Αυτή είναι η εγκύκλιος κατά των αμβλώσεων που διαβάστηκε στις εκκλησίες

Κατά των αμβλώσεων τάσσεται με εγκύκλιό της η Ιερά Σύνοδος. Η εγκύκλιος διαβάστηκε την Κυριακή σε όλους τους ναούς της χώρας.

Όλη η εγκύκλιος:
«Περί προστασίας τής ανθρώπινης ζωής καί αποφυγής τών αμβλώσεων»
Αγαπητοί μας χριστιανοί, τέκνα τον Θεού αγάπη μένα, Η εορτή τον Γενεσιον της Θεοτόκου, ή πρώτη μεγάλη εορτή τον εκκλησιαστικού έτους, σηματοδοτεί την απαρχή της Θείας οικονομίας, δηλαδή τον Θεϊκού σχεδίου της σωτηρίας μας. 0ι πιστοί τιμούμε τή γέννηση της Παναγίας Μητέρας τού Κυρίου μας, ύστερα από τη θαυμαστή σύλληψη Της από τη Θεοπρομήτορα ‘Άννα, τη γηραιά μητέρα της.

 
Η ‘Εκκλησία μας, ενώ τιμά τη μνήμη των Αγίων μας κατά την ημέρα της κοιμήσεως ή τον μαρτυρίου τους, στον Κύριο και Σωτήρα μας Χριστό, στην Υπεραγία Θεοτόκο και στον Τίμιο Πρόδρομο τιμά και εορτάζει και τις ημέρες της γεννήσεως, αλλά και της συλλήψεώς τους, θεωρώντας τα γεγονότα αυτά ώς Ιδιαιτέρως σημαντικά γιά τη σωτηρία μας, έχοντας σχέση με τήν ενανθρώπηση τον Θεού.

Μεταξύ λοιπόν των άλλων Θεολογικών αληθειών, η εορτή φέρνει στην επιφάνεια καί μεγάλες αλήθειες για την ανθρώπινη ταυτότητα και ύπαρξη ή ζωή τού ανθρώπου ως ψυχοσωματικής οντότητας αρχίζει με το θαύμα της γονιμοποίησε, με τξ σύλληψη -«έξ άκρας συλλήψεως»,οπως λεμε- στη θεολογική γλώσσα -, δηλαδή από τη στιγμή πού αρχίζει και η ανάπτυξη τον υλικού σώματος.

 
Το έμβρυο είναι τέλειος άνθρωπος κατά την ταυτότητα, ο οποίος εξελίσσεται και αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στα μητρικά σπλάγχνα, προσδοκώντας τη γέννηση, για να συνεχίσει την ανάπτυξη κατά τή βιολογική πορεία του, μετά δε και τον βιολογικό Θάνατο, να μεταβεί στην αιώνια Όντως Ζωή, αναμένοντας την κοινή Ανάσταση.

Ο άνθρωπος δεν πεθαίνει όταν σταματά ή αναπνοή τον ούτε όταν παύει νά χτυπά ή καρδιά τον. Ο άνθρωπος συνεχίζει. Ούτε πάλι γεννιέται όταν αρχίζει ή πρώτη τον αναπνοή μέ τόν τοκετό.

 
“Εχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι τον από τη στιγμή της σύλληψής τον. Η αρχή τη ς ύπαρξης τον, η απόκτηση της ιερής ταυτότητάς τον, η δημιουργία τον προσώπου τον, μάλιστα «κατ’ εικόνα Θεού», ταυτίζεται με αυτήν τη μοναδική στιγμή τότε δημιουργείται «υπό τον Κυρίου εκ τού μη όντος », τότε μεταβαίνει από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, τότε αποκτά την ουσία της αξίας τον. Και από τότε τον οφείλουμε τον σεβασμό και την προστασία μας. ‘Ιδίως τότε πού δεν φαίνεται, πού δεν έχει φωνή ούτε δύναμη, έχει όμως ζωή, ύπαρξη καί άρα, άξία.

Προς επίρρωση τούτων αρκεί νά αναλογιστούμε ότι σύμφωνα μέ τήν πίστη τής ‘Εκκλησίας, ό ‘Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός καί τέλειος άνθρωποςκαί στό Θαβώρ μεταμορφουμενος έν δόξη, καί ώς βρέφος κενουμενος στή Βηθλεέμ, άλλά καί ώς έμβρύο σαρκονθμενος στή Ναζαρέτ! Δυστυχώς, όμως, στις μέρες μας υπάρχουν έπιστημονικές δήθεν θεωρήσεις πού αμφισβητούν αυτήν τήν άξία του εμβρύου, υπάρχουν κοινωνικές αντιλήψεις πού τό έγκαταλειπουν άπροστάτευτο, στερώντας του τό προνόμιο τής ζωής, υπάρχει νομολογία πού Θωρακίζει νομικά τις εκτρώσεις, άλλά ότι καί τό δικαίωμα του έμβρύου στή ζωή, δικαιολογώντας έτσι τήν ανθρώπινη αγριότητα.

