Η Άλκηστις & η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων, σε τέσσερις εποχές

Μετά από το βιβλιοπωλείο η Άλκηστη δεν επέστρεψε σπίτι της. ‘Ήθελε να πάει στη θάλασσα, πέρασε από την Πλατεία Γεωργίου, την Όλγας και βγήκε στην Αγίου Ανδρέου. Λίγο πριν το θέατρο Επίκεντρο, παρατήρησε ένα κτίριο στην οδό Αγίου Διονυσίου 12-16, στο οποίο υπήρχε μια λευκή μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο, η οποία έγραφε «Ελληνική Δημοκρατία – Δημοτική Μουσική Πατρών». Ήταν παραμελημένο και με μια περίεργη αρχιτεκτονική, έχοντας Καΐτια  τα οποία χώριζαν τα τζάμια σε πολλά τμήματα. Δίπλα του ακριβώς ένα δέντρο που τα φύλλα του έφταναν μέχρι ψηλά, ο ήλιος κοιτούσε & θάμπωνε την Άλκηστη. Σταμάτησε να το «χαζέψει»….για λίγη ώρα νιώθοντας κάτι στην ψυχή της, μη μπορώντας όμως να προσδιορίσει ακριβώς. 

Για κάποιο λόγο έβγαλε το δίσκο από την υφασμάτινη τσάντα της, και κοίταξε το εξώφυλλο στο οποίο απεικονίζονταν ο Χρήστος Θηβαίος και ο Μαέστρος Θανάσης Τσιπινάκης να διευθύνει την Ορχήστρα. Η ματιά της γλίστρησε στη λίστα και στο κομμάτι 3 το οποίο ήταν το La Vita E Bella του Νικόλα Πιοβάνι. Στα αυτιά της εκείνη τη στιγμή ερχόταν η Μουσική από την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή το Ρομπέρτο Μπενίνι, την οποία είχε δει με τους γονείς της στο σπίτι τους στην Πετρούπολη, την περίοδο που ετοιμαζόταν για τις Πανελλήνιες.

Συνέχισε πάλι να περπατάει μέσω της Αθηνών, στην οποία υπήρχε λιγότερη κίνηση από αυτοκίνητα, μέχρι και το ύψος της Πέντε Πηγαδίων. Διέσχισε την Ηρώων Πολυτεχνείου, είδε το καινούργιο ξενοδοχείο Moxy, ένα πλήθος καφέ που υπήρχαν στην παραλιακή ζώνη και έπειτα το Mare, όπου κάθισε στο αγαπημένο της πολύχρωμο παγκάκι, έχοντας το ψηφιδωτό δάπεδο στα πόδια της και με θέα τη θάλασσα, αντίκρισε τα ιστιοπλοϊκά που εκείνη τη στιγμή βρισκόντουσαν στον Πατραϊκό Κόλπο… 

Μετά από αρκετή ώρα σηκώθηκε, κόσμος και νεαρά παιδιά με ποδήλατα είχαν βγει βόλτα στην Ηρώων Πολυτεχνείου, η Άλκηστις ήθελε να ξαναδεί το παραμελημένο κτίριο, μιας και της κέντρισε το ενδιαφέρον. Άφησε πίσω της την πύλη του Αγίου Διονυσίου στο λιμάνι της Πάτρας, συνέχισε μέχρι το ύψος της Καρόλου και έφτασε στον Ερυθρό Σταύρο. Λίγα βήματα απέμεναν μέχρι να πλησιάσει στην είσοδο του κτιρίου, ήδη η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. Παρατήρησε έναν κύριο που μόλις είχε ανοίξει την πόρτα, πρόλαβε να του μιλήσει και να του συστηθεί. Ακουγόντουσαν μουσικές από όλους τους ορόφους, της φάνηκε παράξενο, ήταν σχεδόν βέβαιη ότι δεν υπήρχε κανείς μέσα στο κτήριο εκείνη την ώρα…

