Στο σπίτι με τη Βίσση: Ήταν μακράν, η μεγαλύτερη προβολή του Πατρινού καρναβαλιού τα τελευταία χρόνια

Η συζήτηση περί εξωστρέφειας του Πατρινού καρναβαλιού κρατάει χρόνια. Είναι συνήθως υπόθεση της Καθαράς Δευτέρας και πεδίο διαξιφισμού μεταξύ των κατά καιρούς παραγόντων όταν καλούνται να συζητήσουν ή ακόμη χειρότερα, να επιχειρηματολογήσουν περί της φθίνουσας πορείας και της ανάγκης ανανέωσης κυττάρων

Γεράσαμε ακούγοντας και ακούμε γερνώντας  αυτή την ιστορία, ενώ τα τελευταία χρόνια πάψαμε ακόμη και να ασχολούμαστε μιας και η «βιομηχανία» της Πάτρας κατελήφθη από… συνδικάτα αμφισβήτησης της φιλοσοφίας της και βεβαίως άρνησης κάθε μορφής μάρκετινγκ επί της διαδικασίας προβολής της.

Κι όμως το πράγμα τελικά φαίνεται να είναι απλό. Χρειάζεται μόνο μια ιδέα, ανοικτά αυτιά για να την ακούσουν και διάθεση να την τρέξουν για να την κάνουν πράξη, να τη βάλουν στο … βαγόνι. Χρειάζεται συνεργασία και αντίληψη του ύφους, της σημασίας και του παλμού του θεσμού.

Η χθεσινή εκπομπή στο «Σπίτι με το mega» ήταν μια τέτοια περίπτωση συνδυάζοντας τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά. Προβολή σε Ελλάδα και εξωτερικό, γνωριμία με το θεσμό, σύνδεση με την ιστορία του και πάνω από όλα, σύνδεση με το κέφι των ανθρώπων της πόλης, που κράτησαν επί ώρες ένα θέατρο στον… αέρα.

Η ιδέα που είχαν οι «του χρόνου μπούλες» και υλοποίησε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, απέδωσε πολύ περισσότερο σε επίπεδο προβολής από ό,τι όλες οι υπόλοιπες εκδηλώσεις του καρναβαλιού μαζί.

Είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτοί είναι οι νόμοι τα αγοράς.

Και όταν μιλάμε για «βιομηχανία», όπως εν προκειμένω για το καρναβάλι της Πάτρας, είμαστε υποχρεωμένοι να τους ακολουθούμε.

Αναρωτιέται κανείς μετά από μια τέτοια παραγωγή σαν αυτή που είδαμε χθες στο mega πόσα χρήματα έχουν κατά καιρούς διοχετευθεί για άλλες εκδηλώσεις που αντί να προβάλλουν δυσφημούν (δεν θα ξεχάσουμε εύκολα την περσινή επιχείρηση- μιζέρια της διαδικτυακής τελετής έναρξης), πόσες χορηγίες έχουν κατευθυνθεί σε αντίστοιχης νοοτροπίας διαχείριση της διοργάνωσής εντός των ορίων της Πάτρας με μικρής κλίμακας εμβέλεια και πόσες ευκαιρίες έχουν χαθεί ώστε να εξαχθεί το προϊόν εκτός των συνόρων της Αχαΐας, ίσως και εκτός των συνόρων της χώρας.

Δεν ξέρω αν είναι το νεαρό της ηλικίας και εξ αυτού το νεαρό και της νοοτροπίας του Περιφερειάρχη ο λόγος που έγινε αποδεκτή αυτή η πρόταση και έφερε το καρναβάλι της Πάτρας μέσα σε κάθε σπίτι, συμπαρασύροντας και τον Δήμο της Πάτρας.

Δεν ξέρω επίσης αν για αυτό φταίει το γεγονός ότι εισακούστηκε -επιτέλους- η πρόταση των καρναβαλιστών, άρα αυτών που ξέρουν, δίχως πολιτικούς ξερολισμούς και ενδοπαραταξιακά προαποφασισμένα, όπως αυτά που συχνά έχουμε δει να συμβαίνουν.

Αυτό που ξέρω είναι ότι χθες η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας άνοιξε ένα δρόμο σε επίπεδο προβολής του θεσμού, τον οποίο γνωρίζαμε αλλά αρνούμασταν πεισματικά να ακολουθήσουμε, ανεξαρτήτως επιδημιολογικών ή άλλων συνθηκών.

Έναν δρόμο που βάζει το καρναβάλι στις ράγες της εξωστρέφειας και μάλιστα με πολύ υψηλά στάνταρτς.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, είτε είναι στο ύφος μας η Βίσση, είτε όχι,  η χθεσινή ήταν η μεγαλύτερη προβολή για το καρναβάλι της Πάτρας τα τελευταία χρόνια.