Η Πέγκυ Ζήνα στο thebest.gr: Όσα με δένουν με την Πάτρα και το «δικό μου, ακλόνητο βουνό», ο Μητροπάνος

Σε λίγες μέρες θα βρεθείτε ξανά στην Πάτρα με την οποία φαίνεται πως έχετε αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση…

Η σχέση μου με την Πάτρα ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της δισκογραφικής μου πορείας, από το 2001. Τότε, με την ομάδα μου, δοκιμάσαμε να πάμε στην Eurovision, με ένα ποπ, ανάλαφρο τραγούδι. Δεν πήγαμε, όμως, μας έγινε μια περίεργη πρόταση, να πραγματοποιήσουμε 15 συνεχόμενες εμφανίσεις στην Πάτρα, σε έναν χώρο που λεγόταν Villy’s park.

Έτσι με την ορχήστρα μου και το μπαλέτο μου, βρεθήκαμε στην πόλη. Η επιτυχία που βίωσα ήταν δυσανάλογη του ονόματός μου. Μέχρι τότε είχα δύο- τρία γνωστά τραγούδια και έπρεπε να παρουσιάσω ένα πρόγραμμα τριών- τεσσάρων ωρών. Αυτό με έκανε να αποκτήσω ρεπερτόριο, πράγμα που είχα ξεκινήσει να δουλεύω με αυτή την ομάδα, λίγο καιρό πριν, στη Θεσσαλονίκη. Από τότε, δημιουργήθηκε μία σχέση με τους πατρινούς που κρατά μέχρι σήμερα. Είναι μία σχέση θαυμασμού, αγάπης και εμπιστοσύνης. Εγώ ξέρω πως όπου εμφανιστώ θα είναι εκεί να με στηρίξουν, κι εκείνοι ξέρουν ότι θα αφήσω την ενέργεια μου, τις χορδές, πάνω στη σκηνή. Δε θα παρουσιάσω ποτέ κάτι λιγότερο από αυτό που μπορώ. Είναι συγκινητική κάθε φορά που εμφανίζομαι στην Πάτρα, είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις.

Θεωρώ ότι έχει και μία ιδιαίτερη μουσική παιδεία. Οι άνθρωποι στην πόλη πάντα εκτιμούσαν τραγούδια που «δεν περνάνε» εύκολα σε όλους τους χώρους. Κάποιοι τα ονομάζουν έντεχνα, κάποιοι μελοποιημένη ποίηση, ας πούμε ότι είναι τραγούδια κάπως πιο «βαθιά» σε νόημα. Πάντα στην Πάτρα είχαν μεγάλη αποδοχή. Στην Πάτρα βρίσκεται και ο στιχουργός Βασίλης Γιαννόπουλος, ένας άνθρωπος που με δένει με την πόλη, όπως ο Χριστόφορος Γερμενής.

Ειδικά ο Βασίλης είναι για μένα από τους πολύ σημαντικούς δημιουργούς της δικής μου πορείας γιατί τα τραγούδια του με συνόδευαν σε πολύ περίεργες στιγμές μου και γνώριζα από αυτά μεγάλες επιτυχίες αλλά και χαρακτήρες. Όταν κάναμε το «Ματώνω», με τον Χρήστο Δάντη, μου έδωσαν μία ώθηση στη ροκ- λαϊκή- πλευρά. Για μένα αυτά τα δύο είναι πολύ κοντά γιατί είναι αυθεντικά, και τα δύο. Όταν, με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, κάναμε  το «Εγώ τα σπάσω, εγώ πληρώνω», μου έδωσε μία πιο λαϊκή ώθηση και μάλιστα «ανδρικής ψυχολογίας». Χρειάζεται μία ιδιαίτερη ψυχολογία για να λες βαριά ζεϊμπέκικα που θα μπορούσε να λέει ο Νότης Σφακιανάκης, ο Πασχάλης Τερζής ή ο Δημήτρης Μητροπάνος. Πίστευαν ότι μπορώ να την υποστηρίξω, κι έτσι Βασίλης ήταν, είναι και θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου, αγαπημένος δημιουργός.

