Απαιτείται εθνική στρατηγική με σοβαρότητα και συνέπεια

Μετά από το περιβόητο γεύμα που τού παρέθεσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με θέα τον Βόσπορο, ο Έλληνας πρωθυπουργός έσπευσε να βγάλει το εύκολο συμπέρασμα περί «μιας νέας εποχής» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ωστόσο, η επικίνδυνη κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας, η οποία εσχάτως εντείνεται, με σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο της γειτονικής χώρας να απειλεί ευθέως με εισβολή την Ελλάδα, κάνοντας αναφορές και στη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, αποδεικνύει περίτρανα ότι ο κ. Μητσοτάκης έκανε ένα μεγάλο λάθος. Το κρεσέντο του τουρκικού εθνικισμού διέψευσε τις προσδοκίες του, επιβεβαιώνοντας αυτό που συνηθίζει να λέει ο θυμόσοφος λαός μας: «Ο Τούρκος φίλος δεν πιάνεται».

Ως εκ τούτου, η επίσημη αντίδραση του κ. Μητσοτάκη, διά μιας αυστηρής απάντησης, ήταν αυτονόητη, επιβεβλημένη. Μόνο που δεν θα πρέπει να αρκεστούμε σε ένα ρητορικό επίπεδο, κενό ουσιαστικού περιεχομένου. Επομένως, το μήνυμα του Έλληνα πρωθυπουργού στον Τούρκο πρόεδρο, από το βήμα της ΔΕΘ, «νταηλίκια γιοκ με την Ελλάδα», θα αποκτήσει πρακτικό νόημα μόνο εάν χαραχτεί μια εθνική στρατηγική που θα υπηρετηθεί με σοβαρότητα, συνέπεια και συναίνεση, από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Στο πλαίσιο αυτό, εκτός από την απολύτως αναγκαία και καθ’ όλα θεμιτή ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων μας, οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές προς εταίρους και συμμάχους ότι η παραβατικότητα δεν θα υπερισχύσει του Διεθνούς Δικαίου, διαμηνύοντας παράλληλα σε όλους τους τόνους ότι η ελληνική κυριαρχία επί των νησιών του Αιγαίου είναι αδιαμφισβήτητη.

Είμαστε, αν μη τι άλλο, υποχρεωμένοι να τούς δώσουμε να καταλάβουν ότι ενέργειες που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου, δεν μπορούν να γίνουν και δεν θα γίνουν ανεκτές, σε καμία περίπτωση.

Εν κατακλείδι, ας θυμηθούμε και ας υιοθετήσουμε εμπράκτως την ιστορική φράση του αείμνηστου ηγέτη μας Ανδρέα Παπανδρέου: «Δεν παραχωρούμε σπιθαμή γης, αέρα ή θαλάσσης».