Ο άνθρωπος στην πόρτα, τον έλεγαν Γιώργο ήταν ο φύλακας, η  βάρδια του μόλις άρχιζε και θα κρατούσε μέχρι τις 22:00. Της είπε ότι εδώ κάνουν πρόβες Μουσικοί και Σχήματα που ανήκουν στον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Πατρέων. Αλλά από αυτό το χώρο ξεκίνησε και ο Θανάσης Τσιπινάκης το όνειρό του, που ήταν η δημιουργία της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων. Η μουσική που ακούγονταν της έκανε εντύπωση, ήταν το Il Sole E Gia Calato από τη θεατρική παράσταση Canti di Scena, εκείνη τη στιγμή τα χείλη και των δύο σιώπησαν…

…Ο Γιώργος της ανέφερε ότι το συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι ηχογραφήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2005 στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», από την Ορχήστρα σε διεύθυνση Θανάση Τσιπινάκη και με ερμηνευτή το Χρήστο Θηβαίο….

Τώρα πια δεν μπορούσε να φύγει και ασυνείδητα ανέβηκε στον επόμενο όροφο, ο Γιώργος της «έδινε» χώρο μιλώντας για όλα αυτά που  δημιούργησε ο Μαέστρος μαζί με την ορχήστρα και το πόσο η πόλη έπρεπε να αισθάνεται τυχερή. Σιγά – σιγά άρχισε να της αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος κόσμος με φωτογραφίες, αφίσες σε κορνίζες, μουσικά όργανα, ένα πιάνο, μαντολίνα, κιθάρες, η μουσική συνέχιζε...

Σε ένα από τα δωμάτια εμφανίστηκε στον ένα από τους 4 τοίχους μια προβολή. Είχε ήδη αρχίσει να ξετυλίγεται το νήμα και μπροστά της περνούσαν ονόματα σημαντικών Ελλήνων ερμηνευτών και ηθοποιών, που είχαν συνεργαστεί με την Ορχήστρα κατά τη διάρκεια των 36 χρόνων ζωής, ή παρουσίας της στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής, Μαρίζα Κωχ, Mανώλης Mητσιάς, Tάνια Tσανακλίδου, Kώστας Θωμαϊδης, Γιάννης Μπέζος, Aφροδίτη Mάνου, Μαρία Δημητριάδη, Έλλη Πασπαλά, Mάριος Φραγκούλης, Κάτια Γέρου, Ελένη Tσαλιγοπούλου, Φιλαρέτη Κομνηνού, Ηλέκτρα Βάργκα, Μηνάς Χατζησάββας, Δημήτρης Μπάσης, Βάκια Σταύρου, Χρήστος Θηβαίος, Ειρήνη Καράγιαννη, Πέμυ Ζούνη, Πέτρος Γαϊτάνος, Κερασία Σαμαρά, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Φωτεινή Δάρρα, Καριοφυλλιά Καραμπέτη, Γιάννης Πάριος, Νίνα Λοτσάρη, Παντελής Θαλασσινός, Μελίνα Κανά, Γιάννης Φέρτης, Γρηγόρης Βαλτινός, Θοδωρής Νικολάου, Ελένη Πέτα,  Σαβίνα Γιαννάτου, Γιάννης Βογιατζής, Λεωνίδας Κακούρης, Θέμης Μουμουλίδης, Μίλτος Πασχαλίδης, Δήμητρα Γαλάνη, Σπύρος Κλείσσας, Κώστας Μακεδόνας, Μαρία Φαραντούρη, Αρετή Κετιμέ, Ζαχαρίας Καρούνης, Απόστολος Ρίζος, Θοδωρής Βουτσικάκης, Γιώτα Νέγκα, Γιάννης Κότσιρας, Διονύσης Σαββόπουλος, Ρίτα Αντωνοπούλου, Γιάννης Χαρούλης, Ανδριάννα Μπάμπαλη, Νατάσσα Μποφίλιου, τους Yutaka Shiina Jazz Quartet και Deborah Mayers….

Δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί  ότι θα βρίσκεται απόγευμα Τρίτης, σε έναν τόσο ιδιαίτερο χώρο να συνομιλεί με έναν σχεδόν άγνωστο άνθρωπο, και να ταξιδεύει  παράλληλα σε μνήμες, ανθρώπους, στιγμές και συναισθήματα.

Όταν τελείωσε η προβολή με τα ονόματα των ερμηνευτών, μια φωνή άρχισε να μιλάει μέσα από ένα αφιέρωμα που έγινε πριν από πολλά χρόνια και ανέφερε όλα εκείνα τα ονόματα των συνθετών οι οποίοι είχαν γράψει ειδικά για την ΟΝΕ. «Η δισκογραφική της παρουσία είναι έντονη και πολυδιάστατη, με εκδόσεις έργων, ειδικά γραμμένων για την Ο.Ν.Ε, με μουσικά αφιερώματα σε σημαντικούς συνθέτες, διασκευές μουσικών έργων και προσαρμογές στον ήχο των οργάνων της Ορχήστρας. Για την Ορχήστρα έχουν γραφτεί πρωτότυπες εκτελέσεις τραγουδιών, όπερα καθώς και έργα ορχηστρικής μουσικής από σύγχρονους συνθέτες και μουσουργούς όπως : Δημήτρης Λάγιος, Κυριάκος Τζωρτζινάκης, Γεράσιμος Βουτσινάς, Δημήτρης Νικολάου, Τιμόθεος Αρβανιτάκης, Νίκος Μαμαγκάκης, Guido Ricci, Νίκος Κυπουργός, Μίκης Θεοδωράκης,  Γιάννης Mαρκόπουλος, Nότης Mαυρουδής, Γιώργος Aνδρέου, Nίκος Ξυδάκης, Μιχάλης Λαπιδάκης, Ιωσήφ Παπαδάτος, Βασίλης Τενίδης, Μιχάλης Τραυλός, Κυριάκος Σφέτσας, Θοδωρής Οικονόμου, Διονύσης Τσακνής, Θέμης Καραμουρατίδης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Θύμιος Παπαδόπουλος, Κώστας Λειβαδάς, Μίμης Πλέσσας, Νίκος Ζούδιαρης, Θοδωρής Αμπαζής, Θάνος Μικρούτσικος, Βάσω Δημητρίου, κ.α».

Το αφιέρωμα συνέχιζε….«Έχει συμμετάσχει σε ηχογραφήσεις, δισκογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Έχει ηχογραφήσει 16 δίσκους. Έχει εκδώσει μελέτη με θέμα το Mαντολίνο και τις Oρχήστρες Nυκτών Eγχόρδων.

Για την δραστηριότητα της έχουν δημοσιευθεί κατ’ επανάληψη ευμενή σχόλια τόσο στον Ελληνικό τύπο, όσο και σε ξένα μουσικά περιοδικά. Eίναι ιδρυτικό μέλος της European Mandolin and Guitar Association - E.G.M.A.

Η ορχήστρα έχει συνεργαστεί με  σημαντικούς  μαέστρους όπως τους: Keith Harris, Αντώνη Κοντογεωργίου, Μίλτο Λογιάδη, Αναστάσιο Συμεωνίδη, Στάθη Σούλη, Φαίδρα Γιαννέλου, κ.α».

Ο Γιώργος, όταν τελείωσε η αφήγηση δεν ξέχασε να της τονίσει ότι από τις  κορυφαίες στιγμές της Ορχήστρας ήταν η συναυλία της με τον διάσημο τενόρο Jose Carreras, στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας-Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 2006.

Λίγο πριν ανέβουν στον επόμενο όροφο όπου την περίμενε μια ακόμα έκπληξη, παρατήρησε γράμματα που το ένα μετά το άλλο άρχισαν να εμφανίζονται στον τοίχο και δημιουργούσαν φράσεις και προτάσεις όπως «Η Ορχήστρα έχει εμφανισθεί κατ´ επανάληψη στο Ωδείο Ηρώδη του Αττικού, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας, στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίου Επιδαύρου καθώς και σε πολλούς άλλους σημαντικούς χώρους πολιτισμού στην Ελλάδα (Αρχαιολογικός χώρος Δήλου).

Το 2013 συμμετείχε στην παράσταση «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή που παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας.

Στο εξωτερικό έχει εμφανιστεί στη Γαλλία, Γερμανία, Aυστρία, Ισπανία, Iταλία, Bουλγαρία, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Kύπρο, Τουρκία (Θεολογική Σχολή της Χάλκης) και στην Ιαπωνία».

Άρχισε να φωτίζεται το πρόσωπό της, έφερε στο μυαλό της την πρώτη μέρα σε μια ξένη πόλη και πόσο περίεργα αισθάνθηκε όταν αποχαιρέτησε τους δικούς της. Περίμενε να συμβούν τα πάντα, σπουδές, καινούργιοι φίλοι, ένας μεγάλος έρωτας, ήθελε όλα να τα ζήσει και να αφεθεί…

Καθώς ανέβαινε τις σκάλες άρχισε να τραγουδάει τη «Θάλασσα» σε στίχους Λίνας Νικολακόπουλου και μουσική Θάνου Μικρούτσικου

«Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ,

γαλάζια μοίρα

για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα

θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι

πάρ’ την καρδιά μου και κάν’ την νησί

του ανέμου αγρίμι»

που άκουσε από την Ιταλίδα τραγουδίστρια Μίλβα, ένα καλοκαίρι στην Άνδρο όταν βρέθηκε εκεί με τους δικούς της. 

Η χροιά της φωνής της ήταν ιδιαίτερη και ο Γιώργος μαγεύτηκε• θυμήθηκε την πρώτη του συνάντηση με ένα υπέροχο πλάσμα που αγάπησε και ερωτεύτηκε πολύ. Είχε ζήσει και αυτή ως φοιτήτρια μια άλλη περίοδο στην πόλη της Πάτρας, στην ίδια γειτονιά με την Άλκηστη. 

Ήξερε ότι υπήρχαν τέσσερες εποχές στο χρόνο, Χειμώνας, Άνοιξη,  Φθινόπωρο και Καλοκαίρι. Γνώριζε για αυτές από τους παππούδες και τις γιαγιάδες και των δύο της γονιών, αλλά τώρα πια δεν ήταν ευδιάκριτες. Βλέπεις, ο άνθρωπος ενίοτε νομίζει ότι ζει μόνος του στον πλανήτη αυτό και για πάντα, δεν τον ενδιαφέρει να είναι σε αρμονία με τη φύση….

Τώρα ήρθε η ώρα να ταξιδέψει μεταφορικά και φωτογραφικά σε αυτές τις εποχές ξεκινώντας από την Άνοιξη του 1999 στην Ιαπωνία, στο καλοκαίρι του 2006 που η Πάτρα ήταν Πολιτιστική Πρωτεύουσα και στο Φθινόπωρο του 2018 στη Δήλο… με τη φωνή της Βάγιας Ζεππάτου, η οποία έχει την Καλλιτεχνική Διεύθυνση της Ορχήστρας από το 2012 έως και σήμερα, επίσης είναι Μουσικολόγος και μέλος της Ορχήστρας από το 1996. 

Άνοιξη – Ιαπωνία (1999)

Ο λόγος το Διεθνές Φεστιβάλ Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων του Kobe της ΙΑΠΩΝΙΑΣ. Η σημαντικότατη συμμετοχή της Ορχήστρας σε ένα τόσο μεγάλο και μακρινό Φεστιβάλ ήταν όνειρο που η ορχήστρα το έζησε. Πολλές φορές η Ορχήστρα έχει συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκά φεστιβάλ και έχει ταξιδέψει στην Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Βουλγαρία, Τουρκία, Αυστρία, Κύπρο, Βοσνία Ερζεγοβίνη, αλλά τόσο μακριά που να το φανταστεί!!! Μεγάλη και δύσκολη αποστολή. Πρωτίστως καλλιτεχνικά αφού είχε να αντιμετωπίσει ορχήστρες από όλο τον κόσμο και δευτερευόντως οργανωτικά. Τελικά τα καταφέραμε. Εμπειρία ζωής.

Καλοκαίρι - JOSE CARRERAS (Πάτρα – Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006)

Ήταν Ιούλιος του 2006 όταν συναντήσαμε το μύθο Ισπανό Τενόρο JOSE CARRERAS στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας όταν η Πάτρα ήταν Πολιτιστική Πρωτεύουσα.

Μεγάλη στιγμή αναμφισβήτητα. Τι συνάντηση!!!

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε πως συμβαίνουν αυτές οι συναντήσεις? Μια φορά στη ζωή σου μάλλον!!! Θα δείξει η ιστορία.

Πρόβες ατελείωτες, ανυπομονησία και προσήλωση. Πως είναι να βρίσκεσαι δίπλα σε ένα τόσο σπουδαίο ερμηνευτή! Τρέμω όταν το σκέφτομαι. Το Ρωμαϊκό Ωδείο ήταν ασφυκτικά κατακλυσμένο από κόσμο. Αναμφισβήτητα ήταν μεγάλη στιγμή για την Πάτρα. 

Έλαμπε ο κύριος CARRERAS, έλαμπε ο κύριος ΤΣΙΠΙΝΑΚΗΣ, έλαμπε και η ΟΡΧΗΣΤΡΑ.

Εμφανίστηκε στην πρόβα ένας ήσυχος άνθρωπος, διακριτικός και ένας Θανάσης Τσιπινάκης να τρέμει η φωνή του και να τρελαίνεται η μπαγκέτα του.

Η ώρα της συναυλίας μυσταγωγία. Ο κόσμος άφωνος κυριολεκτικά.

Φθινόπωρο – Αρχαιολογικός Χώρος της Δήλου (2018)

Ήταν Οκτώβριος του 2018 όταν βρέθηκε η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων στον Αρχαιολογικό χώρο της Δήλου, στην αγορά των Ιταλών.  Ένας τόπος παρθένος, ανατριχιαστικά εμβληματικός. 

Ένας τόπος με ερείπια που νοιώθεις ότι είναι γεμάτα ζωή.

Ο λόγος… η μονόπρακτη όπερα ΉΡΑ, ο δημιουργός της ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ (σύνθεση – σκηνοθεσία) και το λιμπρέτο της ΕΛΣΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ!!!

Μια ιδέα της κυρίας ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΔΗΜΟΥ.

«Ο Άνθρωπος, άρρωστος, καταφθάνει, καθώς κατακλύζεται από τον τρόμο του θανάτου, στον ιερό και σημαίνοντα τόπο της Δήλου. Εδώ, στη γενέτειρα του φωτεινού Απόλλωνα, σ’ έναν τόπο που λειτουργεί ταυτοχρόνως ως δραματικό τοπίο και ως ρεαλιστικός χώρος παράστασης, θα προσπαθήσει εναγωνίως να διαπραγματευτεί τη σωτηρία, θα εμβαθύνει σε ό,τι νοηματοδοτεί τη ζωή, θα συναντηθεί με την ετερότητα – τόσο με την έννοια του φύλου, όσο και με αυτήν της μακαριότητας της αθανασίας - καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τις αρχετυπικές μορφές της Ήρας και της Αφροδίτης και θα οδεύσει στο τέλος. Μέσω αυτού του ταξιδιού θα κατακτήσει τη νηφαλιότητα μιας νέας συνειδητοποίησης συλλαμβάνοντας, τόσο τη ματαιότητα της αποφυγής, όσο και την ενότητα της ζωής».

Η όπερα ΗΡΑ γράφτηκε ειδικά για την Ορχήστρα μας, ένα σπάνιο μουσικό υλικό που κουβαλάει η Ορχήστρα στην προίκα της.

Ίσως και η πρώτη όπερα στη παγκόσμια ιστορία της μουσικής γραμμένη για μαντολινάτα (ορχήστρα με μαντολίνα και κιθάρες), φλάουτο, κόντρα μπάσο και κρουστά. Τρεις καταπληκτικοί ερμηνευτές, η Ειρήνη Καράγιαννη στο ρόλο της Ήρας, η Αφροδίτη Πατουλίδου στο ρόλο της Αφροδίτης και ο Μανώλης Μαυροματάκης στο ρόλο του θνητού.

