Στις 9/12 στην Ελλάδα η ταινία "Η Ζωή Συνεχίζεται - C'mon C'mon" με τον Χοακίν Φίνιξ

Η ταινία «Η Ζωή Συνεχίζεται - C’Mon C’Mon» σε σενάριο και σκηνοθεσία Μάικ Μιλς  που ακούγεται θετικά για τα βραβεία Όσκαρ και ήδη ξεκίνησε να προβάλλεται στις αίθουσες της Βορείου Αμερικής σε περιορισμένο κύκλωμα με εισπράξεις μισού εκατομμυρίου δολαρίων, βγαίνει στις Ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2021 σε διανομή της Tanweer.

Πρωταγωνιστούν ο τιμημένος με Όσκαρ για το «Joker», Χοακίν Φίνιξ και οι Γούντι Νόρμαν, Γκάμπι Χόφμαν, Scoot McNairy, Molly Webster, Jaboukie Young-White.

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ρόμπι Ράιαν

Μοντάζ: Τζένιφερ Βεκιαρέλο

Μουσική: Άαρον και Μπράις Ντέσνερ

Διάρκεια: 1 ώρα και 48 λεπτά.

Ο μοναδικός Χοακίν Φίνιξ (Joker) πρωταγωνιστεί σε μία τρυφερή ιστορία για τους εύθραυστους δεσμούς ανάμεσα στα παιδιά και τους ενήλικες, το παρελθόν και το μέλλον, από τον εξαιρετικό δημιουργό Μάικ Μάιλς (Πρωτάρηδες, 20th Century Women). Η ταινία συνδυάζει άρτια τη χαμηλών τόνων δυναμική ενός δυαδικού σύμπαντος μεταξύ ενός θείου και ενός ανιψιού με την ευρύτερη τεκμηρίωση του οράματος των νέων για το μέλλον του κόσμου. Χωρίς να χάνει το λεπτεπίλεπτο νήμα των πιο μύχιων συναισθημάτων, η ταινία χαράζει μία αξέχαστη διαδρομή από το Λος Άντζελες, στο Ντιτρόιτ, τη Νέα Ορλεάνη και τη Νέα Υόρκη με εργαλεία τις εξαιρετικές ερμηνείες, την αυθόρμητη καταγραφή της σκέψης των νέων παιδιών, την εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία του Ρόμπι Ράιαν (Η Ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου) και την ιδανική μουσική υπόκρουση των Άαρον και Μπράις Ντέσνερ.

Σύνοψη

Με αφορμή ένα οδοιπορικό και μία οικογενειακή κρίση, ο Τζόνι (Χοακίν Φίνιξ) , ένας εργένης ραδιοφωνικός παραγωγός, έρχεται κοντά στον χαρισματικό 9χρονο ανιψιό του (Γούντι Νόρμαν). Αυτή η σχέση θα τους μεταμορφώσει.

Η ταινία όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου, είναι μια ωδή στη σχέση ανάμεσα στα παιδιά και τους μεγάλους. Είναι η ιστορία ενός άντρα που πρέπει να μάθει να φροντίζει ένα παιδί για πρώτη φορά στη ζωή του, με φόντο ένα πανόραμα των πόλεων της Αμερικής του 21ου αιώνα. Είναι μια ιστορία που δείχνει πώς ένας ενήλικας μαθαίνει να καλύπτει τις ανάγκες, να ανακουφίζει τις ανησυχίες και να μοιράζεται τη χαρά ενός παιδιού. Στην πορεία, ανακαλύπτει ότι ο κόσμος ενός παιδιού δεν διαφέρει και πολύ από τον κόσμο των ενηλίκων. Ο Τζόνι και ο Τζέσι καταλήγουν μαζί κάτω από κρίσιμες συνθήκες. Ο χρόνος που θα μοιραστούν τους μεταμορφώνει στο πώς βλέπει ο ένας τον άλλον αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Καθώς διασχίζουν την Αμερική, οι καλές και οι κακές στιγμές λειτουργούν σαν ένας διαλογισμός πάνω στην αγάπη, τον γονεϊκό ρόλο, τη μνήμη και την αποδοχή του αγνώστου.

Ο Χοακίν Φίνιξ είναι ο Τζόνι, ένας εργασιομανής δημοσιογράφος που παίρνει ραδιοφωνικές συνεντεύξεις από νέους ανθρώπους σε όλη τη χώρα με θέμα το μέλλον. Ξαφνικά, τα σχέδια του ανατρέπονται εξαιτίας μιας οικογενειακής κρίσης, όταν η αποξενωμένη αδελφή του τού ζητά να αναλάβει τη φροντίδα του παιδιού της, του Τζέσι. Ο Τζόνι έχει πολλούς λόγους να συμπαρασταθεί στην αδελφή του, αλλά δεν έχει εμπειρία στο μεγάλωμα ενός παιδιού, πόσο μάλλον ενός παιδιού τόσο έξυπνου όσο ο Τζέσι.

Είναι μια συναισθηματικά φορτισμένη και συχνά αστεία κατάσταση, καθώς ο Μιλς εξερευνά την αντίδραση ενός άντρα που, εντελώς απότομα, βρίσκεται να παίζει τον δύσκολο και βαρύ ρόλο του γονιού, με όλες τις ανησυχίες και τις απορίες που προκύπτουν.

Μέσα από χαριτωμένες στιγμές, θλιμμένες στιγμές, υπέροχες μέρες και ήσυχες νύχτες, ο Τζόνι και ο Τζέσι αρχίζουν να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και να μεταμορφώνονται. Σπρώχνει ο ένας τον άλλον να αντέξουν μέσα σε δύσκολες καταστάσεις, να πουν τα ανείπωτα, να ξεφύγουν. Όσο πιο κοντά έρχονται, αυτή η λεπτοδουλεμένη ιστορία επεκτείνεται σε θέματα πιο διευρυμένα: τους μεταξύ μας δεσμούς, το καθήκον μας απέναντι στο αύριο, τη σχέση μας με τη μνήμη και πώς η φροντίδα για τον άλλον μας θωρακίζει μπροστά στην αβεβαιότητα του μέλλοντος. Η μείξη αιχμηρής πραγματικότητας και τρυφερότητας, η κλασική ασπρόμαυρη φωτογραφία, οι ολοζώντανες περιηγήσεις στις πόλεις της Αμερικής, οι εξαιρετικές ερμηνείες και οι αυθόρμητες συνεντεύξεις με πραγματικούς νεαρούς Αμερικάνους, προικίζουν την ταινία του Μιλς με μία πρωτόγνωρη κινηματογραφική ζωντάνια.

Ο Μάικ Μιλς εμπνεύστηκε από τον πατέρα του για τους "Πρωτάρηδες - Beginners" όπου είχαν παίξει ο αξέχαστος Κρίστοφερ Πλάμερ και ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και τη μητέρα του για το «20th Century Women» με την Ανέτ Μπένινγκ. Σε αυτή την ταινία, διηγείται μια ιστορία ακόμα πιο κοντινή στην εμπειρία του, μία ιστορία που ανασκάβει το πλούσιο και γεμάτο εκπλήξεις έδαφος της σχέσης ενός ενήλικα με ένα παιδί. Συγχρόνως, εξερευνά ένα εύρος θεμάτων, όπως ότι το μέλλον εξαρτάται από το πως επικοινωνούμε μεταξύ μας.

Το 2014, ο Μιλς απέκτησε παιδί με τη Μιράντα Τζουλάι. Το βίωσε αρχικά σαν αποπροσανατολισμό και στην πορεία σαν μία εμπειρία που τον μεταμόρφωσε, παρόμοια με το βίωμα του Τζόνι στην ταινία. Ο Μιλς ήξερε ότι ήθελε να εξετάσει αυτό που συνέβαινε. Αλλά, με τον δικό του τρόπο, το σενάριο έγινε μία κινηματογραφική αυτοαναφορά, ένα καλυμμένο απομνημόνευμα, που διαδραματίζεται σε ένα επινοημένο οικογενειακό περιβάλλον και αντλεί από χιλιάδες προσωπικές αναφορές, ταινίες, μουσική, βιβλία και ανθρώπους που τον εμπνέουν.

«Με την ταινία αυτή, ήθελα να παίξω με αντίθετες κλίμακες» λέει ο Μιλς. «Από τη μία, η ταινία ασχολείται με τις μικρές στιγμές. Το μπάνιο ενός παιδιού, την κουβέντα πριν τον ύπνο. Από την άλλη, το ταξίδι στις μεγάλες πόλεις, τα νέα παιδιά που μιλάνε για το μέλλον τους και το μέλλον του κόσμου. Με αυτόν τον τρόπο, η προσωπική ιστορία εκτυλίσσεται στο πλαίσιο μιας μεγαλύτερης. Νιώθω συχνά ότι κινούμαι στο ίδιο φάσμα με το παιδί μου, ο χρόνος μας είναι ιδιωτικός, αλλά οι μεγαλύτερες ανησυχίες για τη ζωή είναι εκεί».

Ο Μιλς συναρπάζεται από τους διεισδυτικούς δεσμούς ανάμεσα στους μικρούς, προσωπικούς κόσμους μας και τον μεγάλο κόσμο στον οποίο ανήκουμε όλοι. Το να γράφει για τους πιο προσωπικούς φόβους και θριάμβους ενός γονιού συνυφαίνεται με την καταγραφή της ζωής στον 21ο αιώνα, καθώς τα παιδιά κληρονομούν έναν επικίνδυνο κόσμο από άγριους ενήλικες.

Ο δημιουργός βασίστηκε στη φόρμα της ταινίας δρόμου για να δομήσει τη μείξη μεταξύ του ατομικού και του συλλογικού. Φυσικά, στρέφεται σε ταινίες που αγαπά όπως το Alice in the Cities του Βιμ Βέντερς, όπου ένας Γερμανός δημοσιογράφος ταξιδεύει με ένα νέο κορίτσι του οποίου η μητέρα δεν εμφανίζεται. «Όπως και ο Βέντερς, ήθελα να εξερευνήσω τον χαρακτήρα ενός παιδιού με τις ανησυχίες του, τις ανάγκες και τους φόβους του που μοιάζουν με των ενηλίκων».

Αλλά η ιστορία πήρε τη δική της τροχιά. Ο Μιλς δημιούργησε έναν πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, τον Τζόνι, που είναι δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο. Είναι ένας άντρας που του αρέσει να ακούει τους άλλους και μοιάζει να ζει εκτός χρόνου. Το πρότζεκτ που έχει αναλάβει ο Τζόνι είναι εμπνευσμένο από ένα ντοκιμαντέρ του Μιλς για το MoMA, με τίτλο A Mind Forever Voyaging Through Strange Seas Alone, στο οποίο νέα παιδιά της Σίλικον Βάλεϊ φαντάζονται πώς θα μοιάζει το μέλλον τεχνολογικά, περιβαλλοντικά και ατομικά. Ο Τζόνι κάνει μία παρόμοια ραδιοφωνική σειρά, ταξιδεύοντας σε διαφορετικές πόλεις για να μιλήσει με νέους για τις χαρές, τις λύπες και τους φόβους τους.

Ο Τζόνι είναι μοναχικός, αποξενωμένος από την αδελφή του και χωρισμένος μετά από μακροχρόνια σχέση. Δεν περιμένει τον βαθμό που η σχέση του με τον Τζέσι θα ταράξει τη ζωή του. Αλλά ο Μιλς τονίζει πόσο τον απελευθερώνει, του αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του εαυτού του και τον θεραπεύει.

Ο Μιλς επέλεξε να γράψει για έναν θείο γιατί ήταν ένας τρόπος να βυθιστεί σε έναν ανυποψίαστο χαρακτήρα που μέσα σε μία νύχτα αναλαμβάνει την αποκλειστική φροντίδα ενός παιδιού. «Ο Τζόνι πρέπει να μάθει τα πάντα για να είναι γονιός και μάλιστα πολύ, πολύ γρήγορα» λέει ο δημιουργός. «Ως πατέρας, νιώθω ότι είμαι συνέχεια πρωτάρης, προσπαθώ να τα βγάλω πέρα. Αναπαριστώ αυτή τη σύγχυση. Το να μην ξέρεις τι θα ακολουθήσει. Φυσικά, δεν χρειάζεται να είσαι ο βιολογικός γονέας για να το νιώσεις αυτό. Μπορείς να είσαι ένας θείος, μία θεία, ένας δάσκαλος».

Τέλος, ένα θέμα που επανέρχεται στο έργο του Μιλς είναι η μνήμη, αυτά που μένουν, αυτά που φεύγουν και οι φευγαλέες στιγμές γαλήνης που ξεγλιστρούν. Στην ταινία, ο Τζόνι νιώθει την επιτακτική ανάγκη να αιχμαλωτίσει αυτές τις στιγμές με τον Τζέσι. Καθώς έγραφε, ο Μιλς συνειδητοποίησε ότι τελικά το σενάριο θα ήταν εξαρτημένο από τους δύο ηθοποιούς που θα υποδύονταν τους ρόλους, πηγαίνοντας σε περιοχές που δεν μπορούσε να προβλέψει. Έτσι ακριβώς έγινε με τον Χοακίν Φίνιξ και τον Γούντι Νόρμαν που ανέλαβαν τους χαρακτήρες. Ξαφνικά, ο Μιλς κατέγραφε τη συναρπαστική τροπή μιας σχέσης που εκτυλισσόταν στα δωμάτια και τους δρόμους όπου έκαναν γύρισμα. «Αυτό που άρχισε σαν καταγραφή των σκέψεων μου για τη ζωή μου και το παιδί μου έγινε ένα πορτρέτο της σχέσης ανάμεσα στον Χοακίν και τον Γούντι» λέει ο Μιλς. «Προσπάθησα να το εναγκαλιστώ και άφησα την κάμερα να το απαθανατίσει. Τότε όλα έγιναν απρόβλεπτα, ζωντανά και συναρπαστικά».

Η συνεργασία του σκηνοθέτη με τον Χοακίν Φίνιξ δεν ήταν η τυπική διαδρομή που ακολουθεί, ήταν μία μη γραμμική πορεία συζήτησης και εξερεύνησης. Έκαναν ξανά και ξανά ανάγνωση του σεναρίου με τον Μιλς να υποδύεται όλους τους ρόλους εκτός από τον Τζόνι. «Δεν είμαι ηθοποιός οπότε ήταν κάπως τρομαχτικό» ανέφερε προσθέτοντας ότι «ο Χοακίν θέλει να πειραματίζεται».

To συγκεκριμένο ιδιαίτερο και ασπρόμαυρο φιλμ που συγκεντρώνει στο rotten tomatoes πολύ υψηλό ποσοστό (95%), είχε κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του, στο 48ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Telluride Film Festival στις 2 Σεπτεμβρίου 2021.

Το φιλμ αναμένεται να το δούμε και στην Πάτρα.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