Ο "δημιουργικός" άνεμος του Φεστιβάλ Sundance πνέει και φέτος για 37η χρονιά έστω virtual

Αισίως φέτος είναι η 37η χρονιά που πραγματοποιείται το Φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου του Sundance, στο Παρκ Σίτι της Γιούτα με τη μόνη σημαντική διαφορά ότι λόγω των ιδιόμορφων συνθηκών & δυσκολιών που επέφερε η πανδημία covid-19, το Φεστιβάλ θα είναι κυρίως virtual/ψηφιακό με κάποιες ωστόσο προβολές και σε άλλες πολιτείες και περιοχές όπως στο Μέμφις drive in, στη Νέα Υόρκη, το Ohio, το Tennessee, το Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια, το Kansas και αλλού ενώ και χρονικά θα διαρκέσει λιγότερο, για την ακρίβεια, μία εβδομάδα, από 28 Ιανουαρίου έως 3 Φεβρουαρίου 2021.

Ήταν αρχές του 1979 όταν ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, 84 ετών σήμερα, είχε την ιδέα του Sundance που «άνθισε» και εξελίχθηκε σ’ ένα παγκόσμιο ινστιτούτο των τεχνών και στο σημαντικότερο Φεστιβάλ της Αμερικής και σ’ ένα από τα δημοφιλέστερα Φεστιβάλ σ’ όλο τον κόσμο. Το ’79 ο σούπερ σταρ Ρέντφορντ έχοντας πίσω του ήδη μία γεμάτη δεκαετία από ρόλους σε ταινίες και με την 1η του σκηνοθετική προσπάθεια σχεδόν έτοιμη (το «Συνηθισμένοι Άνθρωποι» που του χάρισε το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας) αποφάσισε να δημιουργήσει ένα χώρο όπου οι πιο ανεξάρτητες, καλλιτεχνικές φωνές θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να ακουστούν.

Σε συνέντευξη του στο περιοδικό Time, ο Ρέντφοντ είχε πει πως εκείνη την περίοδο, η mainstream κινηματογραφική βιομηχανία ήδη έδειχνε σημάδια ότι κατευθυνόταν μετά τα ανήσυχα και αναθεωρητικά 70ς σε πιο κεντρική θέση με την λογική του μπλοκμπάστερ να κυριαρχεί.

Υπήρχε επίσης η νέα τότε τεχνολογία του βίντεο, της καλωδιακής τηλεόρασης στη συνέχεια και των κομπιούτερ, έτσι ο συνδυασμός τους σίγουρα θα απέφερε κάτι καινούριο και δημιουργικό που δεν θα είχε να κάνει με τα σπέσιαλ εφέ αλλά με πιο ανθρώπινα, τολμηρά και «καινοτόμα» φιλμ.

«Έτσι αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα μέρος για νέους, ανήσυχους καλλιτέχνες που δεν είχαν την ευκαιρία ή το προνόμιο να δουλέψουν και να υλοποιήσουν τις ιδέες τους ενώ μετά ξεκινώντας το Ινστιτούτο Σάντανς το 1981, αντιληφθήκαμε ότι οι καλλιτέχνες και οι ταινίες τους δεν είχαν που να προβληθούν και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το Φεστιβάλ που σιγά σιγά έφερε θεατές ενώ λειτούργησε και ως ένα είδος αγοράς και προώθησης των ταινιών με τους “εμπόρους” και τους executives να έρχονται μετά στο Σάντανς», ανέφερε ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο Time magazine, τον Ιανουάριο του 2006, στα 25χρονα τότε του Sundance Institute.

Το Φεστιβάλ που πλέον αποτέλεσε την πλατφόρμα και δίοδο όλων των μεγάλων ταλέντων που δουλεύουν στο σινεμά τις τελευταίες δεκαετίες (στο Σάντανς είχε πρωτοπροβληθεί το «Μόνο Αίμα» των Τζόελ και Ίθαν Κοέν, το «Σεξ ψέματα και βιντεοταινίες» του Στίβεν Σόντεμπεργκ αλλά και το «Reservoir dogs» του Κουέντιν Ταραντίνο) είναι πάντως μόνο ένα μέρος της όλης φιλοσοφίας και λειτουργίας του Sundance καθώς ουσιαστικά το Σάντανς είναι ένα εργαστήρι – workplace που λειτουργεί όλο τον χρόνο με εργαστήρια συγγραφής σεναρίου, σκηνοθεσίας αλλά και θεάτρου, μουσικής, δημιουργίας ντοκιμαντέρ. Τα labs/εργαστήρια γίνονται στο Σάντανς – Sundance σ’ ένα μοναδικής φυσικής ομορφιάς ορεινό τοπίο στις πλαγιές του Mount Timpanogos στα βουνά Wasatch της Γιούτα όπου και ο ίδιος ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ έχει το σπίτι του (πρόσφατα γνωστοποιήθηκε ότι η οικογένεια του αποφάσισε να πουλήσει το μεγαλύτερο μέρος του Sundance Mountain Resort), ενώ η κύρια βάση του Φεστιβάλ είναι η πόλη του Park City και ενίοτε και το Salt Lake City.

“Την πρώτη χρονιά ήρθαν το πολύ 300-400 άνθρωποι και τώρα έχουμε πλέον των 50.000 ενώ και για την πόλη του Παρκ Σίτι το Φεστιβάλ αποτελεί πηγή εσόδων καθώς σημειώνεται αύξηση 40 εκατομμυρίων δολαρίων τις 10 μέρες της διοργάνωσης”, είχε πει ο Ρέντφορντ, ο οποίος είναι αξιοσημείωτο ότι τα πρώτα χρόνια το πάλεψε πολύ για να εδραιωθεί και να τα καταφέρει το Φεστιβάλ και παραμένει ο εμπνευστής και «ιμπρεσάριος» του και η συνεισφορά του αυτή στην ανεξάρτητη κινηματογραφία, στη θέσπιση ενός νέου κινηματογραφικού είδους ήταν και το σκεπτικό μαζί με τη συνολική του προσφορά στο σινεμά που η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών τεχνών και επιστημών του απένειμε το 2002 ένα τιμητικό βραβείο Όσκαρ δια χειρός της Barbra Streisand.

 Το μόνο ίσως «αγκάθι» για το οποίο πάντως δεν ευθύνεται ο Ρέντφορντ ήταν πως κάποια στιγμή το Φεστιβάλ έγινε πολύ εμπορικό και εκτός των διασήμων ηθοποιών που κατέφθαναν σπορ ντυμένοι στο Σάντανς, άρχισαν να έρχονται και celebrities και παπαράτσι που λίγο κόντεψαν να επισκιάσουν τον πυρήνα του Φεστιβάλ που δεν είναι άλλος από τις ταινίες και δη ταινίες διαφορετικότητας, τολμηρών ιδεών και πρωτοποριακής ματιάς.

Ωστόσο το Σάντανς «κράτησε» και ισορρόπησε και με νέα καλλιτεχνική διευθύντρια από το 2020 την Τάμπιθα Τζάκσον, σε μία δύσκολη και αβέβαιη εποχή όπως αυτή της πανδημίας, θ’ ανοίξει την ερχόμενη Πέμπτη 28/1/2021 την virtual αυλαία του με πάνω από 72 ταινίες στο πρόγραμμα του και μάλιστα ειδικά φέτος κάποιες από τις ταινίες του φεστιβάλ θα έχουν την «ευκαιρία» τους και ενόψει των Οσκαρικών υποψηφιοτήτων που με καθυστέρηση θ’ ανακοινωθούν στις 15 Μαρτίου 2021.