Μεγαλωμένη μέσα σε μία οικογένεια με έντονη επιχειρηματική δράση που έκανε γνωστά τα κατεψυγμένα προϊόντα «Καλλιμάνης» σε όλη την Ελλάδα, η Αιγιώτισσα Μαρία Καλλιμάνη ακολούθησε τον δρόμο που καλύπτει μία δική της προσωπική ανάγκη, την ανάγκη της έκφρασης, και δεν είναι άλλος από αυτόν της υποκριτικής.
Φέτος μοιράζεται τη θεατρική σκηνή με την Μπέτυ Αρβανίτη, την Άννα Καλαϊτζίδου και τον Άλκη Παναγιωτίδη στο έργο «Φθινόπωρο Χειμώνας», σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, ενώ τηλεοπτικά ενσαρκώνει την Αιμιλία στην επιτυχημένη σειρά «Άγριες μέλλισες». Φωτογραφίζεται για το The Best Magazine, μιλάει για το Αίγιο, την οικογένεια της, αλλά και τη μητέρα της Βασιλική, για την οποία ένιωσε υπερήφανη βλέποντας την στη μεγάλη οθόνη.
Η χρονιά που φεύγει έφερε δύο «δώρα», την θεατρική αλλά και την τηλεοπτική σας παρουσία…
Είναι αλήθεια αυτό. Μετά τα lockdowns που έπληξαν πολύ τη δική μας δουλειά λόγω της φύσης της, έχουμε μπει σε ένα ρυθμό πάλι, με την ανασφάλεια του κορωνοϊού βέβαια, αλλά τουλάχιστον μπορούμε και δουλεύουμε.
Η θεατρική και κινηματογραφική σας πορεία μετρά αρκετά χρόνια. Η συμμετοχή σας, όμως, στην τηλεοπτική σειρά «Άγριες μέλισσες» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «έκπληξη»…
Παρακολουθούσα τη σειρά, όχι όμως συστηματικά. Παρόλο που τα θέατρα ήταν κλειστά πέρσι, κάναμε πρόβες και οι υποχρεώσεις μου δεν το επέτρεπαν. Είναι μία σειρά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην οποία παίζουν εξαιρετικοί συνάδελφοι. Ήταν αρκετοί οι λόγοι για τους οποίους είπα το «ναι».
Το σενάριο, ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος, που εκτιμώ πολύ, είναι κάποιοι από αυτούς. Είναι μία πολύ καλή συνεργασία. Ένα καθημερινό σήριαλ είναι απαιτητικό, οι συνθήκες όμως είναι πολύ καλές και το συνεργείο είναι άψογο!
Ο ρόλος της τηλεοπτικής Αιμιλίας, ήταν μία πρόκληση;
Σαφώς. Είναι ένας αρνητικός χαρακτήρας και πάντα για έναν ηθοποιό είναι πρόκληση το πώς θα προσεγγίσει, πώς θα αντιμετωπίσει και πώς τελικά θα παίξει έναν τέτοιο ρόλο.
Η Αιμιλία δεν είναι ένα αγαπητό πρόσωπο, δημιουργεί προβλήματα μέσα στο σπίτι της αλλά και στο χωριό, με τις συντηρητικές της απόψεις και τις αυστηρές θέσεις της.
Ωστόσο, και αυτή, όπως όλοι οι άνθρωποι, δεν είναι μονοδιάστατη. Και αυτό θα αρχίσει να φαίνεται. Θα δούμε και την ευάλωτη πλευρά της. Μπορεί να έχει καλές προθέσεις, ο τρόπος που επεμβαίνει όμως είναι αυταρχικός. Θέλει να είναι ρυθμιστής των πάντων. Θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε όμως σιγά σιγά γιατί φέρεται έτσι.
Ποιο είναι το ζητούμενό σας κάθε φορά που καλείστε να αποφασίσετε αν θα συμμετέχετε σε μία δουλειά;
Πρώτα αν έχω να κάνω με ένα ρόλο που με «ιντριγκάρει» και που θα δω τον εαυτό μου μέσα σε αυτόν. Έχει σημασία ποιος προτείνει αυτή τη δουλειά, ποιο είναι το έργο, το σενάριο, ποιοι είναι οι συνεργάτες.
Πώς αντιμετωπίζετε τις κριτικές; Έχετε δηλώσει πως δεν τις διαβάζετε, αν δεν ολοκληρωθεί η κάθε δουλειά…
Σέβομαι τις κριτικές και υπάρχουν κριτικοί που θέλω να τους διαβάζω. Όμως μία παρά- σταση είναι ένας ζωντανός οργανισμός, κα- μία δεν είναι ίδια με την άλλη, στο ίδιο έργο. Οι ηθοποιοί είμαστε σε μία διαδικασία, από την πρώτη παράσταση μέχρι την τελευταία, όπου το έργο και εμείς εξελισσόμαστε. Προτιμώ να τις διαβάζω στο τέλος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις αγνοώ ή ότι δεν με ενδιαφέρουν. Με ενδιαφέρουν.
Αναφερθήκατε στην παύση που υπήρξε στο θέατρο λόγω πανδημίας. Ωστόσο ο χώρος και οι άνθρωποι του συζητήθηκαν όσο ποτέ, λόγω του κινήματος “Me too”. Πώς το βιώσατε;
Δεν είχα βρεθεί μπροστά σε κάποια δύσκολη κατάσταση. Ήξερα, είχα ακούσει κάποια πράγματα, όχι όμως σε τέτοια έκταση. Κάποιες αποκαλύψεις ήταν τεράστια και δυσάρεστη έκπληξη. Σοκαρίστηκα από κάποια πράγματα που «βγήκαν στο φως». Ίσως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να γίνει αυτό. Από εδώ και πέρα ίσως αποτραπούν παρόμοιες συμπεριφορές στο μέλλον. Στη δουλειά μας υπάρχουν πολλές φορές σχέσεις εξουσίας που προέρχονται από σκηνοθέτες και παραγωγούς. Κάποιοι μπορεί να ξεπερνούν τα όρια, και καλώς έγιναν αυτές οι αποκαλύψεις. Βέβαια τις συνόδευσε και μια «ανθρωποφαγική» σχεδόν ατμόσφαιρα. Αυτό δεν το επικροτώ. Πρέπει κανείς να στέκεται απέναντι σε αυτά τα γεγονότα με μεγάλη προσοχή. Και φυσικά όλα αυτά που μάθαμε, δεν συμβαίνουν μόνο στο δικό μας χώρο, ο οποίος «τραβάει τα φώτα».
Την περίοδο της πανδημίας αναθεωρήσατε πράγματα;
Είχα την ευκαιρία να μείνω με τον εαυτό μου, να ξεκουραστώ. Ήταν μία περίοδος συνειδητοποίησης, όμως η καθημερινότητα στην οποία έχουμε μπει ξανά, είναι αμείλικτη. Επανεκτίμησα κάποιες ποιότητες που θα έπρεπε να είναι σε προτεραιότητα και που όταν «τρέχεις» τις ξεχνάς. Θα έλεγα ότι χρειάζεται επαγρύπνηση.
Στις προτεραιότητες σας είναι και κάποιες επισκέψεις στο Αίγιο;
Σωστά. Είναι πολλά αυτά που θυμάμαι από την πόλη μου καθώς έζησα στο Αίγιο μέχρι τα 18 μου χρόνια. Η μητέρα μου, δύο από τα αδέλφια μου, βρίσκονται εκεί. Έχω στενούς δεσμούς με την οικογένειά μου και το Αίγιο. Ειδικά το κομμάτι του λιμανιού, το θεωρώ πολύ όμορφο. Οι παραλίες, τα βουνά που περικλείουν την πόλη είναι εξαιρετικής ομορφιάς. Η επαφή με αυτό το μέρος και τους ανθρώπους του, θα έλεγα ότι με επαναπροσδιορίζει.
