Πάτρα: Ο Κώστας Πελετίδης στην «Ντρέδες: Στην πρώτη γραμμή της Ελληνικής Παλιγγενεσίας»

Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, παραβρέθηκε απόψε, Τετάρτη 15 Ιουνίου, στην εκδήλωση που διοργάνωσαν στην «Αγορά Αργύρη» ο Παμμεσσηνιακός Σύνδεσμος Πατρών, ο Δήμος Πατρέων και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών με θέμα: «Ντρέδες: Στην πρώτη γραμμή της Ελληνικής Παλιγγενεσίας».

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.

Ο Δήμαρχος στον χαιρετισμό του τόνισε:

«Σας καλωσορίζουμε όλους στην όμορφη πόλη μας, στην Πάτρα. Μία πόλη που φέρει μέχρι και σήμερα τις αγωνιστικές παραδόσεις του ελληνικού λαού, που ξεχωρίζει για τη συμβολή της στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και στα κατοπινά ιστορικά ορόσημα του τόπου μας.

Εδώ, στην Πάτρα και στην ευρύτερη περιοχή, θα δούμε να διαδραματίζονται κομβικά γεγονότα για την εξέλιξη της επαναστατικής διαδικασίας, που ως αποτέλεσμα είχε τη συγκρότηση του νέου ελληνικού κράτους, ένα σημαντικό βήμα στην κοινωνική πρόοδο. Ακόμα και σήμερα, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μελέτη αυτών των ζητημάτων, η ανακάλυψη νέων πλευρών, η κριτική αποτίμηση της ως τώρα γνώσης μας για τα ιστορικά γεγονότα.

Βέβαια, η μελέτη της ιστορίας, συνδέεται πάντα με την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη σύγχρονη ζωή, για την πάλη του ελληνικού λαού, τους στόχους του κινήματος σήμερα. Αυτό σημαίνει, ότι σε μία κοινωνία που ήταν και είναι διαχωρισμένη σε τάξεις, υπάρχει ταξική οπτική των ιστορικών γεγονότων και γίνεται προσπάθεια, αυτή να χρησιμοποιηθεί στη διαμόρφωση συγκεκριμένης οπτικής για το μέλλον.

Αν μελετήσουμε μάλιστα την κυρίαρχη αντίληψη για την Επανάσταση, την επίσημη, αστική ιστοριογραφία, θα δούμε ότι από τη συγκρότηση του νέου ελληνικού κράτους έως και σήμερα, συναντάμε διαφοροποιήσεις ως προς την οπτική των γεγονότων. Οι διαφοροποιήσεις αυτές συνδέονται με την κατά καιρούς στρατηγική της αστικής τάξης. Με λίγα λόγια, ο κάθε φορά στόχος της, που παρουσιάζεται ως «εθνικός» στόχος, επηρεάζει και την παρουσίαση των γεγονότων του 1821. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια, είδαμε όλοι να κυριαρχεί μία «κοσμοπολίτικη» οπτική, ώστε να αντιστοιχίζεται με τους στόχους για αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή, για μία Ελλάδα «πυλώνα σταθερότητας» στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, «σημαιοφόρο» των ευρωατλαντικών σχεδίων. Φυσικά, δε λείπει και ο άλλος πόλος, της «εθνικιστικής» ανάγνωσης της ιστορίας. Οι δύο αυτοί πόλοι δεν είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους, συνδέονται και αλληλοτροφοδοτούνται.

Κοιτώντας τα επαναστατικά γεγονότα, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, του λαού, θα δούμε το εξής.

Γύρω από τους στόχους της Επανάστασης του 1821, ενώθηκαν όλες οι καταπιεσμένες από τους Οθωμανούς - φεουδάρχες δυνάμεις. Ενώθηκαν όλοι οι διαφορετικοί πληθυσμοί, που κατοικούσαν στον μετέπειτα ελλαδικό χώρο, στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όσοι δέχονταν καταπίεση, τόσο από τους αλλόφυλους καταπιεστές, όσο και από τους «δικούς τους», που είχαν ενσωματωθεί στην οθωμανική διοίκηση.

Στην Επανάσταση είχαν τη δική τους συμβολή -που οπωσδήποτε αναγνωρίζεται- και οι Αρβανίτες, ανάμεσα στους οποίους οι Ντρέδες. Για τις ιδιαίτερες πλευρές της δράσης τους, θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον τη σημερινή εκδήλωση.

Το ερώτημα είναι, γύρω από ποιον στόχο, συστρατεύτηκαν όλοι αυτοί, για ποιο σκοπό έδωσαν μέχρι και το αίμα τους; Η απάντηση είναι ότι ενώθηκαν γύρω από το μόνο ρεαλιστικό σχέδιο, τη μόνη προοδευτική απάντηση στα αδιέξοδα της εποχής τους, που ήταν η επαναστατική ανατροπή της οθωμανικής φεουδαρχικής εξουσίας, η συγκρότηση εθνικού αστικού κράτους, η καπιταλιστική αναδιοργάνωση ολόκληρης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Σήμερα, καλούμαστε να δούμε, γύρω από ποιο σκοπό θα ενωθούν και θα παλέψουν, ο ελληνικός λαός, αλλά και κάθε καταπιεσμένος που κατοικεί στη χώρα μας και μοιράζεται κοινή μοίρα με το λαό μας, ανεξαρτήτως γλώσσας, θρησκείας, εθνικής προέλευσης. Η απάντηση είναι ότι πρέπει να ενωθούν γύρω από τη μόνη ρεαλιστική, προοδευτική απάντηση στα αδιέξοδα της δικής μας εποχής, γύρω από το στόχο ανατροπής των σημερινών κατόχων του πλούτου και δημιουργών όλων των προβλημάτων που βιώνει το σύνολο του ελληνικού λαού.

Ειδικά σήμερα, τα αδιέξοδα τα βλέπουμε παντού γύρω μας. Από τον πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, μέχρι τις καθημερινές δυσκολίες που γεννά η ακρίβεια, η φτώχεια και η ανεργία. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές, που η ιστορία της Επανάστασης του 1821, επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί για να υπομείνει ο λαός μας τα σύγχρονα δεινά του, με τελευταίο παράδειγμα την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία, βάζοντας στο ίδιο «καζάνι» την εκάστοτε πάλη των λαών για την ελευθερία τους, με την ενεργό υποστήριξη του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου.

Η ιστορία και η μελέτη της, πάντα εμπνέει, πάντα δίνει τροφή για σκέψη, δυναμώνει τους σύγχρονους αγώνες, αρκεί να την κοιτάς αντικειμενικά, επιστημονικά, από τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», από την πλευρά της κοινωνικής εξέλιξης, που πάντα είναι παρούσα, ακόμα και σε εποχές που τα πράγματα φαντάζουν στάσιμα».