"Ένας παραμυθατζής του σύμπαντος"- Εξαιρετικό το βιογραφικό λεύκωμα του Διονύση Σιμόπουλου "Μαρτυρίες, Το Αλάτι μιας Ζωής"

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία μία εξαιρετική έκδοση που θυμίζει λεύκωμα με τίτλο «Μαρτυρίες - Το αλάτι μιας ζωής» του διακεκριμένου αστροφυσικού Διονύση Π. Σιμόπουλου, στην θεματική κατηγορία: Βιογραφίες των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Το βιβλίο που περιλαμβάνει και πλούσιο φωτογραφικό υλικό προλογίζει ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ευγενίδου Λεωνίδας Δημητριάδης-Ευγενίδης ενώ έχει γραφτεί σε συνεργασία με το δημοσιογράφο Μάκη Προβατά. Όπως αναφέρει ο κ. Δημητριάδης-Ευγενίδης, το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και πηγάζει μέσα από τις τηλεφωνικές συζητήσεις του Διονύση Σιμόπουλου με τον δημοσιογράφο Μάκη Προβατά. Δεν πρόκειται για μία συνηθισμένη βιογραφία αλλά για ένα βιβλίο που εκτός από τις συναρπαστικές αφηγήσεις του Διονύση Σιμόπουλου περιλαμβάνει και πλήθος μαρτυριών από ανθρώπους που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, να συνεργαστούν και να συμπορευτούν μαζί του.

Ο Διονύσης Σιμόπουλος είναι κι ένας λαμπρός επιστήμονας και άνθρωπος που εμείς οι Πατρινοί τον θεωρούμε και δικό μας άνθρωπο μιας και εδώ στην Πάτρα πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια και τις υπέροχες αυτές αναμνήσεις τις αποτύπωσε θαυμάσια στο βιβλίο του που είχε βγει το 2019 και άρεσε πολύ με τίτλο «Από τα Ψηλαλώνια στο Φεγγάρι, Η περιπέτεια της κατάκτησης του διαστήματος», επίσης από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Μια διαφορετική αυτοβιογραφία λοιπόν του σπουδαίου Έλληνα αστροφυσικού και εκλαϊκευτή της επιστήμης. Ένα ταξίδι στους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής του μέσα από τη συζήτηση που είχε με τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Μάκη Προβατά αλλά και μέσα από τις μαρτυρίες φίλων και συνεργατών του στην προσπάθεια διάχυσης της επιστήμης στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Όπως αναφέρεται στην σχετική περιγραφή, το βιβλίο «Μαρτυρίες - Το αλάτι μιας ζωής»  έχει ως θεματική βάση την εξέλιξη των Πλανηταρίων και της εκλαΐκευσης της επιστήμης στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε συνδυασμό και με τη δική μου συμμετοχή σ’ αυτήν την εξέλιξη. Πρόκειται για ένα βιβλίο με ιστορίες. Και επειδή στους ανθρώπους αρέσει να ακούνε ιστορίες, τι θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλο για την περιγραφή αυτής της εξέλιξης παρά οι ιστορίες της ζωής της δικής μου και των συναδέλφων μου; Παρ’ όλα αυτά το βιβλίο αυτό δεν είναι μια κλασικού τύπου αυτοβιογραφία, αν και περιλαμβάνει μερικά κομβικά σημεία της ζωής μου που συνδέονται με την εξελικτική πορεία της διάχυσης της επιστήμης.

Εξ ορισμού άλλωστε η προσπάθεια της εκλαΐκευσης και διάχυσης της επιστήμης στο ευρύ κοινό απαιτούσε ένα είδος γέφυρας που θα παρουσίαζε τα επιτεύγματα της επιστήμης με τρόπο ευχάριστο και ευκολονόητο από όλους, και όχι μόνο από ένα περιορισμένο ιερατείο ειδικών. Εξ αρχής θεώρησα πως η δουλειά μου ήταν να αποτελέσω μέρος αυτής της γέφυρας μέσα από τη διαμόρφωση ιστοριών είτε με την μορφή σεναρίων για το Πλανητάριο και την τηλεόραση, είτε με τη συγγραφή βιβλίων και άρθρων για εφημερίδες και περιοδικά, ή με τις διάφορες συζητήσεις που είχα με δημοσιογράφους στα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, ή και με τις διάφορες ομιλίες και διαλέξεις μου σε ολόκληρη τη χώρα.

Γιατί είμαι περήφανος που με τις δραστηριότητές μου αυτές κατόρθωσα να είμαι και εγώ ένας παραμυθάς, ένας παραμυθατζής του Σύμπαντος. Γι’ αυτό άλλωστε πολλές φορές αποκαλώ τον εαυτό μου πλανηταριατζή και όχι πλανητάρχη, δάσκαλο και όχι καθηγητή. […]

Είναι χαρακτηριστικό και αυτό που μου έγραψε πρόσφατα ο φίλος και συνάδελφος Ίων Κορρές: «Ο κόσμος δεν χρειάζεται μεγάλα μαθηματικά μυαλά. Οι Κβαντικές και οι Σχετικότητες θα βρεθούν αργά ή γρήγορα όταν ωριμάσουν οι μαθηματικές συνθήκες. Ο κόσμος, όμως, χρειάζεται επικοινωνιακούς Sagans. Μόνο αυτοί κατεβάζουν την επιστήμη από τα στεγανά της Academia μέσα στις κοινωνίες “αποτρέποντας” έτσι τα πλήθη από βίαιες επιστροφές σε Μεσαίωνες».

Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία αυτού του βιβλίου και γενικότερα αυτό που εκπροσωπεί για μένα η εκλαΐκευση της επιστήμης. Ίσως πάλι το βιβλίο αυτό να μην είναι παρά απλά ένα είδος απολογισμού στον εαυτό μου για όσα έζησα. Ένας θόλος αναμνήσεων και ονείρων που κάναμε ως παιδιά για το αύριο, που ήδη έχει φτάσει, αφού όπως λέει και ο φίλος μου ο Θανάσης Κούστας, «εμείς τα παιδιά των χρόνων της μεταπολεμικής περιόδου, ζώντας μέσα σε στερήσεις, νιώθαμε πιο έντονη την ανάγκη να καταφεύγουμε στα όνειρα για να βαδίσουμε με αργά και σταθερά βήματα προς το αύριο». - Από τον πρόλογο του βιβλίου

Το κείμενο πλαισιώνεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Ο Διονύσης Π. Σιμόπουλος είχε κάποτε πει στον Λεωνίδα Δημητριάδη-Ευγενίδη πως οι ευτυχισμένες στιγμές μοιάζουν με σουσαμένια κουλούρια που δεν σε χορταίνουν αλλά σου δίνουν στιγμιαία απόλαυση και χαρά. Είναι αμέτρητες οι ευτυχισμένες στιγμές που ζήσαμε στο ίδρυμα Ευγενίδου μαζί του και χάρη σε εκείνον, τονίζει στο σημείωμα του αντί προλόγου, ο κ. Δημητριάδης-Ευγενίδης προσθέτοντας πως «μάθαμε πολλά από εκείνον και η προσωπικότητα του θα αποτελεί για πάντα πηγή έμπνευσης για όλους μας, μας ταξίδεψε στα πέρατα του σύμπαντος μέσα από τις παραστάσεις του Πλανηταρίου, τα κείμενα του, την παρουσία του στην τηλεόραση και το διαδίκτυο. Μας έδωσε και συνεχίζει να μας προσφέρει ανεκτίμητα μαθήματα ζωής, συνδέοντας άρρηκτα το όνομα του με το ίδρυμα Ευγενίδου, την ιστορία του με την ιστορία μας».

Ο Διονύσης Π. Σιμόπουλος έχει γεννηθεί το 1943 στα Γιάννενα. Είναι αστροφυσικός, επίτιμος διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανηταρίου, βραβευμένος για τη συνεισφορά του στην αστρονομική εκπαίδευση, με σημαντική συγγραφική και δημοσιογραφική δραστηριότητα στον Τύπο, στην τηλεόραση και ως σεναριογράφος σε ενημερωτικές εκπομπές. Σπούδασε Πολιτική Επικοινωνία και Αστροφυσική στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα των ΗΠΑ. Άρχισε να εργάζεται τον Ιανουάριο του 1968 στο Κέντρο Τεχνών και Επιστημών της Λουιζιάνα όπου χρημάτισε Βοηθός Διευθυντής Εκπαίδευσης και Διευθυντής Πλανηταρίου.

Τον Οκτώβριο του 1972 προσκλήθηκε στην Αθήνα από το Ίδρυμα Ευγενίδου όπου εργάστηκε ως Διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανηταρίου μέχρι το 2014. Χρημάτισε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αστρονομική Εκπαίδευση (1994-2002), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (1978-2008), Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ευρωπαϊκών και Μεσογειακών Πλανηταρίων (1976-2008). Είναι Εταίρος (Fellow) της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Αγγλίας (από το 1978) και της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (από το 1980), και τακτικό μέλος πολλών άλλων διεθνών επιστημονικών οργανώσεων. Το 1996 έλαβε την ανώτατη τιμητική διάκριση (IPS Service Award) της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων για τη συνεισφορά του στη διεθνή αστρονομική εκπαίδευση, ενώ το 2006 τιμήθηκε με τον «Ακαδημαϊκό Φοίνικα» του Υπουργείου Παιδείας της Γαλλίας.

Το 2012 η Ένωση Ελλήνων Φυσικών τον τίμησε για τη σημαντική του συμβολή στην εκλαΐκευση της επιστήμης στη χώρα μας. Με στόχο τη σωστή μαζική επιμόρφωση έχει γράψει περισσότερα από 27 βιβλία, πάνω από 500 σενάρια με θέματα επιστημονικής επιμόρφωσης σε σειρές εκπομπών για την τηλεόραση, πάνω από 250 σενάρια (κείμενα και σκηνοθεσία) πολυθεαμάτων Πλανηταρίου, κι έχει δώσει πάνω από 500 διαλέξεις με θέματα Επιστήμης και Αστροφυσικής σ' ολόκληρη τη χώρα.