Συγκίνηση για τον "ομορφάσχημο" Γάλλο σταρ Μπελμοντό - Στις 20/9 στην Ταινιοθήκη προβάλλεται το "Με Κομμένη την ανάσα"

Θλίψη και συγκίνηση προξένησε η είδηση ότι έσβησε στα 88 του χρόνια ο Jean-Paul Belmondo, o «ομορφάσχημος» Γάλλος σταρ του κινηματογράφου, από τους διασημότερους Ευρωπαίους ηθοποιούς της δεκαετίας του ’60 και του ’70, ο οποίος ήταν γεννημένος στις 9 Απριλίου του 1933 και συνδέθηκε στην αρχή της καριέρας του με τη «Νουβέλ βαγκ», το Γαλλικό Νέο Κύμα στον κινηματογράφο.

Όπως εύστοχα έγραψε ο Μανώλης Κρανάκης στο flix.gr, δεν είναι τυχαίο πως κάθε κείμενο που έχει γραφτεί για τον Ζαν Πολ Μπελμοντό τα τελευταία σαράντα χρόνια ξεκινάει και τελειώνει με μια αναφορά στο φιλμ «Με Κομμένη την Ανάσα - À bout de souffle» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, το 1960, ένα μυθικό πλέον φιλμ που θα προβληθεί και τη Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021 στον Θερινό Κινηματογράφο "Λαΐς" στην Αθήνα στο πλαίσιο του αφιερώματος της Ταινιοθήκης της Ελλάδας «Ελλάδα Γαλλία, Κινηματογραφικές Συναντήσεις» που θα λάβει χώρα από τις 9 έως τις 23 Σεπτεμβρίου 2021.

Αλησμόνητα έχουν μείνει τα πλάνα αλλά και η «χημεία» του Μπελμοντό με την Τζιν Σίμπεργκ στην συγκεκριμένη ταινία. Όπως γράφει το flix.gr, το ντεμπούτο του Γκοντάρ δεν ήταν o καλύτερος ρόλος που έπαιξε ποτέ ο Μπελμοντό, αλλά ήταν με διαφορά η ταινία που αποφάσισε πως στο πρόσωπο του 27χρονου τότε γοητευτικού ηθοποιού το νέο γαλλικό σινεμά είχε μόλις ανακαλύψει τον πρώτο του μεγάλο ήρωα. Χρειάστηκαν μόλις 87 λεπτά. Όσα διαρκεί το «Με Κομμένη την Ανάσα». Μέσα σε αυτά, ο Μπελμοντό πρόλαβε να κλέψει, να σκοτώσει, να κάνει σεξ, να αγαπήσει, να προδώσει, να πεθάνει. Κι όλα αυτά διατηρώντας ακατέργαστη μια ποιητική ελαφρότητα που κανείς Γάλλος ηθοποιός δεν είχε επιδείξει ποτέ μέχρι τότε. Ταυτόχρονα μέσα απ’ αυτή την ταινία, ο Μπελμποντό ανακηρύχθηκε σε style icon, αυθεντικό απόγονο των πρωταγωνιστών των αμερικανικών φιλμ νουάρ, σεξουαλικό σύμβολο, καταραμένο ποιητή, έναν ηθοποιό-φετίχ, που ακόμη και αν δεν ξανάπαιζε ποτέ σε καμιά άλλη ταινία, είχε ήδη γίνει στα μάτια του κοινού, κλασικός.

Μπορεί ο Ζαν Λικ Γκοντάρ να δήλωνε πως «το μόνο που χρειάζεσαι για να κάνεις μια ταινία είναι ένα όπλο και ένα κορίτσι», αλλά είναι σίγουρο δεν θα έφερνε αντίρρηση αν κάποιος πρόσθετε «και τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό».

Σε μια συνέντευξη του 1961, ο Μπελμοντό είχε αναφερθεί στην ημέρα που ο Γκοντάρ του έδωσε το σενάριο του «Με Κομμένη την Ανάσα». «Όταν δέχθηκα το ρόλο, μου έδωσε τρεις σελίδες όπου έγραφε “ο Μισέλ φεύγει από τη Μασσαλία, κλέβει ένα αμάξι, θέλει να κάνει σεξ ξανά με το κορίτσι, το κορίτσι δεν θέλει, στο τέλος φεύγει ή πεθαίνει – μένει να αποφασιστεί”. Κάθε πρωί που πήγαινα στο γύρισμα μάθαινα τις νέες περιπέτειες του Μισέλ».

Κάπως έτσι, γραμμένη καθημερινά στα σημειωματάρια του γαλλικού σινεμά υπήρξε και η καριέρα του Μπελμοντό. Ο Λεόν στον «Εφημέριο» του Ζαν Πιερ Μελβίλ το 1961, o Αλφρέντ στο «Une Femme Est Une Femme» επίσης του Ζαν Λικ Γκοντάρ (1961), ο Σιλιέν στο «Χαφιέ - Le Doulos» του 1962) του Ζαν Πιερ Μελβίλ, ο «Τρελός Πιερό» του Ζαν Λικ Γκοντάρ με την Άνα Καρίνα το 1965 που επαναπροβλήθηκε το φετινό καλοκαίρι στις Ελληνικές αίθουσες, ο Λουί στη «Σειρήνα του Μισσισιπί» του Φρανσουά Τριφό το 1969 όπου συμπρωταγωνίστησε με την Κατρίν Ντενέβ, ο Φρανσουά στο «Μπορσαλίνο» του Ζακ Ντερέ το 1970 όπου έπαιξε μαζί με τον αλλοτινό γόη και σχεδόν συνομήλικο του, Αλέν Ντελόν, ο Σταβίσκι στην ομώνυμη ταινία του Αλέν Ρενέ το 1974, ήταν όλοι τους ότι υπήρξε ποτέ ο Ζαν Πολ Μπελμοντό. Ένα εκρηκτικό μείγμα ανδρισμού, ωραιοπάθειας, αβίαστου ερωτισμού και βίαιου ρομαντισμού φτιαγμένο για να ανατινάζεται κάθε φορά εκεί που δεν το περιμένεις, όπως έγραψε το flix.gr.

O Ζαν Πολ Μπελμοντό που πλέον περνά στην αθανασία, έμελλε να μείνει περισσότερο γνωστός στο ευρύ κοινό ως «ο άσχημος του γαλλικού σινεμά» και ταυτόχρονα ως ένας από τους πιο διασκεδαστικούς ήρωες περιπέτειας σε μία σειρά εμπορικών επιτυχιών κυρίως στα 70ς όπως το «Μπάτσος ή αλήτης» το 1979, σε σκηνοθεσία του Ζορζ Λοτνέρ. Oχι μόνο επειδή το απότομο τέλος της «Νouvelle Vague» θα τον έβρισκε ανίκανο να εξαργυρώσει τη φήμη του με άλλο τρόπο, αλλά κυρίως επειδή ο Μπελμοντό ήταν πάντοτε καλύτερος κινηματογραφικός ήρωας απ' ότι ηθοποιός. Μεγαλώνοντας, τίποτα πάνω του δεν θύμιζε τον Μισέλ του «Με Κομμένη την Ανάσα», εκτός ίσως από το μόνιμα κολλημένο στο στόμα τσιγάρο που υπήρξε σήμα κατατεθέν του για ολόκληρη τη δεκαετία του '60 και που στο πέρασμα του χρόνου θύμιζε σχεδόν αυτοαναφορικό αστείο.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν και το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ «Belmondo par Belmondo» του 2016 σε σκηνοθεσία Ρεζί Μάρντον όπου μιλούν για το θρύλο γου Γαλλικού σινεμά μεταξύ άλλων ο Αλέν Ντελόν, ο Ζαν Ροσφόρ, ο Ζαν Ντιζαρντέν του Οσκαρικού «Αρτίστα», κ.α.

Ο Μπελμοντό όπως αναφέρει τέλος το flix.gr, υπήρξε ο ηθοποιός - σταρ που κατάφερε να διασχίσει πέντε δεκαετίες σινεμά σχεδόν αλώβητος. Αφήνοντας μόνο το γεγονός πως έγινε πατέρας στα 70 του χρόνια, την σχέση του με μια 33χρονη στρίπερ το 2009 που έγινε πρωτοσέλιδα σε κουτσομπολίστικα περιοδικά και μια υπόθεση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος (γνωστή και ως «υπόθεση Μπελμοντό») να αμαυρώσουν ένα κατά τα άλλα λευκό – ή έστω ασπρόμαυρο – ποινικό μητρώο.

Η απώλειά του στα 88 του χρόνια αποτελεί ένα τέλος εποχής για μία περίοδο πραγματικά μεγάλης ακμής του Γαλλικού σινεμά.

Όπως διαβάσαμε στο άρθρο της εφημερίδας The Guardian, την είδηση για το θάνατο του Μπελμοντό επιβεβαίωσε ο δικηγόρος του στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων - AFP. Όσο για το «υποκοριστικό» που του είχαν χαρίσει οι Γάλλοι που τον λάτρευαν ήταν Bébel. Με σπουδές στην National Academy of Dramatic Arts, όπου ο Μπελμοντό έγινε δεκτός το 1952 και αποφοιτώντας άρχισε να παίζει στο θέατρο σε έργα των Ανοιύιγ, Φειντό και George Bernard Shaw, κατάφερε στην πορεία όπως και ο Alain Delon, να αποτελέσει μία φιγούρα - κλειδί και τον κύριο εκπρόσωπο μίας απίστευτα ταλαντούχας γενιάς Ευρωπαίων ηθοποιών και καλλιτεχνών.

Nα αναφέρουμε πως από τους μεγάλους του έρωτες ήταν η ηθοποιός Λάουρα Αντονέλι την περίοδο από το 1972 έως το 1980, και από τις χαρακτηριστικές κοινές τους εμφανίσεις ήταν στην πρεμιέρα της ταινίας "Stavisky"  του Alain Resnais στις Κάννες το 1974.

Το 1960 είχε συμπρωταγωνιστήσει στην δραματική ταινία «Moderato cantabile -Seven Days... Seven Nights» με την αξέχαστη Ζαν Μορό σε σκηνοθεσία Πίτερ Μπρουκ με το σενάριο να έχει βασιστεί σε μυθιστόρημα της Μαργκερίτ Ντυράς. Για το ρόλο αυτό η Μορό είχε βραβευτεί στις Κάννες.

Το 1987 κέρδισε βραβείο Σεζάρ (το Γαλλικό Όσκαρ) καλύτερου ηθοποιού για την ταινία «Ο κυνηγός της περιπέτειας - Itinéraire d'un enfant gâté» του Κλοντ Λεούς, και είναι αξιοσημείωτο πως στη διάρκεια της καριέρας του βραβεύτηκε λίγες φορές. Το 2011 πάντως, πριν από 10 χρόνια ο «άσχημος γόης» του γαλλικού κινηματογράφου τιμήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών με ειδικό Χρυσό Φοίνικα για τη συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Επίσης το 1964 ο Μπελμοντό έπαιξε στον «Άνθρωπο από το Ρίο -L'Homme de Rio» του Φιλίπ ντε Μπροκά, μία κομεντί με στοιχεία περιπέτειας υποψήφια για Όσκαρ, που αποτέλεσε μεγάλη εμπορική επιτυχία στη Γαλλία και όπου ο Μπελμοντό πρωταγωνιστεί με την αδερφή της Κατρίν Ντενέβ, Φρανσουάζ Ντορλεάκ. Εκεί ο Μπελμοντό έδειξε μία στροφή από τη «Νουβέλ βαγκ» σε μία πιο εμπορική τάση.

Να μην παραλείψουμε τέλος ότι ο Μπελμοντό στο ξεκίνημα του, είχε παίξει στο φιλμ του Βιτόριο ντε Σίκα «Η Ατιμασμένη - La Ciociara/Two Women», το 1961 πλάι στην ήδη μεγάλη σταρ τότε Σοφία Λόρεν, η οποία κέρδισε τότε και το βραβείο Όσκαρ α’ γυναικείας ερμηνείας ενώ το 1971 ο Μπελμοντό βρέθηκε στην Ελλάδα μαζί με τον Αιγύπτιο κινηματογραφικό σταρ Ομάρ Σαρίφ για τα γυρίσματα της ταινίας «Οι διαρρήκτες - Le casse», του Ανρί Βερνέιγ.

Αξίζει να αναφέρουμε πως πολλές από τις ταινίες του είχαν σημαντική εμπορική απήχηση και στην Ελλάδα, και στην Πάτρα όπου και είχε τους δικούς του πιστούς θαυμαστές και θαυμάστριες.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