Σε επανέκδοση στις Ελληνικές αίθουσες η ταινία, σταθμός του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Κιμ Κι-Ντουκ, «Το Νησί»

Η ταινία σταθμός στην μεγάλη καριέρα του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Κιμ Κι-Ντουκ, «Το Νησί - Seom/The Isle» παραγωγής 2000, θα προβληθεί από την Πέμπτη 15/9/2022 σε επανέκδοση & σε ψηφιακά αποκαταστημένη έκδοση από την εταιρεία διανομής NEW STAR, στις Ελληνικές αίθουσες.

Το συγκεκριμένο φιλμ, ωμό μα και σαγηνευτικό, ένα εύθραυστο παραμύθι για την ζήλια, την ενοχή και την επώδυνη αγάπη, όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου, έχει τιμηθεί με αρκετά βραβεία.

Βραβείο Netpac στο Φεστιβάλ Βενετίας,

Βραβείο World Cinema στο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου Σάντανς, στη Γιούτα,

Ειδικό βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Fantasporto,

Μέγα Βραβείο στο Φεστιβάλ Βρυξελλών.

Επίσης η ταινία είχε προβληθεί στα Φεστιβάλ Τορόντο και Ρότερνταμ.

Ο Κιμ Κι-Ντουκ, ο σπουδαίος αυτός Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης πέθανε από επιπλοκές της νόσου Covid-19, σε ηλικία 59 ετών, τον Δεκέμβριο του 2020.

Στην ταινία υπογράφει & το σενάριο.

Πρωταγωνιστούν οι: Γιουνγκ Σου, Γιο Σουκ Κιμ, Σουνγκ Χέε Παρκ, Γιάε Χιέον Γιο, Σέο Γουόν.

Φωτογραφία: Σέο-Σικ Χουάνγκ

Μοντάζ: Μιν-Χο Κεόνγκ

Μουσική: Σανγκ-Ιουν Γιέον

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Κιμ Κι Ντουκ

Διάρκεια: 90 λεπτά.

Γλώσσα: Κορεάτικα

Υπόθεση

Η Χι Ζιν, βουβή από αδυναμία ή από επιλογή, εξασφαλίζει τον επιούσιο από τους ψαράδες μιας λιμνοθάλασσας, πουλώντας τους τροφή την ημέρα και το κορμί της την νύχτα. Οι πελάτες της την περιφρονούν, όμως η ίδια κρύβει έντονα συναισθήματα που εκρήγνυνται τις πιο ανυποψίαστες στιγμές. Ο ερχομός του παλιού αστυνομικού Χιον Σι βγάζει σιγά σιγά την Χι Ζιν από το καβούκι της. Τον εμποδίζει να αυτοκτονήσει μια φορά και τη δεύτερη προσπαθεί να γιατρέψει την πληγωμένη του ψυχή με το σεξ. Η έλξη τους μεταβάλλεται πια σε εμμονή και οι εξελίξεις στην εκτός τόπου και χρόνου λιμνοθάλασσα έχουν πάρει πλέον το δρόμο τους.

Σχετικά με την ταινία

Το «Νησί», κατά πολλούς η σημαντικότερη ταινία της πλούσιας φιλμογραφίας του Κιμ Κι Ντουκ, ένα αποκαλυπτικό σοκ για τους ανθρώπους του κινηματογράφου παγκοσμίως αλλά και για το ευρύτερο κοινό, καθιέρωσε αμέσως τον Κιμ Κι Ντουκ ως έναν από τους κορυφαίους σύγχρονους δημιουργούς, προπομπός ενός ολόκληρου ποταμού από νέους Κορεάτες δημιουργούς.

Με όλη την απίστευτη παραγωγικότητα του Κιμ Κι-Ντουκ, το Νησί, στο πέρασμα του χρόνου, παραμένει η πιο αινιγματική, η πιο σκοτεινή, η πιο ακραία και η πιο μυστηριώδης δημιουργία του, συνοψίζοντας σε μεγάλο βαθμό το κινηματογραφικό όραμά του, περιέχοντας συμπαγή τα αφηγηματικά χαρακτηριστικά της τέχνης του. Αναμφισβήτητα η ταινία που τον καθιέρωσε στο διεθνές καλλιτεχνικό κύκλωμα, το “Νησί”, παραμένει στην μνήμη όσων το έχουν παρακολουθήσει, μια μοναχική ταινία, ένας παράξενος κόσμος. Ένα σύμπαν, εκτός χρόνου, ένας τόπος, ένα όνειρο. Ολόκληρη η ταινία θα μπορούσε να είναι το όνειρο ενός εκ των δύο πρωταγωνιστών.

Καθώς η παραμυθένια λιμνοθάλασσα, πέρα από ένας τόπος κτηνώδους συναλλαγής είναι και ένας τόπος στοιχειωμένος από αναμνήσεις. Το “Νησί” μπορεί και να είναι ένα όνειρο, ένα κομμάτι μέσα στο κορμί της άλαλης μυστηριώδους πόρνης, μιας εκθαμβωτικής παρουσίας που έχει κερδίσει μια θέση στο πάνθεον των μοιραίων γυναικών στο σινεμά, χωρίς να πει μια κουβέντα, χωρίς να ακολουθήσει καν ένα κλισέ. Και δεν είναι η εκθαμβωτική ομορφιά της Γιουνγκ-Σου που κατακαίει το βλέμμα του θεατή, είναι μια ολόκληρη χορογραφία βλεμμάτων γεμάτων πόθο, πόνο, εκδίκηση και μίσος στο πρόσωπό της, είναι μια αθωότητα που διαστρέφεται από μια σχεδόν απολαυστική εκπόρνευση όχι για χάρη του σεξ αλλά για χάρη της εκπόρνευσης αυτής καθ’ αυτής. Το “Νησί” είναι ένα σύγχρονο παραμύθι. Τα πάντα κυλούν στους δικούς τους ρυθμούς σε έναν κλειστό κόσμο. Όπως και στα παραμύθια, τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Οι πρωταγωνιστές σχεδόν σαν υπνωτισμένοι, ακολουθούν μια πορεία προς την επιθυμία και προς την απώθηση της επιθυμίας ταυτόχρονα, συναισθάνονται και αρνούνται να συναισθανθούν, το στοιχειώδες κοινωνικό πλαίσιο που κινούνται, σχεδόν το ίδιο το κάδρο κάθε πλάνου, φαίνεται να τους εμποδίζει να αντιδράσουν, για μία στιγμή φυσιολογικά, το “φυσιολογικό”, το “ψύχραιμο” βρίσκεται μακριά εκτός πεδίου, σύνηθες χαρακτηριστικό άλλωστε των φιλμ του Κιμ Κι-Ντουκ. Με όλες τις απροσδόκητες εικόνες, τις αποτρόπαιες σκηνές να διαδέχονται ειδυλλιακά τοπία, τον θάνατο διαρκώς κι εσαεί παρόντα, την σεξουαλικότητα να δίνει τον παλμό στις φλέβες του κάθυγρου σώματος της ταινίας, την απειλή, την αναμονή του τρομακτικού να μουδιάζει τις αισθήσεις, το “Νησί” παραμένει ακαταμάχητα σαγηνευτικό, μια σκοτεινή βίαιη ελεγεία, ένα τρομακτικό παραμύθι, ένα ξόρκι, ένα παζλ που ακόμα συμπληρώνεται.

Στα χρόνια που περνούν, αυτό το παραμορφωμένο είδωλο του “Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και…Άνοιξη” πέρα από τη διαρκώς διογκούμενη cult φήμη του, που μεγαλώνει όσο πιο πολύ αναγνωρίζεται η σημασία του δημιουργού του, το “Νησί” έχει πια καταγραφεί ως ένας από τους πιο ελκυστικούς εφιάλτες που έχει παρουσιάσει το σινεμά, ένα από τα πιο σαγηνευτικά κινηματογραφικά αινίγματα.

Ο Κιμ Κι-Ντουκ έχει αναφέρει πως “Το νησί είναι ένας τόπος χυδαίος και καταστροφικός, όμως εγώ θέλησα να το μεταμορφώσω σε κάτι όμορφο και εναργές. Οι δραματικοί έρωτες σύντομα μεταλλάσσονται σε εμμονή, ακόμα και σε οργή, που μας καταπνίγουν, ακόμα και έτσι όμως, περικλείουν ισχυροί ποσότητα ενέργειας που μας κρατά ζωντανούς. Οι άνθρωποι συχνά φτάνουν σε ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, όμως δυσκολεύονται ιδιαίτερα στο να τις εκφράσουν στο πλαίσιο των κοινωνικών δομών, οι οποίες τους καταπιέζουν και μόνο. Κι έτσι μέσα τους μεγαλώνει το μίσος και φτάνουν στο να δολοφονούν τα συναισθήματα με το μυαλό τους. Σε αυτό το φιλμ θέλησα να απεικονίσω μέσα από την εικόνα και τη δράση τα ακραία συναισθήματα που είναι τόσο δύσκολο να μεταφερθούν στην οθόνη.