Καί φθάσαμε στό σημείο ό ετήσιος αριθμός τών δηλωμένων εκτρώσεων παγκοσμίως νά ξεπερνά τά 50 εκατομμύρια, να πλησιάζει αντον τών Θανάτων απο όλες τις υπολοιπες αιτ ίες, νά είναι σχεδόν πενταπλάσιος άπό τόν άριθμό τών Θανάτων άπό τήν ασθένεια τον καρκίνου. Μάλιστα καί στήν πατρίδα μας, πού πληθυσμιακά φθίνει μέ γοργούς ρυθμούς, υπερβαίνει κατά πολύ, σύμφωνα μέ τά υπάρχοντα στοιχεία, τόν άριθμό τών γεννήσεων. Κάτι αντίστοιχο Ισχύει γιά όλες τις λεγόμενες ανεπτυγμένες περιοχές τού πλανήτη, στις όποίες παρατηρείται διαρκώς αύξανόμενη γήρανση τον πληθυσμού.

Η ‘Εκκλησία μας ώς μητέρα τής πνευματικής ζωής, πού μέ θέρμη προσεύχεται γιά τήν υγεία, τή μακροζωία καί τήν αναγέννηση τών γεννημένων, δέν μπορεί νά θεωρήσει τήν επιλογή τής άμβλωσης απλώς καί μονομερώς σάν ένα νομικό ζήτημα ή απόλυτο ανθρώπινο δικαίωμα τής κυοφορούσας τί κεκτημένο τής σύγχρονης κοινωνίας.

Γί αύτό καί υψών ει τή φωνή της γιά τήν προστασία τή ς ζωής καί τής γέννησης τών άγ έννη των καί, άντικρίζοντας τήν Ιερότητα τής ανθρώπινης ύπαρξης καί ζωής, ζητεί άπό τίς εύλογημένες μέ τή δυνατότητα τής μητρότητος γυναίκες νά προστατεύσουν μέ κάθε τρόπο ταν Θησαυρό τής ζωής πού κρατούν στά σπλάγχνα τους καί, παρά τίς συχνά άντίξοες συνθήκες ή τήν πιεστική γνώμη τών άλλων, νά δεχθούν μέ εμπιστοσύνη καί πίστη τό δώρο τού Θεού.

Επιπλέον, απευθύνεται στό σύνολο τού πολιτικού κόσμου καί κάνει έκκληση γιά τή θωράκιση τού Ιερού Θεσμού τής οικογένειας καί Ιδίως τή στήριξη τής πολύτεκνης οικογένειας. Παράλληλα, αναλαμβάνει καί ή “Ιδια τίς εύθύνες Της γιά νά αναδείξει τήν πνευματική σημασία αύτού τού Θεσμού, νά ένημερώσει συστηματικά τόν πιστό λαό μας γιά τό δημογραφικό πρόβλημα καί τήν προστασία τού αγέννητου παιδιού, καθώς καί νά αναλάβει πρωτοβουλίες γιά τήν έμπρακτη στήριξη τής άγαμης μητέρας και την ουσιαστικη μέριμνα για τις μονογονεικες οικογένειες.

Τέκνα έν Κυρίω εύλογη μένα, ΗΙερά Σύνοδος τής ‘Εκκλησίας τής `Ελλαδος απευθύνει πρός όλους έκκληση γιά διαρκή προσευχή καί μετάνοια, ώστε η ζωή νά μή νικηθεί άπό τίς θανάσιμες επιλογές τών ανθρώπων. Η εσκεμμένη και ακριτη αφαίρεση μιάς ζωής ειναι αντίθετη πρός τόν όφειλόμενο σεβασμό μας στήν Ιερότητα τής θείας δημιουργίας καί μάλιστα στήν κορωνίδα αύτής, τόν άνθρωπο, απομακρύνει τήν ενέργεια τού Θεού άπό τή ζωή μας καί φυγαδεύει τή χάρη Του.

Αγωνιζόμαστε να δεχόμαστε μέ χαρά καί ελπίδα τή γέννηση κάθε παιδιού ώς μέρος τής οίκονομίας τον Θεού γιά τή σωτηρία τον κόσμου καί τήν απαλλαγή από τή φθορά τον θανάτου, όπως όλοφάνερα φαίνεται τούτο καί στήν ύμνογραφια τής εορτής τον Γενεθλίου της Θεοτόκου:

«Η γέννησις σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οκουμένη, έκ σον yάp άνέτειλεν ό Ήλιος τής δικαιοσύνης, Χριστός ό Θεός ημών, καί λύσας τήν κατάραν, έδωκε τήν ευλογίαν, καί καταργήσας τόν θάνατον, έδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον».