Θεόδωρος Άννινος: Δώδεκα χρόνια απουσίας (24-4-2010-24-4-2022)

Πέρασαν κιόλας δώδεκα ολόκληρα χρόνια από το πέρασμα του Δημάρχου Πατρέων Θεόδωρου Άννινου στη χώρα των Μακάρων.

Η πληροφορία για το θάνατό  του, με βρήκε εκτός Πατρών και με συγκίνησε ιδιαίτερα.

Όχι πως ο Άννινος θα ήταν νικητής και στο πάλεμα με το χάροντα, αλλά να, είχε ταυτιστεί με μία μορφή που παρά τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του και τις αγωνιστικές εμμονές του, μου είχε δημιουργήσει την εικόνα ενός ασυμβίβαστου αγωνιστή της Δημοκρατίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

H συμπάθειά μου στο πρόσωπό του ήταν απεριόριστος, είχα άλλωστε συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο του στις εκλογές του 1978 όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ συνεργάζονταν μαζί του.

Δεν θα αναφερθώ στα έργα του, μια και είναι κατά κανόνα γνωστά στους Πατρινούς που τον τίμησαν με την ψήφο τους  τέσσερις τετραετίες.

Υπήρξε ο πρώτος Δήμαρχος της χώρας  τον οποίο απομάκρυνε η χούντα των συνταγματαρχών στις 3-5-67.

Είχε μία θαυμάσια πνευματική συγκρότηση και ασυνήθιστο δυναμισμό που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην πόλη.

Έδωσε νέα πνοή στην ετήσια διοργάνωση του καρναβαλιού και με τη δική του ευρηματικότητα εμπλούτισε τις εκδηλώσεις αυτές με  το δικής του έμπνευσης: «Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού», ενώ μέσα από τη διαδικασία  του, θέτοντας ο ίδιος τα θέματα προς ανεύρεση, προσπάθησε να δώσει αρχαιοελληνικό χρώμα και μέσω του παιχνιδιού να κάνει κοινωνούς τους νέους που έπαιρναν μέρος,  γνώσεων  πνευματικού  και πολιτιστικού περιεχομένου (ιστορίας ,λογοτεχνίας  φιλοσοφίας και μαθηματικών).

Στις δράσεις του, που αξίζει να σημειώσουμε, περιλαμβάνονται επιγραμματικά οι αγώνες του για το Γλαύκο, τον οποίο ήθελε Δημοτική Επιχείρηση εξασφαλίζοντας το προνόμιο της πόλεως μέχρι το 2030, για την άμεση ίδρυση του Πανεπιστημίου Πατρών, για την απελευθέρωση της παραλιακής λιμενικής ζώνης από τους φράχτες και την απόδοση της, έτσι που η πόλη να απολαμβάνει τη θάλασσα της.

Επίμονος, ασυμβίβαστος, μαχητικός και κυρίως έντιμος με τον εαυτό του και τους συμπολίτες του, δεν υποχώρησε ακόμη και στην  ανέντιμη πολεμική που του άσκησαν τα κόμματα που τον στήριξαν κατά καιρούς.

Έμεινε αλύγιστος και αμετάθετος στις κρυστάλλινες απόψεις του.

Μπορεί η πινακίδα που είχε τοποθετήσει στην Ακτή Δυμαίων και «φώναζε»: ΕΔΩ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ να φαντάζει μέχρι ενός σημείου εξωπραγματική και ουτοπική, όμως επεσήμανε και μάλιστα με ένα τόσο εντυπωσιακό τρόπο, πως η πόλη των Πατρών, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, στερείται αεροδρομίου.

Αυτές τις μέρες υπάρχει μία κινητοποίηση για το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης.

Γι’ αυτό όμως το θαλάσσιο μέτωπο, ο Άννινος μιλούσε και φώναζε από τον Ιούνιο του 1980 όταν με τα χέρια του είχε σχεδιάσει  τη δημιουργία  παραλιακού πάρκου 7.000 στρεμμάτων.

Επειδή σήμερα θεωρώ επίκαιρο αλλά υποκριτικό το ενδιαφέρον των ηγουμένων της κίνησης για το παραλιακό μέτωπο, θα καταχωρήσω τιμώντας την μνήμη του αείμνηστου  αγωνιστή Δημάρχου Θεόδωρου Άννινου το κείμενο που είχε ο ίδιος καταχωρήσει και τυπώσει πάνω στο σχέδιο για το Παραθαλάσσιο Πάρκο.

Έγραφε τα εξής χαρακτηριστικά:

ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ

Αυτό το ΠΑΡΚΟ ΣΤΕΡΟΥΝ  7.000 στρέμματα στερούν από την Πάτρα και τους Πατρινούς, για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα μερικών έξυπνων, που εκμεταλλεύονται σχεδόν δωρεάν ολόκληρη την παραλία.

Ποιοι τορπιλίζουν το ΠΑΡΚΟ;  ΠΑΤΡΑ: Η φυλακισμένη πολιτεία.

Όσοι το δέχονται δεν σκέφτονται ούτε την υγεία τους ούτε την υγεία των παιδιών τους.

Οι παραλίες είναι για το Λαό! Δεν είναι για εμπόριο, ούτε για δωρεάν παραχώρηση!

-Η επίχωση μπορεί ν’ αρχίσει αμέσως. Όσοι μιλάνε για τεχνικές δυσκολίες κοροϊδεύουν. Τους προκαλούμε σε δημόσια συζήτηση!

-Οι υπόνομοι θα ακολουθούν την επίχωση. Η βρώμα θ’ απομακρυνθεί 300 ή 600 ή 1.000 μέτρα μέσα.

-Το εργοστάσιο, οι εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού λυμάτων, θα γίνουν στην άκρη. Η περιοχή η τωρινή θα παραμείνει άθικτη.

Δεν θα γίνουν απαλλοτριώσεις. Τα λεφτά των απαλλοτριώσεων να τα δώσει η Κυβέρνηση για το ΠΑΡΚΟ της Πάτρας.

Το κερδισμένο έδαφος, η αξία του, είναι τεράστια, σε σχέση με το μηδαμινό κόστος κατασκευής-επίχωσης.

ΘΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΘΟΥΝ : Πράσινο, όσο δεν έχει όλη η Πάτρα τώρα, κολυμβητήρια παιδιών, Λούνα - Πάρκ, παιδικές χαρές, παιδικοί σταθμοί ακόμα αναψυκτήρια, κέντρα κοντά στη θάλασσα -ησυχίας! κ.λ.π.

Θα ξεβρωμίσει ο τόπος. Θα φύγει το αίσχος-γιουσουρούμ απ’ όλη τη  παραλία. Θα φύγουν οι αποθήκες μερικών έξυπνων που αποθηκεύουν σχεδόν τζάμπα και κρατάνε τη παραλία δική τους.

Αγαπητοί μου συνδημότες, φωνάξτε, αγωνιστείτε μαζί μας για την υγεία όλων. - Θεόδ. Κ. Άννινος, Δήμαρχος Πατρέων Ιούνιος 1980

Σήμερα σαράντα ένα χρόνια από τότε και δώδεκα χρόνια από την αποδημία του θυμήθηκαν οι ηγέτες των Πατρών, τέως και νυν, να διεκδικήσουν το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης τους.

Τόσα χρόνια που είχαν την εξουσία στα τοπικά πράγματα και επηρέαζαν κυβερνήσεις και διοικούσαν οι ίδιοι το Λιμενικό Ταμείο και στη συνέχεια τον Ο.Λ.Π. τι έκαναν;

Απλώς τα λόγια του αείμνηστου Δημάρχου τα θεωρούσαν ως «χαλκός ηχών» και «κύμβαλον αλαλάζον».

Τότε που οι διεκδικήσεις  του θαλάσσιου μετώπου  ήταν έντονες  από το  Θεόδωρο Άννινο οι  ακουστικοί πώροι των υπευθύνων είχαν αδρανήσει  και η τότε  βαρηκοΐα ατυχώς για την πόλη μας  συνεχίσθηκε και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, σε  σημείο που υποχρεώθηκα δημόσια να  αναρωτηθώ: Είναι κωφάλαλη άραγε η Δημοκρατία μας;

Σήμερα, όταν οικονομικά και πολιτικά   έχει υποδουλωθεί ολόκληρη η πατρίδα μας, κινητοποιήσεις για απελευθέρωση ενός πολύ μικρού τμήματος γης δεν έχουν νόημα.

Κινητοποιήσεις είναι αναγκαίες και θα είχαν ένα και μόνο λόγο ύπαρξης: την αναζήτηση των υπαιτίων  και την παραδειγματική τιμωρία τους.

Αντί για τέτοιου είδους κινητοποιήσεις κάνουμε παρελάσεις μπροστά στο  ήδη πουλημένο σε ξένους θαλάσσιο μέτωπο,  ναρκωμένοι  στις φαντασιώσεις  μας.

Αξέχαστε Δήμαρχε δεν σε άκουγαν τότε, θα ακούσουν οι επίγονοι των Γραικύλων του νεότερου Ελληνισμού, της αρπαχτής, της  κατρακύλας  και της υποτέλειας;

Αυτές οι γραμμές ας είναι ένα  αιώνιο μνημόσυνο, αγαπητέ Θεόδωρε Άννινε!…