«Το κάτι άλλο»: Πήγαμε «Οθέλλο» by Robert Wilson και σας έχουμε ανταπόκριση!

Πολυαναμενόμενο αθηναικό ραντεβού με τις κουίντες του ιταλικού μελοδράματος αλλά και τον διάσημο εικονοκλάστη αναμορφωτή της όπερας Robert Wilson αυτό της Τετάρτης. Στην πρεμιέρα του «Οθέλλου» στο κατάμεστο γυάλινο υπερ-μέγαρο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μέσα στο Κέντρο Πολιτισμού Νιάρχος, ένιωθες ως κομμάτι της διεθνούς κοινότητας, που λατρεύει το είδος παρακολουθώντας τις εξελίξεις του. Το πολυεθνικό team των συντελεστών και η συνεργασία με το περίφημο Φεστιβάλ του Μπάντεν Μπάντεν  αποτελούσαν εξαρχής εγγύηση της πολυπόθητης καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Λυρικής. Ανάρπαστα τα εισιτήρια αυτής της πρώτης βραδιάς και από ότι μάθαμε προστέθηκαν και δυο έξτρα παραστάσεις λόγω του τεράστιου ενδιαφέροντος του κόσμου.

Περιμέναμε βέβαια πως θα δούμε Βέρντι με μια διαφορετική, πειραματική ματιά. Ο πολυβραβευμένος Γουίλσον,  που πλέον είναι 80 ετών και λατρεύει τη Μισέλ Ομπάμα και το απαράμιλλο ελληνικό φως, δεν έγινε βέβαια πασίγνωστος αντιμετωπίζοντας συμβατικά την όπερα. Πριν κλείσουν τα φώτα έβλεπες μια ασπρόμαυρη εικόνα ελέφαντα σε γιγαντοθόνη. Ηταν σαν να ανάσαινε ώσπου να καταλήξει σε απολίθωμα. Τί ήθελε να πει ο ποιητής; Μα ότι ο πανίσχυρος Οθέλλος, σύμβολο δύναμης και εξουσίας θα κατέρρεε. Με το που έσβησαν τα φώτα μπήκαμε κατευθείαν στο αναγνωρίσιμο, μινιμαλιστικό σύμπαν του Γουίλσον.  Σκοτεινά τέμπλα σε βαθύ μπλε και μαύρο με αιωρούμενες σφαίρες, αψίδες, σκαλοπάτια και υπαινικτικές φωτεινές ράβδους. Κάθε τόσο οι σχηματισμοί άλλαζαν και φωταγωγούνταν διαφορετικά συμβολίζοντας τις εξελίξεις. Οι ερμηνευτές και οι χορωδοί ήταν σαν να εντάσσονταν σε ένα μοντέρνο πίνακα ή σε μια λιτή γραφιστική εγκατάσταση. Αφαιρετικότητα όμως  και στην έκφραση έτσι ώστε να προέχει η ανάδειξη της μουσικής. Με λευκά πρόσωπα εμπνευσμένα από τη γιαπωνέζικη παραδοσιακή κουλτούρα, οι πρωταγωνιστές κινούνταν ελάχιστα και δεν χειρονομούσαν. Φάνταζαν σαν στυλιζαρισμένες φιγούρες που ένιωθαν την ιστορία με το τραγούδι τους και μόνο. Καταπληκτικές οι φωνές των Αλεξάντρς Αντονένκο, Τσέλια, Κοστέα, Τάση Χριστογιαννόπουλου στους βασικούς ρόλους Οθέλλου, Δυσιδαιμόνας, Ιάγου, υπέροχη η ορχήστρα και καταιγιστικά τα χειροκροτήματα στο φινάλε, παρουσία και του ίδιου του Γουίλσον. Θερμή και η υποδοχή του θεαματικά ανερχόμενου μαέστρου από τη Ζάκυνθο Στάθη Σούλη, που ανέβασε και νυκτά έγχορδα στη σκηνή.