Κοινωνική Μέριμνα Πανεπιστημίου Πατρών: 800 φοιτητές έχουν ζητήσει βοήθεια- Πάνω από το 60% χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη

Ένας μηχανισμός προγράμματος  κοινωνικής μέριμνας δρα τα τελευταία χρόνια στο Πανεπιστήμιο Πατρών ο οποίος παρέχει μεταξύ άλλων  ψυχοκοινωνική ενδυνάμωση και ψυχολογική στήριξη με ατομικές και ομαδικές συνεδρίες.

Όπως αναφέρει μιλώντας στο thebest.gr η Αντωνία Φερτάκη, εκ των κοινωνικών λειτουργών του προγράμματος, «η Κοινωνική μέριμνα του Πανεπιστημίου Πατρών υποστηρίζει τον φοιτητή σφαιρικά. Η υπηρεσία δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2018 μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος και ουσιαστικά η υλοποίηση των υπηρεσιών ξεκίνησε από τον Ιανουάριο του 2019, όπου παρέχει μεταξύ άλλων  ψυχοκοινωνική ενδυνάμωση και ψυχολογική στήριξη με ατομικές και ομαδικές συνεδρίες. Παρέχει ιατρική στήριξη και φυσικοθεραπείες σε φοιτήτριες και φοιτητές με κινητικά προβλήματα, επαγγελματική- ακαδημαϊκή συμβουλευτική ενώ υποστηρίζει τους φοιτητές και στην εκπαιδευτική διαδικασία, παρέχεται  δηλαδή υποστήριξη σε φοιτητές με αναπηρία αλλά και εκπαιδευτικές ειδικές ανάγκες.

Γίνεται για παράδειγμα μετατροπή των συγγραμμάτων σε προσβάσιμη μορφή. Όλες οι βιβλιοθήκες του Πανεπιστημίου είναι εξοπλισμένες με λογισμικό για φοιτητές με κινητική αναπηρία και προβλήματα όρασης. Πραγματοποιείται και σχεδιασμός εξατομικευμένων  προγραμμάτων μάθησης για φοιτητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Όλοι αυτοί οι εξοπλισμοί είναι σε ειδικούς και προσβάσιμους χώρους μελέτης-και ιδιωτικούς- στις βιβλιοθήκες του Πανεπιστημίου Πατρών». 

Όπως εξηγεί, «στο κομμάτι της ψυχοκοινωνικής ενδυνάμωσης, από τον Ιανουάριο του 2019 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2021, εξυπηρετούμε πάνω από 800 άτομα. Πάνω από το 60% των φοιτητών χρειάζεται και ζητά ψυχοκοινωνική ενδυνάμωση και ψυχολογική υποστήριξη. Απασχολούμε τρεις κοινωνικούς λειτουργούς και δύο ψυχολόγους ενώ πριν λίγες μέρες βγήκε προκήρυξη για έναν ακόμη. Υπάρχει μία ραγδαία αύξηση των περιστατικών από έτος σε έτος. Από τον Σεπτέμβριο του 2020 και μετά η αύξηση στα περιστατικά είναι τεράστια. Οφείλεται και στην πανδημία, στα μέτρα, στο φόβο που προκάλεσε όλη αυτή η κατάσταση. Όσα συνέβησαν δεν μπορεί να μην επηρεάσουν για παράδειγμα έναν πρωτοετή φοιτητή που είχε βγει από ένα 12ετές σχολικό πρόγραμμα και περίμενε να ζήσει τη φοιτητική ζωή. Επηρεάζει όλο τον κόσμο, πόσο μάλλον έναν νεαρό άνθρωπο που είναι έτοιμος να ζήσει ένα στάδιο της ζωής του πιο ελεύθερο. Η επιστροφή στην κανονικότητα έγινε δύσκολα. Πολλοί φοιτητές είχαν κρίσεις πανικού, αγοραφοβία. Εκεί που ήταν κλειστό το Πανεπιστήμιο έπρεπε να επιστρέψουν στην κανονικότητα και δεν ήταν εύκολο γιατί ο άνθρωπος συνηθίζει. Καλείται τώρα να συνηθίσει ο φοιτητής την επιστροφή και αυτό θέλει χρόνο».

«Φυσικά χρειάζεται ο φοιτητής από μόνος του να  θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του, να βελτιώσει της συνθήκες της ζωής του, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή και να μπει στη διαδικασία να επικοινωνήσει με την κοινωνική μέριμνα και να ξεκινήσει συνεδρίες. Έχουμε έναν μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν αποφασίσει να ασχοληθούν με τον εαυτό τους,  να τον βοηθήσουν, να τον βελτιώσουν, να τον εξελίξουν. Είναι σημαντικό αυτό. Η κοινωνία εξελίσσεται και πλέον το να λάβεις βοήθεια από ένα ειδικό δεν είναι ταμπού. Δεν σημαίνει ότι πάσχεις από ψυχική νόσο ενώ και να πάσχεις πλέον δεν αντιμετωπίζεται από τα νεαρά άτομα ως κάτι κακό. Αυτό μου κάνει θετική εντύπωση. Πλέον δεν αντιμετωπίζουμε ως τρελούς τους ανθρώπους με ψυχική νόσο, δεν τους περιθωριοποιούμε, δεν τους βάζουμε στο στόχαστρο, δε τους εκφοβίζουμε. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα αλλάζουν και εξελίσσονται».

Τέλος, να σημειώσουμε ότι η  διαδικασία τη ψυχοκοινωνικής ενδυνάμωσης είναι συμβουλευτική και έχει συγκεκριμένες συνεδρίες, ανάλογα και με την περίπτωση. Στο τέλος οι φοιτητές παραμένουν στο πρόγραμμα σε επίπεδο συντήρησης. Για το πρώτο ραντεβού υπάρχει αναμονή ενός μήνα ενώ κάθε μέρα γίνονται 20 συνεδρίες, 400 περίπου συνεδρίες το μήνα.