Κύμα οργής από τους αναπληρωτές για την κατάργηση των μαθημάτων των Κοινωνικών Επιστημών

Οργή, θυμός, αγανάκτηση, ανασφάλεια, άγχος για το μέλλον είναι λίγα μόνο από αυτά που νιώθουμε οι εν ενεργεία - και στο άμεσο μέλλον άνεργοι - αναπληρωτές Κοινωνικών Επιστημών ύστερα από την άδικη, με τιμωριτική διάθεση και αναίτια επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση της ΝΔ και η υπουργός παιδείας σε έναν ολόκληρο κλάδο, στις Κοινωνικές Επιστήμες γενικότερα, και σε εκατοντάδες αναπληρωτές που τόσα χρόνια εργαζόντουσαν για λογαριασμό του κράτους, για να προσφέρουν τις γνώσεις  τους και την αγάπη τους στους μαθητές, για να διαμορφώσουν μια νέα γενιά κριτικά σκεπτόμενη, ώριμη, συναισθηματικά και μορφωτικά δυνατή να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στα πλαίσια των συνταρακτικών και ταχύτατων αλλαγών που συντελούνται στην κοινωνία την Ευρωπαϊκή και την Ελληνική.

Προφανώς η πολιτική ηγεσία δεν επιθυμεί μια τέτοια γενιά, επιθυμεί μια νέα γενιά «εν την υπνώσει», αδρανή, απαθή, που να αποδέχεται άκριτα τα όσα αποφασίζουν για αυτήν οι άλλοι. Επιθυμούν τον εξοβελισμό των Κοινωνικών Επιστημών και οδηγούν εκατοντάδες εν ενεργεία αναπληρωτές στην ανεργία, στην αναζήτηση άλλης εργασίας σε ηλικίες που δεν είναι ότι πιο εύκολο, και σε αβεβαιότητα.                  

Αυτό είναι το ευχαριστώ του κράτους και της πολιτικής ηγεσίας σε όλους όσους εργάστηκαν - και κάλυψαν πάγιες ανάγκες του κράτους - σε απομακρυσμένα ακριτικά νησιά, δίπλα στα σύνορα, σε βουνά, σε δυσπρόσιτα σχολεία, που οδηγούσαν μέσα σε χιόνια και δύσκολες καιρικές συνθήκες για να μεταδώσουν την γνώση και την αγάπη τους για τα παιδιά, στα απομακρυσμένα σημεία της χώρας, πολλές φορές με θυσίες και κόπο, θυσίες για την προσωπική τους ζωή, μακριά από τις οικογένειές τους, μακριά από συζύγους και παιδιά, αλλάζοντας σπίτια και τόπο εργασίας κάθε Σεπτέμβρη, με μετακομίσεις κάθε τέλος Ιούνη όπου λήγει η σύμβαση τους.

Αυτούς τους σκληρά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς που «ξελάσπωσαν» το ίδιο το κράτος τώρα τους «απολύουν»,  τους οδηγούν σε μόνιμη απόλυση εξαιτίας της μείωσης των ωρών σε -12 στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου. Κανείς κλάδος δεν θα μπορούσε να επιβιώσει με -12 ώρες στο ωρολόγιο. Παρόμοιες είναι και οι συνέπειες για τους χιλιάδες υπεράριθμους μόνιμους εκπαιδευτικούς που δεν συμπληρώνουν ωράριο και οι οποίοι επί πολλά χρόνια έχουν στηρίξει την δημόσια εκπαίδευση.

Την στιγμή που υπήρχαν εκατοντάδες οργανικά κενά και ανάγκες διορισμών με το «τέχνασμα» αυτό  η πολιτική ηγεσία εξαφάνισε  τα κενά αυτά λίγο πριν τους μόνιμους διορισμούς,  πράγμα πρωτοφανές και επαίσχυντο. Το χειρότερο όμως είναι τα ψέματα της ηγεσίας ότι η Κοινωνιολογία θα παραμείνει μάθημα Γενικής Παιδείας, κάτι που δεν έγινε, και η επιθυμία της για διάλογο, κάτι που επίσης δεν έγινε με την  απαράδεκτη άρνησή της να δεχτεί εκπροσώπους του κλάδου στο υπουργείο και δηλώσεις του τύπου «δεν απολύουμε κανέναν, λήγει η σύμβασή τους». 

Ο θυμός μας είναι μεγάλος και κυριαρχεί στις τάξεις των εκπαιδευτικών Κοινωνικών Επιστημών (Κοινωνιολόγων, Νομικών, Πολιτικών Επιστημών). Ο θυμός αυτός θα τους συμπαρασύρει στον πάτο της πολιτικής ιστορίας αλλά και στο χαμηλότερο επίπεδο στη συνείδησή μας. Χαρακτηριστική είναι η φράση συναδέλφου που μου είπε «μας ρίχνουν στο γκρεμό αλλά θα τους πάρουμε μαζί μας». Μία λέξη αρμόζει στην πολιτική ηγεσία: Ντροπή…. !