Ο Β. Λαδάς στο thebest.gr για τους "Ποδηλάτες": Προσπάθησα ξαναγράφοντας πολλές φορές κάθε σελίδα να χαλιναγωγήσω την οργή μου

Ο Πατρινός δικηγόρος και συγγραφέας Βασίλης Λαδάς εκπλήσσει με το ολοκαίνουριο μυθιστόρημά του με τίτλο «Ποδηλάτες» που κυκλοφόρησε εδώ και περίπου δύο μήνες από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Εκπλήσσει με τη θαρραλέα, παραστατική αλλά και σε σημεία μελαγχολική αφήγηση της ιστορίας μίας 21χρονης ποδηλάτισσας, της γεμάτης όνειρα για τη ζωή Δανάης, κόρης ενός τίμιου βιοπαλαιστή που ξημερώματα της εορτής της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο του 2012 σκοτώνεται όταν ένας πλούσιος 25άρης γόνος βιομηχάνου, ονόματι Τηλέμαχος Μίχος οδηγώντας το ακριβό τζιπ αυτοκίνητο του παραβιάζει το κόκκινο σηματοδότη και χτυπάει και εκσφενδονίζει την άτυχη ποδηλάτισσα εκεί στην στροφή της Κανελλοπούλου, πλάι στη θάλασσα.

Ο Βασίλης Λαδάς με μία πλούσια συγγραφική πορεία, βραβευμένος το 2013 για το βιβλίο του «Παιχνίδια Κρίκετ» με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο για βιβλίο το οποίο προάγει τον διάλογο σε ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, συνταξιούχος δικηγόρος πλέον, μας έδωσε πριν λίγους μήνες κι ένα ακόμη καινούριο βιβλίο, το "Το Πλοίο του Κ.Π. Καβάφη" από τις εκδόσεις Μανδραγόρας όπου μιλά για το πέρασμα του Αλεξανδρινού ποιητή Καβάφη από την Πάτρα το καλοκαίρι του 1901.

Με τους «Ποδηλάτες», ένα μυθιστόρημα πολιτικού & κοινωνικού ρεαλισμού, ο Βασίλης Λαδάς μεταφέρει τον αναγνώστη σε μία ιστορία καθηλωτική στην εποχή των μνημονίων, γεμάτη ενέργεια, ανατροπές, κάθαρση, λύτρωση αλλά και αιχμές για το κοινωνικοπολιτικό μας σύστημα.

Μιλώντας στο thebest.gr, ο Βασίλης Λαδάς με αφορμή την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Ποδηλάτες» αυτή την Παρασκευή 10/6/2022 στις 21.00 στο αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου Πατρών (Κορύλλων 2, στην άνω πόλη), υπογράμμισε πως στο βιβλίο του πράγματι υπάρχει θλίψη, οργή και μελαγχολία. «Προσπάθησα όμως γράφοντας και ξαναγράφοντας πολλές φορές κάθε σελίδα να χαλιναγωγήσω την οργή μου. Να δώσω προτεραιότητα στην λογοτεχνία, στην ρεαλιστική εικόνα των χαρακτήρων στην αισθητική ευχαρίστηση της αφήγησης, στο ύφος δηλαδή. Να ψυχαγωγηθεί ο αναγνώστης με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης “ψυχαγωγία”».

Ο Βασίλης Λαδάς ευθύς και χωρίς να φοβάται να εκφράσει δημόσια και δυναμικά τη γνώμη του, μας μίλησε και για τον πόλεμο στην Ουκρανία λέγοντας χαρακτηριστικά πως «είμαι αντίθετος στον Πούτιν, στην πολιτική των Άγγλων, των Αμερικανών, του Ουκρανικού κατεστημένου. Πεθαίνουν άμαχοι και φαντάροι, ενώ οι φασίστες του Αζόφ —όπως πάντα κάνουν οι φασίστες— δεν πολέμησαν, κρύφτηκαν και παραδόθηκαν για να γλιτώσουν το τομάρι τους».

Τέλος δεν μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε και για σινεμά, καθότι από τα ιδρυτικά μέλη της Κινηματογραφικής Λέσχης Πάτρας ενώ έχει γράψει και ένα υπέροχο βιβλίο με τίτλο «Στην Ηλικία του Αβραάμ», από τις εκδόσεις Anima Libri, το 2018 που αποτυπώνει έξοχα και συγκινητικά αυτή τη δυνατή αγάπη του για την 7η τέχνη.

Η συνέντευξη του Βασίλη Λαδά στο thebest.gr έχει ως εξής:

-Κύριε Λαδά από πού εμπνευστήκατε την ιστορία του νέου σας μυθιστορήματος «Ποδηλάτες» που διαδραματίζεται στην Πάτρα την δύσκολη περίοδο της κρίσης και των μνημονίων.

“Δεν αναφέρεται η λέξη «Πάτρα» στο βιβλίο μου. Ωστόσο αναφέρονται τοπωνύμια της Πάτρας, οικεία, που μου έδιναν τη δυνατότητα να κάνω πιο ζωντανή την ιστορία μου. Ήθελα να γράψω για μια ισχυρή οικονομικά οικογένεια βιομηχάνων και τις κοινωνικές συγκρούσεις που προκαλεί η δράση της για να αυξήσει την ισχύ της μέχρι που αρχίζει η παρακμή της. Τρεις γενιές. Ξέρετε, η εκβιομηχάνιση της Ελλάδας από Έλληνες βιομήχανους άρχισε μετά τη μικρασιατική καταστροφή και περί τα τέλη του 20ού αιώνα εξαφανίστηκε. Υπάρχουν φίρμες ακόμα και τώρα, αλλά τα προϊόντα που πωλούν έρχονται πακέτο από Κίνα, Βιετνάμ κ.λπ. Η ιστορία μου εξελίσσεται το διάστημα 2012–2019, έτη μνημονίων, ενώ η ισχυρή οικογένεια βρίσκεται ήδη στην παρακμή της. Κοινωνικές συγκρούσεις με εργάτες δεν μπορούσαν να υπάρξουν, όπως ενδεχομένως στις προηγούμενες δεκαετίες, αφού πια οι βιομηχανικοί εργάτες είναι είδος προς εξαφάνιση στην Ελλάδα. Έτσι συγκρούσθηκε, στην ιστορία μου, με αντισυστημικά κινήματα νεολαίας, εξαιτίας θανατηφόρου ατυχήματος που προκάλεσε γόνος της τρίτης γενιάς σε ποδηλάτισσα φοιτήτρια κατά τη διάρκεια πορείας αναψυχής ποδηλατικού ομίλου. Η οικογένεια προσπάθησε να πνίξει την υπόθεση σε πρώτο βαθμό για να μην πληρώσει αποζημιώσεις στους συγγενείς της ποδηλάτισσας. Τότε βρήκε απέναντί της τα κινήματα της νεολαίας —όχι κόμματα. Αφηγούμαι τη σύγκρουση αυτή αλλά και τις συγκρούσεις στις οικογένειες θύματος και θύτη κατά τη διάρκεια της δικαστικής υπόθεσης του τροχαίου ατυχήματος. Δίνω ιδιαίτερο βάρος στον μικροαστό πατέρα της ποδηλάτισσας,και στην ηθικότητά του. Θάνατος ποδηλατών εν πορεία έχει συμβεί στη Βόρεια Ελλάδα. Φαίνεται πως οι κάτοχοι ακριβών και πολλών ίππων αυτοκινήτων θεωρούν πως οι δρόμοι τους ανήκουν.

-Στην αφήγηση της ιστορίας της άτυχης νεαρής ποδηλάτισσας που σκοτώνεται στο τροχαίο  είναι έντονη η αντιδιαστολή και αντιπαράθεση δύο τόσο διαφορετικών κόσμων που ωστόσο συνυπάρχουν. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένας Πατρινός συγγραφέας αποτυπώνει τόσο ρεαλιστικά και εις βάθος αυτήν την εικόνα της πόλης που αγνοούσαμε ή δεν θέλαμε να παραδεχτούμε.

“Πράγματι, φιλοδοξία μου ήταν να αποτυπώσω ρεαλιστικά την εικόνα μιας πόλης μεγέθους της Πάτρας. Θα μπορούσε η ιστορία να εξελιχθεί και στο Ηράκλειο, τον Βόλο, γιατί όχι και στη Θεσσαλονίκη όπου γόνοι ισχυρότατων οικογενειών οργάνωσαν σε ξενοδοχείο ημιπαράνομο παρτάκι, επιβάλλοντας με διάφορους τρόπους τη θέλησή τους και το εγώ τους σε προσκαλεσμένες όμορφες κοπέλες που ονειρεύονται μια ευτυχισμένη ζωή και πέφτουν στον λάκκο. Όταν έχεις πολλά λεφτά έχεις και εξουσία στην ηδονή κι ας είσαι άσχημος. Κι αυτό είναι ένα θέμα που δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε”.

-Στο βιβλίο σας είναι διάχυτη και μία μελαγχολία και θλίψη ενώ η αφήγηση σας διακρίνεται από αιχμηρό ύφος και τόλμη, είναι έτσι;

“Στο βιβλίο μου υπάρχει θλίψη και μελαγχολία. Προσπάθησα όμως γράφοντας και ξαναγράφοντας πολλές φορές κάθε σελίδα να χαλιναγωγήσω την οργή μου. Να δώσω προτεραιότητα στην λογοτεχνία, στην ρεαλιστική εικόνα των χαρακτήρων στην αισθητική ευχαρίστηση της αφήγησης, στο ύφος δηλαδή. Να ψυχαγωγηθεί ο αναγνώστης με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης «ψυχαγωγία»”.

-Ποια είναι τα πρώτα σχόλια από το κοινό και τους ειδικούς; Έχει προηγηθεί και το βραβευμένο βιβλίο σας «Παιχνίδια Κρίκετ» το 2013 όπου θίγατε ένα άλλο φλέγον θέμα, τους μετανάστες.

“Ακούω καλά λόγια. Έχουν γραφεί και επαινετικές κριτικές, Ο χρόνος θα δείξει αν αξίζει το βιβλίο μου. Κυκλοφορεί μόλις δυο μήνες και δεν υπάρχει μηχανισμός προώθησης, όπως συμβαίνει με άλλους συγγραφείς. Ούτε θα το ήθελα. Ούτε με ενδιαφέρει ακόμα κι αν βιβλιοπωλεία της Πάτρας δεν πωλούν τα βιβλία μου. Κοινωνικά θέματα θίγω και στο «Μουσαφεράτ» (2008) για μετανάστες, στην «Ασώματη Κεφαλή» (2007) για διωγμένους αριστερούς και στην «Αφρικανική Σκόνη» (2015) για μειονεκτούντα παιδιά”.

-Κύριε Λαδά στους «Ποδηλάτες» δεν αφήνετε κανέναν στο απυρόβλητο, από τους πολιτικούς παράγοντες και τους πλούσιους μεγαλοαστούς που θεωρούν πως με το χρήμα μπορούν να εξαγοράζουν συνειδήσεις και δικαστικές αποφάσεις υπέρ τους μέχρι τον κόσμο του υποκόσμου, ενώ αναφέρεστε και στη δύναμη του διαδικτύου που βοηθά να φουντώσει το κύμα συμπαράστασης στην άτυχη ποδηλάτισσα.

“Προσθέτω σε αυτούς που λέτε και τους επίορκους δικαστικούς λειτουργούς. Έχουν καταδικαστεί αρκετοί από αυτούς κι έχουν εκτίσει ποινές φυλακίσεως. Υπάρχουν υποθέσεις που έχουν βγει στο φως και άλλες που παραμένουν στο σκοτάδι. Επιπλέον η πολιτική εξουσία —και πίσω από αυτή η οικονομική εξουσία— δεν τους αφήνουν ήσυχους να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν είμαστε κοινωνία αγγέλων. Ούτε το διαδίκτυο είναι. Αλλά εκεί μπορεί να βρει έκφραση λόγος που τα επίσημα ΜΜΕ του καρτέλ τον πνίγει. Παραπονέθηκαν μερικοί ότι αδικώ τους βιομήχανους, στο βιβλίο. Ας κοιτάξουν να δουν πόσοι πήγαν φυλακή  για κακουργήματα και πόσοι είναι υπόδικοι. Δίπλα τους είναι”.

-Είστε και μάχιμος δικηγόρος για χρόνια και ένας πολιτικά ανήσυχος άνθρωπος. Τι προβλέπετε για το μέλλον βιώνοντας αυτή την στιγμή και έναν πόλεμο στο κατώφλι της Ευρώπης και μία απίστευτη ακρίβεια και πληθωρισμό.

“Ήμουν μάχιμος δικηγόρος, έχω συνταξιοδοτηθεί εδώ και χρόνια. Φοβάμαι για το μέλλον, δεν είμαι αισιόδοξος. Βαρύς νεοφιλελευθερισμός και ανταγωνιζόμενοι ιμπεριαλισμοί. Σε κάθε πόλεμο είμαι αντίθετος. Είμαι αντίθετος στον Πούτιν, στην πολιτική των Άγγλων, των Αμερικανών, του Ουκρανικού κατεστημένου. Πεθαίνουν άμαχοι και φαντάροι, ενώ οι φασίστες του Αζόφ —όπως πάντα κάνουν οι φασίστες— δεν πολέμησαν, κρύφτηκαν και παραδόθηκαν για να γλιτώσουν το τομάρι τους. Τα Ελληνικά ΜΜΕ δεν έδειξαν τους αγκυλωτούς σταυρούς στα μπράτσα τους. Το ίδιο γλίτωσαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα Ες–Ες. Πήγαιναν πίσω από τους Γερμανούς φαντάρους για να σκοτώσουν τους άμαχους Εβραίους και Τσιγγάνους. Είχαν περίοπτες θέσεις με ποτά και ακριβά πούρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι περισσότεροι κρύφτηκαν μετά τη λήξη του πολέμου και την κοπάνησαν για Νότια Αμερική”.

-Διάγετε μία δημιουργική περίοδο. Μέσα σε λίγο χρόνο από το προηγούμενο βιβλίο σας για τον αγαπημένο σας ποιητή, Κωνσταντίνο Καβάφη, ήρθαν και οι «Ποδηλάτες». Έχετε στα σκαριά και κάτι ακόμα;

“Έχω μια ιστορία για Σκάλες όπως της Οδησσού, της Αγίου Νικολάου, του Σελαρόν στο Ρίο της Αλφάμα στη Λισαβόνα, των πυραμίδων των Αζτέκων και άλλες Άνθρωποι που  ανεβαίνουν και  κατεβαίνουν σκάλες”.

-Τέλος κ. Λαδά δεν μπορώ να μην ρωτήσω για το σινεμά που είστε λάτρης. Έχετε αγαπημένη ταινία, αγαπημένη κινηματογραφική στιγμή σε κάποια προβολή που θυμάστε και κάποιον σκηνοθέτη που πάντα μνημονεύετε.

“Έχω πολλές αγαπημένες ταινίες. Αν πω για μία, θα προδώσω τις άλλες. Μπορώ να πω όμως για δύο ταινίες που με παρακίνησαν να αγαπήσω την τέχνη του κινηματογράφου. Δεκαετία του 1960 στο ΕΛΙΤ: «Ζυλ και Τζιμ» του Φρανσουά Τριφό και «Η Δίκη» του Όρσον Γουέλς από το βιβλίο του Κάφκα. Ήσαν γαλλικές παραγωγές και οι ιδιοκτήτες του ΕΛΙΤ έφερναν τότε γαλλικές παραγωγές. Εγώ μαθητής του γυμνασίου και στην οθόνη κάτι τελείως διαφορετικό από ταινίες των άλλων κινηματογράφων της πόλης —κι ήσαν πολλοί τότε. Επί τη ευκαιρία, έσβησαν όλοι την ίδια δεκαετία που έκλεισαν και τα εργοστάσια στην Πάτρα”.

*Την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Ποδηλάτες» συνδιοργανώνουν οι εκδόσεις ΚΨΜ και το βιβλιοπωλείο Nouveau την Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022, στις 9 το βράδυ στο αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου Πατρών.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Άννα Αφεντουλίδου (ποιήτρια, δοκιμιογράφος) και ο Γιώργος Συμπάρδης (συγγραφέας).

Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσει ο ηθοποιός Φάνης Δίπλας, συνοδεία ακορντεόν από τον Κώστα Σταυριανό.

Την εκδήλωση θα συντονίσει η φιλόλογος Ελένη Γκίκα.