Ο έρωτας είναι μία μορφή ύπνωσης που οι άνθρωποι επιβάλλουν ο ένας στον άλλο κι η εμμονοληψία είναι επίσης μια μορφή ύπνωσης. Το Νησί είναι το μέρος που όλοι μας ονειρευόμαστε, όμως όταν βρεθούμε εκεί, φεύγουμε τρέχοντας λες και το βαριόμαστε. Με τον ίδιο τρόπο, το νησί ενός άνδρα είναι μία γυναίκα, το νησί μιας γυναίκας είναι ένας άνδρας. Η ακραία ψυχολογική κατάσταση των ανδρών και των γυναικών σε μια τέτοια σχέση είναι αυτό που προσπάθησα να καταγράψω.”

«Είναι μία όμορφη, θυμωμένη και λυπημένη ταινία, με μία περίεργη αίσθηση αρρωστημένης ποίησης, λες και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ βγήκε περίπατο σε τοπίο παστέλ. Για μένα το ΝΗΣΙ δεν είναι μία ταινία για δολώματα και σεξ. Είναι μία κραυγή πόνου. Είναι μία πανέμορφη ταινία. Οι μικρές καλύβες έχουν διαφορετικά χρώματα. Η ομίχλη διαχέει το φυσικό φως. Τι ωραία καρτ ποστάλ που θα ήταν η εικόνα, αν δε γνωρίζαμε τη τραγική οικονομία που διαθέτει, την οδύνη που περιέχει! Ιδού, λοιπόν, ένα θέμα για διαλογισμό.» Roger Ebert.

Κριτικές

“Οι προκλητικές εικόνες και οι απαλοί ρυθμοί αφήγησης σε μολύνουν θαρρείς και εισβάλλουν στην επιδερμίδα σου, πολύ πριν η ίδια η πλοκή σε οδηγήσει σε αντίστοιχους μηχανισμούς.”  -Rich Cline, Film Threat

“Είτε πρόκειται για μια παραβολή για το γάμο, είτε είναι απλά ένα συναρπαστικό δράμα, ΤΟ ΝΗΣΙ τελικά, είναι αξέχαστο.” -Nev Pierce, BBC

“ΤΟ ΝΗΣΙ δεν είναι μια είναι μια εύκολη ταινία να παρακολουθήσετε ή να σας αρέσει. Παρόλα αυτά, την τολμηρή αυτή ταινία είναι υπερβολικά δύσκολο να την ξεχάσεις.” -V.A. Muestto, New York Post

“ΤΟ ΝΗΣΙ δεν παύει να είναι μια όμορφη ταινία, γεμάτη γαλήνια, ομιχλώδη τοπία. Είναι αυτή η άκαμπτη αντίθεση που κάνει το φιλμ τόσο καθηλωτικό.” -Steve Rose, The Guardian

“Μια απόλυτα σαγηνευτική αγριότητα, η πασίγνωστη κορεάτικη βιτριολική δημιουργία με τίτλο ΤΟ ΝΗΣΙ αφήνει μια πρώτη απατηλά στοχαστική εντύπωση.” -Michael Atkinson, Village Voice

“Τα συναισθήματα που παρουσιάζονται-αυτοκτονική απόγνωση, δολοφονική ζήλια και βίαιος πόθος- είναι όλα πρωτόγονα. Ο συμβολισμός λειτουργεί σε διαφορετικά επίπεδα. Στο ερωτικό επίπεδο, η ταινία παρουσιάζει τον πόλεμο των δύο φύλων σαν μάχη ζωής και θανάτου, όπου τόσο η αμοιβαία εκμηδένιση όσο και η αγάπη είναι στην πραγματικότητα συνώνυμα. (...) Επιπροσθέτως, σαν απάντηση στην αιώνια ερώτηση: “Γιατί να μην ερωτεύονται οι ανόητοι;”, προτείνει πως οι άνθρωποι, όπως και τα ψάρια, αβοήθητοι, τυφλοί, βουλιάζουν στο βυθό.” -Stephen Holden, New York Times.

Τέλος να αναφέρουμε πως η συγκεκριμένη ταινία θεωρείται από τις αγαπημένες των σινεφίλ.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