Αυτή τη φορά στο κοινό της Πάτρας θα τραγουδήσετε, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, τραγούδια του Δημήτρη Μητροπάνου έχοντας επί σκηνής την ορχήστρα του…

Είναι συγκινητικό να μαζευόμαστε και να το κάνουμε αυτό. Δεν έχω σταματήσει να τον τραγουδάω. Πάντα τραγουδούσα Δημήτρη Μητροπάνο, όμως από τότε που δουλέψαμε μαζί και μετά, είναι κάτι που μου τσαλακώνει την ψυχή. Το «Άκου» και η «Ρόζα» ήταν τόσο συνδεδεμένα με τη δική του ψυχή, οντότητα και παρουσία , το σώμα του ακολουθούσε αυτά που έλεγε η ψυχή του σε αυτά τα δύο τραγούδια, που πέρασαν τρία- τέσσερα χρόνια για να μπορέσω να τα τραγουδήσω χωρίς να με πιάσουν τα κλάματα και να τα προσθέσω στο ρεπερτόριό μου.

Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια, όμως αισθάνομαι σαν να έφυγε μόλις χθες, δεν έχει σταματήσει να μου λείπει. Εκτός από εμένα που είχαμε μαζί του μία οικογενειακή σχέση και μία αμοιβαία αγάπη, υπήρξαν και άλλοι τραγουδιστές που δούλεψαν μαζί του, που τον αγάπησαν πάρα πολύ. Δεν είχαμε όλοι την τύχη να δουλέψουν μαζί του.

Σε αυτές τις συναυλίες λοιπόν που είναι αφιερωμένες στο Δημήτρη Μητροπάνο ενωνόμαστε με κοινό μας στοιχείο την αγάπη και το σεβασμό που έχουμε απέναντι στο Δημήτρη Μητροπάνο. Με αυτό το κίνητρο ξεκινώ εγώ, πιστεύω και οι υπόλοιποι. Δεν έχουν δουλέψει όλοι  μαζί του, όπως για παράδειγμα ο Γιώργος Σαμπάνης. Όμως ξέρω ότι τον αγαπούσε πάρα πολύ, έχω συνεργαστεί πριν από πολλά χρόνια μαζί του και ξέρω το σεβασμό που έτρεφε πάντα στο Δημήτρη.

Εγώ κάνω πάντα θα κάνω τέτοια αφιερώματα και ελπίζω ότι θα βρίσκω συνοδοιπόρους που θα έχουν την ίδια αγάπη και συγκίνηση. Βέβαια, εντελώς κυνικά θα πω ότι ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν έχει ανάγκη εμάς για να περάσει το ρεπερτόριο του στη νεολαία. Αυτό θα γίνεται πάντα, εκείνος θα τη βρίσκει. Κάποιοι αδικούν τη νεολαία νομίζοντας ότι ακούν μόνο ραπ, τραπ που και αυτά χρειάζονται. Όλοι οι τρόποι είναι τρόποι έκφρασης και πρέπει να τους έχουμε όλους για να είναι γεμάτη η ζωή μας. Πάντα όμως η νεολαία θα ψάχνει και το αφθεντικό, το βαθύ, αυτό που θα την ενώνει με τις ρίζες της. Θα το κάνει οπωσδήποτε στην πρώτη δυσκολία, αν όχι νωρίτερα. 

Τον αποκαλούσατε «ακλόνητο βουνό»…

Ναι. Ακλόνητος στις αρχές, στις πεποιθήσεις του, στον τρόπο που τραγουδούσε. Πάντα έσερνε τις νότες όπως βόλευε εκείνον έτσι ώστε να μη δώσει λιγότερη σημασία στο στίχο.  Αυτός ήταν ο Δημήτρης Μητροπάνος. Πάντα έφευγε από το ρυθμό γιατί αυτό κύριο μέλημα του ήταν να δώσει στον κόσμο τη σημασία του στίχου. Ήταν και το χαρακτηριστικό του.

Έχετε δηλώσει ότι ο Δημήτρης Μητροπάνος, από τη συνεργασία σας και μετά, έχει φέρει στη ζωή σας όλα τα καλά…

Είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι η αγάπη μπορεί να γκρεμίσει βουνά. Το δικό μου «βουνό», ο Δημήτρης Μητροπάνος, όχι μόνο δε γκρεμίστηκε αλλά στάθηκε ακλόνητο. Με έκανε να πιστέψω σε εμένα. Δεν είναι ότι δεν πίστευα αλλά ήταν σαν να μου έδωσε την «σφραγίδα επιβεβαίωσης». Έβαλε φτερά στους ώμους μου με τη συμπεριφορά του, το σεβασμό του, με τη γενναιοδωρία του, που σπάνια συναντάω σε ανθρώπους της προηγούμενης γενιάς.

Δεν είναι όλοι έτσι. Κάποιοι πεθαίνουν ματαιόδοξοι, θεωρώντας πως αν μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους σ κάποιο νεότερο, χάνουν από την προσωπική τους δόξα. Είναι αρκετοί αυτοί οι καλλιτέχνες. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που είναι μεγαλοπρεπείς και γενναιόδωροι. Ευτυχώς οι περισσότεροι που συνάντησα ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος λοιπόν με έκανε να πιστέψω σε εμένα, στην αξία μου, να δοκιμάσω άλλους δρόμους, να μη φοβηθώ την απόρριψη κανενός. Επιπλέον  έλεγε ότι στο καλό τραγούδι, στους καλούς συνθέτες και στις καλές συνεργασίες οι πόρτες μας είναι ανοιχτές όπως και  για τους καλούς τραγουδιστές απ’ όπου κι αν προέρχονται. Μπορεί να έρχονται από έναν χώρο που να είναι πιο εμπορικός. ‘Έλεγε ότι επειδή ήταν ένας άνθρωπος που έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου, δε θα απέρριπτε την είσοδο ενός νέου παιδιού που θα είχε τη διάθεση να εξελίξει τον εαυτό του, το ρεπερτόριο του, την προσωπικότητά του. Για αυτό και το λάτρεψα, γιατί κι εγώ βρήκα πολλά εμπόδια στο δρόμο μου.

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τη συνάντησή μου με τον Δημήτρη Μητροπάνο, όλα μου τα όνειρα, άρχισαν να έρχονται προς εμένα. Συνάντησα σπουδαίους συνθέτες όπως τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιάννη Σπανό, τον  Κώστα Χατζή.

Ο Μίμης Πλέσσας με είχε πιστέψει σχεδόν από το ξεκίνημά μου ενώ ο Μάνος Ελευθερίου που μπήκε στην ψυχή μου μού εμπιστεύτηκε τραγούδια ακριβώς λίγο πριν τη συνεργασία μου με τον Μητροπάνο. Όλοι οι άλλοι, και ειδικά οι συνάδελφοι μου άρχισαν να με παραδέχονται μετά. Πέρα απ’ όλα αυτά όμως μου έδειχνε ότι εκτιμά το πόσο ψηλά έχω την οικογένειά μου. Έδειξε ότι εκτιμά το πόσο αγαπημένη είμαι με τον άντρα μου και ότι θέλαμε να μεγαλώσουμε την οικογένεια μας με ένα παιδάκι και αυτό δε θα παρασυρόταν από τη δουλειά και τη δόξα γιατί θα ήταν προτεραιότητα.

Λίγο πριν έρθει η πρόταση να συνεργαστούμε, ήθελα  να ξεκουραστώ και να κάνω ένα παιδί. Μου είπε λοιπόν τότε η σύζυγός του, επειδή της είπα ότι η πρόταση αυτή ήταν η σημαντικότερη που μου είχε γίνει ποτέ, να συνεργαστώ με το Δημήτρη και ότι το παιδάκι θα έρθει όταν δε θα έχω άγχος γι’ αυτό. Τη δεύτερη χρονιά που δουλεύαμε μαζί, έμεινα έγκυος.

Έχετε μιλήσει στη μικρή Ηλέκτρα για εκείνον;

Ξέρει ότι η πρώτη της έξοδος έγινε στο Δημήτρη Μητροπάνο όταν ήταν τριών μηνών και μάλιστα ήταν Χριστούγεννα. Εκείνος πρόλαβε να τη γνωρίσει, την πήρε στην αγκαλιά του και έχω αυτή τη μαγική φωτογραφία να την κρατάει.  Η δεύτερη έξοδός της ήταν εκείνο το τελευταίο Πάσχα που γιορτάσαμε μαζί, δύο μέρες πριν φύγει από τη ζωή. Δεν το θυμάται φυσικά, βλέπει παντού τις φωτογραφίες του, ξέρει τα πάντα για εκείνον. Αν πάμε σε εκκλησία ξέρει πως ένα από τα κεράκια που θα ανάψουμε είναι δικό του. Πονάω ακόμα για το χαμό του, όπως πονάω για πρόσωπα της οικογένειάς μου που έχουν «φύγει».

Πώς είναι για εσάς να συνδυάζετε το ρόλο της μητέρας με μία τόσο σημαντική καλλιτεχνική διαδρομή;

Χρειάζεται να βάζεις προτεραιότητες για να μπερδεύεσαι. Όταν έφερα στον κόσμο την κόρη μου είχα ήδη μία πορεία 15 χρόνων από την οποία με είχε μάθει κάποιος κόσμος ο οποίος διπλασιάστηκε μετά τη συνεργασία με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Κέρδισα μεγαλύτερους ανθρώπους, ανθρώπους της τέχνης αλλά και σεβασμό. Ένιωσα λοιπόν ότι έχω κάνει αυτό που θέλω, χωρίς βέβαια να σταματάει το όνειρό μου. Είχα νιώσει ότι είχα κάνει έναν καλλιτεχνικό κύκλο, σίγουρα ήθελα να κάνω κι άλλα βήματα για τα οποία η κόρη μου θα ήταν περήφανη, όμως πλέον προτεραιότητά μου ήταν εκείνη.

Προσάρμοσα τη δουλειά μου στις ώρες που μου περίσσευαν από την κόρη μου. Δεν θα ήμουν για παράδειγμα στο στούντιο την ώρα που θα έπρεπε να πάμε τη βόλτα μας στην παιδική χαρά. Είχα τη τύχη να δουλεύω και βράδυ, τις ώρες που εκείνη κοιμόταν. Η κρίση της νύχτας επίσης θα έλεγα ότι με βοήθησε να είμαι μία «κανονική» μαμά καθώς εργαζόμουν δύο φορές την εβδομάδα.

Μπαίνει  στα 11 τώρα, ποιες είναι οι ανησυχίες σας ως μητέρα;

Έχουν να κάνουν με την κοινωνία στην οποία ζούμε. Προσπαθώ να έχω μία τέτοια σχέση μαζί της που να μου εμπιστεύεται ό,τι της συμβαίνει. Το ίδιο κάνει και ο μπαμπάς της. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μας έχει εμπιστοσύνη, να μη μας φοβάται. Το πρώτο είναι πιο σημαντικό.

Με ανησυχεί πολύ η σχέση που έχουν αποκτήσει τα νέα παιδιά με το τηλέφωνο, τον υπολογιστή και την τεχνολογία. Προσπαθώ να κρατάει την δια ζώσης επαφή με τους ανθρώπους. Τα καλοκαίρια, για παράδειγμα, τα περνάμε περισσότερο σε μέρη που έχει τη δυνατότητα να συναναστρέφεται άλλα παιδιά. Γενικότερα φοβάμαι αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.

Έχετε πλέον ανεκπλήρωτα καλλιτεχνικά όνειρα;

Υπάρχουν πάντα ανεκπλήρωτα όνειρα. Δεν πρόλαβα να τραγουδήσω όλους τους συνθέτες, όμως σιγά σιγά κάποια εκπληρώνονται. Έρχονται στο δρόμο μου τραγούδια που δεν είχα τραγουδήσει και αν όχι οι ίδιοι συνθέτες, οι οικογένειες τους και οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις δημιουργίες τους, με αποδέχονται και μου προτείνουν να ερμηνεύσω τα τραγούδια τους. Δεν είχε τύχει για παράδειγμα να συναντηθώ με τον Χρήστο Νικολόπουλο και συνέβη φέτος και η συνεργασία μας μου θύμισε πολύ εκείνη που είχα με τον Δημήτρη Μητροπάνο.

Όχι μόνο ερμήνευσα τραγούδια του κι έπαιζε δίπλα μου μπουζούκι, αλλά αποδέχθηκε και τα δικά μου τραγούδια. Σύντομα έρχεται μία συναυλία στο καλλιμάρμαρο με τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα και μία εκπομπή  με τραγούδια που ερμήνευσε ο Γιάννης Πουλόπουλος.  Υπάρχουν και κάποιοι χώροι στους οποίους έχω στόχο να τραγουδήσω μέχρι να αποχωρήσω.

Την σκέφτεστε αυτή την αποχώρηση;

Είμαι 47 χρονών οπότε θεωρώ ότι είναι νωρίς. Όσο δεν με προδίδει η φωνή μου δε θα αποχωρήσω, όμως δε θα γεράσω κάνοντας αυτή τη δουλειά. Κάποια στιγμή θα την κάνω πιο επιλεκτικά. Νομίζω ότι έχω ακόμα 15-20 χρόνια, εκτός κι αν η φωνή μου με προδώσει νωρίτερα.

Σήμερα, γράφονται καλά τραγούδια;

Όχι, και δεν φταίει ότι δεν έχουμε ταλαντούχους δημιουργούς, συνθέτες και στιχουργούς, Θεωρώ ότι οι στιχουργοί παίρνουν έμπνευση από τη φωτογραφία της κοινωνίας μας η οποία σήμερα είναι με ένα κινητό στο χέρι. Γι’ αυτό δε γράφονται καλά τραγούδια. Σήμερα οι γνωριμίες γίνονται μέσω facebook και το αν σου αρέσει ή όχι κάποιος έχει να κάνει τα likes, το follow και το unfollow.

Οφείλω, όσο μπορώ, να πω καλά τραγούδια, αλλά δεν ευελπιστώ ότι θα γραφτούν ξανά μεγάλα τραγούδια σαν αυτά προηγούμενων δεκαετιών που οι εποχές ήταν διαφορετικές. Δεν φταίνε όμως οι δημιουργοί.

Εκτός από τις συναυλίες, τι άλλο υπάρχει στα σχέδια σας;

Από τις 22 Οκτωβρίου θα εμφανίζομαι στο Baraonda, στην Αθήνα, έναν χώρο που έχω αγαπήσει. Έχω τη χαρά και την τιμή να συναντηθώ σε αυτόν τον χώρο με τον Κώστα Τουρνά.

******

Αφιέρωμα στο Δημήτρη Μητρόπονο

Δέκα χρόνια μετά την απώλεια του Δημήτρη Μητροπάνου ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων φιλοξενεί ένα  ξεχωριστό αφιέρωμα με την Πέγκυ Ζήνα, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Δημήτρη Μπάση, τον Γιώργο Σαμπάνη και τον Κώστα Τριανταφυλλίδη, πλαισιωμένοι από την ορχήστρα που συνόδευε τον καλλιτέχνη στην πολύχρονη διαδρομή του,να στέκονται στη μέση της σκηνής και να αναλαμβάνουν το «βαρύ έργο» της απόδοσης των τραγουδιών που ερμήνευσε ο ίδιος.

Την Ορχήστρα του Δημήτρη Μητροπάνου απαρτίζουν οι: Γιώργος Κατσίκας(ντραμς),Γιάννης Κυφωνίδης (πλήκτρα), ΜίμηςΝτούτσουλης (μπάσο), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (κιθάρα), Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Μάκης Πελέκας (μπουζούκι), Χρήστος Περτσινίδης (ηλεκτρική κιθάρα), Γιάννης Σινάνης (μπουζούκι), Ανδρέας Τράπαλης (βιολί), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν).

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιάννης Παπαζαχαριάκης.Ηχοληψία: Δημήτρης Ευαγγελάτος.

Παρουσίαση: Φάνης Δίπλας

Πληροφορίες

Τρίτης 13 Σεπτεμβρίου στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 10 ευρώ | Άνεργοι, Φοιτητές, πολύτεκνοι, άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών: 7 ευρώ | Για Συλλόγους – Σωματεία και για προμήθεια από 20 εισιτήρια και πάνω, ισχύει η ειδική προσφορά των 5 ευρώ κατ’ άτομο. (Για τα ομαδικά εισιτήρια η παραλαβή γίνεται τις εργάσιμες ώρες και ημέρες από τα γραφεία του Πολιτιστικού Οργανισμού) | Για τα άτομα με αναπηρία και τον συνοδό τους η είσοδος είναι δωρεάν.

Προπώληση: ticketservices.gr, Ταμείο Δημοτικού Θεάτρου Πάτρας (2610-273-613), Δισκοπωλείο  Joe Records– Καραίσκάκη 134 (2610-620-673), Βιβλιοπωλείο «Ροδόπουλος» – Κορίνθου 274 (2610-273-287)

Παμπελοποννησιακό Στάδιο, Πατρών Κλάους 93, Πάτρα