Το παρασκήνιο του θρυλικού "Νονού" - Το στούντο δεν ήθελε με τίποτα τον Μπράντο

Τα 50χρονα της θρυλικής πλέον ταινίας «The Godfather – Ο Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα τιμώνται δεόντως αυτό το διάστημα με απανωτές αναφορές στον διεθνή Τύπο. Τις προάλλες είδαμε συνέντευξη του Αλ Πατσίνο στους New York Times, ο οποίος ως Μάικλ Κορλεόνε ξεχώρισε και καθιερώθηκε ως σημαντικός ηθοποιός και σταρ πρώτου μεγέθους.

Την ίδια ώρα αρκετά δημοσιεύματα στέκονται και στο γεγονός πως το στούντιο της Paramount που είχε τότε αναλάβει την παραγωγή δεν ήθελε πολλούς από τους ηθοποιούς που εν τέλει πήραν τους ρόλους στην ταινία. Στο npr.org διαβάσαμε για παράδειγμα πως για τον κεντρικό ρόλο του Don Vito Corleone που χάρισε στον θρύλο Marlon Brando το 2ο βραβείο Όσκαρ α’ ανδρικού της καριέρας του, η Paramount Pictures δεν ήθελε ούτε να ακούσει χαρακτηρίζοντας τον ως «ντίβα με ιδιορρυθμίες και άκρως κυκλοθυμικό».

"Δεν ήθελαν με τίποτα τον Brando", ανέφερε ο Mark Seal, συγγραφέας του «Leave the Gun, Take the Cannoli: The Epic Story of the Making of The Godfather». Οι executives του στούντιο έδειχναν προτίμηση για το ρόλο στον Ernest Borgnine (1917-2012) του Οσκαρικού φιλμ «Μάρτυ» του Ντέλμπερτ Μαν ή ακόμα και στον Carlo Ponti, το σύζυγο της σταρ Sophia Loren.

Σήμερα η πλειοψηφία των σινεφίλ σίγουρα θα δυσκολεύεται να φανταστεί τον Ernest Borgnine, ως Don Corleone στο «The Godfather».

Την ίδια ώρα σύμφωνα με το δημοσίευμα, άλλα ονόματα που είχαν ακουστεί για το ρόλο του «Τhe Godfather» ποίκιλαν από τον Charles Bronson και τον Burt Lancaster μέχρι τον μεγάλο Orson Welles, το όνομα του οποίου είχε παρουσιαστεί ως η ιδανική επιλογή στον συγγραφέα του «Νονού», Mario Puzo. Πάντως όπως είπε ο Mark Seal, "ο συγγραφέας Mario Puzo είχε ο ίδιος γράψει επιστολή στον Brando όπου του έλεγε πως τον θεωρούσε τον μοναδικό ηθοποιό που θα ταίριαζε με την “ήσυχη ένταση” του στο ρόλο.

Σύμφωνα ακόμα με φήμες, για Don Vito Corleone είχε ακουστεί & το όνομα του Φρανκ Σινάτρα.

Ο Coppola που ήταν 31-32 χρονών όταν γύριζε τον «Νονό», ήθελε τον Al Pacino για Μάικλ Κορλεόνε καθώς και την Diane Keaton (και για τους δύο ήταν οι πρώτοι τους ουσιαστικά πρωταγωνιστικοί ρόλοι μεγάλου βεληνεκούς), ενώ ταυτόχρονα ήθελε και ήδη καθιερωμένα ονόματα της μεγάλης οθόνης όπως ο Robert Duvall και ο James Caan που αρχικά η Paramount επίσης τον ήθελε για Michael Corleone.

Αυτό πάντως που έχει τεράστιο ενδιαφέρον, σύμφωνα με τον συγγραφέα Mark Seal είναι το ψάξιμο που έκανε το στούντιο σε όλα τα μεγάλα ονόματα προκειμένου να αναλάμβαναν το ρόλο – κλειδί του Michael Corleone. Η λίστα περιείχε ονόματα όπως του Dustin Hoffman που είχε καθιερωθεί με τον «Πρωτάρη» και τον "Καουμπόι του μεσονυκτίου", τον ξανθό γόη Robert Redford που επίσης είχε γίνει μεγάλος σταρ μετά τους «Δύο Ληστές» του 1969, τον Warren Beatty, τον Ryan O'Neal του «Love story» αλλά και τον Jack Nicholson.

Ακόμα είχαν ακουστεί ονόματα όπως του Martin Sheen και του Frank Langella. Κανείς δεν έδειχνε προτίμηση στον Al Pacino παρά μόνο ο ίδιος ο Coppola. Ο Coppola έλεγε πως κάθε φορά που σκεφτόταν τις σκηνές στη Σικελία, έβλεπε μόνο το πρόσωπο του Al Pacino και αυτόν είχε στο μυαλό του και εν τέλει του πέρασε, επέβαλλε τον Αλ Πατσίνο που εξελίχθηκε σ’ ένα από τα κορυφαία κεφάλαια του Χόλιγουντ από το ’70 και έπειτα.

Τότε πάντως ο Pacino στα 31 του χρόνια ήταν περισσότερο γνωστός ως ηθοποιός του θεάτρου στη Νέα Υόρκη. Η Παραμάουντ επίσης τον θεωρούσε κάπως κοντό στο ανάστημα, κοντύτερο και από την Diane Keaton, η οποία και έπαιξε την αγαπημένη του, Kay (λέγεται πως η Paramount έσπρωχνε για το ρόλο είτε την Karen Black, είτε την Tuesday Weld, είτε την Blythe Danner). "Κακά τα ψέματα ήταν η μεγαλύτερη και πιο hot παραγωγή εκείνη την περίοδο στο Χόλιγουντ παρότι η Paramount ενδεχομένως δεν το είχε ακόμα αντιληφθεί", ανέφερε ο Mark Seal.

Tέλος φημολογείται πως η Paramount ξόδεψε κοντά 400,000 δολάρια σε screen tests σε Ν. Υόρκη και Λος Άντζελες προκειμένου να δει ποιοι ήσαν οι καλύτεροι για τους ρόλους.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