάνω να μην προσθέσω διάφορα φαρμακευτικά και υγειονομικά υλικά (από γάζες έως αλοιφές) που ούτε καν μπορούν να συνταγογραφηθούν και άρα το κόστος καταβάλλεται εξ ολοκλήρου από τον ασθενή.

Έχοντας πια συμπληρώσει δεκαεννέα μήνες στη μάχη με τον καρκίνο, η εικόνα που έχω είναι ότι είναι αρκετές χιλιάδες ευρώ που έχουν βγει από την τσέπη μου για την κάλυψη τέτοιων δαπανών. Όχι για εγχειρήσεις, όχι για αγορά αντικαρκινικών φαρμάκων ή διεξαγωγή εξετάσεων, αλλά για την αφορά φαρμάκων και υλικών που μπορεί να μην απαιτούνται για την άμεση καταπολέμηση του καρκίνου, αλλά χωρίς αυτά η προσπάθειες καταπολέμησης γίνεται από δύσκολη έως αδύνατη.

Άραγε, με ποιο σκεπτικό το Κράτος δεν εγκρίνει αυτές τις δαπάνες; Έχει αναρωτηθεί κανείς ποτέ, πόσοι άνθρωποι υπάρχουν που δεν μπορούν να καλύψουν αυτές τις δαπάνες; Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς πόσοι άνθρωποι αιμορραγούν οικονομικά, σε σημείο που να μην μπορούν να καλύψουν άλλες στοιχειώδεις ανάγκες τους;

Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται πλήρως αυτό που μού είχε πει ο φίλος χειρουργός-ογκολόγος Γιάννης Σπηλιώτης ότι «ο καρκίνος είναι αταξικός, αλλά η θεραπεία του ταξική». Με απλά λόγια, ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις σε πλούσιους και φτωχούς, αλλά αν δεν έχεις κι αν δεν μπορείς να βρεις χρήματα, τότε κράτα μικρά καλάθια για τη θεραπεία…

Ειρήσθω εν παρόδω, ψάχνοντας για θεραπείες όλο αυτόν τον καιρό, έχω εντοπίσει αντικαρκινικά κέντρα σε Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές χώρες, που οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν είναι πολύ προχωρημένες και πολλά υποσχόμενες. Αλλά για να γευτούμε τη χαρά των υποσχέσεων τους, πρέπει να βρισκόμαστε σε πολύ υψηλά σκαλοπάτια της ταξικής κλίμακας. Όνειρο δηλαδή απατηλό…

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς