Πάτρα: Αγέλες αδέσποτων εναντίον φοιτητών- Υπεύθυνος δεν ανευρίσκεται. Μήπως να βρεθεί ένας Εισαγγελέας;

Το να είσαι φοιτητής, να κατεβαίνεις από ένα λεωφορείο στο camp του Πανεπιστημίου και να σου επιτίθεται μια αγέλη πεινασμένων αδέσποτων, όχι, δεν είναι  το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Τουλάχιστον όχι όταν μιλάμε για κράτη της Ευρώπης και για την ανώτατη εκπαιδευτική βαθμίδα τους.

Το αυτό ισχύει και για τους καθηγητές και για τους λοιπούς εργαζομένους και –για να  αποφευχθούν οι γνωστές παρεξηγήσεις- η όλη υπόθεση είναι εντελώς ανεξάρτητη των φιλοζωικών αισθημάτων ενός εκάστου εξ’ ημών.

Η περίπτωση των επιτιθέμενων αδέσποτων, πέρα από μια κατάσταση σαφούς επικινδυνότητας και προφανούς αποτύπωσης εικόνων που παραπέμπουν σε άλλες δεκαετίες, αποτελεί και  μια ακόμη έκφανση της αδυναμίας εξεύρεσης κοινού τόπου μεταξύ του Πανεπιστημίου της πόλης και του Δήμου της.

Είναι, παράλληλα, ένδειξη της σοβαρής αδυναμίας διαχείρισης ενός προβλήματος που δε θα το έλεγες και εκ των δυσκολότερων που έχει να διαχειριστεί μια πόλη και- για να εξειδικεύσουμε- μια δημοτική αρχή στα όρια αρμοδιότητας της οποίας ζουν τα κατά κανόνα εγκαταλελειμμένα ζώα.

Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου διατείνεται ότι έχει κάνει έκκληση στον Δήμο για περισυλλογή των αδέσποτων την περίοδο κατά την οποία αυτό δεν δεχόταν φοιτητές, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα χρόνου αλλά και η δυνατότητα εξομάλυνσης της κατάστασης πριν την έναρξη των μαθημάτων. Το σκεπτικό είχε τη βάση του και αυτό αποδεικνύεται από τις πρόσφατες συνεχείς επιθέσεις. Η ξαφνική και αθρόα προσέλευση χιλιάδων φοιτητών στο Πανεπιστήμιο μετά το lockdown, αναστάτωσε τα αδέσποτα τα οποία, ευρισκόμενα σε προφανή κατάσταση κακουχίας, αντέδρασαν στην αλλαγή αυτή επιτιθέμενα.

Ο Δήμος της Πάτρας δήλωσε- και εξακολουθεί να δηλώνει- αδυναμία περισυλλογής και φιλοξενίας των αδέσποτων ακόμη και στην παρούσα φάση κατά την οποία έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία το καταφύγιο ζώων στο Δρέπανο.

Ο πρύτανης διατείνεται ότι θα αναγκαστεί, μιας και δεν βρίσκει καμία ανταπόκριση από τον Δήμο της Πάτρας, να προχωρήσει το ίδιο το Πανεπιστήμιο στη συλλογή των αδέσποτων, διαδικασία για την οποία θα χρειαστούν περί τα 4 με 5 Σαββατοκύριακα, όπως λένε οι εταιρείες που μπορούν να αναλάβουν το έργο της περισυλλογής.

Προϋπόθεση για αυτό, αποτελεί η απάντηση σε μια καίρια ερώτηση που απευθύνει στον Δήμαρχο ο κ. Μπούρας. «Εμείς θα τα μαζέψουμε. Πείτε μας που θα τα πάμε».

Η απάντηση στην ερώτηση αυτή έχει το δικό της ξεχωριστό ενδιαφέρον. Υπάρχει η δυνατότητα φιλοξενίας τους; Για πόσο; Ποια είναι τα όρια της χωρητικότητας του καταφυγίου και ποια η πρόβλεψη για ανατροφοδοτήσεις; Σε απλά ελληνικά. Πόσα είναι περίπου τα αδέσποτα στην πόλη και πόσα μπορεί να φιλοξενήσει; Υπάρχει πρόβλεψη από τον Δήμο για εντοπισμό και περισυλλογή αδέσποτων; Και πότε θα ξεκινήσει αυτή η διαδικασία; Θα είναι το Πανεπιστήμιο προτεραιότητα ή θεωρείται ήσσονος σημασίας η όλη κατάσταση; Σε ποια φάση βρίσκονται οι στειρώσεις αδέσποτων; Από πότε έχουν να γίνουν και πόσες έγιναν τον τελευταίο χρόνο; 

Η δημοτική αρχή διοικεί την πόλη έξι χρόνια. Στο διάστημα αυτό, κατά το οποίο άλλοι δήμοι της χώρας προχώρησαν προγράμματα για τα αδέσποτα,ανέλαβαν δράσεις και έφτιαξαν υποδομές, καθώς οι δήμοι χρηματοδοτούνται για τη διαχείριση του προβλήματος των αδέσποτων, το πρόβλημα στην Πάτρα όχι απλώς δεν επιλύθηκε, αλλά οξύνθηκε. 

Την ίδια ώρα μάλιστα που στο Πανεπιστήμιο και στο Νοσοκομείο του Ρίου καταγράφονται συνεχείς επιθέσεις με υψηλό βαθμό επικινδυνότητας,  από την πλευρά της Μαιζώνος παρατηρείται μια στάση παρατηρητή των εξελίξεων με διάθεση αποστολής της μπάλας στο γειτονικό γήπεδο και επιχειρήματα του στυλ «το Πανεπιστήμιο είναι ιδιωτικός χώρος», κάτι  που δεν συνάδει με την αντίληψη που υπάρχει στη χώρα περί των δημόσιων πανεπιστημίων.

Επειδή οι επιθέσεις είναι πολλές και σε εβδομαδιαία βάση, επειδή ίσως δεν είναι μακριά η ημέρα που θα  οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις τις οποίες  κάνεις δεν θέλει να διανοηθεί και επειδή εν τέλει σε αυτή την πόλη υπάρχει και ένας Εισαγγελέας, καλό θα ήταν να αναλάβει ο καθείς το ρόλο που του αναλογεί θεσμικά και την ευθύνη που του αναλογεί με βάση τον νόμο, όσο είναι ακόμη καιρός.

Την επόμενη μέρα θα είναι και αυτός που θα απολογηθεί για το όποιο ατύχημα αλλά και για την όποια παρακμή.

Διότι μόνο ως παρακμή μπορεί να εκληφθεί το να μην μπορούν να κυκλοφορούν οι φοιτητές στο πανεπιστήμιό τους, το να βρίσκεται η Πάτρα στις παρυφές της υπό την ομηρία δυστυχισμένων αδέσποτων εγκαταλελειμμένων εκεί από κάποιους που πέρασαν τις ζωές τους για παιχνίδι και η πόλη να σφυρίζει αδιάφορα πετώντας μπαλάκια ευθύνης απο την μια πλευρά του τραπεζιού στην άλλη.

Φαντάζομαι ότι ένα πρωτοσέλιδο με τίτλο "Αγέλη αδέποστων κατασπάραξε φοιτητή στην Πάτρα" δεν θα ήταν και η καλύτερη προβολή της πόλης.