Φάκελος Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Πατρών: Το υψηλό επίπεδο, η "νόσος", η σχέση με το ΠΓΝΠ και η μετά covid εποχή

Η ΥΠΟΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

 Μέγας: Η ιατρική της Πάτρας επί σειρά ετών είναι υποστελεχωμένη χειρότερα από όλες τις ιατρικές σχολές στη χώρα. Σας φέρνω παράδειγμα. Η ιατρική της Πάτρας σε ό,τι αφορά την αναλογία μελών ΔΕΠ προς φοιτητές είναι 0,78 την στιγμή που στην Αθήνα, το ΕΚΠΑ έχει αναλογία 3,35. Δηλαδή στην Αθήνα η Ιατρική  με 190 εισακτέους το χρόνο, έχει 536 μέλη ΔΕΠ το 2020 ενώ η Ιατρική της Πάτρας με 170 εισακτέους,  με μόλις 20 λιγότερους από την Αθήνα, έχει 125 μέλη  ΔΕΠ.

Αλλά ακόμη και στο Δημοκρίτειο όπου είναι πολύ νεότερη η Ιατρική, έχει ένα δείκτη 0,82 όταν η Πάτρα έχει 0,78.

Πάτρα, Γιάννενα, Ηράκλειο, Δημοκρίτειο και Λάρισα είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με την Πάτρα να είναι πιο χαμηλά από όλους.

Νομίζω ότι παρόλες τις προσπάθειες που γίνονται όλα αυτά τα χρόνια από τις πρυτανείες, ιδιαίτερα τώρα αλλά και πιο παλιά, δεν υπήρξε ανταπόκριση στα αιτήματα  είτε για μείωση των εισακτέων που θα διόρθωνε αυτή την αναλογία, είτε για προσλήψεις μελών ΔΕΠ.

Για να κατανοήστε τι συμβαίνει σας λέω ότι από το 2017 μέχρι τώρα, η Ιατρική στην Πάτρα έχει χάσει 27 μέλη ΔΕΠ και έχει πάρει μόλις 12.

Καρδαμάκης: Και χάνει και τρία τώρα.

Μέγας: «Βέβαια… Η μεγαλύτερη προσπάθεια αναπλήρωσης αυτού του κενού έγινε φέτος, που πήραμε 7 μέλη ΔΕΠ, ένα εξαιρετικό νούμερο σε σχέση με τις θέσεις που δόθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Παρόλα αυτά αντιλαμβάνεστε ότι κάθε χρόνο μειώνονται τα μέλη ΔΕΠ, ήδη λείπουνε 28 και κανείς δεν ξέρει από αυτά που φέτος ζητήσαμε αν και τι θα πάρουμε του χρόνου. Ευτυχώς όλο αυτό δεν επηρεάζει το επίπεδο σπουδών. Και αυτό γιατί γίνεται τεράστια προσπάθεια. Υπάρχουν μέλη ΔΕΠ και κλινικές που εκπαιδεύουν εντατικά με πολλές παραπάνω ώρες διδασκαλίας, περισσότερες ώρες στα εργαστήρια, με υπερπροσπάθεια η οποία φαίνεται και από τους βαθμούς των πτυχίων και τις επιτυχίες που έχουν οι απόφοιτοί μας.

«ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ;»

 Μπούρας: Μέχρι πρότινος δεν υπήρχε αναπλήρωση ούτε καν το 1 προς 1. Φεύγει ένας, έρχεται ένας δηλαδή. Αλλά όταν θέλεις να κάνει ανάπτυξη, αυτό είναι το ελάχιστο. Μπορεί να θέλω να ανοίξω για παράδειγμα μια κλινική που δεν έχω ειδικότητα. Με το 1 προς 1 δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Θέλω να πω ότι χρειάζεται να γίνει  μια γενναία πριμοδότηση του Ιατρικού Τμήματος που θα αυξήσει και τις δυνατότητες του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, η οποία κατά τη δική μου γνώμη πρέπει να αναπληρώσει κατ΄ελάχιστον το 1 προς 1 που δεν πήραμε τα προηγούμενα χρόνια. 

