Στη μνήμη του Νάσου Νασόπουλου

Ο Νάσος Νασόπουλος διέβη την Αχερουσία λίμνη δυστυχώς όχι πλήρης ημερών αλλά περνώντας βιαστικά από τα γήινα. Ήταν μόλις 57χρονών όμως πρόλαβε να σημαδέψει ανεξίτηλα το πέρασμά του από τη ζωή ως  ένας πολυσχιδής δημιουργός της.

Μακριά από εμάς η αγιοποίηση του. Άνθρωπος όπως όλοι μας με ελαττώματα και ατέλειες ήταν και Νάσος. Όμως κοντά σε αυτά, τα προπατορικά, ανέπτυξε μια πολύπλευρη προσωπικότητα και ταύτισε την προοδευτικότητα των ιδεών του με τη δημιουργία και την προσφορά

Συναντήθηκε από νωρίς με τον κόσμο των ιδεών και την πολιτική. Ήταν και ο ίδιος τη δεκαετία του ’80 συμμέτοχος μιας νεολαίας που ενθουσιάστηκε με τα κελεύσματα για αλλαγή, για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Αποτέλεσε ταυτόχρονα μέρος οξύτατων αντιθέσεων που προκλήθηκαν εκείνη την περίοδο των σημαντικών πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών. Κατάλαβε όμως νωρίς τα παιγνίδια της πολιτικής και των πολιτικών και ανεξαρτητοποιήθηκε από την κομματική μέγγενη. Αναζήτησε νέους δρόμους για να διοχετεύσει τη δημιουργικότητά του, την ευφυΐα και την προοπτική του.

Δεν ξέφυγε ποτέ από την ευρύτερη ιδεολογική του προσέγγιση για την κοινωνία και τις αντιθέσεις της. Και κατάφερε σε αυτό που επέλεξε για επαγγελματική του προοπτική να ενσωματώσει και τους δικούς του ιδεολογικούς και ευρύτερα πολιτικούς προβληματισμούς.

Η δημοσιογραφία, όσο και να θέλουν κάποιοι να την απο-ιδεολογικοποιήσουν, είναι ιδανικός χώρος για να αναδείξει, όποιος θέλει να είναι πραγματικά λειτουργός της, όλα του τα χαρίσματα. Τη δημιουργικότητα, την αντίσταση, την κοινωνική προσφορά,την αλληλεγγύη.

Θεωρώ ότι ο Νάσος κατάφερε, επιλέγοντας το δημοσιογραφικό μετερίζι ως επάγγελμα, να αναπτύξει όλα αυτά τα χαρίσματα.

Παρά τους πολλούς πειρασμούς που συνάντησε στο διάβα του δεν πρόδωσε την ουσία των αξιών του. Ήταν ρεαλιστής χωρίς να υπερβαίνει τα όρια, ήταν διπλωμάτης –όπως έγραψε ένας καλός του φίλος και συνεργάτης- αλλά με την έννοια των αναγκαίων ελιγμών με στόχο τις χρήσιμες συνθέσεις και τις δημιουργικές συναντήσεις.

Πολλές φορές συζητήσαμε μαζί όλα τα παραπάνω. Είχαμε βλέπετε ίσως από διαφορετικές όχθες αλλά επί του ιδίου ποταμού και περίπου τα ίδια χρόνια περπατήσει με παρόμοιο τρόπο τις εξελίξεις και μπορούσαμε να μην χάνουμε σε αυτές τις συζητήσεις το νήμα τους.

Κατάφερνε ο Νάσος να βλέπει μπροστά και να αντιλαμβάνεται εγκαίρως την κατεύθυνση των εξελίξεων. Γίνεται φανερό αυτό από τις χρονικές στιγμές των επιλογών του ιδίως στον επαγγελματικό χώρο

Στις δεκάδες  δηλώσεις εκπροσώπων φορέων και προσωπικοτήτων και το γεγονός ότι όλοι διατυπώνουν τον βαθύτατο σεβασμό τους  στην προσωπικότητα του εκλιπόντος ως αποτέλεσμα της καθαρότητας στη στάση του, γίνεται φανερή η  αποδοχή που συνάντησε  στο διάβα του ως ενεργός πολίτης αυτού του τόπου.

Άφησε ανάγλυφα ίχνη η περπατησιά του Νάσου  στη ζωή. Σημαντικές δημιουργίες του απέκτησαν γερές βάσεις και θα έχουν συνέχεια από ικανά μέλη της στενής του οικογένειας.

Όμως και τίποτα από όλα τα προηγούμενα να μην υπήρχε και μόνο η αναφορά στον τρόπο που επέλεξε  να αντιμετωπίσει τον καρκίνο τους τελευταίους 17 μήνες, που επανεμφανίστηκε επιθετικότερος μετά από μια μεγάλη ανάπαυλα, είναι αρκετή για να  χαρακτηρίσει την προσωπικότητα του Νάσου Νασόπουλου. Το μνημειώδες «Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς» αποτελεί παρακαταθήκη θέλησης για προσφορά και ανθρώπινου  κουράγιου. Είναι σημείο αναφοράς για όλους μας και έμπνευση για τη στάση μας στις δυσκολίες της ζωής.

Όπως ένοιωσα την ανάγκη να πω στον πρόλογο της πρόσφατης διαδικτυακής συνεδρίας για τον Πολιτισμό στο πλαίσιο της «Ανασκόπησης 2020», που αφιερώθηκε από όλους στον «Σύμβουλο Επιχειρήσεων » στο Νάσο  Νασόπουλο, η μνήμη του δεν θα ευχηθούμε να είναι αιώνια, γιατί φρόντισε ο ίδιος με την προσωπικότητα που έκτισε και με το έργο του να είναι αιώνια.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αχαϊκής γης που υποδέχθηκε ένα άξιο τέκνο της.

Δύναμη και κουράγιο στους οικείους του και σε όλη την ευρύτερη οικογένεια του μεγάλου του  δημιουργήματος, του  ΤΗΕ ΒΕΣΤ.