Του καρκίνου μύρια προβλήματα έπονται: Μετά τους πόνους ήρθαν και τα αναπνευστικά προβλήματα

Σας έχω προϊδεάσει από τις ημέρες των Χριστουγέννων ότι διάφορες ενοχλήσεις που νιώθω, επιδεινώνουν την καθημερινότητά μου. Πρόκειται κυρίως για πόνους στο στήθος, στα πλευρά, στην κοιλιά και στην πλάτη. Παράλληλα νιώθω δυσκολία στην αναπνοή, πλήρη εξάντληση έως σημείου να μην μπορώ να περπατήσω ούτε πέντε μέτρα χωρίς να λαχανιάσω, ανορεξία έως σημείου να μην μπορώ να βάλω μπουκιά στο στόμα μου, απίστευτη υπνηλία. Τις τελευταίες ημέρες όλες αυτές οι ενοχλήσεις επιδεινώθηκαν ραγδαία και με οδήγησαν να κάνω μια σειρά από εξετάσεις.

Η κατάληξη ήταν να εντοπίσω πτώση του οξυγόνου στο αίμα, με αποτέλεσμα εκτάκτως να αρχίσω να υποστηρίζω την αναπνοή μου με μηχάνημα. Παράλληλα, ξεκίνησα μια νέα μέθοδο αντιμετώπισης των πόνων με ένα μηχάνημα (σαν μεγάλη αμπούλα) που είναι μονίμως προσαρμοσμένο στο σώμα μου και από το οποίο εκχύνεται σε συνεχή βάση παυσίπονο στον οργανισμό μου.

Για να το πω πιο απλά, θυμίζω λίγο «Ρόμποκοπ». Καλώδια και σωληνάκια δυσκολεύουν σημαντικά τις κινήσεις μου, ενώ απόψε πέρασα την πρώτη νύχτα με όλα αυτά τα εξαρτήματα και θα έλεγα ότι δεν ένιωσα ευχάριστα και άνετα.

Με το ζόρι κρατάω ανοιχτά τα μάτια μου για να μπορέσω να ολοκληρώσω αυτό το σημείωμα, να μπορέσω να παραμείνω συνεπής στην καθημερινή μας συνάντηση.  Δεν ξέρω για πόσο θα μπορέσω να τα καταφέρω ακόμα, αλλά θα το προσπαθήσω.

Πάντως δεν νιώθω ότι είναι αυτός καθ’ εαυτός ο καρκίνος που έχει επιβαρύνει τόσο την κατάστασή μου, αλλά οι διάφορες επιπτώσεις και παρενέργειες που προκαλούν οι θεραπείες του καρκίνου. Αν και θα μου πείτε ότι ίσως μικρή σημασία έχει η αιτία, το αποτέλεσμα μετράει. Και το αποτέλεσμα οδηγεί σε μια κατάσταση, αν μη τι άλλο, ενοχλητική, κουραστική, εξαντλητική.

Έχω καλούς γιατρούς που προσπαθούν να μού δώσουν λύσεις και σε αυτά τα προβλήματα. Τον Μιχάλη Κίτρου, τον Λεωνίδα Γούδα, τον Γρηγόρη Οικονόμου και φυσικά τον Λάμπη Καλόφωνο. Προσπαθώ να τους βοηθάω όσο μπορώ ανταποκρινόμενος στις υποδείξεις τους, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο.

Είναι δύσκολες οι ημέρες αυτές, δεν θα το κρύψω. Προσπαθώ να μην χάσω την ψυχραιμία μου και την αισιοδοξία μου. Με απασχολεί έντονα το εξής: είναι μια προσωρινή επιβάρυνση και θα ακολουθήσει βελτίωση ή πρόκειται για αρνητική εξέλιξη με μόνιμα χαρακτηριστικά;

Ελπίζω να συμβαίνει το πρώτο και σύντομα να έχω καλά νέα. Να απαλλαγώ από τα μηχανήματα, να περπατάω, να αναπνέω, να κοιμάμαι, να τρώω κανονικά. Να μπορώ να κινούμαι χωρίς να χρειάζεται να σέρνω κοντά μου …τροχήλατες αναπνευστικές μηχανές  και καλώδια.

Πάντως δεν ανήκω σε εκείνους που η αλλαγή του χρόνου έφερε καλύτερα νέα. Με προβλήματα και ταλαιπωρίες ξεκίνησε και το 2021. Εύχομαι για σας τα πράγματα να είναι καλύτερα. Ναι, ξέρω, να κάνω υπομονή. Και θα κάνω. Είπαμε, διανύουμε έναν κακοτράχαλο Μαραθώνιο και θα προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις τους…

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς