Στον εμβληματικό Union Station έγιναν τα 93α Όσκαρ - Ορισμένα από τα φιλμ θα έρθουν και στην Πάτρα το καλοκαίρι

Ήταν όπως γράφτηκε μία ασυνήθιστη, παράξενη, «weird» τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ, η 93η που πραγματοποιήθηκε με υπεύθυνο παραγωγής τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Στίβεν Σόντερμπεργκ. Ήταν μία έτσι κι αλλιώς περίεργη χρονιά με τις αίθουσες κλειστές λόγω της πανδημίας του covid-19 και τις περισσότερες από τις υποψήφιες ταινίες να μην τις έχει δει ο κόσμος και αρκετοί να μην τις γνωρίζουν καν!

Η 93η τελετή έκρυβε εκπλήξεις και ανατροπές αν και γενικά χαρακτηρίστηκε ως «στεγνή – dry» από το έγκυρο variety με λιγότερη λάμψη και θέαμα απ’ όσο θα όφειλε ενώ και η τηλεθέαση ήταν η χαμηλότερη που καταγράφηκε στα χρονικά του θεσμού (μετά βίας κοντά στα 10 εκατ. τηλεθεατές).

Στα θετικά της βραδιάς της 25ης Απριλίου 2021 που πέρασε στην ιστορία, ήταν η πρωτότυπη επιλογή του εμβληματικού σιδηροδρομικού σταθμού του Λος Άντζελες, Union Station ως βασικό σημείο διεξαγωγής της απονομής όπου έχουν γυριστεί σκηνές πολλών κινηματογραφικών ταινιών. Ανάμεσα τους όπως θύμισε ο Tom Brook του BBC ήταν και η σκηνή της διαμαρτυρίας κατά του Μακαρθισμού στο Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’50 και του τσακωμού του σεναριογράφου Χαμπλ Γκάρντινερ και της αγαπημένης του Κέιτι Μορόσκι στο αξέχαστο ρομαντικό φιλμ του Σίντνει Πόλακ «The Way We Were – Τα Καλύτερα μας Χρόνια» του στούντιο της Columbia, παραγωγής 1973 με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Μπάρμπρα Στρέιζαντ που είχε προταθεί για 6 Όσκαρ και κέρδισε 2 της καλύτερης μουσικής και του ομώνυμου τραγουδιού, του Μάρβιν Χάμλις.

Το «Νomadland» της Κινέζας δημιουργού Κλόι Ζάο κέρδισε 3 Όσκαρ, της Καλύτερης ταινίας, της σκηνοθεσίας και του α’ γυναικείου ρόλου για την 63χρονη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ. Αυτό είναι το 3ο Όσκαρ της καριέρας της ΜακΝτόρμαντ και μάλιστα όλα είναι για α’ ρόλο. Το «Nomadland» που προγραμματίζεται να κάνει πρεμιέρα στις 10 Ιουνίου 2021 στα Ελληνικά θερινά σινεμά, έχασε τα Όσκαρ της φωτογραφίας, του μοντάζ και του διασκευασμένου σεναρίου.

Η ΜακΝτόρμαντ που ήταν και συμπαραγωγός στην ταινία, με 6 συνολικά υποψηφιότητες ερμηνείας στην καριέρα της (οι 3 που δεν έχει κερδίσει ήταν για β’ ρόλο και μάλιστα η 1η της υποψηφιότητα ήταν για τον «Μισισιπή καίγεται» του Άλαν Πάρκερ το 1989) μπήκε στο πάνθεον των 6 ηθοποιών με 3 βραβεία Όσκαρ, όλοι τους στη σκιά της μεγάλης Κάθριν Χέπμπορν που κατέχει το ρεκόρ των 4 βραβείων της Ακαδημίας με πιο τελευταίο το Όσκαρ το 1982 για την ταινία «Στη Χρυσή Λίμνη».

Η χρυσή 6άδα λοιπόν περιλαμβάνει εκτός της αντιστάρ ΜακΝτόρμαντ (τα 2 προηγούμενα Όσκαρ της ήταν για το «Φάργκο» και τις «Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ στο Μιζούρι»), την σπουδαία Μέριλ Στριπ που κατέχει και το ρεκόρ των 21 υποψηφιοτήτων, την Ίνγκριντ Μπέργκμαν με τελευταίο της Όσκαρ αυτό του καλύτερου β’ γυναικείου για το «Έγκλημα στο Όριεντ εξπρές» του Σίντνει Λούμετ το 1975, τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, τον Τζακ Νίκολσον στα 84 του χρόνια σήμερα που έχει πλέον σταματήσει να παίζει και τον παλιό ηθοποιό Γουόλτερ Μπρέναν που κέρδισε 3 Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου μέσα σε 5 χρόνια, το 1936 για το «Come and get it», το 1938 για το «Kentucky» και το 1940 για το «The Westerner».

Ο 83χρονος Ουαλός ηθοποιός Άντονι Χόπκινς ως πάσχων από άνοια στο «The Father» του Φλοριάν Ζελέρ συγκίνησε και άγγιξε τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας και έκανε την ανατροπή κατακτώντας το Όσκαρ α’ ανδρικού που είναι το 2ο της καριέρας του, 29 χρόνια μετά το βραβείο Όσκαρ ως Χάνιμπαλ Λέκτερ στη «Σιωπή των αμνών» το 1992.

Ο Γιοακίν Φίνιξ (Όσκαρ πέρυσι για το «Τζόκερ») που παρουσίασε το Όσκαρ ‘α ανδρικού ρόλου που δόθηκε τελευταίο, βρέθηκε στην πιο αμήχανη στιγμή της βραδιάς καθώς ο Χόπκινς και παρών δεν ήταν αλλά και δεν υπήρξε κάποια σύνδεση μέσω zoom μαζί του.

Οι διοργανωτές και οι πιο πολλοί σινεφίλ ανέμεναν ότι θα βραβευόταν μετά θάνατον ο Τσάντγουικ Μπόζουμαν για τη «Θρυλική Μα Ρέινι», κάτι που τελικά δεν συνέβη επιβεβαιώνοντας τη «φήμη» των Όσκαρ για ανατροπές που σχεδόν κανείς δεν περιμένει και δεν ελπίζει!

Ο σινεφίλ δημοσιογράφος και καλός γνώστης του κινηματογραφικού ρεπορτάζ Μιχάλης Παπαγεωργίου ανέφερε στο thebest.gr πως το «The Father» (στην Ελλάδα θα το δούμε από την Σπέντζος Φιλμ) που κέρδισε και το βραβείο Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου που βασιζόταν στο ομώνυμο θεατρικό έργο, είχε αποκτήσει τις τελευταίες εβδομάδες μία μεγάλη δυναμική και φόρα και αν τα Όσκαρ ήταν να γίνουν λίγες μέρες αργότερα μπορεί και να έπαιρνε και το Όσκαρ της καλύτερης ταινίας. Από την ίδια ταινία ήταν υποψήφιος και ο Γιώργος Λαμπρινός στην κατηγορία του Μοντάζ.

Η «γιαγιά» του Νοτιοκορεάτικου «Minari» του Λι Άιζακ Τσανγκ, Γιουν Γιου-Τζουνγκ, η αποκαλούμενη Μέριλ Στριπ της Κορέας έγραψε επίσης ιστορία με τη νίκη της στην κατηγορία του β’ γυναικείου. Δήλωσε μάλιστα θαυμάστρια του 57χρονου σούπερ σταρ Μπραντ Πιτ που της παρέδωσε το Όσκαρ, λέγοντας του με αφοπλιστική ειλικρίνεια «επιτέλους σας γνωρίζω από κοντά». Ο Μπραντ Πιτ είναι και παραγωγός στο «Minari» (ο τίτλος έχει να κάνει με ένα αρωματικό φυτό της Κορέας) που θα κάνει έξοδο στα Ελληνικά θερινά σινεμά στις 24 Ιουνίου 2021.

Η Γιουν Γιου-Τζουνγκ έγινε μόλις η 2η Ασιάτισσα ηθοποιός με Όσκαρ στην ιστορία Του θεσμού. Η πρώτη ήταν η Γιαπωνέζα ηθοποιός Miyoshi Umeki που στην απονομή του 1958 φορώντας ένα κομψό κιμονό πήρε το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου για την ταινία «Sayonara» όπου είχε παίξει πλάι στους Μάρλον Μπράντο και Red Buttons.

Η Γιουν Γιου-Τζουνγκ κέρδισε λοιπόν, κάτι που αναμενόταν αφήνοντας την Γκλεν Κλόουζ του «Hillbilly elegy» με άδεια χέρια. Έτσι η βετεράνος Κλόουζ με τις 8 «άκαρπες» υποψηφιότητες για Όσκαρ ερμηνείας ισοφάρισε τον αξέχαστο Πίτερ Ο’ Τουλ (Λώρενς της Αραβίας), ο οποίος είχε παρηγορηθεί με ένα τιμητικό Όσκαρ το 2003. Στην 93η απονομή πάντως η Κλόουζ ως γνήσια σταρ, λαμπερή και κομψότατη δεν έχασε το χιούμορ της και χόρεψε με σούπερ κουνήματα όταν της ζητήθηκε κλέβοντας την παράσταση.

Το «Mank» του Ντέιβιντ Φίντσερ από τις 10 υποψηφιότητες «χρύσωσε» τις 2 (καλλιτεχνική διεύθυνση και φωτογραφία), το «Judas and the black messiah» πήρε επίσης 2 Όσκαρ (β’ ανδρικού ρόλου για το φαβορί Ντάνιελ Καλούγια και τραγουδιού για το «Fight for you») ενώ 2 Όσκαρ πήρε και το «Sound of Metal» (Μοντάζ και Ήχος).

Η «Θρυλική Μα Ρέινι» που πόνταρε σε νίκες του Τσάντγουικ Μπόουζμαν και της Βαιόλα Ντέιβις στον α’ γυναικείο, πήρε τελικά τα Όσκαρ Μακιγιάζ/Κομμώσεων και των Κοστουμιών, το «Promising Young Woman» της Έμεραλντ Φένελ τιμήθηκε με το Όσκαρ καλύτερου Πρωτότυπου σεναρίου και το «Tenet» του Κρίστοφερ Νόλαν κέρδισε δικαίως τα Οπτικά Εφέ.

Μεγάλος χαμένος της 93ης απονομής των Όσκαρ ήταν το φιλμ του Άαρον Σόρκιν «Η Δίκη των 7 του Σικάγο» που είχε 6 υποψηφιότητες (ανάμεσα τους και για καλύτερη ταινία και πρωτότυπο σενάριο) και δεν κέρδισε κανένα βραβείο. Το φιλμ είχε προλάβει να παιχθεί κανονικά στις κινηματογραφικές αίθουσες και της Πάτρας στα Odeon Veso Mare τον περασμένο Οκτώβριο.

Τέλος το Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας πήγε στο φαβορί, το «Another Round – Άσπρο πάτο» του Δανού Τόμας Βίντερμπεργκ και του καλύτερου ανιμέισον φιλμ στο «Soul» της Pixar/Ντίσνει. Το «Soul» που θα βγει τον Ιούνιο στα θερινά σινεμά της χώρας μας, διακρίθηκε και με το Όσκαρ καλύτερης μουσικής για το μουσικό σκορ των Άττικους Ρος, Τρεντ Ρέζνορ και Τζον Μπατίστ.

Στους χαμένους της βραδιάς και ο διευθυντής φωτογραφίας Φαίδων Παπαμιχαήλ για τη «Δίκη των 7 του Σικάγο», ο οποίος όμως είναι θέμα χρόνου να το κερδίσει στο μέλλον.

Άντε και του χρόνου, ελπίζουμε χωρίς τα εμπόδια της πανδημίας και με τις ταινίες εκεί που τους αρμόζει, στις κινηματογραφικές αίθουσες.  

Πολλές από τις φωτ. είναι από το flix.gr.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