Καρδαμάκης: Μια Ιατρική Σχολή, έχει στόχο και  να αναπτύσσεται, με νέα τμήματα, νέες τεχνολογίες, να καλύπτει τις  απαιτήσεις εκπαίδευσης των φοιτητών που είναι πολύ περισσότερες από παλιά, να επιτυγχάνει διασύνδεση με άλλα Πανεπιστήμια. Θα περίμενε κανείς ότι για να αναπτυχθεί, θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό που λέει ο Πρύτανης, δηλαδή να αυξηθούν τα μέλη ΔΕΠ και παράλληλα να αυξηθεί και το ερευνητικό  έργο που αναδεικνύει τη φυσιογνωμία μιας Ιατρικής Σχολής. Νομίζω ότι αυτό το πρόβλημα έχει αναγνωριστεί- και αυτό είναι πολύ σημαντικό- από τον Πρύτανη, σε μια περίοδο που η συγχώνευση με τα πρώην ΤΕΙ όχι τόσο στην Ιατρική αλλά γενικότερα στο Πανεπιστήμιο έχει μεγάλες  επιπτώσεις. Όταν κάτι φρενάρει μια ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο, μοιραία έρχεται και σε κάθε τμήμα που υπάρχει στο Πανεπιστήμιο. Εγώ είμαι αισιόδοξος βέβαια γιατί πιστεύω ότι την Ιατρική ιδιαίτερα γίνεται πολύ μεγάλη προσπάθεια και από τα παλιά και από τα νέα μέλη να κρατήσουμε αυτό το υψηλό επίπεδο στο οποίο βρέθηκε τα τελευταία χρόνια. Βεβαίως χρειάζονται προσλήψεις  και από κει και πέρα μπορούμε να μιλήσουμε και για χρηματοδοτήσεις για τις οποίες έχουν  γίνει προσπάθειες τελευταία από το Ιατρικό τμήμα για να ανεβάσει το επίπεδό του. Η Ιατρική χρόνο με το χρόνο αλλάζει. Τώρα λόγω της πανδημίας όλοι αρχίζουμε και συζητάμε  για την επόμενη μέρα. Πώς θα έχεις μια ιατρική της επόμενης μέρας όταν δεν έχεις τους ανθρώπους να σκεφτούν για την επόμενη ημέρα; Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, με μαθηματική ακρίβεια θα φτάσουμε σε αδιέξοδο. Όπου πέρα από τους δείκτες απόδοσης δεν θα υπάρχει και ουσία του πράγματος. Δεν θα έχουμε και δικαίωμα να λεγόμαστε Ιατρικό Τμήμα η Σχολή Επιστημών Υγείας ή οτιδήποτε. Όσο και να μειωθεί μετά ο αριθμός των φοιτητών θα υπάρχει πρόβλημα εκπαίδευσης. Διότι πρέπει να ξέρετε ότι όλες αυτές οι δομές, οι οργανισμοί έχουν και μια κρίσιμη μάζα. Δηλαδή δεν μπορώ να μείνω μόνο εγώ στο Ιατρικό Τμήμα, να δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ και να λέω ότι πράγματι, εγώ αποδίδω, εγώ παράγω εγώ εκπαιδεύω… Πρέπει να υπάρχει ένας συγκεκριμένος αριθμός ατόμων όχι μόνο για να βγαίνει η δουλειά αλλά και για να υπάρχει και κάποια δυναμική. Είναι λυπηρό να το συζητάμε όλο αυτό γιατί υποτίθεται ότι μιλάμε για έναν από τους πιο δυναμικούς χώρους της εκπαίδευσης που είναι η εκπαίδευση του προσωπικού θα υπηρετήσει την υγεία.

Να τονίσω εδώ ότι πριν  από 20 χρόνια κάθισαν κάποιοι άνθρωποι σε αυτό εδώ το Ιατρικό Τμήμα και έφτιαξαν ένα πρωτοποριακό για την Ελλάδα πρόγραμμα σπουδών. Βασική προϋπόθεση αυτού του προγράμματος ήταν η στελέχωση. Το πρόγραμμα αυτό εφαρμόζεται τώρα αλλά με υπεράνθρωπες προσπάθειες.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Μαραγκός: Το Νοσοκομείο είναι πρωτίστως Πανεπιστημιακό, αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια στενή σχέση με το Πανεπιστήμιο. Όταν  η Ιατρική παίρνει λιγότερες θέσεις αυτό άμεσα έχει αντίκτυπο στην λειτουργία του μεγαλύτερου Περιφερειακού  Νοσοκομείου της περιοχής. Γιατί οι συνάδελφοι εκτός από το εκπαιδευτικό έργο, κάνουν και κλινικό. Βλέπουν δηλαδή ασθενείς.

Μέγας: Δείτε τώρα  και έναν άλλο δείκτη: Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών: 730 κλίνες. 217 γιατροί του ΕΣΥ. Νοσοκομείο Αττικόν, το οποίο είναι 20 χρόνια νεότερο από το δικό μας: 300 γιατροί του ΕΣΥ.

Αντιλαμβάνεστε πόσο αθηνοκεντρικά λειτουργεί το σύστημα και των Πανεπιστημίων και του ΕΣΥ. Είναι ανισότητες που αν δεν τις δει κανείς, όσες προσπάθειες και να γίνονται, δύσκολα θα αναπληρωθούν.

Μαραγκός: Για να καταλάβετε στην Παθολογική Κλινική όπου τυχαίνει τώρα να είμαι επικεφαλής, λείπουνε πολλοί γιατροί του ΕΣΥ, με αποτέλεσμα τα ήδη λιγότερα μέλη ΔΕΠ να πρέπει να καλύψουν και την έλλειψη του ΕΣΥ και να εκπαιδεύσουν τους φοιτητές. Δηλαδή κοιτάξτε τι γίνεται. Τα μέλη ΔΕΠ βοηθάνε το ΕΣΥ, τα μέλη του ΕΣΥ βοηθάνε στην εκπαίδευση των φοιτητών και η κατάσταση διαιωνίζεται.

Προκύπτει σαφώς περισσότερη κλινική δουλειά, το κάθε μέλος  ΔΕΠ έχει περισσότερη διδασκαλία και όλα αυτά σε ένα νοσοκομείο σε ένα χώρο που προσπαθεί να αναπτυχθεί. Φτάνεις στο σημείο δηλαδή να  κάνεις και τη δουλειά του γραμματέα και τη δουλειά του ΕΣΥ και τη δουλειά του ΔΕΠ μαζί. Και επίσης αν θελήσει κάποιο μέλος ΔΕΠ να πάρει μια εκπαιδευτική άδεια, αυτό σημαίνει ότι επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο το έργο αυτών που μένουν. Και η εκπαιδευτική άδεια είναι κάτι που το δικαιούται ένα μέλος ΔΕΠ για  την εκπαίδευσή του  την εξέλιξή του, την ενημέρωσή του… Όταν εγώ τραβάω κουπί δεν μπορώ να εκπαιδευτώ όπως πρέπει και αυτό όλο θα πάει κατευθείαν στους φοιτητές, θα πάει στους ασθενείς.

Σκεφτείτε ότι στο νοσοκομείο  αυτός που κάνει την εξειδικευμένη εξέταση θα πρέπει ταυτόχρονα να εκπαιδεύσει φοιτητές, να εκπαιδευτεί ο ίδιος, να διδάξει … μιλάμε ότι ένα 24ωρο δεν αρκεί.  Σε ό,τι αφορά τη αναλογία με τους φοιτητές, για να καταλάβετε το νούμερο, όταν ήρθα εδώ στην ιατρική για τη φυσική εξέταση είχα τρεις φοιτητές. Τώρα έχω 15. Όπως καταλαβαίνετε πρέπει να πάω πάνω στον άρρωστο να τους πω πιάστε το συκώτι, πιάστε την κοιλιά .. 15 άτομα.

