Το υποψήφιο για 13 Σεζάρ, φιλμ "Αυτά που Λέμε κι Αυτά που Κάνουμε" από 9/9 στην Ελλάδα

“Αυτά που Λέμε κι Αυτά που Κάνουμε - Love Affair(s)”, τιτλοφορείται η ταινία που θα βγει από τις 9 Σεπτεμβρίου 2021 στους Ελληνικούς κινηματογράφους και σύντομα αποκλειστικά στην πλατφόρμα του cinobo.com.

Το φιλμ ήταν υποψήφιο για 13 Γαλλικά Βραβεία César ενώ είχε προβληθεί και στο Φεστιβάλ Καννών 2020 και στο Τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2020.

Μια αναπάντεχη εξερεύνηση της αγάπης που σε κερδίζει. - Indiewire

Ακολουθεί την παράδοση σκηνοθετών όπως ο Ρομέρ και ο Γούντι Άλεν. - Variety

O σκηνοθέτης Εμμανουέλ Μουρέ μπλέκει και ξεμπλέκει τους συναισθηματικούς συνδυασμούς μέχρι να ζαλιστείτε. - Le Monde

Μια σπουδή στην εφήμερη φύση του σύγχρονου έρωτα. -Télérama

Ζευγάρια χωρίζουν, ενώνονται και περιπλέκονται, σε μια γαλλική δραματική κομεντί που δεν μοιάζει με καμία άλλη.

Σύνοψη

Η τριών μηνών έγκυος Νταφνέ, είναι διακοπές στην εξοχή μαζί με τον σύντροφό της Φρανσουά. Εκείνος χρειάζεται να λείψει για δουλειά κι εκείνη πρέπει ξαφνικά να αναλάβει τη φιλοξενία του Μαξίμ, ξαδέλφου του Φρανσουά, τον οποίο συναντά για πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια τεσσάρων ημερών αναμονής για την επιστροφή του Φρανσουά, η Νταφνέ και ο Μαξίμ γνωρίζονται σιγά σιγά και εκμυστηρεύονται ο ένας στον άλλο ιστορίες, όλο και πιο προσωπικές για τις παλιές και πρόσφατες ερωτικές τους περιπτύξεις…

Σε συνέντευξη του ο σκηνοθέτης Εμμανουέλ Μουρέ τόνισε ότι ο τίτλος της ταινίας «παραπέμπει σε μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις του σινεμά, δηλαδή την προσδοκία να κάνει ο χαρακτήρας τα λεγόμενά του πράξη: Θα κάνει αυτό που είπε; Είναι πράγματι αυτός που ισχυρίζεται ότι είναι; Το σασπένς στο σινεμά μπορεί να δημιουργηθεί και από τα λόγια και ο θεατής διασκεδάζει μετρώντας την απόκλιση ανάμεσα σε αυτά και τις πράξεις. Η ψυχολογία δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα στο σινεμά γιατί επιχειρεί να συνθέσει, να εξηγήσει, να περιορίσει έναν άνθρωπο σε έναν ορισμό. Η αρετή του σινεμά είναι η παρατήρηση του κόσμου μέσα στην πολυπλοκότητά του, και των χαρακτήρων μέσα από τις αντιφάσεις τους. Πρέπει επίσης να διαβάζουμε αυτόν τον τίτλο με ένα μειδίαμα στα χείλη, μια γλυκιά ειρωνεία στο μάτι.

Θα ήθελα αυτή η ταινία να είναι μια ωδή στην ασυνέπειά μας. Σε μια εποχή όπου καλούμαστε συνεχώς και αυστηρά να είμαστε συνεπείς, να κάνουμε πράξη αυτά που λέμε, εγώ τάσσομαι υπέρ της γλυκύτητας και της τέρψης αντί του εύκολου «κατηγορώ». Δεν είναι μια ιδεολογική θέση, είναι απλώς ο χαρακτήρας μου και πρέπει να παραδεχτώ ότι αντιφάσκω τόσο συχνά που δεν θα τολμούσα να επικρίνω τους όμοιους μου. “Δεν πηγαίνουμε: Μας μεταφέρουν. Επιπλέουμε ανάμεσα σε διάφορες γνώμες, δεν θέλουμε τίποτα ελεύθερα, τίποτα απόλυτα, τίποτα συνέχεια”. Δεν θα άλλαζα ούτε μια λέξη από τον ντε Μονταίν».

Επίσης ανέφερε ότι «πάντα είχα την αίσθηση ότι όσο μεγαλύτερο είναι το δράμα και η σκληρότητα τόσο πιο προσεκτικοί είναι οι χαρακτήρες – έχουν εγκράτεια. Ο άνθρωπος εκπαιδεύεται να διατηρεί τον έλεγχο όταν αντιμετωπίζει την τυραννία των ορμών του. Χωρίς τον έλεγχο αυτό, απειλεί την κοινωνική τάξη και κινδυνεύει να γίνει απόκληρος και αναξιόπιστος. Με συγκινεί ιδιαίτερα ένας χαρακτήρας που πρέπει να παλέψει με τον εαυτό του και με τη βία των επιθυμιών του, παρά ένας χαρακτήρας που δεν ξέρει πού να σταματήσει. Το πραγματικό δράμα είναι να είσαι «πολιτισμένος» και να πρέπει να τιθασεύσεις τα πάθη και τις επιθυμίες σου. Λέμε συχνά ότι μια ιστορία ξεκινά με κάποιον που έχει μια επιθυμία και συναντά ένα εμπόδιο. Πιστεύω μάλλον, ότι για να έχουμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία, θα πρέπει ένας χαρακτήρας να έχει δύο αντικρουόμενες επιθυμίες. Ιδού, λοιπόν, το εμπόδιο. Και γι’ αυτό ακριβώς κάποιες ερωτικές ιστορίες γίνονται τόσο παθιασμένες, γιατί υπάρχουν δύο επιθυμίες που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Όπως για παράδειγμα σε αυτή την ταινία, η επιθυμία για τον ξάδελφο του συντρόφου σου και η επιθυμία να είσαι καλός άνθρωπος».

*Ο Εμμανουέλ Μουρέ γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1970 και σπούδασε σκηνοθεσία στη φημισμένη σχολή κινηματογράφου FEMIS του Παρισιού, από όπου αποφοίτησε το 1998. Από τότε έχει σκηνοθετήσει πολλές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους με το χαρακτηριστικό του κωμικό στυλ που συνδυάζει το καυστικό χιούμορ του Γούντι Άλεν με τη σωματική κωμωδία ερμηνευτών όπως ο Μπάστερ Κίτον και ο Ζακ Τατί. Καθιερώθηκε ως σκηνοθέτης έξυπνων κωμωδιών που αποτυπώνουν την αγωνία του έρωτα.

Κάποιες από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Laissons Lucie Faire! (2000), Venus And Fleur (2004), Shall We Kiss (2006), το οποίο πέρασε και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, L’ Art D’ Aimer (2011), Une Autre Vie (2013), Caprice (2015), και το πιο πρόσφατο Les Choses Qu’ On Dit, Les Choses Qu’ On Fait (2020). Ταινίες του έχουν προβληθεί στα μεγαλύτερα φεστιβάλ κι έχουν βρεθεί πολλές φορές στις υποψηφιότητες αλλά και τους νικητές των Βραβείων César.

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Εμμανουέλ Μουρέ

Παραγωγοί: Φρέντερικ Νιντερμάγιερ, Moby Dick Films

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Λοράν Ντεσμέ

Σκηνογραφία: Νταβίντ Φεβρ

Ήχος: Μαξίμ Γκαβοντάν, Φρανσουά Μερέ, Ζαν-Πολ Ουριέ

Μοντάζ: Μαρσιάλ Σαλομόν

Πρωταγωνιστούν οι: Καμέλια Τζορντάνα, Νιλς Σνάιντερ, Βενσάν Μακέιν, Εμιλί Ντεκέν, Τζένα Τιαμ, Γκιγιόμ Γκουί.

Διάρκεια: 122 λεπτά.

Έτος Παραγωγής: 2020.

Το φιλμ ενδεχομένως να έρθει για προβολή και στην Πάτρα.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