Μαρίνα Πάτρας: Ιδεοληψία, κρατισμός και αναίτιες καθυστερήσεις

Η αποκαρδιωτική εικόνα της μαρίνας της πόλης μας, σε συνδυασμό με τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών για τις διεκδικήσεις από πλευράς της δημοτικής αρχής για τους πόρους που είχαν θεωρητικά εξασφαλιστεί λόγω των γνωστών ακραίων καιρικών φαινομένων του περασμένου Νοεμβρίου, δίνουν αφορμή για κάποιες σκέψεις για την αντιμετώπιση αυτής της κορυφαίας δημοτικής υποδομής. 

Η απαξίωση της μαρίνας και η κακή διαχείριση της ως μοχλός ανάπτυξης και οικονομικής ωφέλειας του Δήμου έχουν πολλάκις τονιστεί, τόσο από τον γράφοντα όσο και από τη δημοτική παράταξη μας, το σπιράλ. Τελευταία από τις πολλές σχετικές παρεμβάσεις μας, στις 23/5, ανέφερε, μεταξύ άλλων, την αναγκαιότητα άμεσων παρεμβάσεων του Δήμου με ίδια μέσα και αποκατάσταση των ζημιών, μιας και τα έσοδα που χάνονται από τις μειωμένες θέσεις ελλιμενισμού είναι κατά πολύ περισσότερα από το κόστος των αναφερόμενων παρεμβάσεων. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. 

Για να δούμε που βρισκόμαστε, τώρα: Ο περίφημος διαγωνισμός για τον χαρακτηρισμό της μαρίνας σε τουριστικό λιμένα από αλιευτικό καταφύγιο που είναι σήμερα και την πλήρη ανακατασκευή της βρίσκεται χαμένος στους διαδρόμους κάποιου υπουργείου. Πιο συγκεκριμένα, μετά την κατάθεση από πλευράς του Δήμου Πατρέων της περιβαλλοντικής μελέτης, εδώ και μήνες, η τύχη του διαγωνισμού αγνοείται. Ακόμα όμως και να προχωρούσε ο διαγωνισμός, χωρίς τη συμμετοχή ιδιώτη οι πιθανότητες για ουσιαστική αναβάθμιση της μαρίνας και την χρηματοδότηση της από ευρωπαϊκά προγράμματα με την παρούσα δημοτική αρχή και τις εμμονές της είναι μηδενικές. Εξάλλου, όπως διαρκώς διατυμπανίζει, η δημοτική αρχή είναι στο πλευρό τον ιδιοκτήτη του μικρού αλιευτικού ή σκάφους αναψυχής, άντε κλείνει και λίγο το μάτι στον πολίτη που θέλει να απολαύσει τη βόλτα του στην παράκτια ζώνη. Ουδόλως την ενδιαφέρουν οι επισκέπτες, οι ιδιοκτήτες μεγαλύτερων σκαφών, οι επιχειρήσεις που ζουν από την τουριστική δραστηριότητα και το πολλαπλασιαστικό όφελος που θα είχε η αναβάθμιση της μαρίνας στις θέσεις εργασίας και γενικότερα στην οικονομία της πόλης. Της αρκεί η διεκδίκηση για τη διεκδίκηση, όπως μέσω της πρόσφατης επιστολής του δημάρχου στον Υπουργό Εσωτερικών για την -κατά τα άλλα δεδομένη- έκτακτη χρηματοδότηση για την αποκατάσταση των ζημιών από την κακοκαιρία. 

Στην ουσία η δημοτική αρχή θυσιάζει την αναβάθμιση της μαρίνας απλά και μόνο για να επιβεβαιώσει την αφοσίωσή της στον κρατισμό. Παράλληλα, ο χρόνος κυλάει αμείλικτα ενάντια στο συμφέρον της Πάτρας μας, την τουριστική της ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής των πολιτών της.