 Καρδαμάκης: Θέλω να προσθέσω ότι την κακοδαιμονία στην αναπλήρωση θέσεων ή στη στελέχωση του τμήματος ακολουθεί και η κακοδαιμονία των υλικοτεχνικών υποδομών και δεν εννοώ αμφιθέατρα για τα οποία είμαστε πολύ καλά αυτή τη στιγμή χάρη στις προσπάθειες των προέδρων των τμημάτων και του Πανεπιστημίου γενικότερα. Εννοώ τον εξοπλισμό μέσα στις κλινικές.  Από τα πιο απλά πράγματα, τον να αποκτήσεις έναν υπολογιστή για να συνταγογραφήσεις (πρέπει να κάνεις δεν ξέρω και γω πόσα έγγραφα) μέχρι πολύ εξειδικευμένα μηχανήματα που μας είναι απαραίτητα για να προχωράμε. Να λέμε ότι πράγματι είμαστε ένα νοσοκομείο αυτού του επιπέδου. Πίσω βέβαια από όλα αυτά βρίσκονται οι προσπάθειες των ανθρώπων και δεν εννοώ μόνο τα μέλη ΔΕΠ, αλλά και τους νοσηλευτές, τους διοικητικούς, τους χειριστές των μηχανημάτων, όλους.

  ΟΙ ΠΙΟ ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ

 Μέγας: Παρότι είμαστε υποστελεχωμένοι, παρότι συμβαίνουν όλα αυτά που λέμε, οι φοιτητές που αποφοιτούν από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας είναι οι  πιο περιζήτητοι φοιτητές σε όλα τα συστήματα. Είτε είναι το σύστημα υγείας στην Ελλάδα είτε είναι σχολές στο εξωτερικό. Η ιατρική μας έχει εξαιρετικά μεταπτυχιακά προγράμματα κάνει και καινούργια, μερικά είναι στην αιχμή της ιατρικής απαίτησης και τεχνολογίας.

 Καρδαμάκης: Είναι αλήθεια αυτό. Και το βλέπουμε όχι μόνο στις βαθμολογίες και τη σύγκριση με άλλα πανεπιστήμια αλλά και από το πόσος κόσμος φεύγει με πολύ μεγάλη ευκολία στο εξωτερικό. Εγώ κάθε εβδομάδα ως Κοσμήτορας θα υπογράψω τουλάχιστον πέντε αιτήσεις φοιτητών που θέλουν ή να δώσουν εξετάσεις για τις ΗΠΑ ή φεύγουν κατευθείαν έξω  μόλις πάρουν το πτυχίο τους. Που σημαίνει ότι υπάρχει επίπεδο. Ακόμη οι προδιαγραφές της Ιατρικής Σχολής είναι πολύ υψηλές χάριν στις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλονται. 

 Μαραγκός: Εμένα το παράπονό μου είναι ότι δεν μπορώ να κρατήσω τα καλά παιδιά. Δεν μπορώ να κρατήσω τους καλούς φοιτητές να δουλέψουν μαζί μας, και τους βλέπω να χάνονται στο εξωτερικό. Στεναχωριέμαι που δεν έχω το δικαίωμα επιλογής ενός καλού επιστήμονα. Να βρω έναν καλό φοιτητή και του πω μείνε.

 Καρδαμάκης: Και εκεί χρειάζεται μια γενναιότητα από πλευράς κεντρικών δομών, να αφεθούν  επιτέλους τα πράγματα ελεύθερα. Το κάθε Πανεπιστήμιο να κάνει τη δουλειά του. Αν το ενδιαφέρει η ιατρική να υποστηρίξει την Ιατρική. Αν το ενδιαφέρει το Πολυτεχνείο, ας υποστηρίξει το Πολυτεχνείο. Δεν είπαμε ότι πρέπει να έχουμε τα πάντα και να είμαστε σε όλα τέλειοι..

 Μέγας: Και να ξέρετε ότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση επιστημόνων να έρθουν στο ιατρικό τμήμα. ‘Αν δηλαδή προκηρυχθεί αυτή τη στιγμή μια θέση σε χαμηλές βαθμίδες επίκουρου καθηγητή, και ο αριθμός των ενδιαφερομένων  αλλά και το επίπεδό τους είναι εξαιρετικά υψηλό, με βιογραφικά που πραγματικά  πριν λίγα χρόνια δεν τα έβρισκε κανείς. Πραγματικά αυτή η δυνατότητα να έρθουν στο ιατρικό τμήμα δεν δίνεται διότι δεν υπάρχουν θέσεις.

 Μαραγκός: Παιδιά από το εξωτερικό, θέλουν να  γυρίσουν στη Ελλάδα σε βαθμούς επίκουρου. Και ενώ μπορεί να έχουν και προσόντα καθηγητή, δεν μπορούν να έχουν μια θέση επίκουρου.

 ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΕΙΣΑΚΤΕΩΝ

 Μέγας: Αν θέλουμε να διατηρήσουμε το επίπεδο, θα πρέπει άμεσα να συμβούν δύο παράλληλά πράγματα. Πρώτον ο αριθμός των εισακτέων είναι πάρα πολύ μεγάλος. Απαιτείται μείωση. Το έχει ζητήσει η Σύγκλητος με βάση τις δυνατότητες που έχει κάθε τμήμα. Από την άλλη πρέπει να αναπληρωθεί τουλάχιστον αν όχι να αυξηθεί ο αριθμός των μελών που έχουν αποχωρήσει.

Μπούρας: Εμείς ζητάμε περίπου 3.500 φοιτητές σε όλο το Πανεπιστήμιο και παίρνουμε γύρω στις 6.500 με 7.000 .

Μέγας: Μιας και μιλάμε για ιατρική ζητήσαμε 80 εισακτέους και φέτος μαζί με τις μεταγραφές θα περάσουμε τους 200.

Μαραγκός: Για να καταλάβετε πόσο απελπισμένοι είμαστε ζητήσαμε θέσεις του ΕΣΥ να γίνουν ΔΕΠ. Ούτε αυτό έγινε δεκτό. Από τις θέσεις δηλαδή που έπαιρνε το νοσοκομείο να μην είναι και οι 50 ΕΣΥ να είναι 40/10.

«ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΜΕΤΑ COVID ΕΠΟΧΗ»

Μέγας: Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο επί 15 μήνες τώρα λειτουργεί κυρίως σαν νοσοκομείο covid με μειωμένη εκπαίδευση των φοιτητών και των ειδικευόμενων… Είναι μια μεγάλη κουβέντα που εμείς την κάνουμε καθημερινά μεταξύ μας. Εμένα με τρομάζει η μετά covid εποχή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Θεωρώ  ότι ήταν λάθος επιλογή το να αναδειχθεί ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο που είναι και εκπαιδευτικό ίδρυμα ως το  μοναδικό νοσοκομείο αναφοράς covid σε ολόκληρη την περιφέρεια. Θα πρέπει αυτό να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψιν αν o μη γένοιτο προκύψει ξανά νέα δυσκολία με τον covid. Οι φοιτητές δεν εκπαιδεύτηκαν σωστά. Οι ειδικευόμενοι δεν εκπαιδεύτηκαν σωστά. Και ξέρει ο κ. Μαραγκός ότι είναι σε συζήτηση αυτό τον καιρό οι ειδικευόμενοι γιατροί σχεδόν σε όλες τις ειδικότητες να έχουν το δικαίωμα εφόσον το επιθυμούν να παραμείνουν ακόμη ένα χρόνο στην ειδικότητά τους για να αναπληρώσουμε  τη χαμένη εκπαίδευση ενός έτους.  Είναι υπό διαβούλευση αυτό. Οι ειδικευόμενοι οι δικοί μου επί ένα χρόνο δεν είχαν εκπαιδευτεί γιατί δεν υπήρχαν χειρουργεία.  Πότε θα ξαναπάρει μπρος ο χειρουργικός τομέας;

Με τρομάζει η μετά covid εποχή γιατί δεν ξέρω πώς θα λειτουργήσει. Έχει μεγάλη ουρά αυτό το πρόβλημα. Είναι πολλά τα ζητήματα.

Μαραγκός: Αν το δει κανείς από την πλευρά του  αν αντιμετώπισε επιτυχώς το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο την κρίση τα πήγαμε τέλεια. Άν το δει από την άλλη μεριά σε επίπεδο εκπαίδευσης, τα πήγαμε χάλια. 