Μεγαλώσατε σε μία οικογένεια με σημαντική επιχειρηματική δράση. Ωστόσο σπουδάσατε αρχαιολογία για να καταλήξετε τελικά στην υποκριτική…
Έγινε πολύ ομαλά. Ξεκίνησε από τη βαθύτερη ανάγκη μου να εκφράζομαι. Ως άτομο με χαρακτηρίζει μία συστολή και αυτό το επάγγελμα μου δίνει χαρά. Παρόλο που είναι απαιτητικό και έχει πολλές αγωνίες και άγχη. Και μόνο η έκθεση μπροστά στο κοινό δεν είναι κάτι εύκολο. Οι ηθοποιοί παίζουμε με το νευρικό μας σύστημα, το οποίο δεν μας υπακούει κάθε μέρα το ίδιο. Μου αρέσει πολύ όμως ότι ασκώ αυτό το επάγγελμα με όλο μου το «είναι». Πήρα την απόφαση όταν τελείωνα την αρχαιολογία. Νωρίτερα είχα πάρει μέρος και σε μία παράσταση στο σχολείο. Όλη η διαδικασία ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Μου άρεσε που βρέθηκα στη σκηνή, δεν είχα διανοηθεί όμως ότι θα γίνω ηθοποιός. Ωστόσο, έκανα σεμινάρια θεάτρου. Ήρθαν έτσι οι συγκυρίες, μου αποκαλύφθηκε ένας δρόμος και το θέατρο μπήκε στη ζωή μου για να καλύψει -και ακόμα καλύπτει- μια βαθιά προσωπική μου ανάγκη, την ανάγκη της έκφρασης.
Οι γονείς σας γενικότερα είχαν άγχος για τον επαγγελματικό δρόμο που θα ακολουθούσατε τελικά;
Είμαστε τέσσερα αδέλφια, οπότε δεν υπήρχε το άγχος να ακολουθήσουμε όλοι την οικογενειακή επιχείρηση. Μου άρεσαν τα φιλολογικά μαθήματα, είχα πάθος με την αρχαιολογία και ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Από νωρίς η αδελφή μου και ο αδελφός μου το είχαν απο- φασίσει, οπότε δεν υπήρχε κάποια πίεση να το κάνω κι εγώ. Η μικρή μου αδελφή ασχολήθηκε με τον χορό, σπούδασε πάνω σε αυτό, και στην Ελλάδα αλλά και στο Παρίσι. Είμαστε λοιπόν δύο παιδιά της τέχνης και δύο των οικονομικών και των επιχειρήσεων.
Ως παιδιά έχετε μία πολύ δυνατή μαμά…
Χωρίς αμφιβολία. Έξι μήνες αφού ο πατέρας μου έφτιαξε το εργοστάσιο, έφυγε από τη ζωή. Ανέλαβε η μητέρα μου, πραγματικά μία πολύ δυνατή γυναίκα. Βέβαια όταν άρχισαν να ασχολούνται με το εργοστάσιο και τα αδέλφια μου, όλοι μαζί στήριξαν και συνέχισαν το όραμα και το όνειρο του πατέρα μου. Το ενδυνάμωσαν και έφτιαξαν τη γνωστή επιχείρηση κατεψυγμένων προϊόντων στην Ελλάδα, που ήταν πρώτη για πολλά χρόνια στον κλάδο της. Πάντα με ρωτούν αν έχω σχέση με τα ψάρια «Καλλιμάνης», και φυσικά χαίρομαι και είμαι περήφανη που ακούω τόσο καλά λόγια για τα προϊόντα της εταιρείας.
Όπως έχετε πει, η μητέρα σας, καμάρωνε από την αρχή για την επαγγελματική σας διαδρομή. Πρόσφατα όμως την είδατε εσείς στην μεγάλη οθόνη…
Αυτή τη φορά ένιωσα εγώ περήφανη, και όλοι μας νιώσαμε. Ήταν εξαιρετική στον ρόλο που είχε στη «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς». Δεν το επεδίωξε βέβαια ποτέ, και μπορώ να πω ότι εμείς την πιέσαμε. Προέκυψε και λόγω της προσωπικής μας γνωριμίας με τον σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη. Του άρεσε η προσωπικότητά της. Ήταν και οι συγκυρίες που το έφεραν. Η πρόταση ήρθε ουσιαστικά όταν είχε αρχίσει να αποσύρεται από τη δουλειά, ήταν κάτι που της έδωσε χαρά, και τα κατάφερε. Ήταν μεγάλη συγκίνηση για εμάς όταν απέσπασε το βραβείο β’ γυναικείου ρόλου στην Ακαδημία κινηματογράφου. Η μητέρα μου είναι γεμάτη εκπλήξεις. Μπορώ να πω πως όλο αυτό που μας έδωσε και δύναμη, όπως και σε πολύ κόσμο, το άκουσα από φίλους και ανθρώπους της δουλειάς. Πέρα από το γεγονός ότι είναι η μητέρα μου, το παράδειγμά της δείχνει ότι η ζωή μπορεί να σε εκπλήξει ευχάριστα, και αυτό δεν έχει χρονικό όριο.
Εσείς, βάζετε χρονικό όριο για τα πράγματα που θέλετε και ονειρεύεστε να κάνετε;
Δε θα το έλεγα. Είμαι οργανωτική και διαχειρίζομαι τον χρόνο μου αρκετά καλά σε σχέση με τις δουλειές στις οποίες πρέπει να ανταπεξέλθω. Μακροπρόθεσμα όμως, δεν βάζω περιορισμούς. Ίσως έχω την ψευδαίσθηση ότι θα ζω για πάντα. Ονειρεύομαι κάποια πράγματα, αλλά δεν επιδιώκω να τα αποκτήσω οπωσδήποτε. Για εμένα έχει σημασία ποια είναι εκείνα τα πράγματα που έρχονται και με συναντούν κάθε φορά. Πιο πολύ αισθάνομαι ότι πρέπει να αφήνω χώρο, παρά να γεμίζω με όνειρα, απωθημένα και πράγματα που πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε. Καμιά φορά η ζωή είναι πιο «σοφή» από εμάς. Αυτό που ονειρεύομαι όμως είναι να κάνω κάποια ταξίδια τα οποία η φύση της δουλειάς, δεν επιτρέπει.
Έχετε φόβους;
Φοβήθηκα πολύ με τον κορωνοϊό και σε αυτή τη δυσκολία που περνά η ανθρωπότητα, τη λύση έχει μόνο η επιστήμη που έχει κάνει θαύματα. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρει και σε αυτό. Φοβάμαι και ανησυχώ για την κλιματική καταστροφή. Η φύση έχει «κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου» εδώ και πολλά χρόνια, όμως το ξεχνάμε. Η προσωπική ευθύνη του καθενός μας είναι μεγάλη. Έχω φυσικά και όλους τους ανθρώπινους φόβους. Μεγαλώνοντας ωστόσο και μέσα στους ρυθμούς της καθημερινότητας, τους ξεχνάω. Προσπαθώ να διαχειρίζομαι με μία σύνεση πρακτικά ζητήματα.
Μεγαλώσατε με αρκετό κόσμο δίπλα σας, ωστόσο αγαπάτε και τη μοναξιά;
Σε περιόδους δουλειάς και προετοιμασίας μίας παράστασης ή μίας ταινίας, μου αρέσει να είμαι μόνη μου. Έχω την ανάγκη να απομονώνομαι. Αγαπώ τη μοναχικότητα, το να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου. Από την άλλη βέβαια αγαπώ να είμαι και με την οικογένεια και τους φίλους μου. Μου αρέσει να μοιράζομαι πράγματα με ανθρώπους και αυτό είναι που φέρνει στην επιφάνεια και την πιο αισιόδοξη πλευρά της ζωής. Δεν θα είχε νόημα ό,τι κάνουμε στη ζωή χωρίς αυτό το μοίρασμα.
Τι θα θέλατε να φέρει το 2022;
Υγεία, χωρίς να το λέω τυπικά, αλλά ουσιαστικά. Να φύγει από μέσα μας και από πάνω μας αυτό το δίχτυ του φόβου. Να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον ξανά και να βρισκόμαστε μεταξύ μας οι άνθρωποι. Να γιορτάζουμε και να εκτιμούμε τις στιγμές. Να μάθουμε να ζούμε το «εδώ» και το «τώρα».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
