Παντελής Θαλασσινός στο thebest: Ή θα ήμουν ένας μακρυμάλλης με άσπρα ή «βαψομαλλιάς»- Προσπαθώ να μεγαλώνω όμορφα

Έχετε παίξει πολλές φορές στην Πάτρα, ποιες είναι οι εντυπώσεις;

Από τις μουσικές συναντήσεις που είχα στην Πάτρα όλα αυτά τα χρόνια, ξεχωρίζω την πρώτη, με τους «Λαθρεπιβάτες». Ήμασταν «γυαλιστεροί» και άπειροι. Ερχόμασταν συχνά στην πόλη και μου έχουν μείνει έντονα οι αναμνήσεις από εκείνα τα live. Θυμάμαι και μία συναυλία στο Ρωμαϊκό ωδείο με τους Τακίμ, με παραδοσιακά τραγούδια. Με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Θανάσης Τσιπινάκης είχα επίσης ξεχωριστές συναντήσεις. Και αυτή η βραδιά είναι ιδιαίτερη γιατί συναντάω μία ορχήστρα που όλοι είναι καταπληκτικοί. Και είναι μεγάλη τιμή που συναντηθήκαμε σε αυτό το Φεστιβάλ. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί φορείς για ανθρώπους με αναπηρία. Είδα πράγματα που με εξέπληξαν. Με λίγη βοήθεια δεν είναι τίποτα αδύνατο γι΄ αυτά τα παιδιά.

Το κοινό της Πάτρας είναι «γλετζέδικο» και αυτό το στοιχείο κάνει την πόλη να ξεχωρίζει. Θα χορέψει ακόμα και με ένα τραγούδι που μπορεί να μην είναι και τόσο χορευτικό. Υπάρχει και μία μερίδα του κοινού που ακούει «ψαγμένα» τραγούδια.

Πόσα εύκολα λέτε «ναι» σε εμφανίσεις και συνεργασίες;

«Ναι» λέω πάντα, αρκεί να μου έχει γίνει μία σοβαρή πρόταση. Δεν είμαι δύσκολος στο να πω «ναι», αν και πιστεύω ότι με τα «όχι» χτίζεις καριέρες. Πρέπει να ζυγίζεις τα πράγματα αν και σαφώς μπορεί να πέσεις και σε παγίδες όπου δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεκίνησαν και είχαν μία πορεία, ένα  δρόμο και βρέθηκαν σε άλλους χώρους για τα χρήματα. Γλυκάθηκαν από αυτά και έχασαν το προσωπικό τους όραμα. Προσπάθησα να μην το πάθω. Θεωρώ ότι δεν το έπαθα γιατί πάντα είχα δεύτερη δουλειά και δεν εξαρτιόμουν μόνο από τα χρήματα από τη μουσική.

Πολλά τραγούδια σας συνεχίζουν να συγκινούν  στο πέρασμα του χρόνου…

Αυτό το κατάφερα με συμπαραστάτη μου τον Ηλία Κατσούλη, που έφυγε πριν από 14 χρόνια. Θεωρώ ότι του χρωστάω πολλά πράγματα. Οι στίχοι που μου έδινε με συγκινούσαν και ήθελα να τους κάνω τραγούδια. Με έμαθε να γράφω κι εγώ στίχο. Έπαιρνα στίχους από αυτόν από τον Μάνο Ελευθερίου, από τον Άλκη Αλκαίο και προσπαθούσα να είναι και οι δικοί μου… σοβαροί.

Ποιο τραγούδι σας μπορεί να σας συγκινεί κι εσάς πάρα πολύ μετά από χρόνια;

Ένα τραγούδι του Γιάννη Νικολάου, «δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω» γιατί όσο περνάνε τα χρόνια, το καταλαβαίνω περισσότερο. Κι άλλα δύο τραγούδια, σε στίχους Ηλία Κατσούλη, «εισιτήριο στη τσέπη σου» που πάντα βρίσκω έναν λόγο να το λέω και τα «Σμυρναίικα τραγούδια» που το θεωρώ μαγικό. Την πρώτη φορά που το παρουσίασα σε κόσμο, στο ρεφραίν, τραγούδησε ο κόσμος ενώ του ήταν άγνωστο.

Υπάρχει κάποια άγνωστη ιστορία πίσω από ένα τραγούδι σας που θα μπορούσατε να μοιραστείτε;

Όλα τα τραγούδια έχουν από πίσω τους μία ιστορία. Υπάρχει όμως ένα που λέει «να αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα, τους γνωστούς και τους άγνωστους τόπους». Μέσα σε 15-18 χρόνια, αυτό το τραγούδι, έχει κάνει καριέρα ενώ στην αρχή δεν το είχε καταλάβει ο κόσμος. Τώρα το μαθαίνουν οι δασκάλες στα παιδάκια, στα νηπιαγωγεία. Μεταφέρει σοβαρά μηνύματα και θα σου πω την ιστορία του.

Είχα πάει να αγοράσω ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο για να το πάω στην Πάρο και γνώρισα εκεί έναν άνθρωπο ο οποίος μου έδειξε μία ποιητική συλλογή του πατέρα του που ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο κι έγραφε ποιήματα. Ήταν ο Νίκος Βελιώτης που είχε γράψει το ρεφραίν στο τραγούδι «Το καράβι» του Γιώργου Ζαμπέτα. «Μόνο για μένανε καράβι δεν έχει πια να ταξιδέψω και τα λιμάνια και οι κάβοι και οι καρδιές μ’ αφήσαν έξω. Του το είχαν κλέψει και τα παιδιά του κατάφεραν να αποκαταστήσουν την αδικία και να  μπει το όνομα του ως συνδημιουργός.