 Μέγας: Συμφωνώ. Η αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν υποδειγματική στο νοσοκομείο και στην περιοχή γενικότερα. Αλλά από την άλλη πλευρά η εκπαίδευση έμεινε πολύ πίσω.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ 2019 ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΚΟΡ ΓΚΙΝΕΣ

Μπούρας: Το πανεπιστήμιο είναι ένα θύμα και αυτό της κρίσης που ταλάνισε τη χώρα η οποία επιδεινώθηκε κατά τη γνώμη μου και λόγω της νομοθετικής παρέμβασης του 2019 που το άπλωσε σε επτά πόλεις. Αυτό δεν το κατάλαβε κανείς τι σημαίνει. Παρατηρώ με λύπη μου κουβεντιάζοντας με το πολιτικό σύστημα στην περιοχή ότι δεν τα ξέρουν. Το πρώτο που δεν ξέρουν είναι ότι εμείς είμαστε καθολικός διάδοχος για κάθε αμαρτία του πρώην ΤΕΙ Δ. Ελλάδος του πρώην ΤΕΙ Πατρών, του ΤΕΙ Μεσολογγίου και του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας. Δηλαδή πληρώνουμε όλες τις δικαστικές αποφάσεις που είναι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.  Το δεύτερο που είναι να γραφτεί στο βιβλίο Γκίνες είναι ότι είμαστε ένα πανεπιστήμιο που πληρώνουμε τη λειτουργία ενός άλλου πανεπιστημίου. Το πανεπιστήμιο Πελοποννήσου φιλοξενεί τρεις σχολές. Εμείς έχουμε δώσει τα κτίρια, πληρώνουμε φως νερό τηλέφωνο, φύλαξη, συντήρηση, καθαριότητα. Έτσι χτίζω και εγώ πανεπιστήμια. Πάω στο ΕΚΠΑ, του λέω δώσε μου δυο κτίρια και φτιάχνω το πανεπιστήμιο του Ουζμπεκιστάν.

Στο ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας αν δείτε, ήταν μια εποχή που ήταν όλοι στα δικαστήρια. Αυτές οι υποθέσεις καταλήγουν στο γραφείο μου. Αυτό σε συνδυασμό ότι εγώ πρέπει να ανησυχώ μαζί με τον κ. Μαραγκό για τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στους οποίους πληρώνουμε και τις εστίες τους, πληρώνουμε και τη σίτισή τους... Όλα αυτά έχουν επηρεάσει και την Ιατρική. Διότι για να καλύψει αυτή την ανάγκη, το πρυτανικό σχήμα στερεί πόρους από την Ιατρική.

Και μετά δείτε και μερικά θέματα που άπτονται και της επικαιρότητας… Δεν μπορεί το τμήμα Φυσικοθεραπείας να είναι στο Αίγιο. Πρέπει να είναι στο νοσοκομείο. Ήταν ένα τμήμα νοσηλευτικής στο ΤΕΙ που αναβαθμίστηκε και έγινε πανεπιστημιακό το οποίο έχει και αυτό υποστελέχωση. Ένα άλλο που δεν έχει αναφερθεί είναι ότι τα ΤΕΙ κατά 50% λειτουργούσαν με έκτακτο προσωπικό, το οποίο χάθηκε. Κληρονομήσαμε αυτά τα τμήματα που έγιναν Πανεπιστημιακά με πάρα πολύ λίγο προσωπικό. Η νοσηλευτική τώρα κοιτάξτε τι τραγωδία είναι. Είναι μακριά από το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο και είναι και έξω από το κάμπους, στο Κουκούλι στο πρώην εργοστάσιο της Μιμόζα. Αυτή είναι η κατάσταση. Και αυτό όσο και δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, σε συνδυασμό και με την υποστελέχωση, οδηγεί σε αδιέξοδο.

 Μέγας: Να πούμε και κάτι θετικό.. Είμαστε κοντά να γινει μια σύνδεση του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου με τα εργαστήρια που είναι στην ιατρική που είναι πολύ απαραίτητο να έχει κανείς  πρόσβαση και να είναι κοντά. Είναι ένα αίτημα ετών που μάλλον θα υλοποιηθεί.