Ο Πατρινός αρνητής που πήγε νοσοκομείο: "Κάθε Σάββατο μαζευόμασταν στο σπίτι με φίλους"

Ο Πατρινός Ηλίας Κόττας έγινε talk of the town προ ημερών, όταν μέσα από το νοσοκομείο, μίλησε για την περιπέτειά του με τον κορωνοϊό, τον οποίο όπως ο ίδιος έχει πει υποτίμησε και … κορόιδευε.

Ο 38χρονος που είχε δηλώσει αρνητής του κορωνοϊού, νοσηλεύτηκε στην κλινική COVID-19 του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών «Αγιος Ανδρέας» για αρκετές ημέρες δίνοντας τη δική του μάχη. Από την Τετάρτη επέστρεψε στο σπίτι του και ακολουθεί την αγωγή που του υπέδειξαν οι γιατροί.

Ο τρόπος που δρούσε το προηγούμενο διάστημα ο Ηλίας Κόττας δεν ήταν αυτός που πρότειναν οι ειδικοί και μάλιστα παραδέχεται με ειλικρίνεια πως συμμετείχε σε πάρτι. «Κάθε Σάββατο μαζευόμασταν στο σπίτι με φίλους. Θέλαμε κι εμείς να ξεσκάσουμε και θεωρούσαμε πως δεν υπάρχει κίνδυνος. Αγνοούσαμε τους κινδύνους που μπορεί να φέρει στη ζωή μας ο κορονοϊός και μάλιστα τα θεωρούσαμε όλα μια υπερβολή» 

Μιλώντας στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» μιλά για την περιπέτεια του τελευταίου 10ημερου και στέλνει το δικό του μήνυμα στους συμπολίτες του:

 «Να είναι όλοι προσεκτικοί, να πιστέψουν στην πανδημία, στην επικινδυνότητα του ιού και να προστατεύουν τους δικούς τους ανθρώπους με κάθε τρόπο» δηλώνει μετανιωμένος καθώς ο ίδιος δεν τα έκανε όλα αυτά μέχρι πριν λίγο καιρό.

 «Για μένα όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα, όταν για επτά ημέρες ήμουν άρρωστος στο σπίτι με τα κλασικά συμπτώματα όπως ο βήχας. Είχα ζητήσει τη βοήθεια γιατρού και μου έδωσε μια αντιβίωση η οποία όμως δεν βελτίωσε την κατάστασή μου. Αποφάσισα να πάω στο νοσοκομείο και κατέληξα στην κλινική κορονοϊού του «Αγίου Ανδρέα». Εγώ, έχοντας περάσει και δύο φορές πνευμονία στη ζωή μου και μην προσέχοντας γενικότερα, την πάτησα. Ο οργανισμός μου δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να αντιμετωπίσει τον ιό κι έτσι χρειαζόμουν οξυγόνο για να αναπνεύσω, ενώ δεν μπορούσα να μιλάω πολύ καθώς κουραζόμουν» τονίζει ο 38χρονος Πατρινός. 

Στέλνοντας το μήνυμά του ο Ηλίας Κόττας αναφέρει: «Το λέω διαρκώς στους φίλους μου όλες αυτές τις μέρες. Θέλει προσοχή σε όλα, τι ακουμπάμε, με ποιους ερχόμαστε σε επαφή. Εγώ δεν πρόσεχα και κόλλησα μέχρι και τη μάνα μου. Το μετανιώνω και έχω καταλάβει το λάθος μου. Μπορεί να έπρεπε να ζήσω μια άσχημη εμπειρία, αλλά πλέον προσπαθώ να εξηγώ σε όλους πως χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ολο τον προηγούμενο καιρό, βλέποντας ειδήσεις, έλεγα πως μας δουλεύουν και πως δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, όμως είναι αλήθεια. Και αυτή την αλήθεια θα την κουβαλάω πάνω μου για όλη μου τη ζωή χωρίς να γνωρίζω τι θα μου αφήσει».