Έχετε μετανιώσει για κάποια από τα τραγούδια που έχετε πει;

Σημασία έχει ότι όταν το έλεγες, το πίστευες, υπήρχε ένας λόγος για να το πεις. Από εκεί και πέρα κριτήριο δεν είναι αν ακούστηκε ή αν άρεσε σε άλλους. Αφού άρεσε σε εμένα εκείνον το καιρό, το δισκογράφησα. Τα τραγούδια κουβαλάνε ένα μυστικό, κάτι σου λένε. Αν στο δρόμο, δεν το θεωρείς πλέον άξιο να το λες μαζί με άλλα, το αφήνεις πίσω. Έχω γράψει 400 τραγούδια και σε ένα πρόγραμμα μπαίνουν 30-40 τραγούδια. Τα άλλα είναι αδικημένα αν και υπάρχουν διαμάντια που δεν έγιναν επιτυχίες γιατί είτε δε τα βοήθησες, εσύ, το ραδιόφωνο ή οι συγκυρίες. Το ωραίο βγαίνει από την ώρα, μπορεί να μην είναι η ώρα του.

Σήμερα γράφονται καλά τραγούδια;

Ναι πάντα. Πάντα θα γράφονται καλά τραγούδια και θα υπάρχουν καλοί τραγουδιστές. Έχω ξεχωρίσει πολλούς, όπως η Ανατολή Μαργιόλα, ο Δημήτρης Μπάκουλης, ο Πάνος Μπούσαλης, η Ασπασία Στρατηγού. Έχω γράψει κάπου τα ονόματα όλων. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησα στην εποχή πριν τo YouTube και έμεινα στα αυτιά του κόσμου σαν κάτι σταθερό. Φυσικά η ζωή προχωράει και προχωρούν και οι μέθοδοι για να κυκλοφορήσεις τα τραγούδια σου.

Ακόμα και το ραδιόφωνο δεν ξέρει τι να πρωτοπαίξει, και θα έπρεπε να παίζουν και νέους καλλιτέχνες. Παίζει αυτό που περιμένει ο κόσμος για να έχει ακροαματικότητα. Υπάρχει μία ταχύτητα άνευ λόγου και αιτίας. Το ραδιόφωνο σήμερα τρομάζει.

Έχετε τραγούδια που δεν έχουν κυκλοφορήσει;

Φυσικά, υπάρχουν τραγούδια που δεν μπόρεσα ποτέ να μπω στο στούντιο και να τα γράψω. Μπορεί να μείνουν στους φίλους μου. Είναι πολλά τραγούδια που ξέρουν εκείνοι κι άλλα που είναι ανέκδοτα και τα παίζω στις ζωντανές εμφανίσεις μου. Δεν είμαι και τόσο πεισματάρης ώστε να θέλω όλοι να μάθουν όλα τα τραγούδια μου.

Υπήρχε εποχή που ερχόταν αρκετός κόσμος στις συναυλίες μου, τώρα έρχονται 1.000- 1.500 άτομα. Όπως είπα όλα έχουν την ώρα τους. Πολλές φορές ησυχάζεις όταν έρχεται αυτή η ώρα. Δεν έχεις κουράγιο πάντα να κάνεις καριέρα και να είσαι μέσα σε όλα. Είναι κάτι φυσικό που συμβαίνει όσο μεγαλώνεις. Δεν χρειάζεται να προσποιείσαι ότι είσαι νέος και ότι έχεις δυνάμεις.

Ποια είναι η σχέση σας με το χρόνο;

Η κάθε μέρα που περνάει. Προσπαθώ να μη κοιτάω πίσω, το πως ήμουν. Προσπαθώ να αγαπώ τον εαυτό μου και να μεγαλώνω με τους συμμαθητές μου. Προσπαθώ να μεγαλώνω όμορφα, να μην κάνω πράγματα εξεζητημένα. Για παράδειγμα, δεν θέλω να βάψω τα μαλλιά μου. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιπροσωπεύουν την ηλικία τους και ως εικόνα. 

Εκτός από τα μαλλιά σας, τι άλλο άλλαξε στο πέρασμα των χρόνων;

Μεγαλώνοντας, ή θα ήμουν ένας μακρυμάλλης με άσπρα ή «βαψομαλλιάς». Κι έτσι τα έκοψα για να είμαι και πιο άνετα. Υπάρχουν πράγματα που έχουν αλλάξει και τα δεχόμαστε σιγά σιγά. Μεγαλώνοντας αποκτάς άλλα πράγματα που δεν μπορούσες να έχεις πιο μικρός, όπως εμπειρία, σοφία. Μαθαίνεις να ακούς, να βλέπεις παρά να μιλάς. Ο θεός μας έδωσε ένα στόμα, δύο αυτιά. 

Τι σας στενοχωρεί περισσότερο στην κοινωνία μας σήμερα;

Η ταχύτητα, η καινούργια ιδεολογία αγοράς που είναι ένα τρομερό πράγμα. Σου πλασάρουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Με στεναχωρούν τα στερεότυπα που πρέπει να προβάλουν μοντέλα ομορφιάς και δεν αφήνουν τον καθένα να έχει τη διαφορετικότηταά του. Βλέπω τη νεολαία που όλοι έχουν από ένα τατουάζ και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Προβάλλονται μοντέλα ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να προβάλλονται τόσο πολύ γιατί οι νέοι επηρεάζονται.