Η ορχήστρα ρούφηξε σπιθαμή προς σπιθαμή την μουσική, τις πρόβες, τις οδηγίες του σκηνοθέτη, υπάκουη πιστή επαγγελματίας. Ατελείωτες πρόβες με τον Κυκλαδίτικο αέρα και τον ήλιο κυριολεκτικά να σου δέρνει τα μαλλιά αλλά και την απόλυτη ησυχία που διακατέχει το «Ιερό» αυτό μέρος.

Τι δεν θα έδινε η Ορχήστρα για να το ξαναζήσει…

Χειμώνας – Προετοιμασία Ορχήστρας – Πρόβες  (BACKSTAGE)

Στους 36 χειμώνες που η Ορχήστρα δραστηριοποιείται απαριθμεί εκατοντάδες πρόβες και πολύ σκληρή δουλειά. Από την Ορχήστρα κατά την διάρκεια των 36 χρόνων λειτουργείας της τουλάχιστον 400 Μουσικοί έχουν καθίσει στην Ορχήστρα. Είναι η φύση της Ορχήστρας ερασιτεχνική, άρα  οι Μουσικοί της τακτικά ανανεώνονται, και η σύσταση της δεν είναι ποτέ η ίδια. Μουσικοί όλων των ηλικιακών ομάδων, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, οικογενειάρχες. Είναι μια ζωντανή ομάδα – ορχήστρα από μουσικούς που αγάπησαν και αγαπούν την Ορχήστρα και την υπηρετούν με πίστη.

Λίγο πριν κλείσει το αφιέρωμα η Βάγια αναφέρθηκε στην εκπαιδευτική δραστηριότητα της ορχήστρας. «Η Διδασκαλία του μαντολίνου και της μαντόλας καθώς και η  προετοιμασία των κιθαρών για τις ανάγκες της Ορχήστρας, γίνεται από μέλη της Ορχήστρας, που επιλέγονται με καλλιτεχνικά κριτήρια καθώς και κριτήρια συνέπειας και αποτελεσματικότητας. Η Ορχήστρα εκπαιδεύει περίπου 60 μαθητές τον χρόνο δωρεάν με σκοπό την στελέχωση της Ορχήστρας» και τέλος στη συναυλιακή δραστηριότητα «Η ορχήστρα δίνει πάνω από 15 συναυλίες το χρόνο. Επιδίωξη πάντοτε της Ορχήστρας είναι οι συνεργασία της και με τρίτους φορείς.  Η Ορχήστρα πραγματοποιεί συναυλίες εντός και εκτός Πατρών με στόχο την ανάδειξη και προβολή του έργου της».

Με τη φωνή της Βάγιας στα αυτιά της κοίταξε το Γιώργο θα του έλεγε ένα ευχαριστώ, ένα ευχαριστώ πολύ βαθύτερο, καρδιάς και ψυχής, θα του χαμογελούσε και θα κατέβαιναν τα σκαλιά παρέα, ενώ ήδη οι μουσικοί είχαν κάνει την εμφάνισή τους για την πρόβα….

Είχε αρχίσει να νυχτώνει, τα μαγαζιά ήταν ακόμα ανοιχτά, αύριο θα πήγαινε στη Σχολή, το σπίτι την περίμενε να ξεκουραστεί, να φάει και να βάλει το δίσκο που της έκανε δώρο ο Νεκτάριος να τον ακούσει… από σήμερα ο κόσμος της ήταν πιο πλούσιος γιατί σε αυτόν είχαν προστεθεί ο Μαέστρος Θανάσης Τσιπινάκης, ο ερμηνευτής Χρήστος Θηβαίος, ο Ιταλός Μουσικοσυνθέτης Νικόλα Πιοβάνι, η Βάγια και ο Γιώργος….

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Βάγια Ζεπάτου για το υλικό και τη «φωνή της».